เว็บพลังจิต เนื่องด้วย ใกล้วันวาเลนไทน์ / ตรุษจีนแล้ว

ไม่ได้จะขออั่งเปานะครับ มีใครพอจะมีบทความสอนธรรม สอนเรื่องกรรม สอนทุกข์ เกี่ยวกับความรักหรือวันวาเลนไทน์ พอดีใกล้วันวาเลนไทน์ แล้ว หรือจะมีผู้รู้ธรรมเขียนบทความเรื่องนี้หน่อยน่าจะดีนะครับ อาจจะมีเกี่ยวกับเรื่องความรักความทุกข์ หรือมุมอื่นๆ ก็แล้วแต่

 

ยังมิมีไผมาเขียน ข่อยมาเจิมให้ก่อนเด้อ
จะได้เฮงๆๆ รวยๆๆๆ

 

ตามมาติดๆด้วยคน แฮ่มๆ ความรักคือความเมตตาครับ ถ้าเรารักใครควรรักด้วยความมีพรหมวิหารสี่ประกอบครับ เวลารักก็รู้ว่ารัก เวลาจากก็รู้ว่าจาก รักแบบพอเพียงจะได้ไม่ทุกข์มากแบบจัดหนัก จัดเต็มทำนองนั้น ความรักแบบนี้ถ้าจิตได้ถูกฝึกมาจะทำได้ดี แต่ถ้าจิตไม่เคยถูกฝึกจะทรมาณมาก ถึงไม่ขออั่งเปาข้าเจ้าก็จะให้เด้อ ด้วยความเต็มใจ เพราะรักมากมาย

 

แวะมารออ่านด้วยค่ะ

สุขสันต์วันปีใหม่จีนค่ะทุกท่าน
ขอให้มีแต่ สุข สมหวัง ทุกประการ

ส่วนวันแห่งความรัก
ก็รัก พ่อ แม่ ครูอาจารย์ ผู้มีพระคุณให้มาก
ทำบุญกุศลมากๆคนที่เข้ามาหาเราก็จะเป็นคนที่ดี เสมอกัน
คบคนที่เขาชวนเราทำดี และให้ดอกบัว ดอกแก้วเรา

ดีกว่าคบคนที่ให้กุหลาบเราเป็นร้อยๆ
แล้วชวนกินเหล้า เข้าโรงแรมนะคะ

ขอให้ทุกท่านได้พบประสบเจอแต่ คู่บุญ คู่บารมีนะคะ
ส่วนพวกคู่กรรมน่ะ ดูดีๆ จ้องแล้วจ้องอีก ไม่ต้องรีบก็ได้
ขึ้นคานก็ไม่เป็นไรหรอก
คานนี่ของสูงนะคะ ไม่มีวาสนานี่ไม่ได้อยู่บนคานหรอก(f)(smile)

 

ครับ เข้าใจครับคุณพี่มิได้มาขออั่งเปาใคร แต่ชอบแจกอั่งเปาให้ผู้อื่นเสมอๆนะครับ!

 

รู้ทั้งรู้ว่าความรักคือความร้าย แต่มีคนจำนวนไม่น้อย ยอมสยบหมกมุ่นอยู่ภายใต้อำนาจของความรัก
ถึงแม้ชีวิตของตนต้องดับสูญสลายไปแล้วก็ตาม แต่จิตนั้นยังคงไขว่ขว้าแสวงหา ปรารถนาความรักอยู่ มิรู้จบสิ้น!

"ไม่มีอานุภาพใดจะรึงรัดมัดใจบุรุษได้ดีเท่ากับ รูป รส กลิ่น เสียง สัมผัส ของสตรีเลย!"
"ไม่มีอานุภาพใดจะรึงรัดมัดใจสตรีได้ดีเท่ากับ รูป รส กลิ่น เสียง สัมผัส ของบุรุษเลย!"

ทุกข์เป็นอันมากเกิดขึ้นแล้วแก่ท่าน ความหิวที่ไม่มีวันอิ่มเกิดขึ้นแล้วแ่ก่ชนผู้มีปัญญาทราม
เขานั้นท่องเที่ยวแสวหาความสุขอันเป็นนิจนิรันด์เพราะเหตุแห่งความรัก สิ้นกาลเป็นอันมาก
กัปล์หนึ่งล่วงมาแล้ว อสงไขยหนึ่งล่วงมาแล้ว พุทธันดรหนึ่งล่วงมาแล้ว สังสารวัฎฎ์อันหาที่สุดเบื้องต้นเบื้องปลายมิปรากฎเห็นปานนี้
เราได้ท่องเที่ยวมาแล้ว หาได้อิ่มในรสสุขอันเกิดจากกามคุณไม่...

ดูก่อน! นัททิราคะ เรารู้จักเจ้าเสียแล้วเจ้าเกิดจากความดำริของเรา เราจักไม่ดำริถึงเจ้าอีก!

เมื่อใดบุคคลเห็นด้วยปัญญาว่า สังขารทั้งปวงไม่เที่ยง เมื่อนั้นย่อมเหนื่อยหน่ายในสิ่งที่เป็นทุกข์ที่ตนหลง นั่นแหละเป็นทางแห่งพระนิพพาน อันเป็นธรรมหมดจด

เมื่อใดบุคคลเห็นด้วยปัญญาว่า สังขารทั้งปวงเป็นทุกข์ เมื่อนั้นย่อมเหนื่อยหน่ายในสิ่งที่เป็นทุกข์ที่ตนหลง นั่นแหละเป็นทางแห่งพระนิพพาน อันเป็นธรรมหมดจด

เมื่อใดบุคคลเห็นด้วยปัญญาว่า ธรรมทั้งปวงเป็นอนัตตา เมื่อนั้นย่อมเหนื่อยหน่ายในสิ่งที่เป็นทุกข์ที่ตนหลง นั่นแหละเป็นทางแห่งพระนิพพาน อันเป็นธรรมหมดจด

ในหมู่มนุษย์ทั้งหลาย ผู้ที่ถึงฝั่งแห่งพระนิพพานมีน้อยนัก!
หมู่มนุษย์นอกนั้นย่อมวิ่งเลาะอยู่ตามฝั่งในนี่เอง

ชนเหล่าใดประพฤติสมควรแ่ก่ธรรมในธรรมที่ตรัสไว้ชอบแล้ว
ชนเหล่านั้นจักถึงฝั่งแห่งพระนิพพาน
ข้ามพ้นบ่วงแห่งมัจจุที่ข้ามได้ยากนัก

จงเป็นบัณฑิตละธรรมดำเสีย แล้วเจริญธรรมขาว
จงมาถึงที่ไม่มีน้ำจากที่มีน้ำ จงละกามเสีย
จงเป็นผู้ไม่มีความกังวล
จงยินดีเฉพาะต่อพระนิพพานอันเป็นที่สงัด
ซึ่งสัตว์ยินดีได้โดยยาก!



"นิพพานัง ปรมังสุขัง" นิพพานเป็นสุขอย่างยิ่ง

(บางตอนจาก : ติลักขณาทิคาถา)
(ภาพ : สร้อยฟ้ามาลา)