วิริยาธิกะพิเศษบันทึก

อยากรู้ประวัติพี่สิงห์ดอก ก็นี่เลยเขาลงไว้ให้อ่านแล้ว

ดูเหมือนเรื่องเกิดตั้งแต่สมัยหลวงพ่อยังอยู่วัดปากคลองมะขามเฒ่า ยังไม่ได้มาวัดท่าซุงเลย

https://sites.google.com/site/sphrathewtheph/-51-2

ส่วนหมาพระโพธิ์สัตว์ของหลวงพ่อใหญ่นี่ ผมคุ้นๆ ว่าชื่อ โคล่า

ตอนตาย หลวงพ่อไม่ให้ฝังดินปกติ แต่ให้ไปฝังไว้ที่โคนต้นโพธิ์ เพื่อกันคนเดินเหยียบย่ำ

ถ้าจำผิดขออภัยนะครับ

 

ใจเดียวกับผมเลยนะพี่ PCO ว่าต้องเอาประวัติมาลงให้กระจ่างเดี๋ยวจะสับสนกัน

 

({) สวัสดีครับ คุณ พี่ๆน้องๆทุกๆท่าน ใช่ๆครับ ผมจำชื่อผิด ท่านโคล่า ตานี้น่าจะถูกครับ พุทธภูมิ อีก ๓ ชาติเต็ม ที่ท่านพูดไว้ ในเทป หรือหนังสือ อันนี้จำได้ไม่ชัดครับ และถูก แบบคุณว่ามา เมื่อท่าน โคล่าตาย หลวงพ่อ จ้าง ลุงบุญธรรม อยู่ จังหวัด อุตรดิต เพราะ ลุงบุญธรรม มาอยู่วัดท่าซุง ตลอดครับ อยู่หลายๆปี นานๆจะกลับไปบ้าน สักครั้ง หลวงพ่อ ให้ ลุงบุญธรรมไป ฝังโคนต้นโพธิ์ จ้าง ๕๐ บาท ในสมัยนั้น นะครับ


ค่าแรงช่าง วันละ ๓๐ ถึง ๓๕ บาทเท่านั้น ตอนนั้น ผมถาม ลุงบุญธรรม และมีเด็ก เรียนหนังสือ มาปฏิบัติ ธรรม อยู่ จ .ลพบุรี อยู่ ม. ๓ หรือไง นี่แหละ จำไม่ได้ชัด ใช้ ขุ่ยเป่า เพลง พญาโศก และเพลง ธรณีกันแสง นำหน้า รถเข็นศพ ท่านโคล่า ผมเอง ก็ไม่ได้ เดินตามไปดูหรอกครับ รู้แค่นี้ มีอยู่คราว หนึ่ง อ.ประทีป มาเรียกผม ให้ไป ช่วย ยกของที่ตึกริมน้ำ สะแกกรัง ผมเอง ก็กลัว ท่าน โคล่า จะกัด นึกในใจ พอดี ท่านโคล่า กำลังออกมา ผมก็กลัว พอดี จังหวะ หลวงพ่อ ท่านรีบ ออกมา แล้ว เตะไปที่ตูด ท่านโคล่า ท่านโคล่า วิ่ง โล่เข้าไปในกุฏิหลวงพ่อ ทันทีครับ และมีอีกหลายครั้ง จำไม่ค่อยได้


ในสมัยหลวงพ่ออยู่ ผมจะกลัว เกรง ไม่ว่าหมา หรือ คน ตั้งแต่หลวงพ่อ ดับขัน ผมไม่เคยกลัวเกรง ผู้ใด ถ้าผมไม่ผิด เพราะ โดนกดหัวไว้ นาน ตอนหลังๆ ไม่ว่า พระหรือ ฆราวาส ถ้าผิด ผมจะหลีกไป ถ้าชนได้ ผมเป็นชน ประสบการณ์ มันสอนให้ผม ได้รู้ว่า อะไรผิดถูก ที่นี่ เป็นครู ชั้นเลิศ ในด้านประสบการณ์ เมื่อก่อน โคตรน้อยใจ แต่เมื่อ มีประสบการมากๆ จึงรู้ว่า หาเรียนที่ไหน ไม่ได้อีกแล้วครับ ในชีวิตนี้ พูดมาผิด ต้องขออภัยด้วย จำชื่อผิด แต่ไม่ผิดเรื่องครับ ขอบคุณครับ


แต่มีเป็นบางครั้ง ที่จะตี ที่มากัด เรื่องหมา เดี๋ยวจะว่า ไม่จริง เป็นการโกหกไป ต้องขอโทษอีกครับ มาเพิ่มอีดนิด

 

ยินเสียงนางครวญ

ที่บ้านพักชายทุ่ง อากาศดี ในค่ำคืนวันหนึ่ง (อีกแล้ว)

ผมนอนอยู่บนเปลผูกไว้ใต้ต้นไม้ กำลังชมพระจันทร์ สูบยาเส้นอยู่สบายๆ

คืนวันนั้นถ้าจำไม่ผิด ดูเหมือนจะเป็นคืนวันที่ ชาวบ้านชาวเมืองเขาว่าเป็นวันแห่งความรักกันน่ะครับ

ผมนอนชมจันทร์จนดึกพอสมควรใต้ต้นไม้ใหญ่ ปรากฏว่าหูผมแว่วๆ ได้ยินเสียงผู้หญิงร้องครวญครางลอยมา

ก็เลยตั้งใจฟังดีๆ ทีนี้ชัดเลย เสียงผู้หญิงร้องลักษณะเธอร้องแบบหวีดร้อง กรี๊ดๆ น่ะครับ

ผมก็เอะใจ นึกได้ว่าบริเวณไกล้เคียงมีบ้านร้างอยู่ ๑ หลัง อยู่ห่างจากที่กำลังนอนเล่นนี่ สัก ๔๐๐ เมตร

ผมก็รีบคว้าอีโต้ได้ไกล้ๆ มือ วิ่งแบบเงียบไปที่บ้านหลังนั้นทันที ยิ่งวิ่งเข้าไปไกล้เสียงยิ่งชัด

คิดในใจว่า คนมันเอาผู้หญิงมาทำปู้ยี่ปู้ยำแน่ เสียงร้องขนาดนี้ ผมก็ดูทางแล้วปีนหน้าต่างเข้าไป

บ้านนี้มี ๒ ชั้น ปีนหน้าต่างชั้นแรกเข้าบ้านได้ ก็ย่องๆ ไปดูที่ห้องที่คาดว่าน่าจะมีเสียงร้องออกมานั่นแหล่ะครับ

พอเข้าไปถึง เงียบ ห้องทั้งห้องไม่มีอะไรเลยนอกจาก จิ้งจก ตุ๊กแก ผมเลยสงสัยเต็มที ว่านี่มันอะไรกันแล้วผู้หญิงที่ไหนมาร้อง

ก็เดินลงมาจากบ้านหลังนั้นเดินสำรวจรอบๆ ก่อนกลับก็ไม่เห็นมีอะไร ตอนเดินกลับแล้วนี่แหล่ะ

ถึงคิดได้ว่า ต้นไม้ที่เรานอนเล่นมันมีต้นไม้ใหญ่อยู่ แล้ว จะว่าไงดีล่ะครับ เอาเป็นว่ารู้สึกว่ามีผีผู้หญิงแกอยู่ที่นั่นด้วยนานแล้ว

ขาเดินกลับนี่เลยเป็นรายการ..ด่าผี.. ด่าผีแกว่า เล่นไม่รู้เรื่องรู้ราว ไม่มีใครสั่งสอนรึไง นี่ถ้ามันเป็นจริงๆ ทีนี้จะนึกว่าผีหลอกอีกล่ะ

แล้วคนที่อาจจะช่วยได้ก็เลยเสร็จ ช่วยอะไรไม่ได้เลย เพราะนึกว่าผีหลอกเอา เราก็จะนอนเฉยไม่สนใจ

แต่ผมด่าโฉงเฉงมา ไม่เห็นผีแกตอบ ผมเลยแพ้ผี เพราะแกไม่เถียงนี่ เราด่าคนเดียวก็เลวคนเดียวไปสิครับ ฮ่าๆๆๆๆ



เอาล่ะครับจบแล้วจ้ะ ซือเจ๊ เสียงนางครวญนี่ แกครวญให้ฟังแต่แกไม่เถียงกับผมซี...บางทีวันดีคืนดีแกก็มีหัวเราะคิกๆ เสียด้วยนา

คราวหน้าเอาเรื่อง "เอาสังฆทานไหม?" นะครับ

ราตรีสวัสดิ์ครับทุกท่าน

 

({) สวัสดีครับพี่ พีซีโอ พี่ๆน้องๆทุกๆท่าน ต้องขอโทษด้วย ที่จำผิด แต่เรื่องที่พี่ นำมาให้อ่าน กันนี้ เมื่อ ๒ -๓ เดือน ที่แล้ว ผมก็ยังฟังเทป อยู่ครับ ฟังหลายครั้ง เรื่องนี้ เพราะ หลวงพ่อ ท่านเทศ คู่กลับ หลวงพ่อ สำราญ วัดปากคลอง มะขามเฒ่า เพราะว่า ไปกราบท่านหลาย วาระ ท่านเทศคู่กัน ในงานศพ ลูกศิษย์ รุ่นเก่าๆครับ ไอ้ผม มันไม่ค่อยจะจำ แต่เมื่อ นำมาให้อ่านกัน มันก็นึกขึ้นได้ทันทีสิน่า ฮ้าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

 

สวัสดีครับ คุณ บุญทรง เรื่อง หมาพระโพธิ์สัตว์นี่ผมก็รับรองนะครับ ว่ามีอยู่จริง

ถ้าดูนิสัยนี่แตกต่างกับหมาทั่วไปมาก ศักศรีดิ์แล้วก็วินัยในตัวเองนี่เข้าขั้นชั้นเอก คือมันเลยคนไปอีกด้วย

เมื่อก่อนเคยเลี้ยงหมาลักษณะคล้ายๆ แบบนี้แหล่ะครับ ขนาดคนให้ข้าวแท้ๆ ยังจะกัด ถ้าให้ข้าวเสร็จแล้วไปวุ่นวายด้วย

แล้วใครตีไม่ได้ด้วยนะ พ่อไล่กัดเอาดื้อๆ เลย ใครทำไม่เข้าตา ขัดใจ โดนทันที

คนให้ข้าวนี่เรียกว่า นำอาหารมาให้ข้าแล้วเอ็งก็หมดหน้าที่ได้ ข้าจะกินล่ะห้ามยุ่ง ก็มีผมนี่แหล่ะ พอจะหวดไอ้เจ้านี่ได้

หวดกันทีหนึ่งนี่เอาให้ป่าแตก ไม่งั้นเอาไม่ลง บทดื้อขึ้นมาดื้อสุดยอด แต่ผมใช้ให้ไปนั่งเฝ้าที่นอนผมได้สบาย คนอื่นห้ามยุ่งไม่งั้นเจ้านี่เอาเลย

บอกให้นั่งเฝ้าไว้ นี่แกนั่งอยู่อย่างนั้นล่ะ หมานั่งหลับเคยเห็นมั้ยครับ คุณบุญทรง เขาไม่กล้านอนน่ะ เขากลัวผิดคำสั่งผม ผมล่ะเอ็นดูเขามาก

ทำจนผมสงสารในความซื่อตรงของเขาน่ะ มีขนมมาไอ้เจ้านี่ผมให้กินก่อนเขาหมด เพราะ เขาเป็นยี่ห้อรักษาวินัยผิดหมาไปมาก คนยังสู้ไม่ได้น่ะครับ

มารู้ทีหลังว่า เขาก็ยี่ห้อพุทธภูมิเหมือนกัน

เล่ากันอ่านพอสังเขปว่า เรื่องแบบนี้ มีจริง เพราะเคยทั้งเลี้ยงมาแต่ตัวเล็กเท่ากำปั้นนี่ จนตายไป ตายไปเขามาหาด้วย แต่ของดไม่เล่านะครับ


เจริญในธรรมครับทุกท่าน

 

คราวหน้าหากมาครวญอีก พี่อย่าลืมครางเป็นลูกคู่ไปด้วย หากว่าเป็นผีขี้เล่นอารมณ์ดี มันก็ต้องมีหางเครื่องล้นๆบวมๆ มันถึงจะไม่ทำให้บรรยากาสมันวังเวง

อย่างเวลาเราดูหนังผี เมื่อผีจะโผล่ทีไรหมาจะต้องหอน ยิ่งทำให้น่าขนหัวลุก บอกไม่เอานั่นผีโบราณ ผีสมัยใหม่นี่หากโผล่เมื่อไรมันต้องคลึกคลื้นรื่นเริงเฮฮา แล้วเวลาจะโผล่นี่เว้นระยะห่างไว้ไกลๆหน่อย แล้วก็ส่ายสามช่าครวญเพลงพุ่มพวงกระแซะเข้ามาซิ พอให้เรารู้ตัวค่อยๆปรับอารมณ์ก่อน เล่นโผล่พรวดพราดนี่ไม่ได้มันไม่มีมารยาท อย่าทำเป็นผีไม่ได้เรียนหนังสือแบบนั้น นี่หากจะมามันต้องส่ายมาแบบนี้

https://www.youtube.com/watch?v=HXTPr5tJ6G0

 

มันต้องเพลงนี้ซีครับถึงจะเข้าบรรยากาศบ้านนา แบบพุ่มพวงนั่นเขาเข้ากรุงกันแล้ว..

https://www.youtube.com/watch?v=9rowyP3A6FQ

 

หรือจะฟังเพลงนี้? นี่ถ้าเธอร้องเพลงนี้มา ดีไม่ดีผมเดินตามไปแล้ว ฮ่าๆๆๆๆๆ

https://www.youtube.com/watch?v=o1fEEVhNg64

 

สวัสดีคุณ พี่ๆน้องๆทุกๆท่าน ({) วันนี้มาขอต่ออีกหน่อยครับ เรื่องหมาๆ แต่ไม่ใช่แบบหมาทั่วไป ก็พูด แบบหมาพิเศษ มันธรรมดา แต่ไม่ธรรมดา ประมาณ ในปีปลายปี ๓๐ ผมได้มีโอกาศ ไป วัด กม.๘ (วัดใหม่ฉายหิรัญ) อ.ด่านช้าง จ.สุพรรณ ที่นี่ต้นกำเนิด อดีด ผัวออกบวชพระ อดีดเมียบวชชี ท่านทั้ง ๒ องค์คงอยู่ที่เดียวกัน แต่ผมจะไม่เล่ารายละเอียด เล่าก็คงจำได้ ไม่เท่าไหร่ครับ คืนนั้น ปีนั้น ที่ผมมา มันตรงหน้าหนาว พอดี ปีนั้นหนาวมาก ๆจนจับใจ และพอดี มีหมาตัวหนึ่ง น่ารักมากๆเลย อายุยังไม่ถึง เดือนหรือไงนี่แหละ มีตัวเดียว แม่เขาออกลูกมา ก็ตายแม่ชีจึงตั้งชื่อว่า เจ้าโทน


รู้สึกว่า ผมจะเคยเล่าในกระทู้พี่ พีซีโอไปแล้ว ช่วงต้นๆกระทู้ วันนี้เอามาเล่าใหม่ก็แล้วกันครับ แต่จะละเอียดขึ้นกว่าเดิม เป็นสิบๆเท่า คืนนั้น บังเอิญอีกแหละ ผมนอน ใกล้ๆที่นอนเจ้าโทน อยู่ๆผมต้องตื่นขึ้นมา เพราะ ความหนาวเหน็บ ผิดปรกติ เรียกว่า จนตัวจะสั่น แล้วผมจึงไปดูเจ้าโทน ในตัวเจ้าโทน ไม่มี ผ้าห่ม อยู่เลย ผมจึงเอาผ้าห่มให้ ผมกลับเข้านอนแบบเดิม แต่ว่า หนาว พอทนได้ แบบสบายๆ พอผมเริ่มหนาวมากอีก ก็คงลุกขึ้นไปดูเจ้าโทนอีก ก็ต้องห่มผ้าให้อีก แบบนี้หลายครั้ง ตอนนั้น จิตผมคิดเลยว่า เจ้าโทน คงเป็นหมา พระโพธิสัตว์ เป็นแน่ ห่มผ้าให้ทีไร ผมมานอน ก็คงหนาวแบบธรรมดา ทนได้


จิตเราก็คิดไปถึง องค์สมเด็จองค์ปัจจุบัน เสวยพระชาติ ตอนเกิด เป็นปลาดุก อยู่ในหนองน้ำ แต่น้ำมันแห้งคอด เหลือแต่ขี้ตม ปลาดุก บริวารใกล้จะตายกันหมดแล้ว เพราะขาดน้ำ ตอนนั้น ปลาดุก โพธิสัตว์ จึงได้ ตั้งจิต อธิษฐาน ว่า คงไม่บริบูรณ์นะครับ ด้วยอำนาจ เดชเดชะ บุญกุศลแห่งเราที่เคยสร้างสมมาแล้ว ในอดีด ถึงปัจจุบันชาติ สิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลาย มีพระแม่ธรณี เทพดาฟ้าดิน จงดลบันดาล ให้ฝนตกลงด้วยเถิด เพราะ ตัวข้าเมียลูกหลาน และเหล่าบริวาร ใกล้จะตายกันหมดแล้ว เมื่อจบคำอธิษฐาน ทันใดนั้น ได้เกิด ความอัศจรรย์เกิดขึ้น ทันที ท้องฟ้า แดดจัด จ้า ก็เกิด มืดคลึ้ม ลงทันทีทันใด


ท้องฟ้า มืดคลึ้มฟ้าผ่าเปรี้ยงปร้าง ฟ้าแล๊ปแปบปราบ ทั้งลมทั้งฝน ตกลงมา อย่างไม่ลืมหูลืมตา ตกลงพักใหญ่ หนองน้ำเต็มไปด้วย น้ำ ทั้งปลาดุกพระโพธิสัตว์ ลูกเมีย บริวาร ต่างยินดี ปรีดาเป็นยิ่งนัก สนุกสนานรื่นเริง บันเทิงใจ ขอสรุป พระพุทธเจ้า ประชุมชาดกครั้งนั้น มีผู้สำเร็จมรรคผลเป็นอันมาก ปลาดุกโพธิสัตว์ตัวนั้น คือเราตถาคต เมียในสมัยนั้น คือ พระนางพิมพา ในสมัยนี้ บริษัทบริวารคือ สาวกต่างๆในสมัยนี้ นี่ความเป็นพระพุทธเจ้า ไม่อัศจรรย์เลย เพราะท่านสำเร็จแล้ว อะไรๆก็ทำได้หมด แต่ที่อัศจรรย์มากคือ ตอนท่านเสวยพระชาติ เกิดเป็นปลาดุก ทั้งๆเป็นสัตว์ แต่ทำให้ฝนตกได้นี่ซิ อัศจรรย์จริงหนอ

 

มาต่อนะครับ มาเล่าเรื่อง เจ้าโทนหมาโพธิสัตว์ ถ้าท่านถาม รู้ได้ไง ก้เล่าเรื่อง ที่พระพุทธเจ้าเกิดเป็นปลาดุก เรื่องผมหนาว ผิดปรกติ คือตัวแทบสั่น งันงง พอผมห่มผ้าให้เจ้าโทน ผมหายหนาว คือหนาวแบบทนได้ นี่แหละ รู้ได้ด้วยตอนนี้ และตอนผมนึกถึง องค์สมเด็จเกิดเป็นปลาดุก ทำให้ฝนตก และเชิญอ่านต่อไป พวกท่านๆจะได้ รู้ละเอียดขึ้น สำหรับพี พีซีโอ และท่านอีกหลายๆคน เข้าใจ แต่ท่านที่ไม่เข้าใจมีอยู่ แต่บังเอิญเข้ามาอ่านจะได้รู้ไงครับ มาต่อดีกว่า คืนนั้น ผมคงนอนไม่เต็มอิ่น เท่าใดนัก เพราะต้องตื่น เวลาหนาว จัดๆ ทุกๆครั้ง ที่ผ้าห่ม หลุดจากตัวเจ้าโทน ผมคงตื่นขึ้นมาทำหน้าที่ ห่มผ้าให้ทุกๆครั้งไป ตอนเช้า ผมก็ขอแม่ชี ขอเจ้าโทนไปเลี้ยงที่วัดท่าซุง เพราะตอนนั้น ผมยังเป็นนักการภารโรงอยู่ ที่ โรงเรียนพระสุธรรมยานเถระ


แม่ชีได้กล่าวว่า หลวงปู่ปานบอก เจ้าโทนนี้ เป็นหมา พระโพธิสัตว์ ฉนั้น มันตรงกับ ที่ผม คิดแบบไว้ เมื่อคืนนี้ไง ที่ผมหนาว และห่มผ้าให้เจ้าโทน ผมกลับไป ทำหน้าที่ ตามเดิม ตอนนั้นผมได้รับ โอกาศ มานอน ที่ห้อง ศาลาเก่า ฝั่งแม่น้ำสแกกรัง ด้วยเจ้าโทนยังเล็กอยู่ ผมจะขังเขาไว้ในห้อง ถ้าปล่อย เดี๋ยวคนรักไป และหมาตัวใหญ่กัดเอา เลี้ยง อยู่ได้ ไม่กี่เดือน ในคืนนี้เอง ที่เจ้าโทน จะอำลาผมไป ที่ผมเอง โง่ รู้ไม่ทันหมา ทั้งคืน เจ้าโทน จะลุก ขึ้นมา นอนกลับผม ผมเอง เป็นคนชอบนอนคนเดียว และยิ่งเป็นสัตว์ด้วยแล้ว ผมไม่ชอบ แบบนี้เลย ผมก็ลุก จับเขาไปนอนที่เดิม และห่มผ้าให้ เขากวนผมแบบนี้ทั้งคืน ลุกขึ้นมานอนกับผม จนผมโมโห เหมือนกัน บอกตรงๆเลย แต่ช่วงนั้น ผมเอง ถือศิล ๘ ด้วย ไม่กินข้าวเย็น


รุ่งเช้าผมไปทำงานตามปรกติ มาดูเจ้าโทน ตอนกลางวัน เจ้าโทนไม่กินข้าว และนอนตัวแข็ง ผมเอง รีบไป ถวายสังฆทานให้ เจ้าโทน ชุดละ ๑๐๐ บาทในสมัยนั้น เป็นภารโรงเงินเดือนแค่ ๑,๒๕๐ บาทเอง พอเข้าไปถวาย สังฆทานกับหลวงพ่อ อุทิศให้เจ้าโทน หลวงพ่อ ให้พร บอกว่า เอ่อ ดีแล้วลูก ๆ พูดอยู่ ๒ หรือ ๓ ครั้งนี่แหละเห็นจะได้ นี่แหละ ผมจึงบอกว่า ผมน่ะ โง่กว่าหมา มารู้ก็สายไปแล้ว เขาอุตส่าต์ มาขอนอนด้วย มาลาคนเลี้ยงเขาก่อนตาย นี่เขาก็มาใช้กรรมของเขา และ ขอพูด ย้อนกลับ มาที่ วัด กม.๘ ที่นี่ อีกแห่งหนึ่ง ที่ผม มาสร้างบารมี อีกแบบหนึ่ง ที่ศาลาพระสมณโคดม ผมเองเป็นคนทาสีให้ และศาลา ไม้ เก่า ใกล้พังแล้วตอนนี้ คนขึ้นไม่ได้ อาจตกลงมาตาย แม่ชี กับพระอาจารย์ ยังไม่รื้อ คงอนุรักษ์ ไว้


และ ผมได้ พา หลวงพ่อสาธุ ซึ่งอดีดคือ พ่อผัวแม่ชี และเป็นพ่อของพระ อาจารย์ประสิทธิ์ พาไปแจก ซอง ที่ จ.นครปฐม ถึง พันกว่าซอง ในสมัยนั้น ได้เงินมาช่วยสร้างเมรุ เผาศพ หลายหมื่นบาท และพระชำระหนี้สงฆ์ผมเป็นคนมาทาสีให้แม่ชี เองถึง ๙ องค์ ที่เห็นปัจจุบัน ไม่เคยแตะเงินแม้แต่บาทเดียวครับ ทำด้วยใจล้วนๆครับ


นี่คือที่มาแห่งการสร้างบารมี ของผมครับ ขอบคุณครับ ต้องใช้ กระทู้พี่ เป็นสื่อกลาง

 

**************************
ท่านไม่ได้แผ่ส่วนบุญให้"นางครวญ"หรือคะ มารอตามเคยค่ะ

 

เอาเพลงมาฝากท่านแก้วใหญ่ค่ะ

หนึ่งในร้อย พิ้งค์แพนเตอร์
https://www.youtube.com/watch?v=8ySaOqHGbKg

 

พักเรื่องหมาแป๊ปหนึ่งแวะมาคุยเรื่องแก้วหน่อยหนึ่งเป็นการพักยก

ขอบคุญซือเจ๊มากครับ
หนึ่งในร้อยอย่างแก้วใหญ่ก็หายาก อีกหนึ่งในร้อยอย่างแก้วเล็กก็หาไม่ได้ง่ายๆเลยเช่นกัน ไม่มีแก้วเล็ก จะวัดกำลังใจแก้วใหญ่ไม่ได้ หากไม่มีแก้วใหญ่ก็วัดกำลังใจแก้วเล็กไม่ได้เช่นกัน ก็ส่งต่อให้เขาทั้งคู่ครับกับความรู้สึกแบบนี้

บันทึกไว้ถึงแก้วคู่หนึ่งที่เคยเกิดมาร่วมสั่งสมบุญทานกองการกุศลทั้งปวง ณ สถานที่แห่งนี้ เขาทำอะไรพอๆกัน

รูปชุดนี้กำลังวัดระยะจะต่อเติมโครงหลังคาที่พระวิหารน้ำน้อยครับ

 

แกได้รับประจำแหล่ะครับ ไม่งั้นไม่เฮี้ยนน่าดูชมแบบนี้หรอกครับ

แต่ที่เขาอยู่แบบนั้น เขาอยู่ตามวาระ พอหมดวาระ ก็ไปสูงกว่านี้ครับ

 

วันนี้วันพระแรมสิบห้าค่ำเดือนห้า
เรื่องราวของคนที่ปรารถนานางแก้วคู่หนึ่งที่ทำอะไรคล้ายกัน ทำตามกัน พระกรรมฐานตำราเล่มเดียวกัน
แก้วใหญ่ทำอย่างไร แก้วเล็กทำอย่างนั้น วันนี้เป็นวันพระ ก่อนหน้าหนึ่งวันแก้วคู่นี้พากันไปดูพนักงานทำงานซ่อมในลำตัวเรือ จนเลยเที่ยงคืน ตอนกลับพากันหาดอกไม้มาถวายพระ ก็บันทึกไว้ให้ลูกหลานหมู่คณะในวันหน้า

วันนี้วันพระ แล้วก็ตรงกับวันอาทิตย์แต่พวกเราไม่ได้หยุดงานกะเขา แก้วเล็กกับลูกสาวดูแลงานอีกที่
หนึ่งอีกแก้วกับอีกลูกสาวนั่งข้างๆนี้ยังไม่เลิกงาน

 

แก้วคู่หนึ่งที่หายาก ยากกว่าคำว่าหนึ่งในร้อย

 

------------------------
ยังหาไม่เจอค่ะเพลง"หนึ่งในล้าน" ถ้าเจอจะเอามาฝากค่ะ

 

เท่านี้ก็พอครับ เพลงหนึ่งในร้อย แค่นี้ก็พอจะทำให้เข้าใจค่าของคน ค่าของสิ่งของ หากเป็นทั่วๆไปก็ธรรมดามากไม่รู้สึกอะไร แต่สำหรับผม สำหรับงานด้านพุทธภูมิ หากเกิดมา แล้วผมมีความมั่งคั่ง การที่มีคนมารักมาชอบนั้นมันไม่รู้สึกอะไร

แต่แก้วคู่นี้เขามาช่วงที่ลำบากยากเข็ญช่วงที่ตกต่ำที่สุดของชีวิตที่เขามาประคับประคองให้เดินหน้ากระย่องกระแย่งไปต่อได้อีก ยากยิ่งนักสำหรับผมที่จะมีวาสนาได้พบแบบนี้ สำหรับผมมันเกินกว่าคำว่าล้าน เดินผ่านหน้าคนอื่นๆมาจำนวนเกินกว่าล้านไม่มีใครเขาสดุดใจไม่มีใครต้องการ หากวัดกำลังใจกันจริงๆอย่างแก้วรองๆและโดยฉะเพาะอย่างยิ่งแก้วเล็กหนึ่งในจำนวนเท่าไร ใจเขาจะเป็นแบบนี้ ที่เขาจะยอมมาช่วยเหลือเกื้อกูลประคับประคองเป็นกำลังใจให้ ที่งานด้านนี้ผมไม่มีวันทำคนเดียวได้

กำลังใจของเขาทั้งคู่ในด้านบุญทานกองการกุศลทั้งปวง มันทำให้ผมมองอนาตคของเขาทั้งคู่ และเห็นได้เลยว่าชาติต่อๆไปของเขานี่หากผมมัวสลึมสลือไม่สั่งสมบุญทานไว้ให้ดีให้ทันเขา ชาติต่อๆไปผมจะมีวาสนาได้พบกับเขา พบกับคำว่าหนึ่งในร้อย หนึ่งในล้านคู่นี้อีกหรือปล่าว

หากเขาเกิดใหม่ในที่ใดๆ เป็นที่เที่ยงแท้แน่นอนจากพื้นฐานบุญทานกองการกุศลทั้งปวงของเขาที่สั่งสม ณ ชาติปัจจุบัน ดูแล้วเขาไม่ตกต่ำนับวันเขายิ่งเป็นแก้วมณีรัตนที่สูงค่ายิ่งขึ้นไป