อย่าเลยพระพุทธเจ้า อย่าเลยครูอาจารย์

น่าสนใจจ๊ะ..
แต่ถ้าไม่เหลือบ่าฝ่าแรงให้ช่วยตอบคำถามเก่าก่อนจ๊ะ
....ถ้าพูดถึงคาถา จำเป็นไหม ต้องหมายถึง คาถาสี่บาท
คุณสังเกตที่พระองค์ตรัสดีๆ "เพียงเเค่"ให้รู้อรรถ รู้ธรรม เเห่งคาถา ถ้าสังเกตุไม่ดีจะเข้าใจว่าให้รู้เเค่คาถาเท่านั้น ซึ่งไม่ได้หมายถึงสียวของเสียว เพราะพระองค์ตรัสบทธรรมไว้เป็นอเนกปริยาย เพียงเเค่4พระสูตร ถ้าคุณรู้เข้าใจได้ก็ถือว่าไม่มากอะไร เมื่อเทียบกับสิ่งที่พระองค์สอนมาทั้งชีวิต
....คาถาสี่บาท จำเป็นต้องอยู่ในทุกพระสูตรหรือเปล่า
ผมคิดว่าน่าจะเป็น เกณฑวัดสอบ มากกว่า คนที่เค้าอ่านก็ต้องทราบสิว่า คาถา อยู่ตรงไหนในพระไตร. เเบบว่า มีคนให้จิกซอมาตัว1คุณสรุปได้หรือเปล่าว่าคือภาพของอะไร ถ้าไม่เคยออกรายการแฟนพันเเท้จะไม่มีทางรู้
....ทำไมเป็นพหูสูตร ต้องจำได้อย่างน้อย 4 สูตร...
ตรัสไว้ว่า4บท ผมก็แปลให้ว่าสี่สูตร หรือไม่คุณก็ทดสอบดูเอาเองว่า คาถาเดียว หรือ พระสูตรบทเดียวจะรู้เรื่องมั้ย
....และถามเพิ่มว่า
....ทำไมจะแทงตลอด 1 คาถา ต้องอ่านพระสูตร เกิน 3 พระสูตรล่ะ? แล้วจะมีกี่คาถา

ก็ต้องทดสอบดูเอา

ข้อความดั้งเดิมโดยคุณ tokyoo2
....เวลาอ่านพระสูตร ผู้ที่เค้าเป็นพหูสูต เค้าจะต้องรู้ว่า คาถา จะอยู่ส่วนไหนในพระสูตร ไม่มีใครในโลกที่จะอ่าน พระสูตรเเล้วเลือกอ่านเเต่คาถา
...แล้วที่ว่าเป็นพหูสูตร ต้องจำได้อย่างน้อย 4 สูตร มีอ้างอิงไหม

 

เอตทัคคะด้าน พระหูสูต ผู้ทรงธรรม ข่องปากขึ้นใจเเทงตลอดอย่างดีด้วยความเห็น คือพระอานนท์ มหาเถระ เเล้วพระอานนท์ บรรลุธรรมเลยหรือ? ถึงจะทรงไว้มาก ก็ไม่ได้หมายถึงพระอานนท์บรรลุมาตลอด เเต่บรรลุพระอรหันต์หลังจากพระพุทธเจ้าปรินิพพาน ขณะภาวนา กายคตาสติอยู่(ปฏิบัติธรรมสมควรเเก่ธรรม)
พระองค์ถึงเน้นย้ำ ให้พระหูสูตปฏิบัติสมควรเเก่ธรรมด้วย
เพราะรู้เยอะ มักจะประมาท
ยิ่งบทว่า มีสติหลงลืมเมื่อทำกาละ ก็ยังพ้นจากนรก ได้
ก็ยิ่งทำให้ประมาทเข้าใจใหญ่
ข้อระวัง เเค่ให้ข่องปากขึ้นใจ ก็ยากเเล้ว เเละ ต้องเเทงตลอดด้วยความเห็นอีก ยากจึ้นไปอีก
ไม่ง่ายอย่างที่คิดนะ

ฉนั้นเพื่อป้องกันความประมาท ให้ปฏิบัติสมควรเเก่ธรรม เพิ่มเสริมสร้าง ศรัทธา วิริยะ สติ สมาธิ ปัญญา ด้วย
จะได้ไม่ต้องเดือดร้อนในภายหลัง





"พระผู้มีพระภาคตรัสว่า ดีละ ดีละ สารีบุตร อานนท์ เมื่อจะพยากรณ์โดยชอบ พึง
พยากรณ์ตามนั้น ด้วยว่า อานนท์ เป็นพหูสูต เป็นผู้ทรงสุตะ สั่งสมสุตะ ธรรมเหล่าใด
งามในเบื้องต้น งามในท่ามกลาง งามในที่สุด พร้อมทั้งอรรถ พร้อมทั้งพยัญชนะ ประกาศ
พรหมจรรย์ บริสุทธิ์บริบูรณ์สิ้นเชิง ธรรมเห็นปานนั้น อันอานนท์นั้นสดับมากแล้ว ทรงไว้แล้ว
สั่งสมด้วยวาจา ตามเพ่งด้วยใจ แทงตลอดดีแล้วด้วยความเห็น อานนท์นั้น แสดงธรรมแก่บริษัท ๔
ด้วยบทและพยัญชนะอันราบเรียบ ไม่ขาดสาย เพื่อถอนเสียซึ่งอนุสัย.

 

แล้วระดับพระอริยสาวก พอไหม.. ถึงต้องพระวจนะเท่านั้น

 

รู้หลัก เพราะนิกาย?? ตอนพระพุทธองค์ทรงพระชนม์ ยังไม่แตกนิกายกระมัง
ทรงธรรม เพราะทรงจำบทได้??

แต่เห็นเคยยกบทหนึ่งมา...
พระไตรปิฏกบบาลีสยามรัฐ(ภาษาไทย)เล่มที่14สุตตันตฯเล่มที่6 หน้าที่107
[183] ดูกรภิกษุทั้งหลาย ประการอื่นยังมีอีก อสัตบุรุษเป็นพหูสูตรย่อมพิจารณาเห็นดังนี้ว่า เราเป็นพหูสูตร ส่วนภิกษุอื่นเหล่านี้
ไม่ใช่พหูสูตร อสัตบุรุษนั้นจึงยกตนข่มผู้อื่น เพราะความเป็นพหูสูตรนั้น ดูกรภิกษุทั้งหลาย แม้นี้ก็ คือ อสัปปุริสธรรมฯ

แต่ยกบทนี้มาก็ดีจ๊ะ
เพราะจะได้เห็นว่า ขนาดขณะพระองค์ยังทรงพระชนม์ พระองค์ท่านสอนว่าภิกษุรู้ไม่รู้จักทำเป็นอย่างไร... รู้จักทำเป็นอย่างไร ควรเข้าหาครูบาอาจารย์อย่างไร..
.....ดูกรภิกษุทั้งหลาย ก็ภิกษุรู้จักท่าเป็นอย่างไร? ดูกรภิกษุทั้งหลาย ภิกษุในธรรมวินัยนี้
ย่อมเข้าไปหาแล้วไต่ถาม สอบถาม กะภิกษุทั้งหลายที่เป็นเถระ เป็นพหูสูต เป็นผู้รู้หลัก
ทรงธรรม ทรงวินัย ทรงมาติกา ตามกาลอันควรว่า ภาษิตนี้เป็นอย่างไร ภิกษุทั้งหลายผู้มี
อายุนั้น จึงเปิดเผยข้อความที่ยังลี้ลับ ทำข้อความที่ลึกให้ตื้น บรรเทาความสงสัยในธรรมเป็น
ที่ตั้งแห่งความสงสัย อันมีอย่างเป็นอเนกแก่ภิกษุนั้น ดูกรภิกษุทั้งหลาย ภิกษุรู้จักท่าเป็น
อย่างนี้แล.

http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/r.php?B=12&A=7162&w=%CD%A7%A4%EC_%F8

 

พระอานนท์ ไม่แสดงอสัปปุริสธรรม(รู้มากแต่ไม่ปฏิบัติสมควรแก่ธรรม) ย่อมเป็นพหูสูตเป็นผู้ทรงธรรม คือปฏิบัติสมควรแก่ธรรมที่รู้ (ปฏิบัติสมควรแก่ธรรมแม้นอาจจะไม่ต้องหมายถึงบรรลุธรรมแต่สามารถปฏิบัติสมควรแก่ธรรมที่ตัวเองรู้ได้.. แต่ระดับพระอานนท์ก็เป็นพระโสดาบันแล้ว)

หลังพระอานนท์บวชแล้ว
...ได้รับฟังโอวาทจากพระปุณณมันตานีบุตรได้บรรลุ โสดาปัตติผล
...ต่อมาเหล่าพระสงฆ์ได้ขอให้พระอานนท์รับหน้าที่เป็น พุทธอุปัฏฐาก

อ้างอิง
สำหรับท่านพระอานนท์ครั้นอุปสมบทแล้ว ได้ศึกษาธรรมจากสำนักของท่านพระปุณณมันตานีบุตร ไม่นานก็ได้สำเร็จชั้นโสดาบัน ในกาลต่อมาท่านได้เล่าให้ภิกษุทั้งหลายฟังว่า ท่านพระปุณณมันตานีบุตร มีอุปการคุณต่อท่านและพวกภิกษุผู้นวกะมาก ท่านพระปุณณมันตานีบุตรได้กล่าวสอนท่านว่า

"ดูกรอานนท์ เพราะถือมั่นจึงมีตัณหา มานะ ทิฐิว่าเป็นเรา เพราะไม่ถือมั่น จึงไม่มีตัณหามานะ ทิฐิ ว่าเป็นเรา เพราะถือมั่น รูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ จึงมีตัณหา มานะ ทิฐิ ว่าเป็นเรา เพราะไม่ถือมั่น รูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ จึงไม่มีตัณหา มานะ ทิฐิว่า เป็นเรา เปรียบเหมือนสตรีหรือบุรุษรุ่นหนุ่มสาวมีนิสัยชอบแต่งตัวส่องดูเงาของตนที่กระจกหรือที่ภาชนะน้ำอันใสบริสุทธิ์ผุดผ่อง เพราะยึดถือจึงเห็น เพราะไม่ยึดจึงไม่เห็น ฉันใด เพราะถือมั่นรูปเวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ จึงมีตัณหา มานะ ทิฐิ ว่า เป็นเราเพราะไม่ถือมั่น รูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ จึงไม่มีตัณหามานะ ทิฐิว่า เป็นเรา ฉันนั้นเหมือนกัน”

พระอานนท์ - วิกิพีเดีย

 

หากรู้จักคาถา ก็จะทราบ(โดยเหตุผล)ได้ ว่าต้องอยู่ในทุกพระสูตรไหม
หรือพระสูตรใด แสดงแบบ....สุตตะ เคยยะ เวยยากรณ์ คาถา อุทาน อิติวุตตกะ ชาตกะ อัพภูตธัมม์ เวทัลละ...
และหากพระสูตรใด มีคาถา พระสูตรนั้นย่อมอธิบายคาถาที่มีในพระสูตรเอง

1 คาถามี4 บท(หรือ4 บาท) ไม่ได้หมายถึง 4 พระสูตร หรือไปทำให้เข้าใจว่าหากจะแทงตลอด 1 คาถา จะต้องจำได้ไม่น้อยกว่า3 พระสูตร หรือเป็นพหูสูตจะต้องจำได้ไม่น้อยกว่า4 พระสูตร
แต่ถ้ามี ขอพระวจนะ อ้างอิงด้วยจ๊ะ

 

หลักธรรมอันเป็นคำสอนของพุทธศาสนาที่รวมเรียกว่า “พระธรรมวินัย” นั้นหากนำมาจัดเป็นประเภทแล้ว ท่านแยกไว้ถึง 9 ประเภท เรียกว่า“นวังคสัตถุศาสตร์” ซึ่งแปลตามรูปศัพท์ว่า คำสอนของพระศาสดา คือ พระพุทธเจ้ามีองค์ 9 ประการ
(สุตตะ เคยยะ เวยยากรณ์ คาถา อุทาน อิติวุตตกะ ชาตกะ อัพภูตธัมม์ เวทัลละ...)

ซึ่งมีรายละเอียดต่อไปนี้

1. สุตตะ คือ พระสูตร แปลว่า ด้าย หมายความว่า เรื่องที่นำมาผูกร้อยกรองเข้าด้วยกัน ได้แก่ อุภโตวิภังค์ นิเทส ขันธกะ ปริวาร และสูตรต่าง ๆ
ในสมัยพุทธกาล คำว่า “สุตตะ” นี้ พระพุทธเจ้าทรงหมายถึง กฎ หลัก หรือหัวข้อธรรมสั้น ๆ มีตอนเดียวจบ และมีความสมบูรณ์ในตัว ซึ่งมักจะเอาเฉพาะตัวกฎปาติโมกข์ในพระวินัยปิฎก มีข้อความปรากฏในจุลลวรรคว่า หลักธรรมของพระพุทธเจ้าได้รวมอยู่ในรูปสุตตะอันภิกษุทั้งหลายต้องสวดทุก ๆ กึ่งเดือน และมีหัวข้อหนึ่งในพระวินัยปิฎก คือ “สุตตวิภังค์” เป็นหัวข้อที่แสดงและวิเคราะห์ความหมายของคำและเนื้อหาในตัวหลักพระปาติโมกข์อย่างละเอียดซึ่งมีลักษณะคล้ายคลึงกับอรรถกถา เมื่อคำว่า “วิภังค์” แปลว่า การวิเคราะห์ แยกแยะ ดังนั้น คำว่า “สุตตะ” ในที่นั้นก็จะต้องหมายถึง ตัวหลักปาติโมกข์นั่นเอง

คำว่า “สุตตะ” ในนวังคสัตถุศาสตร์นี้ ไม่ได้มีความหมายเหมือนกับคำว่า “สุตตันตะ” กล่าวคือ คำว่า “สุตตันตะ” มาจากคำว่า สุตตะ+อันตะ แปลว่า ที่สุดหรือตอนปลายของสุตตะ คือ ส่วนที่อธิบายขยายความในสุตตะให้ละเอียดยิ่งขึ้น

(หมายเหตุ แยกแยะระหว่าง พระสูตรในสุตตันตะ
กับ พระสูตร..ที่หมายถึงกฏ-หลัก-หัวข้อธรรม)

อ่านต่อที่...
นวังคสัตถุศาสน์ | กลุ่มจุดตะเกียง

 

การที่เราศึกษาพรหมจรรย์ ศึกษาธรรมของพระพุทธองค์ในเรื่องอริยสัจ เมื่อบรรลุคุณธรรมวิเศษในเรื่องที่ศึกษามา ก็ต้องเป็นเรื่องของความเป็นอริยะครับ จะไปบรรลุการเป็นหมอดูใต้ต้นมะขามได้อย่างไร ท่านภูต

 

พิจารณาเนื้อความใหม่ให้ดี


ภิกษุ ท.! คนเลี้ยงโคที่ประกอบด้วยความบกพร่อง ๑๑ อย่างแล้ว ไม่
เหมาะที่จะเลี้ยงโคและทำฝูงโคให้เจริญได้. ความบกพร่อง ๑๑ อย่าง อะไรกันเล่า ?
๑๑ อย่างคือ คนเลี้ยงโคในกรณีนี้ เป็นผู้ไม่รู้เรื่องร่างกายของโค, เป็นผู้ไม่ฉลาดในลักษณะของโค,
เป็นผู้ไม่เขี่ยไข่ขาง, เป็นผู้ไม่ปิดแผล, เป็นผู้ไม่สุมควัน, เป็นผู้ไม่รู้จักท่าที่ควรนำโคไป,
เป็นผู้ไม่รู้จักน้ำที่โค ควรดื่ม, เป็นผู้ไม่รู้จักทางที่โคควรเดิน, เป็นผู้ไม่ฉลาดในที่ที่ควรไป,
เป็นผู้รีดนมโคเสียหมด ไม่มีส่วนเหลือ, เป็นผู้ไม่ให้เกียรติแก่โคอุสภ
อันเป็นโคพ่อฝูง เป็นโคนำฝูง ด้วยการเอาใจใส่เป็นพิเศษ,

ภิกษุ ท.! คนเลี้ยงโคที่ประกอบด้วยความบกพร่อง ๑๑ อย่างนี้แล
ไม่เหมาะที่จะเลี้ยงโค และทำฝูงโคให้เจริญได้ ;

ภิกษุ ท.! ฉันใดก็ฉันนั้น : ภิกษุผู้ประกอบด้วยองค์คุณ ๑๑ ประการแล้ว
ไม่ควรที่จะถึงความเจริญงอกงาม ไพบูลย์ ในธรรมวินัยนี้. องค์คุณ ๑๑ ประการอะไรกันเล่า ?
๑๑ ประการคือ ภิกษุในกรณีนี้ เป็นผู้ไม่รู้จักรูป, เป็นผู้ไม่ฉลาดในลักษณะ, เป็นผู้ไม่เขี่ยไข่ขาง,
เป็นผู้ไม่ปิดแผล, เป็นผู้ไม่สมควัน, เป็นผู้ไม่รู้จักท่าที่ควรไป, เป็นผู้ไม่รู้จักน้ำที่ควรดื่ม,
เป็นผู้ไม่รู้จักทางที่ควรเดิน, เป็นผู้ไม่ฉลาดในที่ที่ควรไป, เป็นผู้รีด “นมโค” เสียหมด ไม่มีส่วนเหลือ
เป็นผู้ไม่บูชาอย่างยิ่งในภิกษุทั้งหลาย ผู้เป็นเถระ มีพรรษายุกาล บวชนาน เป็นบิดาสงฆ์ เป็นผู้นำสงฆ์ ด้วยการบูชานั้นพิเศษ.

 

นั้นแหล่ะเป้าหมายของมนุษย์ทุกคน สมควรที่จะทำตนให้เป็ยร่มเงาที่สมบูรณ์ เพราะจะได้ขยายใบบุญของพระศาสนให้เจริญยิ่งๆขึ้นไป จะได้นำพาพุทธวจนให้ขจรขจายไปไกล

 

พระสูตร หรือที่เรียกในทางวิชาการว่า พระสุตตันตปิฎก เป็น ๑ ใน ๓ ปิฎก มีลักษณะที่แตกต่างออกไปจากพระวินัยปิฎกและพระอภิธรรมปิฎก คือ เป็นการแสดงพระธรรมเทศนาที่มี บุคคล เหตุการณ์และสถานที่เข้ามาประกอบที่เรียกว่า บุคลาธิษฐาน โดยที่พระองค์ทรงปรารภบุคคลเป็นต้น แล้วทรงถือโอกาสแสดงธรรมเทศนา ที่มีลักษณะเป็น ธรรมาธิษฐานบ้าง แต่ก็มีเป็นส่วนน้อยพระธรรมเทศนาในพระสูตร มีเป็นจำนวนมาก หลายหมวดหลายประเภท ผู้ใคร่ธรรม สามารถน้อมนำไปปฏิบัติได้ตามสมควรแก่ฐานะของตน
อนึ่ง ในพระสูตรนี้ มิใช่ว่าจะมีแต่พระธรรมเทศนาของพระพุทธองค์เท่านั้น ยังมีธรรมภาษิตของเทวดาผู้มาเฝ้าและสนทนาธรรมกับพระพุทธองค์ มีธรรมภาษิตของพระอรหันตสาวกและของอรหันตสาวิกา รวมอยู่ด้วย ฉะนั้น พระสูตรจึงประกอบด้วยอรรถรสและธรรมรสหลากหลาย ซึ่งเป็นมรดกทางปัญญา ตกทอดแต่ครั้ง ปู่ย่า ตายาย ผู้ซึ่งได้ศึกษาค้นคว้าและยึดถือเป็นหลักปฏิบัติในการดำรงชีวิต อันก่อให้เกิดความร่มเย็นเป็นสุขแก่ตนและแก่สังคมมาช้านาน
http://www.mcu.ac.th/mcutrai/menu2/Article/article_16.htm

 

ฉะนั้นเราควรทำตามพุทธประสงค์กแล้วกัน ใครจะทำได้ขนาดไหน อย่างไรแล้วแต่เหตุปัจจัย

 

พระพุทธองค์ื่ท่านมีอุปสงค์หรือไม่อย่างไร

 

ก็ยกพระวจนะมาด้วย จะได้มีพระวจนยืนไว้

ส่วนเรา คำครูหลายๆ ท่าน สวดสดงดงาม สำหรับเรา

 

พระองค์จะเรียกรวมอีกทีว่า ปริยัติธรรม เป็นลักษณะเเห่งธรรม ที่พระองค์เเสดงไว้นั้นเอง
ชาตกะ ก็ชาดก ถ้าคุณอ่าน ชาดกที่พระองค์เเสดงเอง ก็จะเป็นพระสูตรๆ เหมือนกันหมด เเตกต่างที่ลักษณะ หรือ บทธรรมจะเเตกต่างชัดเจน ส่วน คาถา เเละ อุทาน ก็จะครายๆกัน เเต่จะมีข้อเเตกต่างนิดหน่อย
เเต่สมัยนี้ ชาดก จะเห็นว่าเป็นเล่มๆ ซึ่งส่วนใหญ่เเต่งกันเองสะมากกว่า

สุตตะ ก็คือ สุตตันตะ คำสอนที่เป็นโลกุตระว่าเฉพาะเรื่องสูญญาตา


ภิกษุ ! ภิกษุในธรรมวินัยนี้ ย่อมเล่าเรียนปริยัติธรรม (นานาชนิด)คือ สุตตะ เคยยะ เวยยากรณะ คาถา อุทาน
อิติวุตตกะ ชาตกะ อัพภูตธัมมะเวทัลละ,

 

ให้ดี ว่าอะไร..??

 

เคยยกสิบพระสูตรให้ดูแล้วครับ ท่านเคยได้ยินว่าสมบูรณ์ด้วยอรรถพยัญชนะหรือเปล่า ถ้าท่านเคยไดยินคำนี้ ท่านก็จะรูว่าสมบูรณ์ที่สุด ไฟเราะที่สุด งดงามที่สุดแล้ว สาวกเป็นเพียงผู้ประพฤติตาม จำด้วยปาก บอกคำตถาคตต่อๆกันไปนันคือหน้่ที่ของสาวก ส่วนสาวกท่านใดจะกล่าวอย่างไร กไม่สามารถสวยสดวดงามได้เกินคำตถาคต ล้วนแลวเอาคำตถาคตมาทั้งนั้น เพราะจะเป็นคำนอกเหนือจากคำตถาคตไม่มีเลย

 

ตัสรู้เขยีนอย่างนี้ได้หรือไม่อย่างไร
ทำไมต้องเขียนรตรัสรู้

 

สุตตันตะ คำสอนที่เป็นโลกุตระ ว่าเฉพาะเรื่องสุญญตา??

คำว่า “สุตตะ” ในนวังคสัตถุศาสตร์นี้ ไม่ได้มีความหมายเหมือนกับคำว่า “สุตตันตะ” กล่าวคือ คำว่า “สุตตันตะ” มาจากคำว่า สุตตะ+อันตะ แปลว่า ที่สุดหรือตอนปลายของสุตตะ คือ ส่วนที่อธิบายขยายความในสุตตะให้ละเอียดยิ่งขึ้น

พระสูตร หรือที่เรียกในทางวิชาการว่า พระสุตตันตปิฎก เป็น ๑ ใน ๓ ปิฎก มีลักษณะที่แตกต่างออกไปจากพระวินัยปิฎกและพระอภิธรรมปิฎก คือ เป็นการแสดงพระธรรมเทศนาที่มี บุคคล เหตุการณ์และสถานที่เข้ามาประกอบที่เรียกว่า บุคลาธิษฐาน โดยที่พระองค์ทรงปรารภบุคคลเป็นต้น แล้วทรงถือโอกาสแสดงธรรมเทศนา ที่มีลักษณะเป็น ธรรมาธิษฐานบ้าง แต่ก็มีเป็นส่วนน้อยพระธรรมเทศนาในพระสูตร มีเป็นจำนวนมาก หลายหมวดหลายประเภท ผู้ใคร่ธรรม สามารถน้อมนำไปปฏิบัติได้ตามสมควรแก่ฐานะของตน
อนึ่ง ในพระสูตรนี้ มิใช่ว่าจะมีแต่พระธรรมเทศนาของพระพุทธองค์เท่านั้น ยังมีธรรมภาษิตของเทวดาผู้มาเฝ้าและสนทนาธรรมกับพระพุทธองค์ มีธรรมภาษิตของพระอรหันตสาวกและของอรหันตสาวิกา รวมอยู่ด้วย ฉะนั้น พระสูตรจึงประกอบด้วยอรรถรสและธรรมรสหลากหลาย ซึ่งเป็นมรดกทางปัญญา ตกทอดแต่ครั้ง ปู่ย่า ตายาย ผู้ซึ่งได้ศึกษาค้นคว้าและยึดถือเป็นหลักปฏิบัติในการดำรงชีวิต อันก่อให้เกิดความร่มเย็นเป็นสุขแก่ตนและแก่สังคมมาช้านาน
ก่อนอื่นควรรู้จักพระไตรปิฎก ก่อนจะเปิดห้องพระสูตร ปัจจุบันนี้ ได้มีการจัดพิมพ์พระไตรปิฎก ในพากย์ภาษาบาลีมี ๔๕ เล่ม ในพากย์ภาษาไทยก็มี ๔๕ เล่ม เท่ากัน เป็นการแปลเล่มต่อเล่ม ซึ่งก็เป็นการง่ายในการค้นคว้าของผู้หวังความเจริญ งอกงาม ไพบูลย์ แห่งสติปัญญา
พระไตรปิฎกมีการจัดแบ่ง ดังนี้

อ่านได้ที่..
http://www.mcu.ac.th/mcutrai/menu2/Article/article_16.htm

 

ยกมาอีก ก็ดีจ๊ะ...
จะได้ทราบว่า สาวกไม่มีคำสอนของตนที่เข้าถึง ต้องจำพระวจนะอย่างเดียว..
ล้วนแต่เอาคำตถาคตมา เพราะจะเป็นคำนอกเหนือจากคำตถาคต ไม่ได้