เมื่อนักปฏิบัติ มี โอปะปาติกะ มาสอนในสมาธิ

<img src='http://www.matichon.co.th/online/2012/04/13338123461333812414l.jpg' width=200>

สุนัข!! แขวนพระเครื่องเท่านั้นแหละ ที่เวลามาอ่านภาษามนุษย์แล้วจะไม่
วิภากษ์ วิจารณ์ ใคร่ครวญ และ นำเสนอ

เพราะว่า ไม่มีมนุษย์ที่รู้ภาษาคนไหน สามารถ รับฟัง ถ้อยคำใดๆแล้ว ถึง
บางอ้อได้ทันทีไม่ต้องรอให้รถไฟฟ้าสายสี่ชมพูสร้างเสร็จ

เว้นแต่ สุนัขที่ห้อยพระเครื่องเท่านั้น ที่จะ ก้มหน้าก้มตาดูพระเครื่องที่ห้อย
คอไปอย่างเบาใจ สบายใจ ใคร่พูดอะไร ก็ เข้าอกเข้าใจ ไม่พูด ไม่วิจารณ์
ไม่นำเสนอ เพราะเกรงว่าขี้เรื้อนที่ตนมีจะไปเป็นมายาคติทำอะไรต่อมิอะไร
ให้มัวหมอง

 

อนุโมทนาครับ
ผมเคารพบูชาหลวงพ่อพุธเช่นกันครับ

 

คำครู ครูที่ท่านเพียรพยายามเมตตาสั่งสอน เท่าที่เห็น ท่านก็ขยันย้อนแย้งเอาไว้ทั้งนั้น

ย้อนแย้งทำไม ก็เพราะว่า ท่านปรารภว่า ท่านทำเพื่อธรรมะ เพื่อให้คนปฏิบัติได้มีมุมมอง
ที่หลากหลาย ได้ฉุกคิด พิจารณา

แน่นอน ท่านไม่ได้หมายให้เอาไป รณรงค์ถล่มให้อีกฝ่ายราบคราบ

แต่ ท่านก็กล่าวออกมาตรงๆว่า ต้องย้อนแย้งเอาไว้ เพื่อประโยชน์ ตามโอกาส

ดังนั้น

การย้อนแย้งตามโอกาส ก็มีอยู่ และ พึงกระทำ

หากไม่ได้ เอามาย้อนแย้งเพื่อคว่ำบาตร คว่ำสำนักอะไร มันจะไปผิดเจตนาได้อย่างไร

ธาตุย่อมไหลไปหาธาตุ นั่นแหละ สิ่งที่ควรเล็งเห็น ว่ามีจริง หรือ ไม่มี

 

คุณปุณฑ์ครับ
อย่าไปสนใจพวกกิเลสเลยครับ
ไฟกิเลสเผาใจมันอยู่
มันร้อนมันก็ต้องแสดงออกอย่างนี้ล่ะ

อย่าไปใส่ใจกับไฟสกปรกของมันครับ

 

ทำไมไม่ทำให้ได้ อย่างที่กล่าวด้านบนล่ะ.. ทำซิ
หากทำแล้วไม่ได้ผล ก็ยังนับว่าทำดี
แต่เจตนาที่ซ่อนอยู่ในเม้นท์ล่าง มันก็ขัดขืนตัวเองขึ้นมา
แต่หากถ้าว่า ไม่ขัดแย้งหรอก อย่างนั้นก็ให้มองเข้าไปในเจตนาของเม้นท์บนด้วย

 

สาธุ ผมก็เคารพบูชา หลวงพ่อฤษี เช่นกันครับ

 

ฮะ เอ่อ แล้ว ผมระบุชื่อสำนักไหน ที่ผมจะคว่ำหรือเปล่า

ถ้ามี ก็แน่นอน ผมย่อมขัดแย้งกันเอง แต่ ถ้ามันไม่มีชื่อสำนัก
ถูกระบุ ถูกรนรงค์ให้คว่ำ แล้ว มันขัดกันตรงไหนละนั่น

ในใจที่เป้นมายาคติ เหรอ

ถ้ามันเป็นเรื่องของ มายาคติ เรื่องของขี้

เอ่อ ใครมีก็เอามือไปปาดเช็ดของตัวเองไป คนอื่นก็คงได้แต่ชี้ๆให้ดู

ไอ้คนที่ชี้ขี้ มันก็ต้องพูดเรื่องขี้ๆ ให้รู้ใช่ไหม

อันนี้ ก็เหลือแต่ สัมปชัญญะแล้วหละว่า คนพูดนี่กำลังขี้ หรือ ขี้มันอยู่ที่คนที่พูดด้วย

ก็ว่ากันไปเนาะ

 

ตามที่ดูกระทู้นี้ เล่าปังยังไปได้สวยค่ะ
ถ้าเขามีสติดี

 

ขัดแย้ง ตามที่ยกมาสองเม้นท์ หมายถึงเจตนา
ยังไม่ได้ไปไกล..

 

นี่ๆ พระท่านที่เทศนาแนวย้อนแย้งเสมอนี่ ท่านจะกล่าวทำนองว่า

การย้อนแย้ง หรือ กล่าวขึ้น หรือ ชี้โจทย์เนี่ยะ มันต้องทำ

แต่ทำแล้ว มันก็ไป ขัดความนิยมของเขา ขัดประเพณีของเขา

แต่ถามว่า เราไปลบความนิยมของเขาได้หรือเปล่า เราไปล้างประเพณีอะไร
ของเขาหรือเปล่า

เปล่านะ

มันเป็นเรื่องของจิตใจ ที่จะแสวงหาปัญญา แสวงหาความจริง หากมัน
เล็งเห็น คนที่เล็งเห็นเนียะ เขาจะเดินหน้าในทางของเขา ในธาตุที่เขา
พร้อม เขาเล็งเห็นได้ เขาจะมี

ร้อยคนจะเดินออกมาหนึ่งคน ก้าวไปข้างหน้า เนี่ยะ ต้องทำ

และไม่ใช่เพื่อใคร เพราะไม่รู้ว่าใคร ดังนั้น มันเป็น เพื่อธรรม

ถ้าไม่คิดจะออก ก็เป็นดังสุนัขที่เอาสร้อยพระเครื่อง เอาไสยศาตร์
มาห้อยคอต่อไป เพราะคิดว่ามันจะนำปัญญามาให้

ภัยหนะ มันอยู่ตรงไหน กันแน่ !!??

 

<IMG src='http://image.free.in.th/z/is/0thinking.jpg' width=180>

 

อืม.. มันอยู่ที่นี่แหละ

เราชอบที่เล่าปัง หรือใคร?? ยกพุทธพจน์มาคราวนึง
ที่ว่า ฝ่ายปัญญาเมื่อจะเดินสมาธิ ก็ต้องถามไถ่ฝ่ายสมาธิ
ฝ่ายสมาธิจะเดินปัญญา ก็ต้องถามไถ่ฝ่ายปัญญา
อะไรที่เคยยกมาแบบนี้ อ่านแล้ว เกิดปิติ และสติ..

ภัยมันอยู่ที่ตรงไหน กันแน่..

 

ผมเคยร่วมทำบุญผ้าป่าช่วยชาติ กับหลวงตาครับ

พระเจ้าอยู่หัวและสมเด็จพระราชินี ทรงก้มลงกราบหลวงตาบัวด้วยความเคารพ


ไม่รู้สิครับ หลวงปู่บัว หรือหลวงตาบัวของคนไทย

ผมก็กราบท่านแบบสุดตัว สุดหัวใจ

กราบทุกครั้ง จะเอาเท้าท่านไว้บนศรีษะ

รู้สึกว่าเป็นมงคลยิ่ง

({) ฟันธงคราบ

 

สาธุ อนุโมทนาด้วยครับ

 

ฮี้ ฮี้ ฮี้ ฮี้

ก็แลกหมัดมาสิ นี่ให้เราปล่อยฝ่ายเดียว ไหนๆ เอาเรื่องสมาธิอัดกลับ
มา หากมาใช้ปัญญาแลกกัน มันก็ไม่เข้า แก๊บส์นี้ เนาะ

ปุณฑ์ปู้น ก็ เล่ามาสักเรื่อง

ว่า พระเครื่องที่ห้อยคอแสดงฤทธิ์อย่างไร มาสักเรื่อง เดี๋ยวผมก็ใบ้กินไปเอง

จริงมะ

 

เราว่า คุณไปได้ดีกว่า..
อย่าหลุดแค่นั้น.. มันจะบาน...

กระทู้นี้ ถ้าไม่มีเรื่องครูบาอาจารย์คงไม่เข้ามา..

 

เนาะ ก็รู้ๆ กันอยู่ ว่า ภัยมันอยู่ตรงไหนกันแน่ ปุณฑ์ปู้นเลยไม่เล่า

แล้วจะมาอ้างนู้นอ้างนี่ไปทำไม ไม่ใช่ จอแก้ว นิ

ถ้าไม่เล่า ผมเล่าเองก็ได้

กาลครั้งหนึ่ง มีคนบ้าคนหนึ่งนั่งทำสมาธิ แล้วบัดนั้นเกิดแสงสว่างโพลง
มาจากภายนอกเข้าห้อมล้อมคนนั่งสมาธินั้นไว้ ประหนึ่งจะแสดงให้เห็น
พลังสมาธิอันยิ่งใหญ่นั้นลำเลิศเพียงใด

แต่คนบ้าคนนั้นเขากำลังใคร่ครวญถึงการเกิดของโลก การมีโลก การมี
สัตว์ ดังนั้น ผู้ที่เข้ามาแสดงแสงสว่างดั่งดวงอาทิตย์จึงตกสภาพเป็นเพียง
แค่สัตว์ในโลก หากมีการปรากฏของสัตว์ ก็แปลว่า มารั้งกันไว้ในภพ

คนบ้าคนนั้น ดำริทันทีว่า แสงสว่างนี้คือ อกุศลธรรมอันลากมกจกเปรต
ที่สิงอยู่ หากเผลอนิยมยินดี ย่อมทำให้ติดอยู่ในภพ มารั้งกันไว้ในภพ แต่
พลังสมาธฺสู้ไม่ได้ เหมือนโดนสะกดไว้ให้รับรู้

เมื่อสมาธิสู้ไม่ได้ ก็ขอ ตั้งจิตอธิษฐาน ขอเตะก้านคอไอ้คนที่มาแสดง
ฤทธิ์นี้สักฉาดหนึ่ง กูไม่ยอมมึงหรอก อย่ามาหลอกกันเสียให้ยากส์ !!

บัดนั้น เชิด!!

ถ้าตอนนั้น โง่นะ มีจิตเลื่อมใสปลกๆ ขึ้นมานะ สงสัยออกมาหาพระเครื่อง
ดอกกระดู่ดอกกระโดนมาสวมเต็มคอ

 

เผอิญไม่ชอบอ้าง เพราะไม่ชอบวนเวียน..

เมื่อทราบว่า สัมมาสมาธิแจกแจงได้ทั้งฝ่าย สาสวะ อนาสวะ
เราก็ไม่วนเวียน เดี่ยววิ่งไปฝ่ายนั้นที ฝ่ายนี้ที
อยากได้อะไรดี ก็ไปทำเอา ไม่ต้องมาสับสนงุนงงตัวเอง

จะเอาสมาธิก่อนไหม จะเอาสติก่อนไหม
เพราะสิ่งเหล่านี้ ก็ไม่เที่ยง เป็นไปตามสภาวะจิต

แต่เราชอบที่จะยืนอยู่ในจุดที่เรารู้ว่าเราจะเดินต่อไปอย่างไร..

 

งั้น ก็เดินต่อไปเนาะ

100 เดินต่อ 1 ได้ด้วยตัวเอง ก็ดีกว่า มาถือป้าวเย้วๆ ปูทะเลย์ไม่ได้ช่วยอะไร
มากไปกว่า มาพยุงให้พระมหาชนกทรงตัวในมหาสมุทรได้

ฮิววววส์

 

ตีนได้รึปล่าว..หมัดมันเมื่อยๆๆๆ..ปล่อยหมัดไปทีไร มันไม่ถูกมะกอกสามตระกร้ามันหลบไว..ตีนดีกว่าใช้ถีบหน้าหงายเอา ..ได้ปะ.