57. ...ท่องแดนอิสาน ไหว้พระธาตุประจำวันเกิด...

​

 

​

 

พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวทรงถวายผ้าพระกฐินต้น
วันที่ ๑๓ พฤศจิกายน พ.ศ.๒๕๑๕
ณ ศาลาแห่งนี้
​

 

​

 

​

 

​

 

​

 

​

 

​

 

​

 

​

 

...ถ่ายรูปเริ่มไม่ชัดแล้ว มือสั่น...

​

 

​

 

​

 

​

 

พวกเราออกจากวัดพระธาตุประสิทธิ์เป็นเวลาเที่ยงกว่าๆ ตอนนี้มุ่งหน้าย้อนกลับทางเดิมเข้าสู่ตัวเมืองสกลนครและย้อนกลับทางเก่าเมื่อตอนขามา... อ่ะ เมื่อผ่านสกลนครแล้วต่อไปก็จะเข้าสู่โค้งปิ้งงู ภูพาน แต่ตอนนี้กลางวัน ขับสบายๆ ไม่เกร็งสักเท่าไหร่ แต่ๆๆๆ ก่อนที่จะถึงโค้งปิ้งงู ก็ไปเจอกับรถพ่วง ๑๘ ล้อ ๒ คันติดๆ กัน ขับอยู่ข้างหน้า จึงทำให้ต้องวิ่งอืดๆๆๆๆๆ ตามกันไป บางช่วงที่เป็นทางชัน ก็ต้องคลานตามรถ ๑๘ ล้อ พอหลุดโค้งปิ้งงู ก็เป็นทางขึ้นเขาลงเขาเข้าโค้ง ซ้ายโค้งขวา ขึ้นเขาลงเขาเข้าโค้งซ้ายโค้งขวาอยู่อย่างนี้ รถคันข้างหน้าก็เริ่มมีจังหวะแซงๆ รถ ๑๘ ล้อกันไป สร้อยฟ้าฯ ก็แซงเหมือนกัน ตรงช่วงลงจากภูพานจะมีอยู่ช่วงทางตรงก่อนจะลงเขายาวๆ ช่วงหนึ่ง จะมีปั๊มน้ำมันให้แวะพักได้ แต่อยู่ขวามือ คนที่จะแวะปั๊มต้องระวังหน่อยเวลาจะข้ามถนนไปอีกฝั่งเพื่อเลี้ยวเข้าปั๊ม เพราะตรงนั้นเป็นทางลงเขาพอดีจะมองไม่เห็นรถที่วิ่งขึ้นเขา... สร้อยฟ้าฯ ก็ได้แวะพักขาหน่อยนึงเมื่อกับการขับรถตามท้ายรถ ๑๘ ล้อ พอหายเมื่อยก็ไปกันต่อแวะนานไม่ได้เดี๋ยว ๑๘ ล้อตามมาทัน ต้องไล่แซงกันอีก พอออกจากปั๊มก็ต้องระวังรถที่จะขึ้นเข้าเหมือนเดิม เนินทางขึ้นบังรถทั้งคันไว้มิดเลยทำให้ไม่เห็นว่ามีรถกำลังขึ้นมาหรือไม่ เมื่อออกจากปั๊มได้แล้วก็เป็นทางลาดลงเขายาวๆ และก็จะไปเจอเหล่าโค้งซ้ายโค้งขวาลงเขากันอีก ตอนนี้ไปเจอรถตู้โดยสารอยู่ข้างหน้า ท่าทางมีอาการขับแปลกๆ ไม่ตามท้ายดีกว่า แซงไปเลย ช่วงแซงถึงได้เห็นว่าคนขับรถตู้โดยสารมือนึงถือพวงมาลัย อีกมือนึงก็คุยโทรศัพท์ โอ้โห เก่งมากขับรถมือเดียวเข้าโค้งลงเขา ชีวิตของพวกท่านฝากไว้อยู่ในมือข้างเดียวของคนขับรถตู้แล้วหล่ะ.... รีบแซงไปดีกว่า....อันตรายนะ เพื่อโค้งช่วงนี้ไม่ธรรมดา บางช่วงโค้งแคบและลงเขา บางช่วงโค้งเป็นตัวเอส บางช่วงก็เป็นตัวยูแคบๆ... สร้อยฟ้าฯ ก็ขับรถยิงยาวเข้าสู่จังหวัดขอนแก่นเลย ไม่ได้แวะไหว้พระวัดไหนอีกต้องทำเวลา จะแวะก็แวะปั๊มน้ำมันเท่านั้น ซึ่งขากลับก็เหมือนเดิมจากอำเภอภูพานเข้าสู่จังหวัดกาฬสินธุ์และไปจังหวัดขอนแก่น ถึงจังหวัดขอนแก่นประมาณเกือบบ่ายสี่โมง ตอนนี้การจราจรในจังหวัดขอนแก่นรถเยอะมากเพราะเด็กนักเรียนเลิกเรียนพอดี ขับช้าๆ มายังจุดหมายสุดท้ายของการมาไหว้พระครั้งนี้คือ......

 

​

พระมหาธาตุแก่นนคร
พวกเราไปถึงวัดหนองแวง พระอารามหลวงที่ตั้งของพระมหาธาตุแก่นนคร จอดรถได้ก็ไปหาอะไรกินก่อนเป็นข้าวกลางวันควบข้าวเย็น ก็ข้าวเช้าทานกันสิบโมงกว่าจึงทำให้ตอนเที่ยงไม่หิวกันบวกกับของกินบนรถก็มีจึงทำให้ไม่หิว... จอดรถได้ตอนนี้สร้อยฟ้าฯ หมดแรงแล้ว สายตาเริ่มจะลายใช้สายตามาก ต่อไปนี้จากจังหวัดขอนแก่นถึงบ้านนนทบุรีต้องใช้สติมากๆ เพราะร่างกายโดยเฉพาะประสาทตากับการสั่งงานของสมองช้าลง....(เข้าสู่สภาวะเบลอ).... ทานข้าวที่ร้านอาหารหน้าวัดหมดอารมณ์ถ่ายภาพอาหารแล้วหล่ะ หมดแรง ทีแรกกะว่าจะขึ้นไปไหว้พระบรมสารีริกธาตุบนชั้นที่ ๙ ไปๆ มาๆ ขึ้นไม่ไหว ไหว้พระธาตุอยู่ชั้นที่ ๑ นี่แหล่ะ ทุกพระธาตุที่สร้อยฟ้าฯ ได้ไหว้ในครั้งนี้นั้น จะขอพร ขอให้คุณพ่อคุณแม่มีสุขภาพใจสุขภาพกายที่ดี แข็งแรงไม่เจ็บป่วย มีอายุยืนเป็นร่มโพธิ์ร่มไทรของลูกๆ ไปอีกนานๆ ขอให้หน้าที่การงานเจริญก้าวหน้าไม่มีสิ่งใดติดขัด มีบริวารที่ดี มีผู้บังคับบัญชาที่ดี เดินทางทิศใดหนใดปลอดภัยทุกทิศทุกทาง ฯลฯ ส่วนข้อมูลของพระมหาธาตุแก่นนคร วัดหนองแวง พระอารามหลวง อ่านได้จากกระทู้ สุดเขตที่หนองคาย นะจ๊ะ

 

​

 

​

คณะของเราไหว้พระมหาธาตุแก่นนคร ก็ออกเดินจากขอนแก่นเวลาห้าโมงเย็นกว่าๆ ขับคลานๆ ออกมา รถติดชะมัดเลย จากขอนแก่นกว่าจะถึงนนทบุรีอีกประมาณสี่ร้อยกิโลเมตร อีกยาวไกล... ออกจากจังหวัดขอดแก่นมุ่งหน้าเข้าสู่จังหวัดนครราชสีมาร่วมๆ ๑๘๐ กิโลเมตร ใช้ทางหลวงหมาเลข ๒ เส้นนี้รถเก๋ง รถกระบะจะวิ่งขวากัน เพราะช่องทางซ้ายจะเป็นรถบรรทุกขนาดใหญ่วิ่ง ถนนบางช่วงมีการทำถนนทำให้รถติด ตรงนี้มีเรื่องน่าโมโหอีกแล้ว ช่วงก่อนถึงอำเภอพล สร้อยฟ้าฯ ขับรถวิ่งขวาเหยียบไปก็ร้อยกว่าๆ ตามรถกระบะคันหน้าอยู่ไม่ห่าง ทางเลนส์ซ้ายมีรถสิบล้อวิ่งอยู่ และกำลังจะเข้าใกล้รถสิบล้อ มีรถโตโยต้า ฟอร์จูนเนอร์ สีดำ ทะเบียนจังหวัดชัยภูมิ วิ่งมาด้วยความเร็ว แล้วมาวิ่งชะลอขนานกับรถสร้อยฟ้าฯ อยู่ดีๆ ก็เร่งและหน้ารถยังไม่ทันจะแซงกันดีก็ปาดเข้ามาหาเลย คือเบียดและไม่สนใจว่ารถที่ถูกเบียดจะตกถนนหรือไม่ สร้อยฟ้าฯ ก็ต้องเบรกและหักออกขวาซึ่งเป็นไหล่ทางเล็กๆ ไม่พอกับที่จะให้รถทั้งคันวิ่งได้ แล้วฟอร์จูนเนอร์ก็เบียดวิ่งแซงรถสร้อยฟ้าฯ เพื่อจะให้พ้นท้ายสิบล้อที่อยู่ทางเลนส์ซ้ายขึ้นไปจ่อท้ายรถกระบะคันหน้าที่สร้อยฟ้าฯ ตามอยู่ตะกี้นี้ เจอคนขับรถนิสัยแย่ๆ อย่างนี้ ไม่สนใจว่าคันอื่นเขาจะหายนะยังไง ถือว่าขับรถสูงล้อโตๆ กว่าคิดจะเบียดรถคันอื่นยังไงก็ได้ ขนาดกำลังเบียด บีบแตรก็แล้วยังเฉยหักเข้ามาหาเลยตอนนั้นถ้าไม่หักลงไหล่ทางก็จะปะทะกันแน่...หรือว่าอะไหล่รถราคาถูกก็ไม่รู้.... แต่ชีวิตคนเรียกกลับคืนมาไม่ได้ ถ้าฟอร์จูนเนอร์คันนั้นจะขับไปเกิดอุบัติเหตุลงข้างทางคันเดียวก็จะไม่ว่า นี่จะมาทำความเดือดร้อนให้ผู้ร่วมทางคนอื่นและคันที่ขับตามหลังมาอีกหลายๆ คัน ไม่มีจิตสำนึกเลยนะ...

 

​

พอเลยอำเภอพลมาได้สักหน่อยก็เริ่มเข้าสู่ความมืด ดวงอาทิตย์หมดแรง ตอนนี้ขับรถเร็วบ้าง ช้าบ้างเพื่อให้สมองตื่นๆๆๆๆ มีรถบัสสองชั้นขนาดใหญ่อยู่ข้างหน้า วิ่งด้วยความเร็วร้อยกว่าๆ ได้ทีหล่ะ ขับตามท้ายเลย ขับอย่างนี้ไม่เหนื่อยมากให้รถบัสนำทาง พอมาถึงทางเข้าตัวเมืองโคราชตอนนี้สับสนแล้วไม่รู้ว่าขับเข้าตัวเมืองโคราชหรือว่าใช้อีกเส้นนึง พึ่งจีพีเอสตลอดแล้วรถบัสก็แยกจากกันไปตรงแถวๆ นี้ ตอนนี้มีอาการตาลายมากขึ้นเพราะแสงไฟจากรถต่างๆ ที่เข้ามาแยงตา เรียกสติๆๆๆๆ ค่อยๆ ขับตามรถคันข้างหน้าไป จากตัวเมืองมาสี่คิ้วแล้วก็มาถึงลำตะคอง ตรงลำตะคองนี้มีอาการ งง กับทาง ด้วยความมืดของถนนและเป็นทางลงเขาเป็นแบบเนินขึ้นๆลงๆมีขนาดสามเลนส์กับโค้งซ้ายทีขวาทีกี่โค้งไม่รู้ เวียนหัวแล้วหล่ะ ขับเลนส์กลางตามรถคันหน้าอย่างเดียวเลย สักพักตามไม่ไหวเวียนหัว ขับเข้าเลนส์ซ้ายสุดแล้วชะลอ พอลงมาจากลำตะคองได้ มึนกับทาง