นิทาน เรื่อง "พญานาค"

สวยมากค่ะพี่นุ๊ก เห็นแล้วทำให้เกิดปีติในใจ แบบจิตสงบอยู่พักหนึ่ง

ภาพลูกสีเหลือง มณีนาคารูปที่ 2 ฟ้ามุ่ยเห็นเหมือนเป็นดวงตาอยู่ด้านในเลยค่ะ

ไม่รู้ว่าจิตนาการล้ำเลิศไปป่าว อิอิ

************************

สวัสดีค่ะ ทุกท่าน ทุกนาม ... ไม่มีอะไรจะมาเล่าจ้า

พักหลังทำอย่างไรก็จำไม่ได้เลย

 

แบบนี้น่าสงสัย ว่าใครหนอ... สาวคนนั้นเนี่ย อิอิ

 

เดี๋ยววันหนึ่ง .. ท่านจะมาหาน้องฟ้ามุ่ยถึงบ้านเลยค่ะ

เตรียมตัวตั้งรับได้เลยค่ะ....

 

สาธุ อนุโมทนาบุญค่ะพี่รั้ง... ไม่คิด ไม่ฝันว่าท่านจะมีเมตตาจริงๆ

 

ท่านปู่ ..เป็นผู้มอบให้กับลูกหลาน ค่ะ

 

พี่นุ๊กนู๋ชอบสีฟ้าจัง สวยงามมากคะ

 

สาธุ สาธุ สาธุ ค่ะ.... สงสัยท่านคงรับเป็นลูกเป็นหลานไปเสียแล้วกระมังคะ อิอิ

 

คนเก่าไม่เท่าไร... แต่พอว่าคนแก่ปุ๊บ ต้องสะดุ้งเฮือกเลยจ้ะน้องมิกเอ้ยยย... 5555+

วานน้องมิก นราวดีคนงามอีกคน ไปตามกลับมาค่ะ อิอิ

ท่านประธานออกจะตามใจหนอน้องมิกนะ

 

เดี่ยวนี้ นราวดีตกกระป๋องไปเรียบร้อยแล้วค่ะพี่ฟ้ามุ่ย ท่านประธานมีเป้าหมายใหม่
เรียบร้อยแล้วค่ะ...นราวดีเลยต้องอยู่อย่างเจียมเนื้อเจียมตัว อิอิ

 

อุเหม่.... ท่านประธานนี่ ตัวดีนัก...

ไปเรื่อยเลยเชียว แล้วชอบมาว่าเรา เวลาเราดี๊ด๊าเทพบุตรหล่อๆนะ

หมั่นไส้หนอ 555+

 

เด็กๆ ..คุยอะไรกันค่ะ...

เรามาทบทวนคำถามกันค่ะ.. ท่านประธานถามว่า..

สุมนาเทวี เป็น ลูกสาวใคร (แม่ชื่ออะไร)

และ ใครที่เป็นญาติเธอ ให้รีบมารายงานตัว...

เดี๋ยว ท่านประธาน จะมาเล่าค่ะ....ที่แน่ๆ พี่ว่า ท่าน สุมนา กับน้องเจินเจิน

ตาลุกวาว แน่เลยค่ะ...

 

ต้องเข้าสู่โหมดพับเพียบรออีกแล้วสิคะพี่รั้ง

ส่วนเรื่องของท่านแม่ สุมนาเทวีนี่ไม่ทราบจริงๆค่ะ ...

(ชวนน้องมิกพับดอกบัวรอ เดี๋ยวพี่นั่งร้อยมาลัยก็ได้ แต่มันจะเป็พวงมาลัยหรือเปล่านี่สิ!!! เฮ้อออ จนใจ )

catt15

 

จ้า..นั่งร้อยมาลัยพับดอกบัว กันนะคะ ..เดี๋ยวท่านประธานมาค่ะ

 

refresh หน้ารอ จนเมาส์จะค้างอยู่แล้วค่ะพี่รั้ง

 

งั้นอิฉัน ต้องกราบเรียนเชิญ ท่านพี่รั้ง มาสอนร้อยมาลัยหน่อยเจ้าค่ะ...

สอนลิงให้ปลิดลูกมะพร้าวหน่อยสิเจ้าคะ 555catt3

 

ท่านประธานยังไม่มา ฟ้ามุ่ยเอานิทานลงให้อ่านเล่นกันเพลินๆก่อนได้หรือเปล่าเจ้าคะ

ปล.ได้ไม่ได้ ไม่รู้ เอามาแว้ววว ท่านใดเคยอ่านแล้ว ขออภัยนะคะ

***********************************************

หน้าแล้งปีนี้อาตมาจาริกธุดงค์มาจากเชียงคาน หยุดปักกลดอยู่ที่ชายทุ่งห่างจากหมู่บ้านประมาณสองกิโลเมตร แต่อยู่ใกล้แม่น้ำโขงแค่ชั่วอึดใจเดียวก็ถึงชายหาดขาวสะอาดหมู่บ้านใหญ่แห่งนี้ดูเหมือนจะขึ้นกับอำเภอท่าบ่อ

เป็นเวลาเย็นมากแล้วชาวบ้านชายหญิง หมู่หนึ่งได้นำดอกไม้ธูปเทียนน้ำร้อนน้ำชาออกมาถวายไต่ถามความเป็นมาของอาตมาหลังจากสนทนาปราศรัยกันพอสมควรแล้วชาวบ้านวัยอาวุโสกว่าใครๆ ก็ถามอาตมาว่ารักษาโรคภัย ไข้เจ็บได้ไหม

"มีใครเป็นอะไรหรือโยม"อาตมาถาม
"ทิดบุญโฮมท้องบวมมาสองวันแล้วได้รับความเจ็บปวดทรมาณทุกขเวทนามาก กินไม่ได้นอนไม่ได้นอนดิ้นทุรนทุรายพูดก็พูดบ่ได้ เอาแต่ร้องครางฮือๆไม่รู้ว่าผีเข้าเจ้าสิงหรือเป็นโรคอะไรกันแน่" พ่อเฒ่าคนนั้นพนมมือพลางใช้ชายผ้าขาวม้าพาดเช็ดเหงื่อที่ใบหน้า

อาตมาได้ฟังแล้วก็ฉงนใจอยู่มองดูหน้าชาวบ้านทุกคนต่างก็เศร้าหมองกระวนกระวายแสดงว่ามีความวิตกเป็นทุกข์ในอาการของทิดบุญโฮมมาก

พ่อเฒ่าอาวุโสชื่อหนานอินเป็นมัคทายกวัดแกเล่าสาเหตุของความเจ็บไข้ได้ป่วยโรคประหลาดให้ฟังว่า เมื่อสามวันก่อนนี้ทิดบุญโฮมไปทอดแหที่แม่น้ำโขงใกล้ๆกับปากถ้ำปลาบึกทอดแหตั้งแต่เช้าจนจรดเย็นก็ไม่ได้ปลาสักตัวประหลาดมากเพราะทิดบุญโฮมเป็นคนหาปลาเก่ง รู้จักร่องน้ำและแหล่งปลาในแม่น้ำโขงเกาะแก่งวังที่ปลาชอบอาศัยหากินอยู่ที่ไหน ทิดบุญโฮมรู้หมดหน้าปากถ้ำวังปลาบึกนี้มีปลาชุกชุมมากไม่ค่อยมีใครกล้าลงไปจับปลาที่นี่เลย

ปากถ้ำวังปลาบึกเป็นแอ่งน้ำรูปพระจันทร์เสี้ยวครึ่งเสี้ยวกว่างประมาณสองเสาไฟฟ้ามีเขาสูงขึ้นขนาบลักษณะโตรกผา น้ำเขียวเหมือนมรกตนิ่งสงบเงียบวังเวงน่าสะพรึงกลัวมีความลึกมากบางตอนหยั่งสุดลำไม้ไผ่ยังไม่ถึงดินใครจะเข้าไปทอดแหจับปลาที่นี่ต้องจุดธูปเทียนขอต่อเจ้าที่เจ้าทางเสียก่อน

 

ทิดบุญโฮมจุดธูปเทียน ขอปลาในวังปลาบึกนี้ อย่างถูกต้องทำนองครองธรรมเนียมทุกประการแต่ก็จับปลาไม่ได้สักตัวเดียว เหนื่อยก็เหนื่อย หิวก็หิว จนอ่อนระโหยโรงแรงท้อใจจึงลอยเรือเข้าฝั่งจะกลับบ้านเพราะเย็นมากแล้วด้านหนึ่งของวังปลาบึกนี้มีหาดทรายแคบๆ ขาวสะอาด สวยงามมากแต่เป็นที่ประหลาดอยู่ว่าหาดทรายที่นี่ มีต้นไม้เขียวครึ้มมีดอกไม้ป่าและกล้วยไม้นานาแต่ไม่มีแมลงภู่ผึ้งตอมดอกไม้และไม่มีนกกาบินมาเกาะจับเลย มีแต่ความเงียบสงัดวิเวกวังเวงใจคล้ายไร้สิ่งมีชีวิตในโลกอาศัยอยู่ สิ้นเชิง

ที่หาดทรายเล็กๆแห่งนี้ ทิดบุญโฮมพบ ไข่ประหลาดใบหนึ่งมีสีขาวเกลี้ยงเกลาคล้ายไข่ห่าน แต่โตกว่ามาก คือโตขนาดผลส้มโอขนาดใหญ่ความผิดหวังที่จับปลาไม่ได้สักตัวเดียวประกอบกับความหิวทำให้ทิดบุญโฮมหยิบเอาไข่ประหลาดใบนี้ใส่ย่ามกลับบ้านพลางคิดกระหยิ่มยิ้มย่องในใจว่าเมื่อถึงบ้านแล้วจะต้องต้มไข่ใบนี้กินกับข้าวให้เอร็ดอร่อยทิดบุญโฮมจึงจัดการก่อไฟในเตาขึ้นต้มไข่ประหลาดต้มอยู่นานที่เดียวกะว่าสุกดีแล้วจึงยกลงมาปอกเปลือกไข่ออกใส่จานเมื่อผ่าดูปรากฎว่ามีลักษณะเหมือนไข่เป็ดที่ต้มสุกแล้วทุกประการมีรสชาติหวานมันเอร็ดอร่อยไม่มีอะไรเปรียบทิดบุญโฮมกินไข่ใบนี้กับข้าวเหนียวจนหมดเกลี้ยงต่อจากนั้นก็จุดยาใบตองพูดคุยกับลูกเมียลูกเมียไม่มีใครกล้ากินไข่ประหลาดใบนี้ด้วยเลย เพราะกลัวจะมีพิษเนื่องจากไม่รู้ว่าเป็นไข่สัตว์อะไรกันแน่

ทิดบุญโฮมสูบยาใบตองยังไม่ทันหมดมวนเลย ก็เกิดอาการแน่นจุกเสียดในท้องอาการจุกเสียดได้ทวีขึ้นเรื่อยๆ ......​

 

ขณะเดียวกันท้องก็บวมเบ่งขึ้นทุกทีจนโตใหญ่ขนาดผู้หญิงมีครรภ์ได้ ๘ - ๙ เดือนทิดบุญโฮมได้รับความเจ็บปวดทรมานอย่างแสนสาหัสล้มตัวลงนอนดิ้นเถลือกเกลือกกลบส่งเสียงครางฮือๆ พูดอะไรไม่ได้ ลิ้นบวมคับปากได้แต่ส่งเสียงครางทำตากลอกกลิ้งอยู่ไปมา ลูกเมียตกใจร้องไห้กระจองอแงชาวบ้านรู้ข่าวได้มาเยี่ยมเยือน ดูอาการเต็มบ้านจนนอกชานถึงกับหักพังแต่ไม่มีใครได้รับบาดเจ็บ ทิดบุญโฮมมีอาการทรมานอยู่อย่างนี้ไม่มีใครจะรักษาได้หมอยากลางบ้านพยายามจะให้กินยาสำรอกเอาพิษไข่ออกจากท้องก็ทำไม่สำเร็จเพราะขากรรไกรทิดบุญโฮมแข็ง พยายามงัดปากให้อ้าเพื่อจะกรอกยาเข้าไปก็งัดไม่ออกครั้นจะหามขึ้นใส่เกวียนเอาไปส่งโรงพยาบาลก็ทำไม่ได้ เพราะทิดบุญโฮมไม่ยอมไปดิ้นรนขัดขืนเตะถีบวุ่นวายมีกำลังร่างกายมหาศาล ใครเข้าใกล้ไม่ได้เลยอาการของทิดบุญโฮมอยู่อย่างนี้มาสองวันแล้ว จะตายก็ไม่ตายชาวบ้านอับจนปัญญาไม่รู้จะทำอย่างไรดี

" หมอผีหมอธรรมในหมู่บ้านมาไล่ผีออกจากตัวทิดบุญโฮม เพราะเข้าใจว่าผีเข้าก็ถูกทิดบุญโฮมคว้าไม้คานไล่ตี ต้องโดดเรือนหนีครั้นนิมนต์พระที่วัดมาสวดไล่ผีและอาบน้ำมนต์ให้ ทิดบุญโฮมก็เอาแต่ครางฮือๆจ้องหน้าพระสงฆ์องค์เจ้าอยากจะกินเลือดกินเนื้ออีท่าเดียว ทำอย่างไรก็ไม่หาย "

หนานอินรำพึงอย่างกลัดกลุ้ม

อาตมาได้ฟังเรื่องราวโดยละเอียดแล้วก็ประหลาดใจมากสาเหตุของอาการกำเริบของโรคที่ทิดบุญโฮมกำลังเป็นอยู่ต้องเกิดจากไข่ยักษ์ใบนั้นอย่างแน่นอน

" อาตมาไม่ใช่พระหมอยาหรอกโยมแต่เมื่อได้ฟังอาการของทิดบุญโฮมแล้วก็อยากจะลองรักษาดู พาอาตมาไปดูซิ "

หนานอิน และชาวบ้านพากันก้มกราบอาตมาสีหน้าแจ่มใสเต็มไปด้วยความหวังรีบพาอาตมาเข้าสู่หมู่บ้านไม่รอช้า อาตมารำพึงถึงตัวเองเป็นพระธุดงค์รุกขมูลไปเพื่อจะให้ห่างจากชาวบ้านและความวุ่นวายทั้งหลายทั้งปวงในสังคมแต่แล้วก็ไม่อาจตัดขาดได้จนแล้วจนรอด ด้วยว่าชาวบ้านและชาววัดยังมีทุกข์ได้รับความเดือนร้อนต่างๆนานาทำให้อาตมาต้องยื่นมือเข้าไปช่วยเหลือเฝือฝายไปเท่าที่สามารถจะทำได้อยู่เสมอมาทำให้ได้ข้อคิดว่า พระกับชาวบ้านนี้ตัดขาดกันยากเหลือเกินชะรอยกรรมปางก่อนของอาตมาคงจะยังไม่สิ้นละกระมั้งถึงได้เกี่ยวข้องพัวพันอยู่กับความทุกข์ของชาวบ้าน และผีสางเทวดาตลอดมา ..............

 

บ้านทิดบุญโฮมเป็นบ้านไม้หลังคามุงแฝกสองหลังมีนอกชานที่พังโย้ ขณะนั้นมีชาวบ้านมาเยี่ยมเยือนดูอาการแน่นขนัด พอเห็นหนานอินอาตมาก็ขึ้นเรือนไป ทุกคนหลีกทางให้พนมมือกันสลอน ทุกคนเงียบกริบจ้องเบิ่งดูว่าอาตมาจะรักษาทิดบุญโฮมอย่างไร ลูกเมียของทิดบุญโฮมนั้น นั่งทำตาแดงๆ อยู่ใกล้ๆอย่างหมดหวังสิ้นอาลัยตายอยากแสดงว่าได้ผ่านการร้องห่มร้องไห้มาแล้วอย่างหนักจนไม่มีน้ำตาจะไหลอีกต่อไปทิดบุญโฮมนอนดิ้นไปดิ้นมาอยู่กับพื้นไม้กระดาน ส่งเสียงครางฮือๆทำตากลอกกลิ้งไปมาน่ากลัว พอเห็นอาตมาเข้าก็หยุดดิ้น ลุกขึ้นนั่งจ้องหน้าถมึงถึง

" เจริญพรโยม " อาตมาทักทาย

ทิดบุญโฮมไม่พูดคงนั่งนิ่งจ้องหน้าอาตมาถมึงทึงอยู่ แสดงความไม่เป็นมิตร

อาตมาหันไปสั่งหนานอินให้ตักน้ำใส่ถังมาเพื่อจะทำน้ำมนต์หนานอินหาถังไม่ได้เอา "คุ" หรือถังทำน้ำด้วยไม้ไผ่ชันด้วยยางไม้ตักน้ำจนเต็มหิ้วเข้ามาถวาย

ทันใด อาตมาและทุกคนต้องประหลาดใจเมื่อเห็นทิดบุญโฮมคว้าเอาคุน้ำขึ้นดื่มอักๆ จนหมดเกลี้ยงแล้วคำรามว่า

" ไปเอาน้ำมาให้กูอีก กูกินบ่อิ่ม "

อาตมาพยักหน้าให้หนานอินตักน้ำมาอีกให้เต็มคุ หนานอินปฏิบัติตามตักเอาน้ำในตุ่มมาส่งให้จนล้นปรี่ ทิดบุญโฮมคว้าคุน้ำขึ้นดื่มอีกอั้กๆจนเกลี้ยงคุไม่เหลือแม้แต่หยดเดียว ทำเอาชาวบ้านพึมพำกันเซ็งแซ่ที่ทิดบุญโฮมสามารถดื่มน้ำเข้าไปได้ถึงสองคุหรือประมาณเกือบสองปี๊บเห็นจะได้เหลือวิสัยมนุษย์ธรรมดาสามัญจะดื่มน้ำลงไปในท้องมากมายขนาดนี้

อาการของทิดบุญโฮมทำให้อาตมารู้ทันทีว่าไม่ใช่อาการเจ็บไข้ได้ป่วยธรรมดาหากถูกผีเข้าเจ้าสิง ปัญหามีอยู่ว่าผีที่ไหนมาเข้าสิงสู่อยู่ในร่าง

อาตมาจึงเลี่ยงไปนั่งยัง "เปิง"หรือที่นอนอันเป็นที่สูงของชาวบ้านที่หนานอินจัดให้ ห่างจากทิดบุญโฮมประมาณสองวาแล้วกราบพระสามหน จุดเทียนยันต์พระเจ้าส่องโลกขึ้นแล้วเพ่งเปลวไฟตรวจดูอาการของโรคในตัวทิดบุญโฮม ถ้ามีโรคร้ายในตัวใดๆ ก็จะสามารถมองเห็นเป็นจุดๆในร่างกาย ถ้าผีเข้าเจ้าสิงก็จะมองเห็นเป็นเงาดำเล็กบ้างใหญ่บ้างเมื่อเห็นแล้วก็อธิษฐานจิตใช้อำนาจพลังจิตบังคับให้ภาพดำๆ นั้นแสดงตัวมันก็จะปรากฎร่างผีให้เห็น

แต่ยังไม่ทันที่อาตมาจะได้เห็นอะไรในร่างกายทิดบุญโฮมเลยทันใดทุกคนในที่นั้นก็ร้องเอะอะแตกฮือด้วยความตกใจเมื่อเห็นทิดบุญโฮมลุกพรวดพราดขึ้นยืน ร้องคำรามออกมาดังๆ ว่า

 

สวัสดีค่ะพี่รั้ง และชาวเมืองคุรุวาโร ทุกท่าน
....นู๋ไม่ติดใจเรื่องรางวัลหรอกจ้า...คิดว่าเล่นหนุกหนานกัน..เฉย ๆ
แต่เมื่อวาน..พอรู้คำเฉลยของแม่มณี นู๋ไม่หนุกหนานเลย...
อาจจะเป็นเพราะคำตอบ..อารมณ์..ความรู้สึก..ช่วงเวลา..ของนู๋ที่บังเอิญ แบบเป๊ะ..พอดี ก็เป็นได้..
นู๋เลยสับสนตัวเอง..จ้า.. เรื่องของตัวเองไม่ค่อยจะรู้..ชอบไปรู้เรื่องคนอื่น..
มันน่าทุบตัวเอง..ยิ่งนัก ดาว*