ชีวิตเยี้ยงละครน้ำเน่าไม่คิตว่าจะเกิดกับตัวเรา

ณ.ตอนนี้นะค่ะจิ๊กสับสนวุ่นวายในใจค่ะ จนเพื่อนบอกว่าทำไมเหม่อลอยและทำหน้าเศร้าตลอดเวลา ทั้งที่จิ๊กเองไม่รู้ตัวเลยย้ำนะค่ะจิ๊กไม่รู้ตัวเลยบางทีเพื่อนเรียกจนตกใจ บางทีขับรถเกือบโดนชนและฝ่าไฟแดงหลายทีเลยค่ะ ทั้งที่พยายามทำตัวร่าเริงและเป็นปกติแล้ว
เป็นเพราะอะไรค่ะ จิ๊กจะแก้ไขอย่างไรดี<!-- google_ad_section_end --> หลังจาที่กลับมามันเหมือนว่าเราลืมอะไรไว้ เราพยายามทำอะไร และไม่รู้ว่าจะต้องทำใจอยู่ต่อไปยังไง มันเหมือนต้องเริ่มชีวิตใหม่ที่ไม่มีเขาอีกแล้ว ตอนนี้ใจจิ๊กมันตอบตัวจิ๊กเองไม่ได้ค่ะ ว่าตกลงเธอจะตัดใจแล้ว หรือ เธอจะพยายามคบเขาต่อไปเรื่อยๆเพื่อโดนทำร้ายใจต่อไป ทั้งที่ตอนนี้เขาก็รู้สึกว่าเปลี่ยนไปแลดูจะไม่อะไรกับจิ๊กแล้ว เข้าเปลี่ยนไปเลยค่ะ จากหน้ามือเป็นสิ่งที่ผู้หญิงทุกคนไม่อยากจะเจอกับคนรักของตัวเอง จิ๊กพยายามถามว่าทำไมเปลี่ยนไปเพราะอะไรถ้าจะเลิกถ้าจะจบก็ขอให้บอกตรงๆจบแบบดีๆเข้าบอกว่ายังรู้สึกเหมือนเดิมแต่ขอวางทุกอย่างไว้ก่อนในเมื่อตอนนี้เราทั้งสอง ทำอะไรไม่ได้เลย แต่ก็ไม่ยอมบอกว่าจบค่ะ และเค้าทำตัวเฉยชามากๆ เพียงแค่เท่านี้จิ๊กเศร้ามาก ตอบตัวเองไม่ได้เลย ทุกวันนี้ไหว้พระสวดมนต์แผ่เมตตาทุกวันและทำสมาธิช่วยได้มากนะค่ะแต่พอ ว่างเมื่อไหร่ใจก็คิด ตอนนี้นอนไม่หลับจนคิดมากป่วยและต้องใช้ยานอนหลับที่หมอให้มา
เพื่อนบางคนบอกว่าทำใจได้แล้วพูดตรงๆกับจิ๊กเลยนะค่ะ บอกให้ทำใจด่วนเลยเพราะว่าคนรักของจิ๊กเขาไม่รักจิ๊กอีกแล้วดูก็รู้แต่จิ๊กหลอกตัวเอง และคนรักของจิ๊กเองก็คงไม่รู้ว่าจะบอกจิ๊กยังไงไม่ให้เสียใจ บัวไม่ให้ช้ำน้ำไม่ให้ขุ่น จิ๊กเองคงต้องยอมรับแล้วว่ามันไม่มีหวังอีกแล้วหมดหวังและไม่มีทางเป็นไปได้ใช่ไหมค่ะทุกคน;9kpity_pigpity_pig;9k<!-- / message -->

 

" ถ้าจิตไม่ทุกข์ แล้วใครจะทุกข์........."


_______________________________
หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชโช



http://www.dhammajak.net/e-book/e-book-pramote/index.php

 

" ? "


(ถอนหายใจ......) พูดยากจัง......

เฮ้ย....! แต่ก่อนนะ เราเคยทุกข์ ทุกข์มากๆๆเลย แล้วก็ทุกข์นานๆๆ ด้วย

แต่ตอนนี้ .....ยิ้มออกแล้ว


จากที่เคยทุกข์นานๆๆ ก็กลายเป็นทุกข์สั้นลง
จากที่เคยทุกข์มากๆๆ ก็ กลายเป็นทุกข์น้อยๆๆ

อุ๊ย...!


ไม่ได้บอกให้เลิกทุกข์นะคะ

อยากจะบอกว่า ควรจะขอบคุณ ความทุกข์ มากกว่า

ที่มาทำให้รู้จัก......กัน

 

น้องจิ๊กคะ การปฏิบัติธรรมที่พี่ขอแนะนำคือ การปฏิบัติและเดินมรรคในแนว จิตเกาะพระค่ะ พี่ขอยกข้อความความของผู้ที่ปฏิบัติได้จริงมาให้อ่าน และเพื่อความเข้าใจที่มากขึึ้น ขอแนะนำให้เข้าไปอ่านและศึกษาในกระทู้นี้ค่ะ

ข้อความดั้งเดิมโดยคุณ Survival
ผมขอบกราบขอบพระคุณ ครูพี่ภู ครูเพ็ญ ครูวิทย์ ครูลูกพลัง ครูเกษ ครูจุ๋ม และครูจิตบุญทุกๆท่าน โดยเฉพาะครูวิทย์ซึ่งได้สอนและเอาใจใส่ดูแลมาตลอด ด้วยความเสียสละและทุ่มเทใจให้อย่างเต็มที่ ผมจะจำไว้ไม่ลืมครับ และจะตอบแทนสิ่งที่ผมได้รับให้แก่รุ่นต่อๆไป สำหรับพี่ภูก็ได้ชี้แนะและให้กำลังใจมาโดยตลอด(ทั้งตอบข้อความส่วนตัวและบอกกล่าวในบอร์ดสาธารณะ) ส่วนครูเพ็ญ และครูจุ๋ม ต้องขอขอบคุณในวาจาอันแหลมคมของท่าน ซึ่งช่วยกระแทกอัตตาได้เป็นอย่างดี และครูจิตบุญทุกๆท่านซึ่งได้ช่วยส่งกำลังใจให้โดยตลอด(ญาณรู้และกระแสจิตของแต่ละท่านไม่ธรรมดากันทั้งนั้น) และคำสอนในกระทู้ของครูจิตบุญทุกๆท่านมีประโยชน์มากๆ(โดยเฉพาะครูเพ็ญ ครูอัญญามณี ครูดัชนี ครูปาราเมศ ครูลูกพลัง และครูจิตบุญท่านอื่นๆที่มิได้เอ่ยชื่อ) ซึ่งผมได้อ่านคำสอนของแต่ละท่านในกระทู้นี้เกือบทั้งหมด เป็นประโยชน์มากๆครับ

ผมศึกษาธรรมะมาเยอะ ทำมาก็เยอะพอสมควร จึงพอจะทราบได้บ้างว่าอะไรคือหลักอะไรคือแก่นของพระศาสนา แต่ที่ผมไม่คืบหน้าในการปฏิบัติเท่าที่ควร เพราะความไม่ต่อเนื่องในการปฏิบัติ เพราะในโลกยุคปัจจุบันนี้จะให้ปฏิบัติได้ต่อเนื่องจริงจัง ยากมากๆ ต้องสละทางโลกและมุ่งปฏิบัติเต็มที่จึงจะได้ผล ผมติดตามบทความของครูพี่ภูก่อนที่จะตั้งกระทู้นี้ จากที่เคยได้อ่านบทความครูพี่ภูทราบได้ว่า ท่านไม่ธรรดา ..ผมมีหลักคิดของผม(ในตอนนั้น)การปฏิบัติใดก็ตามถ้ามีการเจริญสติ(สติปัฏฐานสี่)แล้ว การปฏิบัตินั้นไม่ผิดทางแน่นอน ผมชื่นชมแนวทางของท่าน แต่ผมก็มีแนวทางปฏิบัติของผมอยู่แล้ว แต่เมื่อทำไปได้สักระยะหนึ่งการปฏิบัติของผมไม่คืบหน้าเท่าที่ควร(เพราะทำได้ไม่ต่อเนื่อง) ...และอยู่ในระหว่างหัวเลี้ยวหัวต่อจะไปอย่างไรดี

และด้วยความเมตตาของครูบาอาจารย์ ท่านได้ดลใจให้ผมเข้ามาอ่านในกระทู้ของพี่ภูอีกครั้งหนึ่ง แค่อ่านไปไม่กี่หน้าก็รู้ว่าใช่เลย สิ่งนี้แหละที่จะตอบโจทย์ในใจของเรา ..ผมชอบในคำว่าจิตยก(ทั้งๆที่ในตอนแรกไม่ทราบความหมายของคำนี้เท่าไหร่นัก) และประโยชน์จากสมาธิจากจิตเกาะพระที่ทำได้ ซึ่งสามารถทำได้อย่างต่อเนื่อง ทำได้ทุกที่ทุกเวลา และสามารถเข้าฌานได้ตลอดเวลาแม้แต่ในขณะลืมตา...และโชคดีที่ได้เจอกับครูวิทย์ซึ่งท่านเคยเป็นศิษย์หลวงปู่ดู่มาก่อนเช่นเดียวกัน ครูวิทย์และครูเกษท่านได้เมตตาและชวนให้มาปฏิบัติ จนได้เข้ามาปฏิบัติอย่างจริงๆจังๆ...ซึ่งศาสตร์ของจิตเกาะพระ ขาดครูไม่ได้ จะครูพักลักจำแล้วนำไปทำเองไม่มีทางทำได้ ผมขอยืนยัน ...(ถ้าท่านผู้ใดสนใจ และมีความศรัทธาในแนวทางการปฏิบัติ และมีศีลห้าครบ เข้ามาได้เลยครับ...แต่ต้องมีครูคอยชี้แนะและดูแลอย่างใกล้ชิดด้วย)

ช่วงแรกๆที่ปฏิบัติมีผิดบ้างถูกบ้าง และเพิ่งมาจับประเด็นและเข้าใจอย่างถ่องแท้เมื่อสองสามวันสุดท้าย ซึ่งที่จริงครูก็บอกมาตลอด แต่เข้าใจไม่ชัด และเมื่อทำผิดบ้างถูกบ้างไปบ่อยๆเข้า จึงได้ใช้เวลาไปทบทวนไปย้อนอ่านข้อความและคำสอนต่างๆทึ่ครูเคยส่งมาให้ และทุกอย่างก็อยู่ในสิ่งที่ครูเคยสอนไว้แล้วทั้งนั้น ไม่มีอะไรมากมายและยากเกินไปเลย ..เราทำมากไปเอง เคร่งเครียดและจริงจังมากเกินไป อยากได้ผลเร็ว และบางครั้งก็ทำผิดทำถูกตามความเข้าใจของตัวเองไปบ้าง ก็เลยติดขัดอยู่บ้างในช่วงแรกๆ(ถ้าไม่มีครูวิทย์คอยสอนและติดตามผลอย่างใกล้ชิด..ก็จบกัน..ไปไม่ได้)

ซึ่งที่จริงแล้ว เพียงแค่ให้จิตเกาะพระด้วยอาการสบายๆ และมีสติตามไปด้วยตลอด ทำให้บ่อยๆ ต่อเนื่อง ทำทุกที่ ทุกเวลา ..เพียงแค่นี้เท่านั้น ที่เหลือเป็นเรื่องของจิตเขาจะวิปัสสนาในฌานเอง...เราทำเหตุให้ถูกต้อง ผลก็จะถูกต้องเอง.. ผู้เข้ามาใหม่ให้เชื่อครูอย่างเดียววางของเดิมลงให้หมด แล้วทำๆๆๆๆๆๆๆ ทำทุกที่ ทำทุกเวลา อย่าสงสัย...แล้วจะเร็วครับ

เมื่อผมทำอารมณ์เกาะพระสบายๆ และมีสติตามติดไปตลอด และไม่สนใจว่าผลจะเป็นอย่างไร จิตก็ทรงฌานอยู่เกือบตลอด(เพราะทราบได้จากอาการหูอื้อมาก ลมหายใจเบาและแผ่ว) และมีอาการชาบริเวณใบหน้าอยู่ตลอดเวลา และมีความโปร่งโล่งเบาสบายๆ มีความสุข เลยทำให้เข้าใจว่าทำไมคนถึงติดสุขในฌาน ในช่วงนั้นมีกิเลสอะไรมากระทบอายตนะทั้ง 6 ก็เห็นได้ชัดมากขึ้นกว่าเดิม และบางครั้งก็ขาดไปแค่นั้น พิจารณาลงไปที่ไตรลักษณ์ได้มากกว่าปกติ เห็นพระเป็นแก้วใสมีประกายพรึกอยู่ตลอด

ได้รายงานผลให้ครูวิทย์ทราบเมื่อวันที่ 29 ต.ค. ราวหกโมงเย็น ครูก็บอกว่าตอนนี้จิตทรงฌานสาม-สี่ และให้ทรงอารมณ์แบบนี้ และทำไปเรื่อยๆ ...ประมาณสองทุ่มกว่าได้ขึ้นไปไหว้พระตอนกลางคืนตามปกติ ไหว้พระเสร็จประมาณสามทุ่มกว่าลงมาข้างล่าง นั่งอยู่บนเก้าอี้ด้วยอารมณ์สบาย และระลึกถึงพระด้วยอารมย์สบายๆ มีความสุขแผ่ซ่านเข้ามาอย่างเต็มที่ จิตเบาสบายบอกไม่ถูกอธิบายเป็นภาษาได้ยาก เหมือนจะหลุดทะลุร่างกายขึ้นไปข้างบน

เมื่อวานนี้(วันออกพรรษา 30 ต.ค.)มาทำงานตามปกติ บริเวณที่ทำงานอยู่ในบริเวณจัดงานกาชาดและไหลเรือไฟ ผู้คนก็พลุกพล่านเครื่องเสียงดังกระหึ่มไปทั่ว(แม้ในเวลาทำงาน) ในความรู้สึก มีความกังวลจะทำได้ไม่ดีเท่าเมื่อวานนี้(แต่ใจยังโปร่งโล่งเบาเหมือนเดิม และอาการหูอื้อ(คล้ายๆหูดับ) ก็ยังเป็นอยู่บ่อยๆ กลับมาถึงบ้านต้องคอยต้อนรับญาติมาจากต่างจังหวัดเพื่อมาชมงานไหลเรือไฟ ต้องคอยดูแลและพูดคุย ทำให้เป็นกังวลในเรื่องการปฏิบัติเพราะไปได้ดีและมาถูกทางแล้ว แต่มีอุปสรรคเข้ามาอีกและไม่อยากเสียเวลาให้เรื่องอื่นๆเลย.. หกโมงเย็นโทรไปรายงานให้ครูวิทย์ทราบ ครูวิทย์บอกว่าจิตเกาะพระได้เองและวิปัสสนาของเขาได้เองไม่ต้องเป็นห่วง ครูวิทย์บอกว่าจิตจะยกตั้งแต่เมื่อวานแล้ว(คงจะเป็นช่วงหลังไหว้พระเมื่อวานนี้)

หลังจากวางสายกับครูวิทย์ไม่นาน จิตโปร่งโล่งเบาอย่างบอกไม่ถูกอย่างกะทันหัน และเหมือนจะพุ่งไปข้างบน และรู้สึกงงๆ ว่าเกิดอะไรขึ้น ก็ได้รับโทรศัทย์จากครูวิทย์อีกครั้ง ครูวิทย์ได้บอกให้ผมทราบหลายๆอย่าง และแจ้งให้ทราบว่าจิตยกแล้ว ผมได้ขึ้นไปกราบพระและไหว้พระ หลังจากไหว้พระเสร็จได้อธิษฐานความต้องการในใจ รวมทั้งจะอุทิศกายใจช่วยงานท่านพ่อ หลังจากอธิษฐานเสร็จเกิดความรู้สึกโปร่งโล่งเบาอย่างบอกไม่ถูกขึ้นมาอีกครั้ง เป็นอะไรที่บอกไม่ถูกจริงๆ เดินออกมาจากห้องพระเหมือนไม่ใช่คนเดิมอีกแล้ว..ผมจะทำตามคำอธิษฐานและปนิธานที่ตั้งไว้ให้ดีที่สุด...ผมสัญญาครับ

ถึงแม้จิตผมจะยกแล้ว แต่ผมไม่หยุดไว้แค่นี้ จะปฏิบัติต่อไปด้วยความไม่ประมาท เพื่อล้างกิเลสที่ซ่อนเร้นอยู่ให้หมดสิ้นไปจากใจ.

ผมขอตั้งจิตอธิษฐานขอแผ่เมตตาและอุทิศบุญบารมีที่ได้กระทำมาตั้งแต่อดีต
จนถึงปัจจุบันให้กับครูจิตบุญ และจิตบำเพ็ญทุกท่าน ด้วยเทอญ

และข้าพเจ้าขอขมากรรม ต่อครูอาจารย์ทุกท่าน ที่อาจจะได้ล่วงเกินท่าน
ทั้งด้วยเจตนาหรือไม่เจตนาก็ตาม รวมทั้งสมาชิกชาวเวปทุกๆท่าน ด้วยครับ

ด้วยจิตคารวะ

อภิชัย..จบ. ๑๐๑

(ต้องขออภัยด้วยครับ เข้ามาโพสเข้ามาอ่านไม่ได้เลย ตั้งแต่เมื่อวานตอนเย็น)

ก็ขอโมทนาสาธุ สาธุกับท่านSurvivalและคุณครูฝึกทุกๆท่านด้วยซัก101ล้านครั้งครับ
"เมื่ออินทรีย์พร้อม เพียงเดินมรรคให้ตรงทาง ความสำเร็จก็จักบังเกิด".. สาธุ สาธุ


ท่านSurvivalและท่านพี่จี(UncleGee) วันหนึ่งในกาลภายภาคหน้า..
พวกเราคงมีโอกาสได้พบเจอและร่วมงานสืบสานพระพุทธศาสนาทางภาคอีสานตอนบนร่วมกันนะครับ..
(เหล่าพญานาคทั้งหลายก็คงจะได้ถึงซึ่งคำอธิษฐานของท่านๆทั้งหลายในกาลก่อน..)
__________________
http://palungjit.org/threads/จิตพร้อม-รับภัยพิบัติ.334019/page-382

 

ยิ่งฟังยิ่งเศร้าค่ะ ตามจริงความทุกนะจิ๊กเจอมาแทบจะหลายรูปแบบนะค่ะ
แต่รูปแบบนี้ทรมานที่สุดและทำใจยากที่สุดค่ะ

 

ขอบคุณพี่มากจริงๆค่ะ จิ๊กก็พยายามทำอย่างนี้อยู่ทุกวันแต่อาจจะยังเข้าไม่ถึงมากขนาดนี้นะค่ะ รู้สึดต้องพยายามอีกเยอะเลยค่ะ

 

หนูจิ๊ก ทราบชัดด้วยตนเองแล้ว เพียงแต่ไม่ยอมรับและไม่อาจตัดสินใจเลือกที่จะทำในสิ่งที่สมควรเท่านั้น..

...เราทุกคนเคยตัดสินใจอะไรๆมานับไม่ถ้วนแล้วในชีวิต..อย่ากลัวกับผลที่จะตามมาเลย..เมื่อเราตัดสินใจด้วย"ปัญญาและความฉลาดคิด"ผลที่เป็นคุณแก่ตนย่อมหวังได้..แม้การตัดสินใจจะนำมาซึ่งความเจ็บปวด แต่ความเจ็บนี้เกิดเพียงครั้งเดียว ต่อไป ความเจ็บจะหมดไป...เหมือนแผลที่ต้องรักษาด้วยการผ่าตัดอย่างเดียว..แต่ตนกลัวเจ็บ ปล่อยให้เรื้อรังไปเรื่อยๆ...ความเจ็บจากแผลนั้นก็ยิ่งทวีรุนแรง ในที่สุดอาจเน่า..เป็นอันตรายต่อชีวิตตนเองได้...

ขอให้พิจารณาทำในสิ่งที่เป็นประโยชน์แก่ตนเถิด..

 

พี่ค่ะขอบคุณมากนะค่ะพี่พูดให้จิกคิดได้เยอะมากเลยค่ะจริงอย่างที่พี่ว่า จิ๊กกลัวเจ็บมากค่ะกลัวเสียเขาไป และความทุกทรานเจ็บจากกวารที่ต้องกลัวมันทำร้ายอยู่อย่างนี้ ต้องตัดสินใจด้วยปัญญาและความฉลาด ต้องใช่สติด้วยใช่ไหมค่ะ ขอบคุณมากจริงๆค่ะพี่ทำให้เห็นภาพเลยอ่ะ

 

มีคนที่จิตใจย่อยยับเพราะรักนับไม่ถ้วนในโลก หนูจิ๊กอย่าคิดว่ามีตัวเองคนเดียวเท่านั้นที่ต้องเป็นเช่นนี้เลย..

ในบรรดาคนเหล่านั้น มีพวกที่อ่อนแอยอมปล่อยชีวิตให้ถูกครอบงำด้วยทุกข์อย่างเดียว เขาได้ทำความเสียหายแก่ตนเป็นอันมากแล้วในปัจจุบัน คือการเสียเวลาไปกับความร่ำไรรำพันโศก ความชราอันครอบงำยิ่งขึ้นตามกาลที่ล่วงไปได้บังเกิดขึ้นแก่้เขา ครั้นรูปเปลี่ยนไปเช่นนั้น ที่ใหนจะได้ความชอบใจจากใครๆเล่า ทุกข์ซ้ำซ้อนย่อมปรากฏ..ในที่สุดก็พินาศด้วยมรณะ เมื่อจิตเป็นไปกับความเศร้าหมอง..ทุคติย่อมหวังได้..จึงมีอนาคตภพที่วิบัติตามมา ..

ยังมีชนอีกกลุ่มหนึ่ง เมื่อทุกข์เพราะรัก..เศร้าโศกรำพันพอประมาณ ครั้นได้ฟังสิ่งที่กัลยาณชนชี้แนะ ก็ได้สติ..เกิดปัญญาเห็นความไม่มีสาระในสิ่งที่ตนหลงอยู่ก็กลับU-turnสู่ภาวะปรกติได้..เขาเหล่านี้ กล้าประกาศอิสระ ตัดเยื่อใยแห่งตัณหาอันตนผูกไว้แต่ลำพังได้เด็ดขาด เขาเหล่านี้ในเวลาที่เป็นอิสระจากการเป็นทาสแห่งตัณหาแล้ว ล้วนขบขันในอาการของตนในตอนก่อน..และต่างกล่าวเป็นเสียงเดียวกันว่า.."ดีจริงที่พ้นเสียได้ ไม่น่าเสียเวลานานเลย.."..

หนูจิ๊กเลือกเอาเถิดว่าจะอยู่กลุ่มใหนดี.....

คนเราเกิดมาแล้ว..ต้องเลือกเสมอ..

เป็นกำลังใจให้ครับ..

 

เมื่อเดินทางมาถึงทางสามแพร่ง
ถอยหลังกลับก็ไม่ได้
ทางหนึ่งนั้น เราทราบดีว่าเมื่อเดินไปแล้วย่ิอมมีแต่อันตราย
อีกทาง ที่นักปราชญ์บัณฑิตและหมู่กัลยาณมิตรท่านแนะนำด้วยความรักและความปรารถนาดี
พี่ได้แต่หวังว่าน้องจึ๊กที่รัก จะเลือกทางเดินด้วยปัญญาอันชาญฉลาดนะคะ

 

น้องรักของพี่เอ๋ย....เวลาที่ถูกเสี้ยนตำ
แผลระบมด้วยหนอง
คนหนึ่งกลัวเจ็บ ไม่ยอมบ่งเพื่อเอาเสี้ยนออก
อีกคนทำใจได้ ยอมเจ็บให้หมอบ่งเอาเสี้ยนออกไปเสีย
น้องจึ๊กคิดว่า เมื่อสุดท้ายแล้ว ใครจะหายจากอาการปวดก่อนคะ

 

คงเป็นกรรม ที่ชอบโชว์ อิตถีภาวรูป ดูดาราสิ เปลี่ยนคู่กันว่าเล่น มิสมความปรารถนา

และนั่นเพราะเขาไม่มีสติระลึกรู้ย้อนเข้ามา

อย่าลืมคนในเวบนี้ ส่วนใหญ่แล้วเป็นผู้ปฏิบัติธรรมเพื่อละนิวรณ์ ละความพอใจกามคุณ5

 

ค่ะจิ๊กกำลังพยายามหลึดจาดสิ่งที่ว่า

 

นั่นนะสิค่ะหนทางแห่งธรรม จะช่วยหลุดพ้นจากทุกข์เวทนาไหมค่ะ คนที่มีตวงตาเห็นธรรมผู้ที่มีจิตรคิดดีเท่านั้นจึงจะคิดต่างคิดแต่ในด่านที่ดีอิตถี-

ภาวรูป เป็นรูปที่เกิดจากกรรม ผู้ที่มีการอบรมเจริญปัญญาตลอดไปจนถึงพระอริยบุคคล

ขั้นต่าง ๆ สามารถรู้แม้รูปที่ละเอียด ตามความเป็นจริงได้ ย่อมเป็นอารมณ์ของสติปัฏฐานของผู้ที่มีปัญญาที่สามารถรู้รูปดังกล่าวได้ ซึ่งเป็นเรื่องของปัญญาทั้งหมดค่ะ
คุณเป็นอริยะบุคคลแล้วหรือค่ะ แต่ขอบคุณนะค่ะที่ยังเตือนอาจจะด้วย(ความปราถนาดี)หรือไม่อย่างไร ขอเปลี่ยนให้ ต้องขออภัยมา ณ.ที่นี้ด้วยจริงๆค่ะ แต่ไม่ได้ชอบโชว์ค่ะถ้ามีสติระลึกรู้ย้อมเข้ามาอาจจะไม่กล่าวคำนี้ สาธุค่ะ

 

คุณคงมีกรรมทางความคิดเป็นแน่แท้ ถึงได้คิดแต่ในด่านเดียว ก่อนเข้ามาในกระทู้นี้ได้อ่านบ่างหรือไม่ค่ะ รึมีแต่ความคิดเพียงอย่างเดียวเท่านั้น คิดมองแต่ผู้อื่นมิได้มองดูตนเอง

 

ขอบพระคุณพี่เป็นอย่างสูงค่ะกับบทความดีๆที่นำมาให้อ่าน จิ๊กจะขอนำไปใช่นะค่ะ :z16;39อ่านแล้วทำให่ใจสงบดีค่ะ

 

พี่ติงติง จิ๊กเข้าใจแล้วค่ะขอบคุณมากแท้ๆเลยนะค่ะในโลคของความเห็นแก่ตัวจิ๊กได้เจอกับกัลยานิมิตรที่ดีมากมาย อย่างพี่ติงติงเป็นบุญของจิ๊กแท้ๆค่ะขอบคุณนะค่ะที่ชี้แน๊ะ คนที่โง่งมงายกับความรัก

 

ขอบคุณเพื่อนๆกัลยานิมิตรทั้งหลายที่ให้คำชี้แน๊ะ คำปลอบ และกำลังใจ จิ๊กเองอยู่ได้ด้วยพวกคุณทั้งหลายขอบคุณจริงๆค่ะ ขอบคุณจากใจจริงของผู้หญิงมีกรรมเรื่องความรัก คนนี้ โปรดรับการอนุโมธนา จากจิ๊กด้วยนะค่ะ ขอให้ทุกท่าน ประสพพบเจอแต่เรื่องดีๆเข้ามาในชีวิต ขอให้ทุกท่านเจริญด้วยสติปัญญา เจริญด้วยรูปทรัพย์นานา ทัวกัน สาธุ

 

อยากไปบ่างจังค่ะแต่อยู่ไกลถึงเชียงใหม่เลย
ถ้าว่างจะบอกพี่นะค่ะ หนูอยากลองไปปฏิบัตบ่าง

 

นี้คือที่ไหนเหรอคะ แล้วน้องอยู่ไหนคะตอนนี้ พี่มีบรรดาญาติธรรม ที่จะมีม้ทติ้งเรื่องการปฏิบัติธรรมกัน ที่โรงแรมเอเชียร์ ฟรีทุกอย่างค่ะ วันที่๑๗ พฤศจินี้ หากสนใจก็แจ้งพี่นะคะ..ปราถนาดี