เมื่อนักปฏิบัติ มี โอปะปาติกะ มาสอนในสมาธิ

ตีนก็ได้ ผมรับ และ ขอเพิ่มเป็น สอง นะ

เอ่ยปากมาแล้ว ก็ต้องยกให้ ยกให้ผมสองตีนเลย

แล้วพี่เกิดเลือกเอาว่า จะคว่ำหน้า หรือ หงายหน้า

แนะนำว่า อย่าหงายหน้า ช่วงนี้ฟ้าฝนมันแรง!!

ดังนั้น เหลือทางเดียวคือ คว่ำหน้า

"เฉาก๊วย !!" เว้ยเฮ้ย เร่เข้ามาเร่เข้ามา

 

เฉาก๊วย ไม่รู้จะพิมพ์อะไร
คนคิดดีเค้าอ่านโพสหน้าแรก
เค้าก็เอาไปต่อยอด

ขนาดชวนไปฟังไปอ่านไปช่วยแก้คำผิด ยังเงียบเลย
ถึงเวลาก็โพสแต่ความสะใจเอามันส์
​

 

เทวทัตมีสหายคู่ในสี่รูปคือ โกกาลิกะ, กตโมรกติสสกะ, ขัณฑเทวีบุตร และสมุทททัตตะ วันดีคืนดีเข้าไปยื่น "โนติส" หรือเงื่อนไข 5 ข้อ ต่อพระพุทธเจ้า ขณะประทับอยู่ท่ามกลางสงฆ์


เงื่อนไข 5 ข้อ คือ


(1) พระต้องอยู่ป่าเป็นวัตร (หมายถึงอยู่ประจำ) ตลอดชีวิต รูปใดอาศัยอยู่ในหมู่บ้าน มีความผิด


(2) พระต้องเที่ยวบิณฑบาตเป็นวัตรตลอดชีวิต รูปใดรับกิจนิมนต์ มีความผิด


(3) พระต้องใช้ผ้าบังสกุลเป็นวัตร (หมายถึงหาเศษผ้ามาทำจีวรเอง) ตลอดชีวิต รูปใดใช้ผ้าที่ทายกถวาย มีความผิด


(4) พระต้องอยู่ตามโคนต้นไม้เป็นวัตรตลอดชีวิต รูปใดอาศัยอยู่ในที่มุงที่บัง มีความผิด


(5) พระต้องไม่ฉันปลาและเนื้อตลอดชีวิต รูปใดฉัน มีความผิด


ข้อเสนอ 5 ประการนี้ส่อความจริงสองประการคือ ประการที่หนึ่ง พระพุทธเจ้าเสวยเนื้อสัตว์แน่นอน หาไม่เทวทัตจะยกเอามาเป็นเงื่อนไขเพื่อให้พระองค์ห้ามพระฉันทำไม ถ้าพระองค์และพระสาวกไม่ฉันอยู่ก่อนแล้ว อีกประการหนึ่ง เทวทัตผู้ยื่นเงื่อนไขเองก็คงปฏิบัติตามไม่ได้ แต่ที่เสนอขึ้นมาเป็นเพียง "แผน" หาคะแนนนิยม หาสมัครพรรคพวกเท่านั้นเอง (เพราะขณะนั้นมีสมุนคู่ใจเพียงสี่รูปเท่านั้น) และรู้อยู่แก่ใจแล้วว่า พระพุทธเจ้าทรงนิยม "การปฏิบัติสายกลาง" อะไรที่มัน "ตึงเกินไป" ย่อมขัดต่อพุทธประสงค์


การณ์ก็เป็นไปตามที่เทวทัตคาด พระพุทธเจ้าตรัสปฏิเสธเงื่อนไขของพระเทวทัตด้วยเหตุผลว่า "อย่าเลย เทวทัต ภิกษุใดปรารถนา ภิกษุนั้นจงถือการอยู่ป่าเป็นวัตร รูปใดปรารถนาจงอยู่ในบ้าน รูปใดปรารถนาจงถือเที่ยวบิณฑบาตเป็นวัตร รูปใดปรารถนาจงยินดีกิจนิมนต์ รูปใดปรารถนาจงถือผ้าบังสุกุลเป็นวัตร รูปใดปรารถนาจงยินดีคหบดีจีวร เราอนุญาตโคนไม้เป็นเสนาสนะ 8 เดือน เราอนุญาตปลาและเนื้อที่บริสุทธิ์โดยสามส่วน คือ ไม่ได้เห็น ไม่ได้ยิน ไม่รังเกียจ (สงสัยว่าเขาฆ่าเจาะจงตน)" (เพราะไตรปิฎกเล่ม 7 ข้อ 384 หน้า 185)


เทวทัตได้ทีจึงขี่แพะไล่ทันที ประกาศก้องว่า เห็นไหมท่านทั้งหลาย พระพุทธเจ้าทรงสอนให้พระสันโดษมักน้อย ไม่สะสมมีความเพียร ปฏิบัติเคร่งครัดแต่ปาก ครั้นเราเสนอข้อปฏิบัติที่เคร่งครัดกลับไม่อนุญาตให้พระปฏิบัติ แสดงว่าไม่เคร่งจริง ใครชอบปฏิปทาที่เคร่งครัดให้ตามเรามา


กล่าวเสร็จก็ "วอล์กเอาต์" จากที่ประชุม


พระบวชใหม่ประมาณ 500 รูป ที่ยังไม่รู้พระธรรมวินัยดีเห็นเทวทัตเธอพูดเข้าท่า จึงตามไปสมัครเป็นลูกน้องด้วย นับว่าแผนการยึดอำนาจของพระเทวทัตได้บรรลุผลไปขั้นหนึ่ง




เรื่องเกี่ยวกับเสวยหรือไม่เสวยเนื้อสัตว์ พระพุทธเจ้าท่านตรัสไว้ชัดเจน ในสูตรอีกสูตรหนึ่งชื่อ ชีวกสูตร (พระไตรปิฎก เล่มที่ 13 ข้อ 56-61 หน้า 47-51)

 

เอ.. ว่าแต่ พยัคร้าย จะใจดีหรือจะใจร้าย นี่

ดันกระทู้อื่นเพื่อให้กระทู้หนึ่งตกไป

 

พอใครปฏิบัติได้แบบครูแบบอาจารย์
เค้าก็หาว่าผิดหมด จะเป็นได้แต่เฉพาะครูอาจารย์เท่านั้น
ก็สร้างบารมีติดสอยห้อยตามครูอาจารย์มา
แล้วทำไม่ผลจะไม่เกิดเหมือนท่านล่ะครับ

สุดท้ายทำยังไงก็ยกคำครูอาจารย์มานั่นแหละ
มายกเฉียดไปเฉียดมา เพื่อดิสเครดิต

มันก็อุบายเดิม ๆ ของพวกเทวทัตนั่นแหละครับ

 

แล้วพวกดีสเครดิตร คนอื่นด้วยการพีเอ็มไปหลังบ้านใส่ร้ายนี่
จะเรียกพวกนี้ยังไงดี พวกอะไรดี

 

ผมใส่ร้ายอะไรใครครับ
ถ้าว่าผมใส่ร้ายก็ว่ามา
แล้วพีเอ็มอะไร ผมไม่ได้ใช้ พีเอ็ม มานานเท่าไหร่แล้ว

อย่ามากล่าวหากันลอย ๆ
เพื่อดิสเครดิต

ผมบอกแล้วผมตรงไปตรงมา
คงไม่ปลอม พีเอ็ม มากล่าวหากันนะครับ

แล้วคนที่ว่าผมใส่ร้ายน่ะเป็นใคร
แน่จริงก็บอกเค้ามาพูดได้เลย

จริงเท็จยังไงผมจะตอบเอง

 

จริง ๆ โพสต์นี้ก็ไม่ต่างจากการใส่ร้ายผมหรอกครับ

 

สกปรกนะครับ
ทำวิธีไหนได้ก็ทำหมดนะครับ
เอาทุกอย่าง ใส่ร้ายทุกวิธีทาง

 

พี่ปราบ..ขี้จุ๊..มีกัลยา ณ มิตร ก็ขี้จุ๊ อย่าไปเชื่อเฉาก๊วยเล่าปัง..นักแต่งนิยาย:boo:

 

ไม่ได้ทำจะไปร้อนตัวทำไม
ผมก็เพียงถามว่า พวกพีเอ็มใส่ร้ายป้ายสีหลังบ้าน
จะเรียกว่าพวกอะไร

 

ก็นี่ไงครับวิธีการสกปรก
พูดเฉียดไปเฉียดมาแบบเิิดิม ๆ
สื่อให้คนอื่นเห็นว่าเป็นแบบนั้นแบบนี้

กล้าพูดตรงไปตรงมาั้มั้ยล่ะครับ

 

ยังไม่เห็นด้วยตัวเองก็เพียงแต่รับฟัง
เชื่อไม่เชื่อมันอีกเรื่องอยู่แล้ว

 

ยกโพสพระเทวทัตมา จะสื่อถึงใคร
ทำไมไม่บอกไปตรงๆเลย

 

ก็ยกมาให้พิจารณาสิครับ
ยกมานี่ตรงที่สุดแล้วจะต้องอธิบายอะไร
แต่เวลาบอก มันก็ต้องยกมาเปรียบเทียบกันจึงจะเห็นได้ชัด

 

แทรกเรื่องอธิบายนิดหน่อย เดี๋ยวน้องๆ หนูๆ จะงง เวลาอ่านเม๊นท์ของคุงสับสน
มีการยกตงยกทีนให้กัน มันจะไม่งามในเว็บสาธารณะ ก็ต้องทำความเข้าใจว่า
การยกเท้าให้กันนั้น มันเป็นการชักชวนการละเล่นพื้นบ้านอยบ่างหนึ่ง คนที่มีอายุ
สักหน่อยก็จะรู้จัก ผู้เล่นจะต้องยกเท้าให้กับอีกฝั่งรับถือไว้ประมาณอก แต่อาจจะ
ลดลงมาได้เพราะมันเมื่อย เสร็จแล้วเราก็จะดันให้คนที่ยกเท้านั้นเดินไปข้างหน้า
ด้วยเท้าหน้า เอ้ยมือ แล้วเราก็เรียกการละเล่นนี้ว่า "ไถนา" ดังนั้น หากใครจะเรียก
ชื่อเพื่อนที่อุตสาห์เสียสละเท้ายกให้เพื่อน แล้วเอาตัวเองไปเดินไถ ติต่างว่าเป็น
เฉาก๊วย ตัวละครเอก ในเรื่องผู้ใหญ่ลีนางมา ก็คงไม่ว่ากัน

เอนพังด้วยประการละฉะนี้​

 

แล้วเนื้อหาในกระทู้มันเกี่ยวกับการใส่ีร้ายกันทางพีเอ็มตรงไหนครับ
คุณยกมาทำไม

ส่วนที่ผมยกมา มันส่อให้เห็นว่า
คัดค้านเรื่องนิมิต โดยตรง
แต่ไม่กล้าพูดตรงไปตรงมา
โดยใช้อุบายแบบเทวทัต

 

คุณๆ ภาวนาพุทโธๆ เนี่ยะ มีนิมิตเป็นภาพนรก สววรคิ์ วิมานร่วมด้วยหรือเปล่า

แล้วถ้า ภาวนาๆไป เกิดมี นิมิต นรก สววรค์ วิมาน ขึ้นมา พระท่านให้ทำอย่างไรเหรอ

ตามนิมิตนั้นไปเรื่อยๆ หรือว่า กลับมาที่ ......................

ถ้าให้กลับที่ ............ ให้ลงอึ๊ก ลงอึ๊ก เนี่ยะ ตกลงเป็น อุบายแบบไหน เหรอ

 

หัดเดินมรรคมีองค์8..บ้างนะ "ดำริห์ชอบ"..รู้จักปล่าวจะได้ไม่ยกเท้าให้..:'(

 

เอ้ยยยส์..กองเลีย กองเสริม ใครเป็นหัวหน้ากันแน่นี่ อย่าไปยุ่งเรื่องส่วนตัวเขาซี่