ฝันไปถึง เมืองบังบด เมืองผี แดนลับแล แล้วแต่จะเรียก

สิงห์นั้นเดินอีกไม่เพียงกี่ก้าว
ก็คุกเข่าลงหนึ่งข้าง แล้วบริกรมคาถาที่ขรัวอินทร์สอน
คาถาเรียกภูตโหงพราย

พลันในจิตเห็นภาพผีตายโหงทั้งหลาย ภูติพรายปรากฏขึ้น
นับสิบตัว ทุกตัวน่ากลัวนัก
สิงห์กำหนดจิต เหล่าภูต โหงพราย
บัดนี้กูนายของมึง ขอเรียกพวกมึง
จงมาสดรับรับฟัง งานทีกูจักไหว้วานพวกมึง
เสร็จงานแล้วพวกมึงจักได้ลิ้มรส เหล้ายา อาหารคาว
เหล่าภูติโหงพราย ต่างขานรับ ขอรับนายท่าน

ส่วนคนที่อยู่รอบตัวสิงห์กลับรู้สึกเย็นยะเยือก
โดยไม่ทราบสาเหตุ ราวกลับลมหยุดพัด
เสียงจิ้งหรีด เสียงลม เสียงใบไม้กลับหายไป
เมฆดำก้อนใหญ่เคลื่อนมาทับดวงจันทรา
ราตรีมืดสนิท ลงในทันใด

นิมิตสิงห์เห็นภูตพรายหลายสิบตน
ต่างลอยไปที่พักกองทัพทมิฬ

 

ที่กองทัพทมิฬ อยู่ดีๆ ม้าเกือบห้าสิบตน ก็พยศขึ้นมาอย่างนัก
เกิดโกลาหล กันทั้งทัพ พวกทมิฬต่างเข้ามาช่วยกันดึงม้า
เพราะมันทำท่าหวาดกลัวสุดขึด ร้องโหยหวน
จะวิ่งเข้าป่ากันอย่างเดียว ยิ่งยึดยิ่งวุ่นวาย
ม้านั้นสะบัดเชือก กระทืบ เตะทหารทมิฬไปหลายคน

แล้วพลันทหารทุกคนได้รู้สึกถึงลมพัดไหว
แล้วก็เกิดลมพายุ รุนแรง พัดข้าวของกระจุยกระจาย
ม้าก็ยิ่งพยศแตกออกจากทัพทมิฬหลายตัว
ท่ามกลางลมฝุ่น พวกทมิฬได้ยินเสียงหวีดหวิว
เสียงนั้นแหลมสูง บาดจิตใจ จนขวัญบิน

หัวหน้าทัพทมิฬ รู้สึกตกใจ จนเหงื่อตก
เกิดมาไม่เคยพบเคยเห็นอาเภทเช่นนี้
เมื่อมองผ่านฝุ่นไปบนฟ้า พระจันทร์ที่โดนเมฆบังสนิท
กลับปรากฏรัศมีสีแดง

 

เมื่อสิงห์และทุกคนในทัพ ได้ยินเสียงลมพายุ เสียงม้า
เสียงคนเอะอะ ก็รู้ว่าทัพนั้นอยู่ทางใด ทุกคนลุกขึ้นยืน
กระชับอาวุธในมือแน่น เหงื่อไหลจากง่ามนิ้ว
รู้สึกฮึกเหิม และตะลึงกับสิงห์ พ่อหนุ่มรูปงาม

สิงห์เอ่ยเบาๆว่า หยุดก่อน พี่น้องข้า อย่าได้ใจร้อนไป
ข้าจักทำให้พวกมันรู้จักขรัวอินทร์ อาจารย์ข้า
ให้มันหลาบจำ ให้มันเห็นนรก

แล้วสิงห์ก็กำหนดจิต
ฟ้าเอ๋ย ดินเอ๋ย จงเปิดจงเบิกทางให้ข้า
แล้วในใจของสิงห์ก็นิมิตไปที่ทัพทมิฬ

ลิงห์สั่งในจิตว่า
เหล่าสมุนของข้า เจ้าทำงานดีมาก
จงจัดการพวกมัน หลอกหลอนมัน
ไล่ต้อนม้าที่หลงไปรวมกับม้าของข้า
จงเร่งรีบ ทำตามบัญชาของกู

กูจักเรียกลมเรียกฝน ถล่มพวกมัน
มึงทั้งหลาย จงบังจงพรางร่างพวกกู
เมื่อกูบุก เมื่อกูช่วยพวกกูหนี
มึงจงบัง ให้กูทำได้ ให้กูมีชัย
จงเปิดรับข้า

 

แล้วสิงห์ก็ใช้วิชากสิณที่ร่ำเรียนมา
กำหนดจิตไปที่เมฆดำบนอากาศ
แล้วกำหนดให้เห็นถึงลมที่พัดผ่าน บังคับให้ลมหมุน
ไปในทิศขวา เร็วๆ เร็วขึ้น
เมื่อลมหมุนดูด แรงเร็ว เมฆก็ถูกดูดมาด้วย
ท้องฟ้า ปรวนแปรวิปริต
แล้วพายุฝนขนาดใหญ่ ก็ตกลงมากลางกองทัพทมิฬ
เพียงชั่วพริบตา

ฝนตกไม่ลืมหูลืมตา เหล่าทัพทมิฬ ต่างปล่อยม้า
เพราะม้ายิ่งสะบัดรุนแรง
ต่างวิ่งวนงุนงง ไม่สามรถลืมตาเพราะพายุฝนตกมาไม่หยุดพัก
ตกแบบไม่ลืมหู ลืมตา
ได้ยินเสียงฝนฟ้า คะนอง ให้ครั่นคร้ามใจ

แม่ทัพทมิฬ พยายามตะโกนสั่ง ให้ลูกทัพจับม้า และคุมเชลย
แต่เสียงนั้นก็ถูกสายฝนกลบไป
เมื่อพวกมันหลับตา พลันภาพภูติผี อันแสนน่ากลัว
ราวกลับผุดมาจากขุมนรกโลกันต์
ก็แวบขึ้นมาในหัว เมื่อลืมตาด้วยความตกใจ
พวกมันก็เจอฝนที่กระหน่ำลงมา พอจะวิ่งหนีลนลานด้วยความกลัวสุดขีด
กลับพบภูติผี ตัวเป็นๆ ยืนขวางทางอยู่
ที่แท้คือพวกมันเอง ที่โดนผีบังตาให้เห็นเป็นเช่นอื่น
พวกมันชักดาบมาฟาดฟันกันเอง
ราวกลับเกิดนรกบนดิน สมคำที่สิงห์เล่า
ส่วนเหล่าเชลย พากันกอดกันกลม
แล้วก็นึกถึงคุณพระคุณเจ้า

สิงห์เห็นภาพในนิมิต แล้วก็ตะโกนออกมาอย่างสุดเสียง

บุกกกกกกกกก

 

แม่ทัพทมิฬ นั้นคือ คนแรกที่สิงห์หมายหัว
ท่ามกลางลมพายุฝน เสียงโห่ร้องของเหล่าพวกสิงห์ ดังก้อง
ราวกลับยกทัพมาเป็นร้อยๆคน

แม่ทัพทมิฬรู้สึกถึงความกลัว
กลัวจนก้าวขาไม่ออก
กว่าจะรู้ตัวอีกที

สิงห์ก็ตะโกนร้อง พร้อมกระโดดลอยตัวพร้อมดาบสองมือ
กระโดดตัดหัว ด้วยดาบไขว้เป็นรูปกากบาท
ดาบขวาแรกฟันไป ตามด้วยดาบซ้ายสวนทาง
หัวของหัวหน้ากองทัพทมิฬ ขาดกระเด็น ในเพลงเดียว

ทั้งที่ร่างยืนอยู่กับที่ เลือดกระฉูดออกมา พุ่งสูงขึ้นราวกลับน้ำพุเลือด
หัวที่กลิ้งลงไปที่พื้น นัยน์ตานั้น หวาดกลัวสุดขีด

สิงห์กระโดดลงมา แล้วยืนขึ้น
เงยหน้าหัวเราะขึ้นฟ้า
เสียงหัวเราะนั้น เย้ยหยาม ดังก้อง ไปทั้งสามภพ
ฝนและลมพายุพลันหยุดตก สิงห์หันไปทางเข้ม

แล้วสั่ง ไป

เข้มนั้น ราวกลับตกภวังค์
เพลงดาบสิงห์ช่างรุนแรงนัก
กิริยาอาการที่หัวเราะก็ช่างหวาดเสียวใจนัก

เข้มและทุกคนในทัพต่างรู้สึกเกรงกลัว
แลนับถือและศรัทธาสิห์อย่างหมดใจ

สิงห์ร้องตะโกนอย่างเหี้ยมโหด ต่อไปว่า
ฆ่ามัน..........

 

พวกกองทัพทิฬ รู้สึกราวกลับยืนมองมัจจุราช ทุกคนตื่นจากภวังค์
จากภาพที่สิงห์ตัดหัวหัวหน้าพวกมัน ที่เก่งกาจ และอำมหิต
ได้ง่ายดายราวกลับตัดต้นกล้วย

กว่าจะตื่นจากภวังค์ กว่าจะหยิบอาวุธ กว่าจะชักดาบก็ไม่รอด ถูกตัดหัว ตัดแขนตัดขา
บางคนก็ถอดใจ วิ่งหนีเอาตัวรอด สภาพราวกับคนเสียสติ

ไม่ต้องตามมัน รีบไป เอาม้าเท่าที่เอาได้ นอกนั้นจงฆ่าม้าเสียทั้งหมด
อย่าให้มันตลบหลังเราได้ จงอย่าลังเล อย่าสงสาร ฆ่ามันให้หมด

ทุกคนรู้สึกครั่นคร้ามสิงห์นัก และทำตามที่สิงห์สั่ง
แม้จะสงสารม้ามากก็ตาม

 

แล้วแผนกลยุทธ์ของสิงห์ก็สำเร็จ

สิงห์ไปสมทบกับเข้ม หลังจากฆ่ากองทัพทมิฬได้เกือบหมด

เข้มจัดคนเจ็บขึ้นม้าอยู่แล้ว

เมื่อสิงห์ไปถึงก็จัดขบวนใหม่ ให้นักรบที่โดนจับเป็นเชลย
และม้าที่พวกสิงห์ขี่มาอยู่กลางขบวนเป็นกลุ่มแถวยาว
เข้มนั้นไปอยู่หน้าทัพ นักรบที่เหลือคอยขนาบข้าง

เราจักต้อนม้ากลับค่าย ม้าพวกนี้ฝีเท้าจัดนัก
จักได้ใช้ให้เกิดประโยชน์
พี่เข้มจงนำทาง ข้าจะระวังหลัง

พวกท่าน จงต้อนม้าอย่าให้แตกแถว
จงไปอย่าได้พัก จนกว่าจะถึงค่าย

แล้วทัพสิงห์ก็นำชัยชนะกลับค่าย
นำพี่นำน้อง นำพ่อ นำผัว ของหญิงที่ค่าย
กลับบ้าน

สมกับสัจจะที่ได้ให้ไว้กับขรัวอินทร์ และพ่อครู

เหนือกว่าทุกกลยุทธ์ คือนำเสบียง นำอาวุธ นำม้าของศตรูมาเป็นของเรา
ทำให้มันหวาดกลัวเรา ทำให้มันครั่นคร้าม จนไม่อยากหยิบดาบขึ้นสู้

กลยุทธุ์เดียวกับ ราชาแห่งอังวะ

 

พอก่อนเนาะ หวังว่าคงจุใจ และถูกใจทุกท่าน
หากมีข้อชี้แนะ หรืออยากร่วมแสดงความเห็น ก็ขอบคุณค่ะ

ขอโทษกับฉากตัดหัวเลือดกระฉูด

..ถ้าบางคนเห็นภาพ

ป.ล.จะตีหนึ่ง ภาพไหลมาเป็นชุด
แต่ไม่ไหวแล้ว...

 

สงสัยครับ
ว่าสามารถ สั่งให้ ภูตโหงพราย ไปทำงานไกลๆถึงเมืองของข้าศึก เลยได้มั้ย
หรือส่งไปที่กองกำลัง กองทัพอื่นๆ ที่อยู่ไกลกว่านั้น ของข้าศึก ที่จะนำภัยมาถึง
อย่างน้อยถ้าทำให้ข้าศึกเห็นภาพหลอน ฆ่ากันเองก็ลดกำลังไปได้ อะไรได้
แล้วก็นั่งชิวๆไป ไม่ต้องไปรบให้วุ่นวาย

 

ถามได้ดีอีกแล้ว ตบมือให้สามแปะ

ไปไกลๆได้ แต่สิงห์ต้องบริกรมอยู่กับที่ เพราะใช้แรงใจมาก
และไม่ใช่สิงห์คนเดียวที่ใช้ถูติ ใข้พรายเป็น
และใช้ได้เพียงชั่วครู่ ชั่วยาม

หากใช้ตลอดเวลา บ่อยเข้าๆ อาจถูกครอบงำจิต
และต้องมีสัจจะวาจา มีการบวงสรวงตามโอกาส

พวกภูติพรายก็เหมือนม้า ไม่รู้จักพยศวันไหน
และหลังจากสิงห์ ปล่อยผีไป
ไม่นานกองทัพของอังวะ ก็คิดกลแก้ได้

อย่าลืมว่าราชาอังวะ นั่นแหละ สุดยอดคาถาอาคม
เรียกว่ามวยถูกคู่

จะเล่าในตอนต่อไป

คนสู้คน ผีสู้ผี มันส์ หยดติ๋ง

แหม คุ้มค่าจริงๆ กระทู้เนี้ยะ

 

งงตัวเอง ตรูเล่าไปได้ไง เห็นภาพยังกลับไปรบจริง

แต่ก็ ฝัน จ๊ะ ฝัน

ลืมตาฝัน 55555555555 หัวเราะแบบพี่สิงห์

 

@btme เพิ่งละเมอตื่นมาอ่านเหรอ
แหมมีหน้ามาบ่น เขียนจนจะตีหนึ่งแล้ว
เห็นนะที่บ่น 555

พ่อคุณ แว่นก็ไม่ใส่ ไหงตามัว 55555

 

ดอกไผ่บาน ส่งนอนคืนนี้



ชายในฝัน เงาในน้ำ เหมือนเมฆลอยอยู่ในอากาศ
ดุจความรัก ที่ไม่เอื้อมอาจ แหวกสายธารไปใกล้ชิดกัน
เมฆบนฟ้าคอยตั้งเค้า เปลี่ยนรูปเงาไม่ยอมหยุดนิ่ง
ใจของคนไหวกว่าทุกสิ่ง เปรียบปอยเมฆผกผันเพียงชั่วยาม

ค่ำบางคืนไม่กล้าเมา แต่คืนนี้เราไม่เมาไม่ได้
เพราะความรักที่พลัดพรากไป ยากเกินใจจะตัดได้ลง
คงเป็นเพราะสวรรค์ไม่ส่ง นรกไม่สร้าง รักจึงจางล้างใจ
เหลือแต่ตัวบาดรักท่วมกาย หล่นจมลงในสายธารที่สิ้นหวัง

กิ่งไผ่ไหวเอน พัดไปตามกระแสลม
ในราตรีที่ขื่นขม โต้สายลมเพียงลำพัง
น้ำค้างพร่างพรู คล้ายหยั่งรู้ความอ้างว้าง
ของราตรีที่เปราะบาง หยาดน้ำค้างต่างน้ำตา

ดอกไผ่บานพยานแห่งรัก บานเพื่อลาจาก เจ้าจงปล่อยวาง
ความเข้มแข็งจะคอยเข้าข้าง ความอ่อนแอจะต้องแพ้พ่าย
ดอกไผ่งามเบิกบานในใจ ยังเฝ้าเก็บไว้เพื่อใครคนนั้น
นานเท่าใดคงไม่สำคัญ จะคอยเติมฝันถึงวันที่ดอกไผ่บาน

กิ่งไผ่ไหวเอน พัดไปตามกระแสลม
ในราตรีที่ขื่นขม โต้สายลมเพียงลำพัง
น้ำค้างพร่างพรู คล้ายหยั่งรู้ความอ้างว้าง
ของราตรีที่เปราะบาง หยาดน้ำค้างต่างน้ำตา

ดอกไผ่บานพยานแห่งรัก บานเพื่อลาจาก เจ้าจงปล่อยวาง
ความเข้มแข็งจะคอยเข้าข้าง ความอ่อนแอจะต้องแพ้พ่าย
ดอกไผ่งามเบิกบานในใจ ยังเฝ้าเก็บไว้เพื่อใครคนนั้น
นานเท่าใดคงไม่สำคัญ จะคอยเติมฝันถึงวันที่ดอกไผ่บาน

นานเท่าใดคงไม่สำคัญ จะคอยเติมฝันถึงวันที่ดอกไผ่บาน

 

ป.ล.ฝันดีนะจ๊ะทุกคน

อิอิ ขอให้ฝันว่าไปรบ 555

 

อิอิ สิงหัวเราะแบบนี้เปล่า(||)(||)(||)

 

หลังจากนี้ กระทู้เราจะกระฉูดมาก ไม่เชื่ออย่าลบหลู่ เหอ เหอ

ขนาดภูติ ผียังมาอ่าน มันมันส์จริงๆ 555 บ้าไปแล้วตรู

 

อุ๋ยตายว้ายกรีดอุตสาห์ รีบลบยังอ่านทันอีก แหม๋แม่หญิงนี่ตาไวจริงๆ

 

เฮ้อ โดนหวยรับประทาน
เมื่อไหร่จะเอาตาไปดูหวยได้บ้างเนาะ

555

 

จะว่าไปวันนี้หลับช่วงบ่ายๆฝัน
ฝันว่าไปเห็นกระดานอันนึงเข้า มีเลข 3 ตัว,กับ 2 ตัว เขียนไว้
แล้วได้ยินคนพูดว่า มีคนๆนึงเขียนใบ้หวยไว้
ดันตื่นมาอีกทีก็บ่าย 4 กว่าแล้ว แถมเลขที่เห็นในฝันก็ไม่ตรงกับเลขท้ายซักตัว

 

อ้าวคุณลุง เอนหลังบ่ายเหมือนกันเหรอ 555