สามสิ่งที่ต้องมีสำหรับโสดาบัน

คำว่า กามตายจากเราไปนานแล้ว ส่วนความดังอยากเด่นเราก็ไม่อยากได้ ที่เราโพสเพื่อระลึกถึงบุญคุณของผู้ปฏิบัติดีปฏิบัติชอบที่ท่านได้แนะแนวทางเรา เราตั้งใจเอาไว้ว่า ถ้าเราจะกลับไปเป็นเพศบรรชิตอีกก็จะต้องเป็นพระสุปฏิปันโนเท่านั้น ไม่เป็นสมมุติสงฆ์เหมือนอย่างในอดีต และเราคงไม่เล่าเรื่องผลการปฏิบัติให้ใครฟังนอกจากผู้มีศลีเสมอกันเท่านั้น บุญใดกุศลใดที่ข้าพเจ้าได้เพียรกระทำ ที่ทำให้มีผู้เห็นทางในการปฏิบัติเหมือนอย่างที่จ้าพเจ้าได้เห็นได้ประสพ ขอถวายแก่คุณของพระอาจารย์สายวัดป่าทุกรูปด้วยเทอญ

 

ถ้าจะปราบมารต้องปราบในที่แคบ ก็คือกายและจิตตนค่ะ อ่านเจอมา ไม่รู้ว่าเกี่ยวกับกระทู้นี้หรือเปล่า แวะมาทักทายคุณนันทะชัยดีค่ะ

 

ที่ว่าปิดมรรคปิดผล
ผิดมรรคผิดผลหนะ
คืออิติปิด หรืออิติผิด

เท่าที่เค้าเล่ากันมา เคยอ่านเจอ
ถึงปราชิก แต่ก็สามารถภาวนาได้ถึง อนาคามีผล

เท่าที่อ่านๆมา

เพราะอย่างไรเสีย วิญญาณขันธ์หรือตัวรู้
มันก็จะเลือกอันปิด หรืออันผิดเสมอ

เรายืมแรง ไสยะ และอวิชชา ทรานสมิทtransmit ได้

แต่จะโคตรจมกองทุกข์เลย

ปอบเนียะถ้าเกินน้ำแก้วเดียวกัน บางคนก็ว่าเป็นแล้ว

ก็ย้อนกลับดิ
เอาน้ำใส่แก้วก่อนภาวนากินครึ่งแก้ว
ภาวนาแต่อิติปิโสเยอะๆๆๆ เยอะที่สุด
แล้วก็จับลมหายใจภาวนาหายใจเข้าพุทธ หายใจออกโธ

ปอบ และปอบ
เราและเรา
ยังไงมันก็จะเลือกอันผิด

กินน้ำครึ่งแก้วหลังยังไงปอบก็จะสลับไป เป็นครึ่งแก้วแรก
เรากินน้ำได้ทีละครึ่งแก้ว

สายพระป่าอะไรวะ
ภาวนาหมาไม่แดกเลย

 

แล้วบอกเอาข้าวเอาน้ำไปเลี้ยงผีได้

เพ้อเจ้อ

 

ผิดครู หรือปิดครู
ยังไงวิญญาณขันธ์หรือตัวรู้
ก็จะเลือกอันผิด หรืออันปิดไปนิจนิรันดรอยู่แล้ว

ก็ยืมแรงมันสิวะ

กินน้ำแก้วเดียว เป็นปอบ
เราและเรา มันและมัน

ถ้าย้อนอนุโลมไม่เป็น
ก็ไม่ต้องแก้

 

มันแก้ได้ หรือมันแก้ไม่ได้
วิญญาณขันธ์หรือตัวรู้จะเลือกอันผิด

ก็กินน้ำแก้วเดียวกันสิโว้ยยยยยย

 

พระญี่ปุ่นจะมีเมียได้
จะปราชิกทุกรูป

นี่คือวัชรญาณ เชื้อสายญี่ปุ่น

 

สำนักผมไหว้ทิศทั้งหก
ไม่ต้องรับขันธ์
มีแต่รุกขันธ์
ไม่มีกระบวนท่าตั้งรับ
รุกขันธ์เท่านั้น

 

เสียดายวันเวลาที่ล่วงผ่าน
เสียดายกาลที่ล่วงเลย
เสียดายอรรถกถาที่ภิเปรย
เสียดายไม่ได้อะไรเลยที่ผ่านมา

*********************

"จำไว้นะ ใครจะพูดอะไรก็ช่างเขา
กรรมมันอยู่ที่เขา...ไม่ได้อยู่ที่ตัวเรา
...อย่าเอามาใส่ใจ"
(หลวงตามหาบัว ญาณสัมปันโน)

 

เออ นั่นแหละ ไอ้บางคนน่ะมันห่วยยิ่งกว่าเสียอีก
ดูไม่ออกว่าเขากำลังหลง คนรู้เขาก็เลยหาทางช่วยกันอยู่
ช่วยได้ก็ช่วย เอื้อเฟื้อกัน ช่วยไม่ได้ก็ปล่อย ให้เป็นไปตามวาสนา ก็เท่านั้นเอง..

 

ทุกความ ยึดมั่น ถือมั่น
จะประกอบด้วยสองเรา เป็นอย่างน้อยเสมอ
เกิดจาก การร้อยรัด สังโยชน์ ระหว่างเราและเราเสมอ
ตบมือข้างเดียว
ยึดมั่น และถือมั่น มันไม่ครบปัจจัย

เราไม่ต้องครายคงวามยึดมั่น
ถ้าเราภาวนาทำอานาปานุสติได้
เราให้หนึ่งในเรา ในของเรา ที่มัน จะทำการดุลยภาพหนะ
ให้มันตบมือข้างเดียว
ก็จะเกิดอาการไบโพล่าสองบุคลิก
แต่คนเรายึดมั่น ถือมั่นได้แค่ครั้งละบุคลิก

ก็ให้มันฟุ้งไปกะกุศล ไปทีละบุคลิก

การที่โดนพวก พาลีลูบหลัง แล้วดันเอามาทำนายมรรคผลนิพพานอีก
บางที่ก็ลูบหลังเหยื่อให้เหยื่อพยากรณื ให้กะตน บ้าง หลวงปุ๋หลวงพ่อ
เอากระดูกแก้วมาให้ดู ให้พยากรณ์บ้าง
ถ้าไม่โดนของร่างกาย ไม่โดนไสยะร่างกายจะมีกลไกการทำลายอวิชชาเอง

ที่เกิดปัญหาคือหวังดี อยากให้มรรคผลนิพพาน ติดแน่น นานๆ
เลยช่วยกันตบมือสองข้าง

อย่าผมเนียะพิมพ์เองเออ เองได้
ตบมือข้างเดียว

ไม่ดัง

น้ำหนะ เรากินครึ่งแก้วแรก
แล้วไปสวดอิติปิโสเยอะๆ บางทีไสยะที่ทำมามันหลุดออก
ลมหายใจจะกลับมาเอง ทรมานหน่อยนานหน่อย แต่มีวิธแก้ไม่มากหรอก
พอลมหายใจกลับมาปรกติ ก็อาจจะ ใช้พุทโธ
ของผมใช้ พุทธะหายใจเข้า สังมิหายใจออก
ปลุกธงมหาพิชัยสงครามวัดท่าซุ่ง

มีวัตถุมงคลเข้าพิธี ที่วัดเขาวง วัดหล่อรูปล้นเกล้า พระพุทธยอดฟ้า
ก็หายใจเข้า สัมจะติจ หายใจออกฉามิ

มีเหรียญทำน้ำมนสายวัดท่าซุง ก็หายใจเข้านะมะ หายใจออกพะทะ

ให้มันหลุดไปให้ได้

แล้วพอเลิกทำสมาธิแล้ว มากินน้ำครึ่งแก้วหลัง

บอปหนะไม่ ต้องหายก็ได้ ไม่ต้องแก้ก็ได้
ตบมือข้างเดียวมันไม่ดัง

 

เช่นตอนเรากินน้ำครึ่งแก้วหลัง
ก็อุปปาทานไปดิฟุ้งไปในอดีตดิ

ว่ากูกินครึ่งแก้วแรกทำไม

สติหนะไม่ใช่รับขันธ์

ไอ้ที่ทำๆกันมันคืออาการโดนโอาปาติกะสิง
มันไม่ใช่สติ

 

ไอ้โอปาติกะนั้น จะทำการร้อยรัด
พาลีลูบหลังแหละ
ตอนคุณกินน้ำ ว่าคุณฟุ้ง
วันหลังเวลา คู่แขนเข้าออก ลุกเดิน นอนนั่งขบเคี้ยว
ขอความกรุณาเสือกเตือนกูด้วยนะไอ้โอปาติกะ
ว่ากูฟุ้ง

 

รู้ตัวว่าฟุ้งหนะคือมีสติ
รู้ตัวว่า คิดหนะคือมีสติ
เตือนตนด้วยตน
อย่าไปให้ไอ้พาลีลูบหลังมันมาเตือน

 

ฟุ้งหนะเป็ฯใครเป็ฯของใครไม่ได้ ไม่มีพระพุทธเจ้าองค์ไหนมาทักหรอก
ว่าเราฟุ้ง
พระพุทธรูปท่านยังบอกว่าไม่ใช่เราไม่ใช่ของเรา
ท่านจะมาทักใครว่าฟุ้ง
ไม่มีหรอก

เค้าเรียกอุปปาทาน
เราและเรา

อุปปาทานในสังขารขันธ์ เราและเรา
คิดและคิด มีสองอัน
อย่าไปช่วยมันตบมือ อย่าไปอวยกะมัน
อย่างผมเนียะ พิมพ์เองเออเอง
กินน้ำทีละครึ่งแก้ว

 

ไปตามพระพุทธเจ้ามาพยากรณืเลยปะ
ให้ท่านมาพยากรณืพระพุทธรูปองค์ไหนก็ได้
ในจักรวาลไหนก็ได้

ให้ท่านพยากรณืว่าพระพุทธรูปองค์ไหนคือรูปท่าน

ไปตามพระพุทธเจ้ามาดิ

เสือกจะมาทักกูว่ากูฟุ้ง
ไอ้โอปาติกะ

 

จับภาพพระเลย
ภาวนาเลยจับภาพพระเลย
ให้พระพุทธองค์พยากรณ์ว่านี่คือรูปพระพุทธ

ท่านจะพยากรณ์ก็พยากรณืว่า
เกิดจากพระและพระสองพระ อุปปาทานว่าอีกฝ่ายคือเราของเรา

น้ำกินทีละครึ่งแก้ว
กินครึ่งแก้วแรก แล้วไปภาวนาสวดอิติปิโสเยอะๆ ตัดสลับกับลมหายใจกำหนดรู้

พอเลิกภาวนาก็
สรุปว่าควรกินไม่ควรกิน น้ำครึ่งแก้วหลัง
ให้พระพุทธเจ้าพยากรณ์หน่อยดิ

 

พระพยากรณ์ว่าควร
หรือไม่ควร
ใครจะตอบได้ว่าพระพุทธเจ้าจะพยา่กรณ์ว่าอะไร
หน้าไหนจะรู้

ตอบสิ
กินครึ่งแก้วแรกไปทำไม

กินแก้วที่แล้วไปทำไม
จะกินแก้วหน้าไปทำไม

ท้านะ จากนี้ไปจะกินน้ำจะต้องเอาปากลงไป เลียแผล่บๆเหมือนหมา
ไปจนกว่ามันจะนิพพาน

ไอ้โอปาติกะเอ้ย

 

ผมเข้าใจคุณละ8ครับ คุณนันทชัยดี อโหสิกรรมกันนะครับ ยังไงเสียก็มาคุยธรรมกันแลกเปลี่ยนกันครับ อนุโมทนากับคุณด้วย ฟังเพื่อนๆไว้บ้างแล้วปรับแต่งเอาครับ..
หลายคนในนี้ ไม่ธรรมดาเลย ยกเว้นผมนะครับ ธรรมดา เพราะไม่อยากเป็นอะไรเลยมันเหนื่อย มีคนลองของอยู่เรื่อยระวังนะครับ.ถ้าคุณได้เป็นอะไร อะไร..จะมีคนลองของคุณเจอ แค่คุณบุณยง โคกมะทา ..คนเดียว แค่แปลไทยเป็นเทย..ผมก็กินพารากะทู้ละแผงแล้วครับ สาธุ

 

ครับ..

จริง ๆ เขาไม่มัวมาสนใจเรื่องได้โน่นได้นี่อะไรหรอกครับ
มีแต่ดูตัวเอง ดูความหวั่นไหวไหลตามกิเลสว่ามีมากน้อยเพียงไร
ยังหลงอะไรอยู่ ยังยึดอะไรอยู่ ดูไป ศึกษาตัวเองไปเรื่อย
ทั้งเรียนรู้จากการฟังการอ่านด้วย การเจริญภาวนาในชีวิตประจำวันด้วย
จุดมุ่งหมายก็เพื่อความพ้นทุกข์สถานเดียว

ส่วนความเอื้อเฟื้อนั้นก็ตามควรแก่เหตุ นอกจากมุ่งประโยชน์ตนแล้ว
ก็มุ่งประโยชน์ท่าน ประโยชน์ต่อส่วนรวม เป็นการช่วยกันรักษาพระธรรมคำสอนไว้
ไม่ให้เสื่อมสูญ ไม่ให้หลงเข้าใจผิดพลาดคลาดเคลื่อนไป ก็แค่นั้นเอง

เป็นการทำหน้าที่ให้ดีที่สุดโดยปริยายครับ