โดนขังวิญญาณ

เครดิต พี่จิ-โป เหมือนเดิมครับ เรื่อง เนวสัญญา

ท่านว่า บาทของเนวสัญญานาสัญญาเปรียบดังกงจักรที่หมุนสวนทางกัน<O</O
กงจักรนั้นอันบนหมุนขวา อันล่างหมุนซ้าย<O</O
เนวสัญญานาสัญญาคือสูญญากาศที่อยู่ตรงกลางของกงจักร<O</O
เข้าใจนะมันไม่ใช่อารมณ์ มันคือสูญญากาศ<O</O
นั่นล่ะ อันบนมันสีขาวขุ่น ส่วนอันล่างเหมือนจะมีเสี้ยวเดียว<O</O
แสดงว่าบุญมากกว่าบาปอารมณ์นี้มันอยู่ระหว่างบุญและบาป<O</O
เช่น คนฆ่าสัตว์กินเป็นอาหาร สัตว์เกิดมาชดใช้กรรม<O</O
ใจคนฆ่าลิงโลด ใจสัตว์เคียดแค้น<O</O
ทั้งสองฝ่ายนี้ต่างอยู่ใต้อำนาจกฏแห่งกรรม<O</O
นี่คือสูญญากาศ<O</O
มองหากฏแห่งกรรมให้เจอ จะเจอสูญญากาศ <O</O
ตรงนั้นคืออารมณ์เนวสัญญานาสัญญา<O</O
จะว่าใช่ก็ได้ไม่ใช่ก็ได้<O</O
คือจะว่ามาใช้กรรมก็ได้ มาก่อกรรมใหม่ก็ได้นั่นเอง<O</O
<O</O

แล้วที่เค้าบอกว่า เป็นญาณโง่ ละครับ<O</O
ญาณไม่มีโง่หรอกครับ คนโง่คือคนใช้ญาณไม่เป็น<O</O
คนโง่คือคนที่เอาปืนมายิงตัวเอง<O</O
เค้าอาจจะมองตามตัวหนังสือว่า จะว่าใช่ก็ได้ไม่ใช่ก็ได้<O</O
แต่ญาณนี้เค้าเอาไว้ยิง ประหารกิเลสในการตัดสัญญาว่าภพชาติ<O</O
เอาไปใช้ผิดๆมันก็ไม่ได้ผลล่ะครับ<O</O
ก็อย่างคนที่มีกรรมหนัก เช่น องคุลีมาล<O</O
ท่านจะข้ามกรรมไปอรหันต์ได้ยังไง ถ้าไม่มีเนวสัญญานาสัญญา<O</O
เพราะกรรมท่านหนักมาก<O</O

 

สวัสดีค่ะ ท่านจิโป

 

ตอนที่เค้ามานั่นล่ะอารมณ์อุปจาระ แต่ตอนนี้จำไม่ได้ ไม่เป็นไร ให้ลองนั่ง
นึกภาพตุ่มน้ำสี่ตุ่ม วางเรียงกันตามลำดับชั้น ชั้นบนมีน้ำตกไหลลงมาค่อยๆจน
เต็มล้นตุ่ม แล้วก็เอ่อล้นลงมาตุ่มที่สอง สาม สี่ ตามลำดับ

ยิ่งนึกถึงภาพตุ่มชัดเจนก็ยิ่งเข้าใจง่าย
พอเราเห็นภาพในใจเรา เราก็เอามาเปรียบเทียบกับสมาธิที่คุณดอกข้าวทำ
พอมันไปไม่ได้แล้ว มันตัน นั่งไปก็เหมือนแป๊ก นั่นคือมองกำหนดหาทางออก
ทางที่จิตมันไหลออกจากสมาธิ มันพุ่งไปไหน ให้ตามกระแสมันไป

การมองนี่ต้องเข้าใจนะ ไม่ใช่ว่ามองหาจิต ดันไปมองที่น้ำตกที่ไหลลงมาในตุ่ม
ตานี้น้ำตกมันก็ไหนไปหลายสายเรื่อยๆล่ะ ไม่จบไม่สิ้น
ทางที่ถูกคือ มองที่มันนิ่ง ที่จิตมันรวมตัวกันนั้น แล้วดูว่ามันรวมแล้วมันเอ่อล้น
ไปไหน ความลุ่มลึกของมัน สภาพของมัน แล้วตามมันไป

มันก็ไปที่ฌาณ 2 3 4 ตามลำดับเองครับ

มาเยี่ยมก็ไม่มีอะไรมาฝากนอกจากเอาอะไรๆมาให้คิดเล่นๆล่ะครับ โอเลี้ยงก็
ไม่มี กินน้ำเปล่าละกัน ประหยัดครับ

 

ขอเรียนถามท่านจิ-โป ค่ะ เดือนที่แล้ว ได้มีโอกาสไปร่วมฝึกมโนมยิทธิ ที่สระบุรี ตั้งใจไปเองเพราะสนใจเรื่องฝึกมโนฯ มานานแล้วค่ะ วันเสาร์-อาทิตย์ เดินทางวันเสาร์ ปวดหัวเหมือนจะเป็นไข้ ต้องทานยาพาราตลอด สรุปว่า ต้องพักผ่อนตาจะหลับอย่างเดียวค่ะ ทีนี้ก็เหลือแค่วันอาทิตย์วันเดียว เช้ามา ก็สดชื่นจิตใจปรกติ เหลือวันเดียวแล้ว ต้องตั้งใจทำให้ดีที่สุด ตอนครูสอน แนะนำไรก็ทำตาม ไปเรื่อยๆๆๆ ครูบอกว่าผ่าน (เย้...ไม่อายเค้าแล้ว รุ่นนี้ผ่านได้หมด) แต่โดยความรู้สึกส่วนตัว ถ้าจะให้คะแนนตัวเอง คิดว่าตัวเองควรได้ผ่านแค่ความตั้งใจ แต่การปฏิบัติได้ 0 ค่ะ ไม่มั่นใจในตัวเอง และต้องการฝึกการปฏิบัติซ้ำ อีกครั้ง พอดีพรุ่งนี้ อ.คณานันท์ ทวีโภค จะจักการเปิดฝึกอบรมที่ บ้านเมตตาภิรมย์ ลาดหญ้า กทม. คิดว่าอาจจะไปซ้ำอีกครั้งค่ะ แต่หลังจากที่ได้รับการฝึกครั้งนั้น ก็ฝึกเองเกือบทุกวัน แต่ยังรู้สึกว่า ไม่ไปไหนค่ะ ยังไม่ค่อยเข้าใจลึกซึ้ง และ คงไม่มีบุญเก่าที่สร้างสมมา (น้อยใจจัง แต่ทำไมชอบทางนี้มากก็ไม่รุ คือเรื่องธรรม เรื่องสมาธิ อภิญญา ไรเนี่ย ชอบอ่านชอบฟัง สุดชีวิตเลยละค่ะ) ท่านจิโป มีอะไรจะแนะนำบ้างรึป่าวคะ

 

ลืมไปว่าวันนี้พิเศษ คุณดอกข้าวติดต่อกับพญานาคราชสีเขียว ชื่ออะไรไม่จำเป็น
แค่คิดถึงเกร็ดเขียวๆท่านก็มาเองครับ สถานที่นั้นมีรูลึกๆลงไปบาดาล เหมือนเป็นบ่อน้ำ
มีน้ำตลอดปี ผมก็ไม่รู้ว่าอยู่ที่ไหน บอกแค่นี้เจ้าตัวคงร้องอ๋อเองเพราะเคยไปครับ

 

ลูกศิษย์ปู่ หลานศิษย์ปู่ ปู่ก็ไปสอนเองสิคร้าบ เฮ้อ(บ่นเล็กๆ)
การฝึกมโนมยิทธิ คือการฝึกการดู ให้เห็นกระแสของจิต เน้นการรวมรวม
จิตให้มาอยู่ในพื้นที่อันจำกัด วงแคบๆเพื่อการง่ายในการปฏิบัติ
ยึดหลักนี้ใว้ครับ

 

พอจะเข้าใจในระดับนึงละค่ะ (ยังมะเข้า เดวโดนแน่ละเราอิอิ) กราบขอบพระคุณค่ะ ผลักนู๋ ให้ไปเป็นลูกหลานปู่นาค ซะงั้น นู๋หน่ะ กลัวงูโคตรๆ ค่ะท่าน เดี๋ยวคืนนี้จะพยายามปฏิบัติตามค่ะ นู๋มี pm - ค่ะ

 

ขอบคุณ คุณจิโปมากคะที่ช่วยให้ความรู้ เพราะติดขัดมาหลายวันแล้ว บุญรักษานะคะ

 

คุณดอกข้าว เก่งจัง ครับ อนุโมทนาครับ

 

ฝากคำถามไว้รอคุณจิ-โป มาตอบนะคะ พยายามนั่งสมาธิ แต่มันไม่เคยได้สักที เรียกว่าเอาดีไม่ได้ พออารมณ์จะนิ่งดิ่งลง มีอันต้องสะดุดหยุดทุกที ควรจะไปฝึกตามที่มีครูสอนหรือไม่คะ

 

ผมก็แบบนี้แหละครับ นั่งไม่ได้นาน มาหลัง ๆ นั่งแค่ 10-20 นาที

ทำแบบนี้เรื่อย ๆ น่าจะได้นานนะครับ แต่ผมก็ไม่ได้นานหรอก :d

 

คุณน้อยนิด อย่าชมดอกข้าวเลยค่ะ เคยบอกแล้วว่ามีแต่เสื่อผืนหมอนใบ สมบัติเก่าไม่มีมาหรอกค่ะ จริงๆ ไม่งั้นคงก้าวไปได้หลายแล้ว สำหรับตัวเองคิดว่ากำลังหัดตั้งไข่เองค่ะ เพียงแต่เพียรพยายามด้วยใจรักและศรัทธา ได้แค่ไหนก็ค่อยๆ กระดืบๆ เอาค่ะ ช่วยเป็นกำลังใจให้กันและกันนะคะ บางครั้งคำสอนของอาจารย์แต่ละท่านไม่เหมือนกันหรอกค่ะ อาจารย์บางท่านฟังแล้วเข้าใจง่าย บางคนก็ล้ำลึก ฟังไม่เข้าใจแต่ก็ต้องทำเป็นเข้าใจไม่อยากเป็นคนโง่ ต้องมานั่งแกะนั่งแปลแต่ละคำ จนมึนแหละค่ะ บางทีก็ยังไม่เข้าใจ จริงๆ ก็โง่แหละแต่กลัวเสียลุค 555 อันนี้ว่าตัวเองนะคะไม่ได้ว่าผู้ใดค่ะ อย่างท่านจิ-โป ก็ชอบค่ะ ตรงๆ ฟังง่ายธรรมชาติ ไม่หนักไป เลยมาติดตามอยากขอความรู้ เอ่อ!! เห็นว่าคุณน้อยนิดจะมาทานอาหารที่ร้านเหรอคะ ละถ้าไม่อร่อยจะเผาร้านกันเลยรึ อะ...อยู่นี่เองมือเผาเมืองสุไหงโกลค หนีมากบดาน กทฯ ระวังตัว!!!

 

ถ้ามีโอกาศ จะแวะไปทานครับ ขอแผนที่ร้านก็ดีนะครับ จะได้ไม่หลง 55+

 

ต้องอ่านประสบการณ์ครูอาจารย์เยอะๆครับ อาจจะเห็นและประทับใจช่วง
ใดช่วงหนึ่งพอจะเป็นทางออกของสมาธิ ลองอ่านหน้าแรกประสบการณ์พระเก่ง
ๆนะครับ อ่านไปจนเกิดปิติ ก็อาศัยบารมีท่านเข้าสมาธิก็ทำได้เหมือนกันครับ

 

คุณจิโป จำหนูได้ไหมคะ ที่บอกว่าฝันร้ายแล้วคุณจิโปก่ให้ไปท่องคาถายันทุนอ่ะค่ะ วันนี้ท่องแล้วแต่เหมือนนอนไม่หลับนอนไม่ได้ร้อนตลอดเวลาเลยเอาฝันร้ายมาเล่าให้ฟังถ้ามีเวลาก่อ่านเถอะนะคะ มันมีอะไรแฝงๆมาหรือเปล่าคะ หรือถ้าหนูใกล้บ้าหนูจะได้รีบไปเข้าโรงพยาบาลค่ะ คนอะไรฝันเปนเรื่องเปนราวได้ขนาดนี้ ที่สำคัญคือมันทรมานค่ะฝันร้ายทุกคืนเลย


ฝันครั้งแรกก่ฝันว่าบินข้ามแม่น้ำเจ้าพระยาเปนการบินแบบหวาดเสียววมากค่ะ ข้ามภูเขาก่กลัวตก จำได้ว่ามีเสียงคนมาสอนให้บินได้ด้วยค่ะ คิดแต่ว่าไม่อยากฝันแบบนี้อีกกลัวบินแล้วตกเพราะเปนการบินที่ลำบากมากๆ


คืนต่อมาหนูฝันร้ายสุดๆอ่ะค่ะ เหมือนไปเที่ยวภูเก็ตกับคุณพ่อ อยู่ๆน้ำทะเลก่ขึ้นสูงมากท่วมห้องพักที่คุณพ่อนอนอยู่ในฝันคิดว่าซึนามิรึ เปล่าแต่มันออกลักษณะน้ำท่วม เลยหนีไปที่รถอยู่ๆมีกลุ่มคนชุดดำ เหวี่ยงบูมเมอแรงเปนใบมีดมาฆ่าคุณพ่อแบบเลือดทะลักอ่ะค่ะ หนูก่ร้องไห้แล้ววิ่งหนีแต่วิ่งไม่ทันโดนใบมีดตัดเลือดสาดเต็มตัวเลยค่ะเปน แผลใหญ่มากๆๆ หนูจำได้ว่าวิ่งๆๆๆหนีไปหลบอยู่หลังพระพุทธรูปองค์ใหญ่อยู่หลายคืนแผล ก่เริ่มหาย แล้วก่มีหัวหน้ากลุ่มคนชุดดำมาคุยกับหนูประมาณว่าไม่มีวันหนีได้หรอก ละก่พูดประมาณว่าน้อยใจเหมือนเปนลูกคนละพ่อหรือคนละแม่กันนี่แหละค่ะ แต่ไม่ได้รับความรักจะฆ่าหนู หนูอาศัยช่วงที่เผลอเลยหนีไปอยู่แถวๆวัดนั้นแหละค่ะ แล้วก่คิดแต่ว่าบินสิบินการบินก่หนักกว่าเดิมเหมือนใจเราไม่มั่นคงเลย ในใจขณะบินเหนื่อยมากแต่ตอนนั้นท่องแต่คำว่า ด้วยแรงอธิษฐาน ย้ำๆๆเลยบินขึ้นได้เรื่อยๆอย่างลำบาก เหมือนพี่สาวต่างพ่อรึต่างแม่นั้นก่บินหาเราให้ทั่ววัด เปนวัดไทยที่ซ้อนอยู่ข้างในวัดจีนค่ะ วัดนั้นมีรูปปั้นพระศรีอริยเมตตรัยยุตรงทางเข้าด้วยค่ะ คล้ายวัดจีนหน่อยๆ ทางออกจากวัดชั้นนอกสุดนี้ต้องบินออกเท่านั้นค่ะมันอยู่สูงมาก ตอนที่หนูบินอยู่ด้านในหนูไปเกาะขอบประตูวัดไทยค่ะต้องร้องไห้เพราะกลัวตลอด เวลา เหนผู้หญิงคนนั้นมีสภาพเหมือนนางพญาแร้งตัวใหญ่ยักษ์ยืนอยู่ กำลังมองหาหนู หนูเลยรีบบินออกไปให้เร็วที่สุด หนูไปเจอคนๆหนึ่งแอบรออยู่ที่ทางออกแล้วบอกว่าเรามารอรับหนูร้องไห้เลย รู้สึกเหมือนรักมากไม่รู้ใครแต่เป็นผู้ชายจำหน้าก่ไม่ได้ค่ะ พอดีตอนนั้นตัวหนูอยู่หลังเสา นางพญาแร้งก่บินออกมา ถามหาหนูกับผู้ชายคนนั้นเขาบอกไม่เหนผู้ญคนนั้นก่พูดว่าเราจะปล่อยมันไป ก่ได้ หนูนิอกสั่นขวัญแขวนโล่งแล้วก่ตื่นค่ะ



คืนต่อมาก่ฝันร้ายอีก ฝันนี้อาจสร้างความไม่พอใจให้เหล่าปยานาคในห้องนี้ก่ได้นะคะ ต้องขออภัยด้วยแต่ตัวเราไม่เคยคิดลบหลู่เลยค่ะ ถือว่าฟังนิทานค่ะ ก่ฝันว่าอยู่บนเรือหน้าตาแปลกๆค่ะ เหมือนขณะนั้นกำลังรบกันอยู่กลางน้ำค่ะ เหมือนกำลังรบกับพวกพญานาคกลุ่มหนึ่งค่ะอีกกลุ่มหนึ่งก่คอยช่วยเหลือเรา มีพญานาคสีเขียวเต็มแม่น้ำนั้นพากันว่ายหนีบางอย่างอย่างรวดเร็ว มีผู้ชายคนหนึ่งใส่ชุดทหารของทัพเราจำหน้าคนๆนี้ได้แม่นยำเกาะหางพญานาคสี เขียวตนหนึ่งบอกว่านี่ญาติเขาเขาปลอดภัยแล้ว เหมือนคนๆนั้นเป็นคนสนิทเรา เราเปนแม่ทัพคุมทัพอยู่ ละสายตาจากชายคนนั้น หันหลังมาเจองูยักษ์สองหัวใหญ่หัวนี่ใหญ่เท่าๆเรือเลยค่ะประมาณ4เมตรอ่ะค่ะ หัวงูยักษ์นั้น พุ่งตรงจู่โจมตอนนั้นถือดาบอะไรซักอย่างจำได้ว่าใส่เกราะชุดนักรบด้วยค่ะ ฟันคองูยักษ์ตัวนั้นขาดตายไปภายในครั้งเดียว แล้วจากนั้นขึ้นบกพากองทัพไปที่ไหนซักแห่งเจอพญานาคสีทองห้าเศียรค่ะ ไม่ให้เข้าไปเราก่วีนแต่ไม่มีการต่อสู้นะคะจำได้แค่ว่าเราโมโหก่เลยได้เข้า ไป (อู้ยยยตื่นมาเหมือนนรกจะกินกบาล) เข้าไปก่เปนสถานที่ที่มุ่งด้วยจากทั้งหมดแต่เปนสถานที่ใหญ่มากกก เปนครอบครัวใหญ่เดินกันไปมาให้ควั่กผู้ญสวยๆเต็มไปหมดเลย(เปนบุคคลที่ไม่ ค่อยมองผู้ชายเลยจริงๆ) ตอนนั้นเหมือนเรากำลังป่วยหมดฤทธิ์หมดเดชแถมพูดไม่ได้หลังจากกรำศึกมาอย่าง หนัก แต่จำได้ในตอนสุดท้ายว่าเราทำศึกทุกอย่างเพื่อคุ้มครองคนที่เรารักเหมือนเขา เปนเจ้าชายอะไรซักอย่าง ตอนที่รบบนเรือเขาก่อยู่ที่นั่นด้วยค่ะ หน้าตาหล่อเหลาจำได้ว่าก่อนออกรบขึ้นเรือตอนที่ยังพูดได้ เขาพูดว่าหลงรักเราเพราะเราหล่อน่ะสิ ตอนนั้นลูบผมเขาเอาหน้าผากเข้าไปชิดหน้าผากแล้วพูดว่าเราไม่ได้รักเจ้าเพราะ ความหล่อซะหน่อยแล้วจูบไปที่หน้าผาก แล้วก่หัวเราะท่ามกลางญาติผู้ใหญ่(เป็นประโยคเดียวที่จำได้ว่าสนทนากับชายคน นี้) หลังจากออกจากสถานที่ที่มีครอบครัวใหญ่คอยดูแลแล้ว ก่ต้องลี้ภัยอีกเราก่ไปพักบ้านคุณยายคนหนึ่งเธอเลี้ยงจระเข้ไว้มากมาย เธอบอกว่าควบคุมดูแลได้ยามค่ำคืนแต่เหมือนเธอหมดฤทธิ์ที่จะควบคุมพวกนั้น แล้วมีตัวหนึ่งทำร้ายเธอเราวิ่งลงจากเรือนไปช่วยไปด้วยมือเปล่าประกอบกับ สุขภาพอ่อนแอจึงถูกฝูงจระเข้เป็นร้อยๆข่วนทำร้ายร่างกายมันไม่กัดมีแต่แผล เหวอะหวะ(คล้ายแผลที่โดนบูมเมอแรงฟันในอีกฝันหนึ่ง)เลือดทะลัีกกระเซนไปทั้ง ตัวเราไม่รู้สึกเจ็บแต่รู้ตัวว่าไม่รอดแน่แล้วก่นิ่งเฉยไม่ขัดขืนต่อสู้จน สิ้นใจ ขณะก่อนสิ้นใจนั้นนึกถึงแต่ชายคนรักที่นอนหลับยุบนเรือนกับเหล่าบริวารว่า อาภัพนักไม่รู้เลยว่าเมียสิ้นใจแล้ว น้ำตาที่ไหลขณะสิ้นใจเปนผงละอองสีทองจิตวิญญาณลอยไปพร้อมกับผงนั้นลอยอยู่บน ฟ้าเหนือเรือนนั้น คอยดูว่าจระเข้เหล่านี้จะทำร้ายชายคนรักบนเรือนหรือไม่ เหมือนมีชายผู้หนึ่งมาช่วยคนรักเอาไว้ ชายผู้นั้นวิ่งจากเรือนมากอดร่างเราที่เต็มไปด้วยเลือดโดยมีบริวารทั้งญ ชายวิ่งตามมาคอยดูอยู่ห่างๆเราหมดห่วงเลยจากไปเปนผงทองๆขึ้นไปบนฟ้า หนูก่ตื่นเลยค่ะ



ฝันสองคืนนี้ติดกันเลยล่ะค่ะ แล้วหลังจากสองคืนนี้หนูก่ไม่เคยฝันดีอีกเลยค่ะ ขอคำชี้แนะด้วยค่ะ หนูไปเล่าให้กระทู้เหล่าพญานาคฟังแล้วล่ะค่ะ แต่กลัวพี่ๆเขาหลับกันหมด หนูร้อนใจค่ะ เผื่อท่านจิโปยังออนอยู่ก่ช่วยหนูด้วยนะคะ หรือผู้รู้ซักคนก่ได้นะคะ

 

โพสต์ตอน11.34แต่ผมออฟไปตอน11.00 เลยไม่ได้ตอบครับ แต่คาดว่าเมื่อคืนไม่ฝัน
ร้ายหรอกเพราะรู้สึกยังงั้น

เค้าสอนให้บินก็คงเพราะเคยเป็นนกพวกพญาครุฑมั๊งครับเลยบอกให้บิน แต่ความเดิม
เป็นอะไรก็ช่างก็แค่ภพชาติหนึ่งเท่านั้น หากแต่ว่าในเมื่อเราเห็นดังนั้น เราก็ใช้ประโยชน์
จากการณ์นั้นได้

การนั่งสมาธิก็ให้เปลี่ยนแนวใหม่ ให้กำหนดสีขาว เช่น มองอะไรก็นึกในใจเราว่าถ้าสิ่ง
นี้เป็นสีขาวมันจะเป็นยังไง เช่นเครื่องเรือน รถ บ้าน ถนน ถ้าเป็นสีขาวนะ มันจะมีส่วน
ที่เป็นสีขาวล้วน ขาวขุ่น ข้าวอมมุก นั่นคือลวดลายของมันเป็นสีอื่น
คิดให้เห็นในใจเราถึงสีขาว เครื่องประดับให้เน้นไปที่ผลึกคริสตอล สร้อยข้อมือก็เน้นที่
หยกสีขาว จี้ก็ให้สีขาว คือไม่ขาวใสก็ได้ขอให้ออกขาวเป็นใช้ได้
เพราะที่ๆเราจากมานั้นเป็นสีขาวทั้งหมด เราอาศัยความเคยชินกับสีขาว เอามาทำเป็น
กสิณสีขาวซะเลย ถ้าจะดีมาก เอาคริสตัลห้อยคอไว้ อย่าให้ห่างกาย
แล้วท่องอันนี้"สิทธิกำบังกายะเจวะ มหาสิทธิเทวะกำบัง" พลางนึกถึงส่วนที่เป็นส่วน
แหลมของคริสตัลที่ห้อยอยู่

แม้ว่าเราจะเป็นครุฑก็ตาม อย่ารังเกียจ อย่าคิดในทางอกุศลต่อพญานาค เพราะเพื่อน
เราที่เป็นครุฑเค้าก็ไปเกิดเป็นพญานาคสีเขียวก็มี ให้เป็นจิตอันหนึ่งอันเดีนวกันนะอย่า
เกิดความคิดแตกแยกออกไป ให้วางจิตเฉยๆ

กำหนดสีขาวบ่อยๆยกจิตไปสวรรค์ชั้นนั้นให้ได้ ไปได้แล้วก็ไปบ่อยๆ สะพานโค้งๆ
สีขาว เมืองก็สีขาว เครื่องประดับก็สีขาวชั้นไหนของอะไรไม่บอก พรรคพวกจากชั้นนั้น
มาเกิดเยอะ ตามกันไม่เจอเองพอเราไปชั้นนั้นได้ และ/หรือจิตเราละเอียดพอที่จะสื่อ
ถึงเพื่อนหรือคนที่มีความสัมพันธ์ครั้งเก่า เวลามีฝันร้าย เค้าก็มาช่วยเราในฝันเองล่ะ
ช่วยมาช่วยไป ก็ไม่ฝันร้ายอีกเลยครับ

 

ขอบคุณมากๆๆๆค่ะคุณจิโป เมื่อคืนไม่ได้ฝันร้ายจริงๆด้วยค่ะจำได้ว่าฝันแปลกๆค่ะแล้วจำได้น้อยมาก หนูจะทำตามคำชี้แนะค่ะ อนุโมทนาบุญค่ะที่ช่วยเหลือหนู

 

ถามคุณจิ-โป อีกเรื่องคะ เราจะบูชาเพชรพญานาคและครุฑ พร้อมกันในหิ้งพระเดียวกันได้หรือไม่คะ

 

สวัสดีครับ พี่ to2504

 

เดี๋ยวเหอะ งานการไม่ทำ อิอิ (ว่าแต่เค้า เราก็อู้งานเหมือนกัน 55)