ปรึกษาปัญหาสารพัดโรค ด้วยหลักการแพทย์แผนไทย / วิธีฝึกและใช้พลัง(ปราณยาม)ในการรักษาโรค

ผมอยากทราบอ่าครับ
เพราะอะไรทำไบาปผมมันไม่หยุดไม่หย่อนเลย
เพราะความอยาก รู้ อยากนั่นอยากนี่เหรอครับ ทั้งๆที่เเผ่บุญทุกวันที่ทำได้ TT

 

เปิดพีเอ็มอ่านแล้ว ขอบพระคุณอาจารย์หมอสุวิค่ะ

 

เพราะดั่งเดิม คุณมีบุญสูงอยู่ สนใจใส่ใจหาความรู้ทาจิตมาก
ฝึกได้ขณิกสมาธิแล้ว แต่อุปจาระยังไม่ตั้งมั่น
แต่ก็เที่ยวเสาะหานั่นนี่โน่นใส่ตัว
จึงเป็นที่สนใจของจิตวิญญานมิจฉาทิฐิ และมีโชคดีได้พบจิตวิญญานมารเข้าด้วย
ตอนที่คุณติดต่อเข้ามา พลังงานของมารและพวกมิจฉาทิฐิ ครอบคลุมตัวคุณหนาแน่นมาก
และส่งผลไปถึงแม่คุณด้วย
ผมจึงเลี่ยงไปเลี่ยงมาไม่ตอบคุณ
และเขาก็พยายามใส่ความป้ายสีคุณว่าเป็นคนไม่ดีนะมีบาปหนา ไม่ควรช่วย ควรป่อยให้ดิ้นรนตายหยั๋งเขียด

เขาต้องการให้ทุกคนรู้ว่าคุณเป็นคนไม่ดีนะ เป็นมารด้วย
ผมเลยผสมโรงกล่าวหาคุณว่า
บุญสูงประมาณ คาง (๘๐%)
แต่บาปอยู่ที่ ไรหนวดไต้คาง(๗๙.๙%)

ซึ่งก็ได้ผลทำให้พวกมิจฉาทิฐิและมารดีใจ
หมอก็เลยถึอโอกาสแจกตั๋วทัวให้เขาไปเที่ยวกันให้สะบายใจเป็นของแถม และไม่ต้องกลับมาอีก

ทั้งๆที่จริงแล้ว เมื่อไม่มีอำนาจมารเข้าแทรก
บุญของคุณอยู่ที่ คาง(๘๐%)
แต่บาปคุณอยู่ที่หน้าแข้ง(๑๕-๒๐%)เอง

ต่อไปนี้ ขอให้การศึกษาในเรื่องของพลังจิตของคุณ จงเดินอยู่ในครรลองที่ถูกต้อง
อย่าไปใส่ใจการทรงเจ้าเข้าผี ตำหนักทรงใดๆ
จงเดินไปบนทางแห่งพุทธะอย่างแท้จริง แม้จะช้าหน่อย แต่จะไม่หลงทางเด็จขาด

 

อีกอย่างหนึ่ง ที่คุณ Johh ทำบุญนั่นนี่โน่น
บุญที่เกิดขึ้น ไม่ได้ตกแก่ตัวคุณเลย
คุณอธิษฐานให้เจ้ากรรมนายเวรหมด
ก็เจ้ากรรมนายเวรกำมะลอที่เขาดักทางเอาไว้
พวกก็ happy สุขโขสโมสรกันถ้วนหน้า วันๆก็คิดแต่แผนการให้คุณต้องทำบุญและทำบุญส่งให้พวกเขา
สุขจริงหนอ

 

การอธิษฐานบุญนะ โบราณเราได้แบ่งการอธิษฐานไว้เป็นสามช่วงสามตอน
ช่วงที่ ๑ จะอุทิศให้ตัวเองก่อน(เพื่อให้กายธาตุของเรามีแรงกล้าแข็ง ไม่เป็นเตี้ยอุ้มค่อม)
ช่วงที่ ๒ อุทิศให้ผู้อื่น
ช่วงที่ ๓ เป็นการบอกเล่า/สอนกลายๆ
ดังตัวอย่างที่ยกมานี้

คำแผ่เมตตา​

(หันทะ มะยัง เมตตาผะระณัง กะโรมะ เส)​

อะหัง สุขิโต โหมิ
ขอให้ข้าพเจ้าจงเป็นผู้ถึงสุข
นิททุกโข โหมิ
จงเป็นผู้ไร้ทุกข์
อะเวโร โหมิ
จงเป็นผู้ไม่มีเวร
อัพฺยาปัชโฌ โหมิ (อ่านว่า อับ-พะ-ยา)
จงเป็นผู้ไม่เบียดเบียนซึ่งกันและกัน
อะนีโฆ โหมิ
จงเป็นผู้ไม่มีทุกข์
สุขี อัตตานัง ปะริหะรามิ
จงรักษาตนอยู่เป็นสุขเถิด

สัพเพ สัตตา สุขิตา โหนตุ
ขอสัตว์ทั้งหลายทั้งปวงจงเป็นผู้ถึงความสุข
สัพเพ สัตตา อะเวรา โหนตุ
ขอสัตว์ทั้งหลายทั้งปวงจงเป็นผู้ไม่มีเวร
สัพเพ สัตตา อัพฺยาปัชฌา โหนตุ
ขอสัตว์ทั้งหลายทั้งปวงจงอย่าได้เบียดเบียนซึ่งกันและกัน
สัพเพ สัตตา อะนีฆา โหนตุ
ขอสัตว์ทั้งหลายทั้งปวงจงเป็นผู้ไม่มีทุกข์
สัพเพ สัตตา สุขี อัตตานัง ปะริหะรันตุ
ขอสัตว์ทั้งหลายทั้งปวงจงรักษาตนอยู่เป็นสุขเถิด
สัพเพ สัตตา สัพพะทุกขา ปะมุญจันตุ
ขอสัตว์ทั้งหลายทั้งปวงจงพ้นจากทุกข์ทั้งมวล
สัพเพ สัตตา ลัทธะสัมปัตติโต มา วิคัจฉันตุ
ขอสัตว์ทั้งหลายทั้งปวงจงอย่าได้พรากจากสมบัติอันตนได้แล้ว

สัพเพ สัตตา กัมมัสสะกา กัมมะทายาทา
กัมมะโยนิ กัมมะพันธุ กัมมะปะฏิสะระณา
สัตว์ทั้งหลายทั้งปวงมีกรรมเป็นของของตน, มีกรรมเป็นผู้ให้ผล,
มีกรรมเป็นแดนเกิด, มีกรรมเป็นผู้ติดตาม,มีกรรมเป็นที่พึ่งอาศ้ย
ยัง กัมมัง กะรัสสันติ, กัลฺยาณัง วา ปาปะกัง วา,
ตัสสะ ทายาทา ภาวิสสันติ
จักทำกรรมอันใดไว้, เป็นบุญหรือเป็นบาป,
จักต้องเป็นผู้ได้รับผลกรรมนั้นๆ สืบไป

 

สาธุ สาธุ อนุโมทนานะคะคุณอา
ขอให้คุณ John เจริญๆในธรรมตรง
ธรรมแท้ ของพระพุทธองค์ด้วยนะคะ

 

อาจารย์ suwi ครับ กรณีของคุณ John เนี่ย
ทำเอาผมตาเหลือกเลย
ทำไมมารถึงมีแท็คติกมากมายจัง
ขอโมทนาบุณด้วยครับ

 

ขอบคุณ อาจารย์สุวินันท์สำหรับความรู้ครับ
ทำให้เห็นรูปแบบหลากหลายของโลกจิต วิญญาณ
สมัยก่อนต้องอาจารย์ตาที่สามครับถึงจะมีเรื่องทำนองนี้ให้เป็นความรู้
แต่ยุคนี้ ต้อง ขอ อาจารย์เล่าให้ฟังแทนแล้ว

 

คุณสุวิคะ

แล้วจะรู้ได้ยังไงละคะว่ามารเข้าแทรก ^^"

หรือต้องไปทำอะไรแปลกๆ ถึงจะมาล่ะคะ

ไม่ใช่แบบอยู่ๆโดดเกาะนะคะ

 

พวกโดดเกาะนี่ โดยมากเป็นพวกสัมภเวสี กับอสูรกาย
ส่วนมารนี่ เขาไม่ตะกรุมคตะกรามนะ
มารคือพวกกีดกั้นขวางความดีฯลฯ
เขาจะชอบพวกที่ฝึกสมาธิไปได้ดี มีแววรุ่ง มีบุญเยอะ
เขาจะค่อยๆกระมิดกระเมี้ยนเข้าแทรก พร้อมแนะนำ(ดลใจ)ให้ทำนั่นนี่โน่น
บางคนก็สอนให้ฝึกอย่างนี้อย่างนั้น ฯลฯ
เก่งวุ้ย ดูเหมือนจะเป็นยอดมนุษย์เลย ท้ายสุดก็เสร็จโก๋(มาร)ไปเรียบร้อย

การฝึกสมาธิ ให้อิงครูบาอาจารย์ที่เดินสายตรง
มีอะไรที่ไม่ชอมมาพากล ไม่แน่ใจว่าทำให้หลงทางหรือไม่ ก็ให้ตรวจสอบจากพระไตรปิฎก

 

อ้อ แบบนี้...เข้าใจแล้วค่ะ

แหม..ก็มาแบบเนียนนี่นา

ดูยากเหมือนกันนะคะ กะพวกชอบเรื่องแปลกๆด้วย

 

รู้ไหมครับว่าผมซาบซ่านไปทั้งตัว
ผมจะกลับไปยึดหลักครูบาอาจารย์ท่านเดิมที่เมตตาผมอยู่
ขอบพระคุณอาจารย์หมอมาก เดวผมมารายงานผลเปนระยะครับ
ขอให้เจริญในธรรมครับ สาธุ

 

อ้างอิง:
<TABLE border=0 cellSpacing=0 cellPadding=6 width="100%"><TBODY><TR><TD style="BORDER-BOTTOM: 1px inset; BORDER-LEFT: 1px inset; BORDER-TOP: 1px inset; BORDER-RIGHT: 1px inset" class=alt2>ข้อความดั้งเดิมโดยคุณ suwi
พวกโดดเกาะนี่ โดยมากเป็นพวกสัมภเวสี กับอสูรกาย
ส่วนมารนี่ เขาไม่ตะกรุมคตะกรามนะ
มารคือพวกกีดกั้นขวางความดีฯลฯ
เขาจะชอบพวกที่ฝึกสมาธิไปได้ดี มีแววรุ่ง มีบุญเยอะ
เขาจะค่อยๆกระมิดกระเมี้ยนเข้าแทรก พร้อมแนะนำ(ดลใจ)ให้ทำนั่นนี่โน่น
บางคนก็สอนให้ฝึกอย่างนี้อย่างนั้น ฯลฯ
เก่งวุ้ย ดูเหมือนจะเป็นยอดมนุษย์เลย ท้ายสุดก็เสร็จโก๋(มาร)ไปเรียบร้อย

การฝึกสมาธิ ให้อิงครูบาอาจารย์ที่เดินสายตรง
มีอะไรที่ไม่ชอมมาพากล ไม่แน่ใจว่าทำให้หลงทางหรือไม่ ก็ให้ตรวจสอบจากพระไตรปิฎก


</TD></TR></TBODY></TABLE>

อ้อ ... อย่าไปโทษเขา อย่าไปถือโกรธเขานะ พวกมารนี่
พวกนี้แม้จะเป็นมิจฉาทิฐิก็ตาม
แต่ก็มีบางท่าน(แยะเสียด้วย)ปรารถนาในความเป็นอริยะเจ้า
พวกจึงตามตอแย พวกฝึกสมาธิดีๆแก่งๆ ด้วยหวังว่าจะได้รู้ได้เห็นในธรรมกะเขามั่ง
แต่พวกเธอก็ไม่เป็นงาน ไอ้สิ่งที่ทำนะกลายเป็นทำร้ายคนโดยรู้ตัว
แต่ก็มีนะพวกที่รู้อยู่แล้วตั้งใจทำ

ถือซะว่า มารไม่มีบารมีไม่เกิดนะ
ถือซะว่าเขามาทดสอบนะ
ถือซะว่าเขาเหมือครูบาอาจารย์อีกแบบหนึ่งนะ

เมื่อฝึกๆไป ก็ให้ตามรู้เท่าทันเขาให้ได้ทุกเรื่อง
ไม่นานพวกก็อายม้วนต้วนไป

แต่อย่าเพิ่งดีใจนะ ท่านที่หนึ่งอายม้วนกลับไป
เขาก็ส่งไม้ ให้ท่านใหม่เข้ามาแทน (แหมหนุกวุ้ย กังกะวิ่งผลัดแนะ)

 

พวกมารนี่ พอมาอยู่กับใครก็ตาม พวกที่ดีๆมีความรู้เขาก็จะพยายามถ่ายทอดความรู้แบบมารๆให้
ถ้ายอมรับฝึกตามก็ เก่งวุ้ย ทำนั่นทำนี่ทำโน่นได้ผิดมนุษย์ และเป็นเร็วด้วย
เมื่อยอบรับนับถือกันแล้ว ไม่นานท่านก็ให้ไปเปลี่ยนสัญชาติเป็นมารไปด้วยเต็มตัว

แต่พวกที่รู้ทั้นนี่นะ ไม่ยอบรับนับถือเขา ไม่ฟังคำสั่งคำสอนเขา เอาแต่เดินสายตรงท่าเดียวนี่ มันเป็นที่หมั่นใส้นะ
ดูซิ ขนาดเราเองสอนเด็กสอนลูกสอนเต้า มันดื้อมันรั้นไม่ฟังเรา บางทีเราก็อดไม่ได้ ตุบตั้บเอาบ้างพอหอมปากหอมคอ

แต่นี่เป็นมารนะ เขาเต็มไปไปด้วย โมหะ โทษะ โลภะ แถมราคะอีกตะหาก
สอนก็แล้ว เอาของมาล่อก็แล้ว ทำซะทุกสิ่งทุกอย่างหวังให้ไอ้นี่ยอมหันมาใส่ใจวิชามารๆที่พร่ำสอน
มันไม่เอาเลย มันว่าจะเอาแต่สายตรงนะ(เอ....ตรงยังไงหว่า-มารก็สงสัยนะ-ว่าเป็นยังไงบ่ฮู้จัก)
พอชักเหลืออด พวกก็ตุบตั้บเอาบ้าง พอท้วมๆ ไม่ถึงตายหรอก เบาะๆก็หยอดน้ำข้าวต้มเท่านั้นเอง

ทนไว้ทนไว้โยม
เอ้าใครโดนอัดเละมาแล้วบ้างรายงานตัวด่วน (มีรางวัลนะ-โสน้าน่า)

 

เฮ้อ.....ว่าจะใช้กระทู้นี้เขียนแต่เรื่องโรคภัยไข้เจ็บนะ
แต่ก็หลวมตัวเขียนเรื่องบุญกะบาป แถมมีมารด้วย
เอ้า..ใหนๆก็ไหนๆ หลวมตัวเข้ามาแล้ว ก็จะเขียนเรื่อบุญซะให้จบเลย

จำไว้นะ บุญนี่มันใช้ถ่วงดุลอำนาจกะบาปได้ บุญสามารถเปลี่ยนแปลงอะไรอะไรได้อย่างเหลือเชื่อ
ถึงเวลาต้องตายแล้ว บุญยังพาเลี่ยงกรรมที่มาตัดรอนชีวิตได้เลย

เวลาเราทำบุญนะ พระบ้างตัวเราเองบ้าง ก็จะตรวจน้ำ ว่าดังนี้นะ

ยะถา วาริวะหา ปูรา ปะริปูเรนติ สาคะรัง
ห้วงน้ำที่เต็มย่อมยังสมุทรสาครให้บริบูรณ์ได้ ฉันใด
เอวะเมวะ อิโต ทินนัง เปตานัง อุปะกัปปะติ
ทานที่ท่านอุทิศให้แล้วแต่โลกนี้,
ย่อมสำเร็จประโยชน์แก่ผู้ที่ละโลกนี้ไปแล้วได้ ฉันนั้น.
อิจฉิตัง ปัตถิตัง ตุมหัง
ขออิฏฐิผลที่ท่านปรารถนาแล้วตั้งใจแล้ว
ขิปปะเมวะ สะมิชฌะตุ
จงสำเร็จโดยฉับพลัน
สัพเพ ปูเรนตุ สังกัปปา
ขอความดำริทั้งปวงจงเต็มที่
จันโท ปัณณะระโส ยะถา
เหมือนพระจันทร์วันเพ็ญ
มะณิ โชติระโส ยะถา
เหมือนแก้วมณีอันสว่างไสวควรยินดี ฯ

ความหมายลึกๆ ท่านต้องการให้เราสร้าง ห้วงสมุทรสาครแห่งบุญที่ไพศาล
มีน้ำ(แห่งบุญ)เต็มเปี่ยมอยู่เสมอ ไม่ว่าจะใช้อย่างไร มากแค่ใหนก็ไม่มีวันแห้งขอด
เมื่อเอามือกอบน้ำขึ้นมาเพื่ออธิษฐาน
น้ำ(บุญ)ก็รวมตัวกันเป็นดวงมณีอันเจิดจรัส
ดังพระจันทร์วันเพ็ญ ดังแก้วมณีโชติรส(แก้วสารพัดนึก) อันสว่างไสว


ทุกสิ่งสำเร็จได้ด้วยบุญ และการอธิษฐานใช้บุญ
การทำสิ่งใด ย่อมต้องมีบุญเป็นต้นทุนเสมอ
หากผู้ใดก็ตามสามารสร้างห้วงสมุทรแห่งบุญได้ดังกล่าว
ห้วงสมุทรนี้ คือต้นทุนแห่งบุญ ที่จะใช้อธิษฐานได้ทุกสิ่ง
นี่คือ บุญฤทธิ์ ที่แท้จริง


แล้วเราจะสร้างบุญที่มาก ดุจดังห้วงน้ำในมหาสมุทรนี้ได้อย่างไร

 

ใครมีประสบการณ์กะคุณมารทั้งหลาย มามั่งสู่กันฟังมั่งนะคะ

ถือว่าเป็นวิทยาธาน ....น่านะ

คุณสุวิเล่าซะสนุกเชียว แต่หนูว่าคนโดนเข้าคงคางเหลือง ^^"

หนูเดาว่าาา ..... ให้ยกถวายขึ้นเป็นพุทธบูชา ธรรมบูชา สังฆบูชา ทุกครั้งที่ทำความดี ได้โบนัสบุญเพิ่มอีก x เท่าตัว

ตอบถูกมั๊ยค่า .. เผื่อได้รางวัล

 

ไหนๆก็ไหนๆแล้ว ผมนั่งฟังด้วยละกันครับผม^^ แฮๆ

 

ตอนเช้า เดินผ่านไปตามตลาด
เห็น มี ร้านขายข้าว ทำของใส่บาตรไว้เป็นชุดๆ
ชุดละ 30 บาท
มี ข้าวสาวย กับข้าว น้ำ ดอกไม้ธูปเทียน ให้ครบชุด​

( อำนวยความสะดวกให้คนที่อยากจะทำบุญใส่บาตร )​

ทำให้นึกอยากจะใส่บาตรบ้าง
แต่ มองลงไป ดูอาหาร ไม่ค่อยน่ารับประทาน เลย
( ไม่น่าจะอร่อย.....55 )​

จึงเดินผ่านไป
เห็น มี พ่อค้าแม่ค้า วางขายของกิน เยอะแยะ
หมูปิ้ง ดูเข้าท่า สักสิบไม้
ข้าเหนียว สักสองถุง​

เจอร้านขายน้ำเต้าหู ของชอบ + ปาท่องโก้ ด้วย
สัก สามถุง​

เจอร้านขายขนมไทย
ข้าเหนียว หน้าสังขยา หน้าปลาแห้ง หน้ากระฉีด
อย่างละห่อ​

ซื้อมา เสีย เยอะเลย
เดินกลับบ้าน เป็นอาหารเช้า ( เผื่อคนที่บ้านด้วย )​

เดินกลับบ้านมา ได้ ไม่ถึงครื่งทาง
เห็นพระเดินบิณฑบาต ผ่านมา
นิมนต์ ครับ
แล้ว ก็ นำอาหารที่มีอยู่ ใส่ลงในบาตรท่าน​

ซื้อมาเยอะ....55​

เดินต่อมาอีกหน่อย พบพระ อีกองค์
ก็ ใส่บาตร ท่าน​

สององค์ สาม องค์
ทีนี้ อาหารที่ซื้อมา เตรียมไว้กินเอง หมด นะซิ​

เดินกลับ ไป ซื้อใหม่​

บางวัน เดินไป ซื้อ สองสามเที่ยว
คน ขาย เค้าคง สงสัย ว่า อีตาคนนี้ มัน ซื้อไป ทำไม วะ
เดี๋ยวๆ ก็ เดินกลับมาซื้อใหม่....55​

ใส่บาตร ด้วยอาหารที่ เรา ชอบกิน....​

 

ถามอาหมอค่ะ....
ถ้า..เจ้ากรรมนายเวรกำมะลอ รับเอาบุญไปแล้ว
แล้วเจ้ากรรมตัวจริง อยู่ไหน..จะได้บุญจากเรามั๊ย??

 

เข้าใจและขอบพระคุณ ขอรับน้อมรับด้วยใจ
ขอให้เจริญในธรรม สาธุครับ