ถ้า? ผมบอกคุณว่าผมเป็นพระอริยะเจ้าคุณจะเชื่อผมไหม?

ก้ กำหนดรู้เวทนาจิต. ไปจิฮับ

จะไปห่วง. ฮา. ทำ. ฮา. อะไร

 

ถ้า จะเอา. ปัญญาอบควันกระทิ

ก้ พินารู้ลงไปว่า. พินาเหนคุณ. ของสิ่งเบื่อๆ อยากๆ. ยังไม่ซื่อตรงต่อการเหน

ยังพิจารณา โทษ ของสิ่งเบื่อๆ อยากๆ. ยังไม่มากพอ

แม้นว่า. สิ่งเบื่อๆ อยากๆ. นั้น จะเปน. สิ่งที่ทำตามๆกันไปเพราะเขาสรรเสริญว่าเจริญ ก้เถอะ

 

แล้วอย่างที่เค้าคุยกันในนี้ ว่า อยากเป็นอริยะ แล้วมันไม่มีโทษเค้าจะต้อง เบื่อ ไหมเล่า (เอ๊ะ หรือว่ามี)
ไอเราก๊สงสัย

 

ถ้าตรงก็เป็นได้จิฮัป

คุณสมบัติความเป็นพระอริยะเจ้ามีอะไรบ้าง?
ตอบ ถ้าเอาแบบฉาบฉวยภายนอก ก็ต้องค้นตำรา ว่าเขาว่ากันว่างัย
ถ้าเอาแบบภายใน มันก็เหมือนถามกันว่าน้ำตาลหวานอย่างงัยนั่นแหละ ใครล่ะจะอธิบายให้คนฟังได้เข้าใจอย่างรู้รสชาติจริงๆได้ ไม่มี

 

อยากให้คุณอธิบายวิถีการปฏิบัติของคุณให้ฟังมากกว่า
และวินาทีที่คุณบรรลุธรรม

อยากให้เล่าให้ฟังครับ ผมเองยังกิเลสหนา ยังเป็นปถุชนอยู่
อยากรู้ว่าพระอริยะท่านปฏิบัติอย่างไร

คุณเล่าเรื่องของคุณดีกว่า เชื่อไม่เชื่อค่อยว่าอีกที

 

ขอโทษคุณnilakarn มือมันไปแตะปุมเอา ไม่เจนตนาครับ

 

กั๊กๆๆๆๆ

คนละ เบื่อ แล้วฮับ

เบื่อ ทางธรรม เกิดจากเห็นสัจจธรรม ตามจริง

เบื่อของคนจานลาย เบื่อ เพราะ ไม่อยาก ไม่ทำ ไม่เพียรฮาอะไร

รหัสพ่อรหัสแม่คุณ สอน เบื่อ อย่างไหนมาฮับ ท่านหนาสันติ

 

อย่างนี้เลย อย่างฮาคนับ

 

คุณจะไปฟังเสียงนก เสียงกาทำไม??

ถ้าคุณเป็นคุณก็เป็น ถ้าคุณไม่เป็น ก็คือคุณไม่เป็น.

พระน่ะ อยู่ที่ใจ ใชาว่าห่มเหลืองนุ่มขาว แล้ว จะใสสะอาด ก็ไมใช่นะ

หรืออธิบายธรรมเป็นคุ้งเป็นแค้ว ก็ไม่ใช่อีกนะ

 

ทำเปนมึน หรือ เพื่อยืนยัน รหัสพ่อรหัสแม่คุณสอน เบื่อ มาแบบนั้นฮับ

อ่านดีๆ จิฮับ คนในนี้ เขาทราบกันว่า

เบื่อ ในกระทู้นี้ เปน ชื่อวิปัสสนาญาน นิพพิททาญาน

ไม่ใช่ เบื่อๆ อยากๆ แบบภาษาบ้านๆ

นิพพิททา คุณต้อง้สพฌานให้มากๆ เพื่อกำหนดรู้คุณของฌาณ

และ กำหนดรู้โทษของฌาณ คือ มันไม่เที่ยง

กำหนดรู้โทษไม่พอ แปลว่า เห็นความไม่เที่ยงขิงฌาณไม่ชัด

ไม่ชัดแล้วทำไง ก้เสพให้มากๆ ทำฌาณให้มากๆ เข้าไปอีก

เบื่อทางธรรม

จะคนละเรื่อง เบื่อๆ อยากๆ

 

เดิมทีก็จะหลบๆๆ หลบเข้าแต่เซพเฮ้าส์ท่าเดียวเนี่ยแหละครับ สู้ไม่ไหวก็เซพโซนๆ เข้าใจว่ามันดีแล้ว จุดสังเกตอย่างหนึ่งคือ มักจะนิยมชมชอบคำสอนแนวๆ สมถะหนักแน่น นิ่ง มั่นคง เสริมเพิ่มกำลังจิต เพราะรู้สึกว่าช่วยชาร์ตแบตให้ดีเหลือเกิน ทำออร่าสว่างรุ่งโรจน์ไปเลย

นานวันเข้า อิ่มตัว หมดมุข ก็คลายตัวเอง ตอนนั้นล่ะครับ จึงจะเริ่มเห็น เริ่มรู้จักธรรมชาติที่คลายตัวเป็นอิสระจากการยึดมั่นถือมั่นจริงๆ เป็นยังไง เริ่มมองเห็นทาง กล้ารู้ไปตรงๆ ไม่ปิดกั้นเหมือนก่อน กล้าที่จะยอมรับตามความเป็นจริงมากขึ้น ฟังคำสอนแนววิปัสสนาจะเริ่มเก็ต เริ่มเห็นจริงตามคำท่านสอน ท่านสอนให้รู้ตามความเป็นจริง เห็นกิเลส ตัณหา อุปาทาน ความกลัวต่างๆ เห็นความเกิดดับ นี่จึงจะเริ่มวิปัสสนาเข้าทางมรรคจริงๆ เสียที

แต่เรื่องทรงตัวจากวินาทีเป็นนาทีนี่ต้องว่ายังเป็นลูกครึ่งอยู่ ยังกล้าๆกลัวๆ เห็นไม่ชัดเอง อีกหน่อยจะรู้ว่าไม่ใช่ไปตั้งคอนเซปต์อะไรแบบนั้น ไม่ใช่อาหารตามสั่งนะ คนละเรื่อง ถึงจะบอกว่าเป็นไปเอง แต่ถ้าเผลอไปมีคอนเซปต์เอาไว้ในใจแบบผิดๆ ก็เท่ากับหลงเพาะเชื้ออัตตา ความสำเร็จเอาไว้แบบไม่รู้ตัว จะไปไม่รอดในที่สุด ธรรมเพื่อหลุดพ้นจริงๆ นี่จะไม่ใช่เรื่องของการฝึกเพื่อสำเร็จโน่นนี่นั่นอะไร ให้ดูให้ดี เมื่อ สีลวิสุทธิ จิตตวิสุทธิ แล้ว ก็ต้องมี ทิฏฐิวิสุทธิ..ฯ ว่าไปโดยลำดับครับ

แต่ทั้งหมดนั่นก็เป็นเรื่องของเหตุปัจจัย เหตุอย่างหนึ่ง ผลก็อย่างหนึ่ง ก็นิยมชมชอบไปอย่างนั้น เป็นอย่างนั้นเอง เป็นต้น

บุคคลหว่านพืชเช่นไร ย่อมได้รับผลเช่นนั้น เป็นเรื่องที่เป็นไปตามเหตุปัจจัย ไม่ใช่สัตว์บุคคลตัวตนเราเขา ธรรมทั้งปวงไม่ควรยึดมั่นถือมั่น พึงพิจารณาและกระทำไว้ในใจโดยแยบคายด้วยดีเถิด

 

พูดจาเข้าหู (ซ้ายทะลุขวา) น้ำรดหลังหมาแบบนี้ก็พอฟังได้

 

ฟังธรรมเปน ก้ กล่าวแต่ธรรม จิฮับ

จะลากไปเล่น ภาษา ตรรกะศาสตร์ จำไม

คนม่ายเข้าใจ เขาก้จะหาว่า เราไม่จูบปากกัน ฮิวววววส์

 

แต่ของผมเจตนาแตะปุ่ม

 

^__^ ผู้เข้าถึงกระแสแห่งอริยะโดยแท้ อนุโมทนา สาธุครับ คุณ nopphakan

 

หลวงปู่โลกอุดร บอกแก่ อาจารย์มหาลัยสวนกุหลาบ ที่ไปบำเพ็ญอยู่ถ้ำน้ำหนาว

เมื่อสักปี 2535 เห็นจะได้

ท่านบอกไว้ว่า "เห็ดที่เกิดกลางป่าใหญ่ ไม่มีใครเก็บมาปรุงมันก็ดับ"

"หรือมีใครเก็บมาปรุงมันก็ดับ" อารมณ์ใจก็เช่นกัน

 

อย่าไปบ้าบอ ฟุ้งซ่านเป็นพระอริยะเจ้า เป็นนู้น เป็นนี้ให้มันวุ่นวายเลยครับ ยิ่งไปยึดมั่นถือมั่นว่าเป็นมากๆๆเข้าก็ยิ่งเข้าใกล้ สักกายทิฐฐิ อัตตาตัวตนมากขึ้น ที่นี้ใครจะมาว่ากล่าวตำหนิ ว่าไม่ใช่ กลายเป็นเราจะยิ่งทุกข์ใจ มันก็ยิ่งฟ้องว่าเรายังห่างไกลคำว่า พระอริยเจ้ามากขึ้นเท่านั้น เป็นคนธรรมดามีศีล ๕ กรรมบท ๑o ให้บริบูรณ์ เคารพพระรัตนตรัย พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์
มีพรหมวิหารธรรม เป็นเครื่องอยู่ของใจ ก็นับว่าดีแล้ว "มีตัวอย่างมาแล้ว มีแม่ชีองค์หนึ่งปฎิบัติธรรมอยู่กับ ครูบาอาจารย์หลวงปู่ท่านหนึ่ง วันหนึ่งก็เดินมาบอกหลวงปู่ว่า หนูสำเร็จพระอรหันต์แล้ว หลวงปู่จึงตอบกลับไปว่า เออ ดีกว่าหมาหน่อยหนึ่ง แม่ชีได้ยิน ก็โกรธหน้าเง้าหน้างอเดินกลับกุฎิไป" เราปฎิบัติธรรมกันก็เพื่อพ้นจากทุกข์ พ้นจากวัฎสงสาร ปฎิบัติไปแล้วมันจะเป็นอะไร ก็ช่างหัวมันสิ ปฏิบัติธรรมก็เพื่อละ เพื่อวาง ไม่ได้ปฎิบัติเพื่อแบกให้มันหนัก จะโสดา สกิทาคา อนาคา หรือ อรหันต์ ก็คือ ผู้ปฎิบัติดี ปฎิบัติชอบ แล้วทั้งสิ้น ถ้าเราเป็นทองแท้แล้ว ก็ไม่ต้องไปกลัวไฟ เจริญในธรรมครับ

 

พูดได้ดีครับ นั่นเป็นเพียงสมมุติบัญญัติเรียกเท่านั้น ... รักษาศีล ๕ ได้บริบูรณ์ และมีพระรัตนตรัยเป็นที่พึ่งจริงก็สุดยอดแล้ว แค่นี้ก็หาได้ยากแล้วครับ เจริญในธรรมครับ (^_^)

 

ยินดีด้วย อยากเป็นบ้าง ....

 

ถ้าความอยากในตนลดลงไปได้หลายเรื่องแบบมีแต่ลดก็เชื่อนะแต่ถ้ายิ่งทำยิ่งอยากก็คงสุดแล้วแต่นะ