พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ เป็นเพียงสมมุติบัญญัติที่ไม่มีอยู่จริงหรือ

หยุดคิดโดยสภาวะตั่งมั่น กับ มีความนึกคิดในสภาวะตั้งมั่น

มันไม่เหมือนกันนะ พิจารณาดีๆ

เราไม่กล่าวเรื่องคิดฟุ้งซ่าน จากอุธัจจะ กุกุจจะแล้ว

นี่ตอบมาก็รู้เป็นนัยๆแล้ว ว่าไม่ได้เรื่อง

เห็นดีแต่แก้พระสูตร จิตเที่ยง

พอลงลึกปฏิบัติ ปฏิเวธ ก็แค่สมาธิสงบนิวรณ์ธรรมดา ยังไม่ได้เข้าวิปัสสนาภูมิ พิจารณาไตรลักษณือะไรเลย

แนะนำไม่ต้องไปตั้งกระทู้งี่เง่าที่ไหนแล้ว

เข้ามาคุยในนี้ให้มากๆ เรื่องสมาธิ คนในนี้แจ่มๆกว่าธรรมภูตเยอะ ^^

 

ตกลง ดูจิตเป็นรึเปล่าอากู๋แปะทง

จิตรู้จิตได้ อ๊ะ อ๊ะ งงดิ

แล้วที่ตอบๆ จิตเห็นจิตกันอย่างโน้น อย่างนี้ มันคือไรหว่า

 

^
^
หลงเอ๋ยที่ถามไปไม่คิดจะตอบ แต่ดันถามกลับแน่

วิญญาณมีหน้าที่อะไร? มีแจ้งในิารมณ์ที่เข้ามาทางอารมณ์ตยนะ

ถามกลับนะ ถ้าไม่มีจิต วิญญาณทางอยตนะจะมีได้มั้ย?

มโนมีหน้าที่อะไร? มโนชัดเจนคือใจ เป็นอาตยนะภายในรับธรรมารมณ์ทั้งหลาย

แสดงว่าไม่ย่อมอ่านพระพุทธพจน์ที่ทรงตรัสไว้ดีแลล้วที่ได้ยกมา

พระพุทธองค์ทรงตรัสไว้ดีแล้วแบบชัดเจนว่า

"แม้หากธรรมารมณ์ที่หยาบ ซึ่งจะพึงทราบชัดด้วยมโน

ผ่านมาสู่คลองใจของภิกษุผู้มีจิตหลุดพ้นแล้วโดยชอบอย่างนี้

ก็ไม่ครอบงำจิตของภิกษุนั้นได้เลย จิตของภิกษุนั้นอันอารมณ์ไม่ทำให้เจือติดอยู่ได้"

ชัดนะหลงเอ๋ย ชอบกล่าวร้ายธรรมะของพระพุทธองค์จังเลย

เรื่องจิตสงบตั้งมั่นก็เช่นกัน ถ้าเคยปฏิบัติสมาธิกรรมฐานภาวนามาก็จะรู้ว่า

การรู้โดยไม่คิดของคนทั่วไปๆ กับการรู้โดยไม่คิดของผู้ที่เคยปฏิบัติสมาธิภาวนานั้น

คนละเรื่องเดียวกันเพราะ รู้โดยไม่คิดแบบทั่วๆไปเป็นการรู้โดยสัญญา

สวานการรู้ของผู้ที่มีจิตตั้งมั่นนั้น เป็นการรู้แบบแจ้งขึ้นมาเองที่เรียกว่าอะไรน้า....

เฮ้อ!!! ดีแต่เถียงเป็น เถึยงเก่งเท่านั้น ติดง่ายๆ สบายๆลัดสั้นแบบวิปัสสนึก

เจริญในธรรมทุกๆท่าน

 

โอ้วโห วิญญาณ มโน จิต เป็นไวพจน์กัน แต่ใช้แทนลัษณะต่างๆที่อธิบายค๊าบ

อยู่ที่กล่าวอะไรกับอะไร เช่นวิญญาณธาตุ โดยความเป็นธาตุ

วิญญาณขันธ์ โดยความเป็นขันธ์ จิต โดยหมายเอา ธรรมชาติรู้

หทัย หมายเอา โดยความเป็นรูป


แล้วที่ยกๆมาในโพสนี้ ไม่ขยายต่อไปด้วยล่ะครับ

พิจารณา ความเกิด ความดับของจิตด้วย

ต้องไปขยาย ตีความอะไรอีกหรือไม่

 

เอานะ คุยแล้วมันไม่เกิดประโยชน์อะไร

ไตรลักษณ์ ธรรมภูติยังไม่เข้าใจเลย

วันนี้ขอตัว

 

หลง เอ็งนั่นแหละที่ยังไม่เข้าใจ ไม่ต้องไปเถียงกับชาวบ้้านหรอก เถียงกับตัวเองพอ
ตำหนิตัวเองบ้าง เข้าใจไหมหลง

 

นี่ก็เถียงเรื่อง จิตเกิดดับ

ก็เห็นอยู่ ว่าเกิดดับ

เออถ้ามันนิพพาน ไม่เกิดไม่ดับก็ว่ากัน

ในพระสูตรที่ยกมา ท่านก็ว่า โดยความเกิดดับของจิตนั้น

ถ้าลุงเข้าใจแล้วก็อธิบายเถิด จะรับฟัง

 

น่าผิดหวังเป็นอย่างมาก ที่คุณหลงเข้าใจแบบนั้น คุณเอาภูมิแห่งพระอรหันต์มากล่าว

คุณมี "จิต " เป็นอริยะแล้วเหรอครับ ถึงจะเห็นว่าไม่มีตัวตนบุคคลเราเขาน่ะครับ

สิ่งที่สัมผัสได้ด้วยตนเองอย่างชัดเจนอยู่นี้ ใช่สิ่งที่มีตัวตนไหมครับ

หากว่าคุณยังมีความรู้สึกอยู่ รับรู้ได้อยู่ แล้วจะเป็นสิ่งที่สมมุติได้อย่างไรครับ

พระพุทธ พระธรรม พระสงค์ เป็นสิ่งที่มีอยู่จริงครับ

ที่บอกเป็น "อนัตตา" นั้น เป็นสิ่งที่ไม่มีในฝั่งโน้นครับ แต่ฝั่งนี้ ฝั่งของโลก

ยังเป็นสิ่งที่มีอยู่จริงครับ สัมผัสได้จริงครับ ยกเว้นคุณจะเป็นอริยะแล้วเท่านั้นครับ

คุณจึงจะเห็นว่าเป็น "อนัตตา" ครับ หาไม่แล้ว ย่อมหนีความจริงไม่พ้นครับ

อย่ามัวหลงอยู่เลยครับ แค่ยอมรับความจริงเท่านั้น ก็จะได้เห็นความเป็นจริงครับ

 

คุณกลับไปอ่านให้ดีๆ ผมเอาภูมิอรหันต์มากล่าวตรงไหน

ในนี้ชี้ไปที่ ภังคญาณ แต่อย่างเดียว

เรื่องอนัตตา นั้น มันเป็นไฟลืบังคับที่ต้องพิจารณา

แต่การคลายความยึดมั่น ต้องญาณสูงกว่านี้ครับ

 

ไม่เหนื่อยกันบ้างเหรอ เถียงกันอยู่ได้

 

ไม่ได้อยากเถียงหรอก มานะมันขึ้น

ถ้ามันเกิดประโยชน์ก็ควรตอบกลับครับ

เอานะครับ ^^

 

ทำไมจึงขึ้นมาแบบนี้ครับ มีอ้างอิงไว้ อยู่ที่#147 ผมกล่าวตามที่ผมเข้าใจครับ

 

สมมุตติบัญญัตินั้นมีอยู่ ที่มีเพราะธรรมประชุมกัน เกิดเป็นภาวะใหม่ขึ้นมา

ตอบไปแล้วนะครับ



ส่วนอนัตตา คือความไม่ใช่เรา ของเรา ไม่ใช่คนสัตว์ ไม่ใช่ไม่มีอะไรเลย

กายนี้หรือที่เป็นโอติเด๊ด ผมหรอ ลิ้นหรอ ไส้หรอ

ความนึกคิดหรอ ความเสียใจหรอ ที่เป็นโอติเดด

แน่นนอน มันมีอยู่ แต่เกิดขึ้นมาแล้วเสื่อมไปเป็นธรรมดา ควรหรือที่ยึดมั่นว่าเป้นเรา

ทีนี้โดยสภาวะ การที่รู้ลักษณะธรรมต่างๆ ว่านี้สังขารขันธ์

ถามว่าเที่ยงไหม เมื่อไม่เที่ยง ทนอยู่ได้ไม่นาน นั้นทุกข์ไหม

ที่รู้ว่าสังขาร แล้วมันเป็นเราไหม หรือเป็นเพียงธรรมหนึ่งที่ปรากฏแล้วดับไป

ก็สิ่งนี้ เป็นอนัตตาไหม หรือว่าเห็นสังขารเป็นโอติเดด

 

อนึ่ง พระพุทธมี พระธรรมมี พระสงฆ์มี

พ่อแม่มี กรรมมี ไม่ใช่ไม่มี

ที่มีเพราะธรรมมี ปัจจัยให้เกิดธรรมย่อมมี เข้าใจหรอ


ส่วนคำว่า อยู่ที่ขณะนั้นเอาภูมิใดมากล่าว หมายถึง

กล่าวโดยสมมุตติ หรือ กล่าวโดยปรมัตถ์

 

ฝั่งโน้นไม่มีอะไรเลยครับ ที่คุณบอกว่าไม่ใช่ไม่มีน่ะครับ

ไม่มีอะไรเลย ไม่มีตัวตนบุคคลเราเขาเลยครับ

ไม่มีแม้กระทั่งความรู้สึก หรือ การรับรู้ครับ เพราะ ไม่มีอะไรเลยครับ

คุณจะเรียกผมอย่างนี้ก็แล้วแต่คุณครับ แต่ผมชื่อ อัตทิเดช ครับ

หากการเตือนของผมไม่มีความหมาย ผมคงต้องปล่อยคุณครับ

 

ชักงงแล้ว ใครกันแน่ทีเขยิบตัวไปเทียบสภาวะพระอรหันต์

มาตกม้าตายตอนจบซะนี่

คุณพิจารณาให้ดีเถิด ขณะนี้อะไรที่เป็นโอดิเดชบ้าง

แล้วทำไมถึงต้องโอดิเดชอยู่

สิ่งที่บอกไม่ยึดมั่นนั้น ขณะนี้กำลังยึดชื่อที่สะกดผิดสำคัญว่าเป็นตนอยู่รึเปล่า

 

ผมไม่ได้ยึดอย่างที่คุณเข้าใจหลอกครับ ผมเห็นมายังไง ผมก็บอกไปอย่างนั้น

ส่วนชื่อ ผมก็บอกไปแล้ว ว่าผมชื่อนี้ แต่ถ้าคุณจะเรียกแบบนั้นก็เชิญ

คุณอยากเรียกด้วยความสะใจ ก็เป็นเรื่องของคุณครับ

คุณอยากรู้ที่ผมบอกกล่าวเรื่องชื่อ คุณลองอ่านด้วยเห็นว่าเป็นการกล่าวของบุคคลอื่นดูสิครับ

ยังมีคนอีกจำนวนมากที่เข้ามาในเว็บ ทั้งที่เป็นสมาชิก และ ไม่ได้เป็น

ผมเตือนด้วยความหวังดีครับ หากคุณมองไม่เห็น ก็ไม่เป็นไรครับ