พระอาจารย์มิตซูโอะ ไม่ได้สึกที่วัดชนะ !

คุณยืนยันได้ถึงเพียงนี้ แสดงว่าคุณก็คงจะได้คุณธรรมแบบ อ.จมิชซุโอะแล้วหลอ?ถึงทราบว่าเค้าระดับไหน?ไม้ได้กวนตืนนะ คือว่าหลวงพ่อของเราสอนเรามาแบบนี้จริงๆๆ คนที่จะพยากรคนอื่นได้ต้องได้ธรรม แบบนั้นเช่นกัน

 

เห็นด้วยครับ..ถามดีครับ.

 

ท่านอินทรบุตร ไม่งั้นพระพุทธเจ้าท่านจะให้บวชกันไปเพื่ออะไรคะ ไม่งั้นพระพุทธเจ้าจะให้พระถือศีล 227 ข้อทำไมคะ แล้วเหตุใดท่านถึงเชื่อว่าท่านมิซซึโอะ สึกมาแต่ยังบวชใจอยู่ ถ้าท่านอยู่ในสถานภาพพระก็เหมือนบวชอยู่แล้วทั้งใจและกาย ถ้าไม่เป็นเพราะไม่อยากปฏิบัติตามกฏพระ ไม่งั้นจะสึกออกมาทำไม อีกอย่างกรณีนี้มีอะไรที่น่าสงสัยมากมาย


1. ถ้าจะไปเผยแผ่ศาสนาที่ญี่ปุ่น จำเป็นขนาดไหนที่ต้องสึก
2. ทำไมอยู่ๆก็ไป ไม่มีบอกกล่าวล่วงหน้า ขนาดวัดที่สึกยังเถียงกันอยู่เลยว่าวัดไหน ทำแบบมีลับลม ได้สึกจริงหรือ หรือ หนีไปเฉยๆ
3. ถ้ามีปัญหาสุขภาพ มันก็ไม่ได้ร้ายแรงถึงขนาดต้องสึก ที่จริงควรจะปลงสังขาลได้แล้ว พระบางรูปท่านเป็นเอดส์ บ้าง มะเร็งบ้าง ยังยอมตายในผ้าเหลือง
4. ทำไมถึงไม่มีแถลงการณ์ตามหลัง เมื่อท่านไปถึงญี่ปุ่นแล้ว ท่านน่าจะส่งอะไรมาบอกเหตุผลบ้าง
5. ถ้ามีปัญหาในวงการภายใน กับ ผู้จัดการการเงิน มูลนิธิ หรือ คนก่อกวน หรือผู้ทรงอิทธิพล ใดๆก็ตามแต่.....ทำไมท่านไม่ธุดงค์ หรือไม่ก็ย้ายวัดแทน นี่ขนาดต้องสึกออกมาเลย
6. แม้แต่เมืองที่ไป จะไปทำอะไร อยู่ที่ไหนก็ไม่บอกกล่าวอะไรทั้งสิ้น ขนาดตอนที่โทรกลับมาหลังจากนั้นหลายวัน แม้แต่ที่อยู่ท่านเองในญี่ปุ่นก็ไม่บอก ลองนึกถึงคนเราเวลาทำเงียบหนีหน้าคนอื่น มีหรือถ้าเป็นเรื่องดีจะทำเช่นนี้

ขอโทษถ้าจะพูดว่า ท่านหายตัวไปทิ้งลูกศิษย์วัดไม่มีใครรู้สักคน อยู่ๆก็ไปปรากฏกายที่ญี่ปุ่นเลย ได้สึกจริงหรือ หรือไม่ได้สึกด้วยซ้ำ


เห็นท่านว่าจะอนุญาตให้คนไทยมาสำพาทย์หาความจริงได้ราวๆเดือนกันยา ก็รอดูต่อไปว่าท่านจะมาเฉลยว่ายังไง

 

จริงๆท่านอาจจะไม่สึก อาจเป็นแค่ข่าวโคมลอย บอกว่าท่านสึก แต่ท่านอาจแบกกลด สะพายบาตร หนีปัญหาวุ่นวาย ออกธุดงค์ไปอยู่ตามถ้ำก็ได้ใครจะไปรู้ ละครับ

 

ผมเคยทำงานที่เครือเบทาโกรเกือบ8ปี ซึ่งทางบริษัทก็มีร่วมทำบุญกับพระอาจารย์ตลอด ประกอบกับพระอาจารย์ก็เคยมาเทศนาให้ชาวเบทาโกร ฟังธรรม

ครั้งสุดท้ายก่อนผมลาออกจากเบทาโกร ผมก็เคยไปที่โรงเรียนพุทธแห่งหนึ่งที่โคราช ซึ่งเป็นโรงเรียนวิถีพุทธผมขอสงวนชื่อไม่ขอกล่าวว่าโรงเรียนอะไร ที่ ได้พระอาจารย์คอยช่วยเหลือและมีส่งพระสงฆ์มาคอยสอนการสวดมนต์และปฏิบัติธรรม

ความจริงในเรื่องนี้ผมผ่านอะไรมามากมายตั้งแต่สมัยตอนที่ทำงานที่เบทาโกร จวบจนปัจจุบัน ผมไปมาหลายวัดมากมายรับรู้หลายๆอย่าง

แต่นั้นก็เป็นการรับรู้ภายนอก ไม่สำคัญและดีไปกว่าการรับรู้ภายในด้วย การเจริญภาวนาก่อให้เกิดญาณหยั่งรู้ภายใน อันเป็นปัตจัตตัง เวทิตัพโพ วิญญูหิติ ของตนเอง จิตที่เคลื่อนไปในสมาธิเมื่อไปพบกับจิตที่ทรงคุณธรรมย่อมรับรู้ได้ในพลังแห่งสมาธิ ไม่ต้องให้ใครมาคอยบอกเราทุกเรื่องครับ ขอให้มีญาณหยั่งรู้ได้ด้วยตนเอง ขอให้ท่านทั้งหลายเจริญภาวนาให้มากๆแล้วจะเกิดผลดีและสิ่งดีงามทั้งหลายแก่จิตท่านได้เองครับ

อนึ่งเราไม่คิดว่าใครผิดหรือถูก แต่เราคิดเสมอว่าเราแค่ไม่ทำบาบ ทำแต่ความดี เจริญภาวนาทางจิตให้มากๆก็เท่านั้นครับ สาธุ

 

วัดไชยชุมพลชนะสงครา ต.บ้านใต้ อ.เมือง กาญจนบุรี

ผมว่า พระท่านจะสึก จะอยู่ เป็นเรื่องวาสนาของแต่ละบุคคล ส่วนคนจะดีชั่วมันเรื่องของแต่ละบุคคล ถ้าไม่กระทบกับชีวิตเรา หรือใครจะบอกว่ากระทบพระศาสนาก็ตามที .....หากแต่มันจะช่วยเราชี้ว่า เรายึดติดตัวบุคคลมากกว่าธรรมะ ซึ่งเป็นตัวศาสนาแท้ เมื่อเกิดเหตุแบบนี้ .. ผมรู้สึกเสียดาย

 

มีแถลงการณ์เป็นลายลักษณ์อักสรออกสื่อครับ.

 

เอกสารที่ออกสื่อนั่นหละรับ ที่กล่าวว่าลวง เพราะท่านเจ้าคุณวัดชนะฯ ท่านบอกเองว่าท่านไม่ได้สึกให้ และพระอาจารย์ท่านไม่ได้มาสึกที่วัดชนะฯด้วยครับ.....อ่านข่าวต้นกระทู้ได้เลย.....

อย่าเชื่อในสิ่งที่เห็น เพราะสิ่งที่เห็นอาจไม่ใช่ความจริงก็ได้.....

 

ขอบคุณครับ งั้งในแง่มุมมองของคุณ duchessFidgette

บางข้อแรงไปหน่อยแต่ได้ข้อสังเกตุครับ แต่ก็เกินหน้าที่

ครับ อย่างไรถ้ามันไม่ถูกต้องจริง เดี๋ยวก็เจอเพราะมันมีกลิ่นครับ.

 

พระอริยะเจ้าก็ไม่จำเป็นต้องห่มผ้าเหลืองเสมอไป มีตัวอย่างหลายท่านในสมัยพุทธกาล บางท่านนิพพานทั้งเป็นฆราวาสก็มี

มีสิ่งที่ดีมากมายที่ท่านได้ทำไว้ในพระพุทธศาสนา จนกระทั่งวันนี้ อย่าไปยึดติดในตัวตน แต่ให้ระลึกถึงคำสอนแล้วนำไปปฏิบัติตามสมควร นั่นแหละคือการ เคารพครูอาจารย์ที่แท้จริง

 

ครับผม สำหรับความเห็นของคุณ duchessFidgette ผมก็มีความเห็นเช่นเดียวกับคุณครับ....

 

ดิฉันเองก็ไม่ได้อ่านพระไตรปิกฏ มากมายจนจบเล่ม จนทะลุปรุโปร่ง แต่รู้อย่างว่าในชาดกทุกตอนที่มีภิกษุผ้าเหลืองร้อนจะลาสิกขา พระพุทธเจ้าท่านจะชี้แจ้งและพยามให้อยู่ในผ้าเหลืองต่อไปเสมอ ถ้ามิได้ทำ อะไรผิดจนปราชิก

การบวชพระในสมัยก่อน(สมัยพระพุทธเจ้าตรัสรู้) คือ บวชแล้วบวชเลย บวชตลอดชีวิต เป็นการตัดแล้วซึ่งทางโลก

พระพุทธเจ้า ประทับอยู่ ณ พระวิหารเชตวัน เมืองสาวัตถี ได้ตรัสกะภิกษุทั้งหลายว่า



“ภิกษุทั้งหลาย! ลาภสักการะและชื่อเสียง เป็นของทารุณเผ็ดร้อนหยาบคาย เป็นอันตรายแก่การปฏิบัติและบรรลุธรรมอันเกษม ไม่มีสิ่งอื่นยิ่งไปกว่า



ภิกษุทั้งหลาย! ลมชื่อว่า เวรัมภา พัดอยู่ในอากาศเบื้องบนซัดนกที่บินอยู่ในอากาศนั้น เมื่อมันถูกลมเวรัมภาซัดเท้าขาดไปข้างหนึ่ง ซัดปีกขาดไปทางหนึ่ง ซัดศีรษะขาดไปทางหนึ่ง ตัวขาดไปอีกทางหนึ่ง



ภิกษุทั้งหลาย! ภิกษุบางรูปในธรรมวินัยนี้ ก็ฉันนั้นเหมือนกัน เธอถูกลาภสักการะและชื่อเสียงครอบงำแล้ว จิตถูกย่ำยีแล้ว เวลาเช้าเธอถือบาตร เข้าไปบิณฑบาตในหมู่บ้าน ไม่ระวังรักษา ไม่ควบคุมกาย วาจา และใจ ขาดสติ ไม่สำรวมอินทรีย์ มีตา หู เป็นต้น เธอเห็นหญิงที่นุ่งห่มไม่เรียบร้อยแล้วเกิดราคะในจิต เธอถูกราคะครอบงำแล้ว ต้องลาสิกขาสึกออกมา



ภิกษุพวกหนึ่งเอาจีวรของเธอไป พวกหนึ่งเอาบาตร พวกหนึ่งเอาผ้ารองนั่ง พวกหนึ่งเอากล่องเข็ม ฯ เปรียบดังนกลูกลมเวรัมภาซัดไปฉะนั้น



ภิกษุทั้งหลาย! ลาภสักการะและชื่อเสียง ย่อมทารุณและเผ็ดร้อนอย่างนี้แล”.

 

duchessfidgette ต้องแยกประเด็น 2 ประเด็นให้ออก อย่าเอามารวมกัน

เรื่องท่านมิตซูโอะ ผมไม่ทราบข้อเท็จจริงหรอก อันนี้ประเด็นแรก

แต่ประเด็นที่สอง ที่สำคัญกว่าคือ duchessfidgette มีมิจฉาทิฎฐิ เกี่ยวกับการยึดในข้อศีลแบบผิดๆ ที่เรียกว่า สีลพตปรามาส นั่นแหละ

ขี้เกียจอธิบายยาว ลองไปหาอ่านดูก่อนแล้วกัน ว่า สีลพตปรามาส แปลความว่าอย่างไร แล้วค่อยมาคุยกันประเด็นนี้ต่อ

อีกเรื่องนึง อันนี้สถานการณ์สมมตินะ สมมติว่า ถ้าชาติภพเราจบสิ้นแล้ว แต่เรายังต้องไปปิดบัญชีกรรมสัมพันธ์ กับคนอีกกลุ่มนึงในประเทศที่เราเคยเกิด และเราจากมาจากที่นั่น หากเรารู้ว่าคนกลุ่มนี้ ไม่สามารถรับฟังธรรมะจากเรา ในฐานะทางสังคมปัจจุบันที่เราดำรงอยู่ได้ ด้วยสาเหตุทางวัฒนธรรม ที่ในประเทศที่เราจะต้องไปนี้ มันถูกบิดเบือนแตกต่างออกไป ทำให้ผู้คนไม่ศรัทธาในสถานะแบบปัจจุบันที่เราเป็นอยู่ แล้วจะต้องทำอย่างไร? ลองไปคิดดูเล่นๆ

 

ถ้าเป็นข้อหลังอย่างท่านอินทรบุตรว่า ดิฉันจะโมทนาเลยคะ ส่วนเรื่องสีลัพพตปรามาส ดิฉันก็รู้คะว่าตัวเองไม่ใช่อรหันต์ ขอบคุณที่ชี้แจง แต่ตอบตามเนื้อผ้าตามที่ปุถุชนธรรมดาจะเห็นว่า อะไรควร อะไรไม่ควรคะ..... ดิฉันรู้สึกเสียดายที่ท่านมิตซูโอะสึก แต่ก็ทำใจรับได้ว่า ทุกอย่างในโลกมันก็แค่ขยะเคลื่อนที่ เนื้อเปื่อย ตายเน่า มีใหม่ วนในระยะสั้นๆ ไม่ได้ไปรู้สึกโกรธโมโห กรณีที่เกิดขึ้น แต่ที่เขียนมาก็คือตามเนื้อผ้าว่า กรณีที่เกิดขึ้นมันน่าจะมีสาเหตุมาอย่างนี้

แต่ในใจดิฉันไม่ได้ไปคิดยึดติดอะไรเลย อาจมีตอนได้ยินข่าวนี้แรกๆ แต่ตอนนี้ก็เฉยๆแล้วคะ สงสารแต่พวกญาติโยมคนแก่ๆรุ่นแม่รุ่นยายพวกเราที่ยังยึดติดกับท่านมิซซูโอะอยู่ ที่เขาไม่ได้อ่านหน้งสือพระเพราะอยากหาวิธีหลุดพ้น แต่อ่านกันแบบวัยรุ่นชอบอ่านกลอนคำคม เพื่อความบันเทิง และตลอดมาท่านมิตซูโอะมีภาพเหมือนว่าท่านเป็นพระอริยะ สำหรับผู้ฝึกรุ่นใหม่ๆ เราก็ต้องการครูบาอาจารย์ที่ยึดเหนี่ยวเป็นตัวอย่างได้ว่าท่านตั้งใจจริง จริงไหมคะ? ท่านอินทรฯลองคิดดู สมมุติว่าท่านเพิ่งจะมาปฏิบัติทางธรรมต้องมีครูบาอาจารย์ที่สอนเป็นตัวอย่าง แล้วสมมุติว่าครูอาจารย์ที่เราเคารพ อยู่ๆไปสึกหมดทุกคน คิดดูว่าผู้ปฏิบัติรุ่นน้อยจะเอาอะไรยึด ศาสนาก็เสื่อมหายไปเรื่อยๆถ้าพระสึกๆเข้าๆ ไม่รู้เราจะยึดใครได้ บอกให้ยึดพระธรรม แล้วใครละเป็นผู้อธิบายพระธรรมให้เราเข้าใจมากยิ่งขึ้น ขนาดดิฉันฝึกเองนั่งเอง บางคนในเวปยังค่อนแคะ ว่าเราจะไปถูกทางหรือ ถ้าไม่มีสำนึกไม่มีครูบาอาจารย์ .....ยังไงก็ขอบคุณอินทรฯคะที่แนะนำ ดิฉันเชื่อว่าท่านเป็นผู้มีความรู้พอสมควรในการสอนคนอื่น

 

จริงเคยเขียนไปแล้ว..ท่านยังไปแบบเงียบ

ไม่ให้กระทบใคร และผมก็ยังนึกเสียดาย

แต่อดไม่ได้ที่จะมีมุมมอง..หลังจากที่ได้

แง่มุมจากเพื่อนสมาชิก

ในเหตุผลส่วนตัวท่านผมไม่ก้าวล่วง

แต่เริ่บสงสัยในเอกสารที่ออกสื่อ

1. มีเหตุผลอะไรที่ต้องออกเอกสารที่ไม่ตรงกับความจริง?

2. ทำไมต้องทำเอกสารโกหกว่าไปสึกที่ วัดชนะสงคราม

และตามที่ได้ยินวันกับ สถานที่ไม่ตรง?

 

แค่ปลอมหลอกเรื่อง วัดที่สึกนี้มันศีลเล็กๆข้อห้าเองยังทำผิดได้ แล้วลองจินตนาการดูว่าคนที่เคยนึกว่าท่านเป็นพระอรหันต์จะเสียความรู้สึกขนาดไหน

 

ดูที่เอกสารกับหลักฐานที่มีครับ

นั่นคือจุดข้อสังเกตุหลัก ลายเซ็น

ในเอกสารไม่ใช่ของท่าน อย่าเพิ่ง

รวบทุกอย่างไปที่ท่านครับ ถ้าจะ

มองหาความถูกต้องเป็นธรรม..ทำใจเป็นกลาง

ไว้ก่อน.

 

อันนี้แหละ คือข้อเสียของการยึดตัวบุคคล

พระพุทธองค์ ได้ตรัสไว้แล้วว่า เมื่อกาลเวลาล่วงเลยไป เมื่อพระองค์ไม่ดำรงธาตุขันธ์แล้ว พระธรรม จะเป็นศาสดาของชาวพุทธ

อย่ายึดที่ตัวบุคคล อย่ายึดที่รูปลักษณ์ภายนอก แต่ให้ดูที่ตัวเนื้อหา ให้ดูภายใน

อย่ามัวแต่มองภายนอก วิ่งเต้นหาสิ่งภายนอก เพื่อแสวงหาเข้ามาในใจเรา
เมื่อใจเราไม่สงบ อย่าไปวิ่งเต้นหาใคร หรือ สิ่งใด ข้างนอกมาเป็นเครื่องยึดเหนี่ยวเพื่อให้จิตใจเราสงบ

เพราะสิ่งภายนอกทั้งหลาย เกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป ไม่มีสิ่งใดเที่ยงแท้ถาวร สิ่งใดไม่เที่ยง สิ่งนั้นเป็นทุกข์ เมื่อมันเป็นทุกข์ แล้วยังจะวิ่งเข้าไปรับ เอาทุกข์มาใส่ในใจอีกหรือ?

ให้ดูสำรวจในใจเรา ให้ทำใจภายในของเราให้สงบ ผู้ใดนำคำสอนของพระตถาคตมาบอกเราได้ ก็ให้พิจารณาและลองพิสูจน์ดู ว่าจริงเช่นนั้นไหม? สาระสำคัญอยู่ที่ สิ่งที่เรานำมาปรับใช้กับใจเรา ไม่ใช่ตัวผู้นำคำสอนมาบอก

 

คุณ DuchessFidgette

ไม่ไปเล่านิยายต่อเหรอ ไม่เห็นเขียนต่อ

 

ดิฉันไม่เคยเล่านิยายคะ เขียนจากเรื่องในประวัติศาสตร์ ไม่ใช่นิยายนะคะ แต่ช่วงหลังๆขี้เกียจเขียน ถ้าไปเจอไรก็จะมาเขียน หรือไปอ่านเจอ ช่วงนี้ก็ท่องเน๊ตตามธรรมดา ไม่ค่อยอยากจริงจังอะไรมากเพราะเนื่อยๆไม่ค่อยสบาย