พื้นฐานของการเข้าถึงธรรม?^_^

พื้นฐานของการเข้าถึงธรรม
เป็นที่ทราบกันดีอยู่แล้วว่าพื้นฐานธรรมของแต่คนนั้นย่อมขึ้นอยู่กับอดีตชาติที่เคยบำเพ็ญสั่งสมปฏิบัติกันมา ซึ่งบางคนนั้นบารมีธรรมเต็มเปี่ยมก็สามารถบรรลุธรรมได้เลยในชาตินี้ก็มีไม่น้อยเลย

พื้นฐานที่จะกล่าวในที่นี้คือ ศิล สมาธิ และปัญญา อย่างที่ทราบๆกันนั่นเอง ...

1.ศิลนั้นเป็นจัดวินัยพื้นฐานของการประพฤปฏิบัติตนต่อบุคคลอื่นรวมถึงสรรพสัตว์ต่างๆทั้งหลายเพื่อความไม่กระทบกระทั่ง ไม่ทำให้สิ่งรอบข้างต้องพลอยเดือดร้อนเพราะกิริยากายการวางตัวของเรา (ศิลช่วยควบคุมดูแลกายวาจาให้เป็นปกติสุข)

2.สมาธิช่วยให้ใจเกิดความมั่นคงมั่นใจในสิ่งที่คิดว่าถูกต้องเหมาะสม ช่วยให้จิตมีพลังอยู่เหนือความคิดอันไม่ดีทั้งหลายต่างๆ ช่วยให้จิตใจสงบเยือกเย็น พร้อมที่จะเผชิญกับสิ่งทั้งหลายที่จะผ่านเข้ามาในชีวิตอย่างองอาจและยิ้มรับกับมันได้

3.ปัญญานั้นช่วยแยกแยะช่วยจิตพิจารณาเห็นลึกถึงความเป็นจริงของสิ่งต่างๆได้แบบลึกซึ้ง ช่วยแก้ปัญหาข้อขัดข้องใจนานัปการ รวมถึงช่วยคนเราหลุดพ้นจากบ่วงแห่งกิเลสตัณหาอุปาทานและเหตุแห่งทุกข์ทั้งหลาย ช่วยให้ปุถุชนก้าวข้ามวิวัฒน์ตนไปเป็นปราชญ์ เป็นอริยะได้ ...

ฉะนั้นพื้นฐานของเข้าถึงธรรม เริ่มต้นที่การไม่เบียดเบียนตนและผู้อื่น การมีพลังใจที่เข็มแข้งไม่ยอมจำนนต่ออกุศลจิตที่เข้ามาทดสอบใจ ตลอดถึงการพินิจพิจารณาสิ่งต่างๆตามหลักของเหตุและผลได้โดยละเอียดลึกซึ้งเข้าถึงแก่นแท้จริงๆ ...

^__^ ขอบคุณทุกท่านคับ Thanks Likes ^__^

 

ชาวบ้านร่ำลือว่ามีพระรูปหนึ่งสามารถคุยกับสัตว์สามารถนั่งสมาธิได้เป็นวันๆบนโขดหิน เวลาที่นั่งสมาธิก็มักจะมีสัตว์มากมายรายล้อมพระรูปนี้ ไครได้พบก็เกิดความเลื่อมใส ศัทธา
.......มีพระอีกรูปหนึ่งได้ยินข่าวนี้เข้า ก็ ได้่เดินทางขึ้นเขาปรารถนาที่จะพบพระรูปนี้เพื่อจะสนทนาด้วย
เมื่อได้พบก็เป็นอย่างที่ชาวบ้านบอกทุกประการ ท่านยังคงนั่งสมาธิบนโขดหินสงบนิ่งจนดูกลมกลืนไปกับธรรมชาติราวกับไม่มีอะไรอยู่ตรงนั้นเลย เวลาผ่านไปชั่วครู่ มีเสียงพญาเสือคำรามลั่นหุบเขาสัตว์ที่อยู่รอบตัวพระที่นั่งสมาธิอยู่แตกกระเจิงพระที่นั่งสมาธิยังคงนิ่งสงบ ส่วนพระที่พึ่งขึ้นมาสะดุ้งตกใจไปกับเสียงของพญาเสือ
........ท่านยังสะดุ้งอยู่หรือพระที่นั่งสมาธิกล่าวแล้วค่อยๆลืมตาขึ้นพร้อมกับยิ้มให้อย่างอ่อนโยนกับพระผู้มาเยือน หลังจากนั้น พระทั้งสองรูปก็ได้สนทนากันจนเป็นที่พอใจพระที่พึ่งขึ้นมาขอพักค้างคืนด้วย
.......ในตอนเช้าพระผู้เป็นเจ้าของสถานที่ก็ต้องประหลาดใจ ทุกเก้าอี้ทุกที่ที่นังสมาธิแม้แต่ภายในรองเท้า ก็มีตัวหนังสือเขียนว่า พระพุทธเจ้า ติดอยู่ พระผู้เป็นเจ้าของสถานที่ไม่เข้าใจว่าพระผู้มาใหม่ต้องการอะไร แต่ท่านไม่กล้านั่งทับหรือคิดที่จะเอาเท้าเหยียบ ตัวอักษรหล่าวนั้น พระผู้มาใหม่ยิ้มให้อย่างอ่อนโยนแล้วกล่าวออกไปว่า.....ท่านยังสะดุ้งอยู่หรือ
......หลังจากที่พระผู้มาเยือนลงจากเขาไป พระผู้เป็นเจ้าของสถานที่ท่านยังคงนั่งสมาธิเหมือนเดิมแต่ไม่มีสัตว์ตัวไหนเลยมาล้อมกายท่านอีกแล้วใบหน้าของท่านดูสงบเปี่ยมสุขกว่าที่เคย
......................เป็นนิทานธรรมมะที่ผมประทับใจจนถึงกับสะดุ้งเลยครับ
กราบ1 กราบ2 กราบ3

 

^_^

 

อนุโมทนาค่ะ เพิ่งจะประสบเหตุการณ์ทำนองนี้มาหมาดๆ

 

ขอพูดด้วยครับ พื้นฐานเข้าถึงธรรมนั้นคือ ศิล สมาธิ ปัญญา แต่ยังขาดครับ เราเอาแต่สมบัติของพระพุทธเจ้าเป็นที่ตั้งประดุจเอาสมบัติของบิดาไปเลี้ยงครอบครัว แต่ไม่เคยมาดูแลและรำลึกถึงพ่อแม่เลย การทำนานั้นคงได้ผลน้อย ปัจจุบันพูดแต่ธรรมทำไมไม่พูดถึงพระพุทธเจ้าให้พอ ๆ กับธรรมอันเป็นสมบัติที่ทรงให้มาและรำลึกถึงพระองค์ให้มาก ๆ ดูแต่หลวงปู่มั่นท่านปฏิบัติธรรมเท่าใดก็ไม่บรรลุหนที่สุดมาน้อมรำลึกถึงพระองค์ท่าน จึงได้บรรลุนี้คือเส้นผมบังภูเขา กระผมไม่บรรลุธรรมแต่สามารถพบกับพระรูปเนรมิตแท้จริงของพระองค์ได้จริงในขณะนี้ อยากรู้ไหมว่าพระรูปแท้จริงพระองค์เป็นเช่นไร มีจริงนะครับ เพราะผมข้ามพันเส้นผมบังภูเขาจึงได้พบพระองค์

 

^_^