พบปะ พูดคุย ประสาเพื่อนพ้องน้องพี่ แบบกันเอง

ยังเลยครับ ยังไม่หิวเท่าไหร่ครับ

 

ส่งท้ายวันหยุดยาวยาว


​

 

จัดหนัก รับปีใหม่ครับ






<!-- google_ad_section_end --><!-- google_ad_section_end --> <!-- google_ad_section_end --><!-- google_ad_section_end --> <!-- google_ad_section_end --><!-- google_ad_section_end --><!-- google_ad_section_end --> <!-- google_ad_section_end --><!-- google_ad_section_end --> <!-- google_ad_section_end --><!-- google_ad_section_end --> <!-- google_ad_section_end --><!-- google_ad_section_end -->

แต่แดนซ์เซอร์ผมหิวแล้วครับ เดี๋ยวมาจัดใหม่ครับ พักกินข้าวสักครู่

 

ผมหิวแล้ว แต่ยังหาเจ้าภาพไม่เจอครับ

 

ส่งท้ายวันหยุดยาวยาว

หากล่องไม่เจอ
​

 

*การดูแลมนุษย์
ของเหล่าองค์เทพ

จากความรู้ในเรื่องของชั้นเทพและพรหมดังกล่าว จึงพอจะทำให้เราได้คิดต่อไปได้ว่า พระพรหม ทั้งรูปพรหมและอรูปพรหมทั้งหมดไม่ว่าจะในพุทธศาสนาหรือศาสนาพราหมณ์ ไม่มีเวลาไปลิขิตหรือบงการชีวิตของ ใครๆ เพี่ยงแต่ว่าท่านเหล่านั้น "จะช่วยดลบันดาล" ให้เราเกิดปัญญามากพอจะทำกรรมที่ดีต่อกันได้

องค์เทพและเทวดาต่างๆ จะเกิดขึ้นมาหรือเป็นองค์เทพได้ ขึ้นอยู่กับ "การทำความดี" มาก่อนในฐานะที่เป็น "มนุษย์" มาแล้วทั้งสิ้น เพราะ มนุษย์มีกายหยาบทำความดีได้และก็ทำความชั่วได้เช่นกัน ในขณะที่เทวดาหรือ องค์พรหมเทพทั้งหลายบนสรวงสวรรค์ เป็นภพภูมิที่เสวยสุขอย่างเดียว ไม่สามารถทำความดีได้มาก เนื่องจากไม่มีกายเนื้อ แต่สามารถ "ติดตามผู้ที่ทำความดีอย่างสม่ำเสมอได้" เพื่ออนุโมทนาบุญ การเชื่อมบุญหรือ การส่งบุญ) และยังสามารถสวดมนต์และฟังธรรมได้ เมื่อเทวดาหมดบุญแล้วก็ต้องไปจุติในภพภูมิอื่นๆ ต่อไป

มนุษย์นั้นจึงว่าเป็นสัตว์ประเสริฐที่ถือว่า เกิดได้ยากยิ่ง คนเราทุกคนจึงมีค่ามาก เราเกิดมาหลายชาติหลายภพและบางภพก็ไม่ใช่ภพมนุษย์ เช่น ภพนรก เมื่อไปเกิดแล้วไม่สามรถบำเพ็ญเพียรภาวนาได้ บางภพเช่นภพสวรรค์ ก็เห็นแต่ความสวยงาม แต่ไม่เห็นอนิจจัง จึงเป็นการยากนักที่ละกิเลสออกไป

บางชาติบางภพก็เกิดเป็นสัตว์ที่บำเพ็ยเพียรหรือทำความดีไม่ได้ บางชาติเกิดเป็นคนพิการทีรับรู้หลักธรรมะไม่ได้ บางชาติไม่มีศาสนาสอนมนุษย์จึงไม่เข้าใจธรรม ดังนั้นการได้เกิดเป็นคนปกติและมีโอกาสได้ทำความดี ได้พบกับพระพุทธศาสนา จึงถือว่าเป็นการยากอย่างยิ่งยวด

ดังนั้นการดูแลสามภพ จึงจัดให้คนนั้นต้องได้รัการดูแลเป็นพิเศษจากเทวดาบนสวรรค์ แตกต่างจากสัตว์ชนิดอื่นๆ เช่น สัตว์นรก ได้รับการลงโทษแทนการดูแล สัตว์เดรัจฉานได้รับการปล่อยไปตามยถากรรม ให้กินกันเอง ชดใช้กรรมกันเอง เพื่อบรรเทากรรมที่มีต่อกันให้เบาบางก่อนจะมาเกิดเป็นมนุษย์อีกครั้ง

อย่างที่บอกไปแล้วว่า เมื่อได้มาเกิดเป็นมนุษย์แล้วจึงจะมี "เทวดาประจำตัว" เพื่อคอยดูแล และเทวดาประจำตัวเหล่านี้ จะมีจำนวนมากกว่ามนุษย์ (เพราะมนุษย์เกิดได้ยาก จึงมีจำนวนน้อย) เทวดาประจำตัวจึงต้องมีการผลัดเปลี่ยนหมุนเวียนกันมาบำเพ็ญบุญบารมี โดยมีเทพผู้ปกครองอย่าง "พระอินทร์" เป็นผู้จัดสรรที่สำคัญที่สุด ให้เทวดาในชั้นดาวดึงส์ (สวรรค์ชั้นที่สอง) ซึ่งเป็นบริวารของท่านลงมาทำกิจ

 

ส่งท้ายวันหยุดยาวยาว


​

 

ส่งท้ายวันหยุดยาวยาว


​

 

ส่งท้ายวันหยุดยาวยาว

ไปพักบ่ายกันหมดแล้วหรือเนี่ย
​

 

พี่หิวแล้วค่ะ ไปหม่ำข้าว ก่อนนะคะ

เดี่ยวแวะมาชมใหม่....

 

ส่งท้ายวันหยุดยาวยาว


​

 

เชิญแซ่บครับพี่นวล ไม่ต้องเผื่อนะครับ เดี๊ยวอิ่มเกิน

 

ส่งท้ายวันหยุดยาวยาว



​

 

ส่งท้ายวันหยุดยาวยาว


​

 

ส่งท้ายวันหยุดยาวยาว


​

 

ส่งท้ายวันหยุดยาวยาว
ไม่รู้ซ้ำมั่งหรือเปล่าอะครับพี่พี่ โทษทีนะครับ พอดีคอมคนละเครื่องครับ
​

 

องค์นี้ผมมีเนื้อเงินครับ เช่ามาจากวัดตอนนั้น๓๐๐บ. ช่วงนั้นไปบ่อยครับ

ไปกราบหลวงพ่อโต นานๆจะได้พบหลวงพ่อแดง ซักทีหนึ่ง ก็เลยมี

ของหลวงพ่อแดงอยู่หลายรายการครับ

 

หลวงปู่ชอบ วัดเขารังเสือ พระดีแห่งราชบุรีอีกองค์หนึ่งครับ

ท่านเก่งเงียบ ทหารช่างราชบุรี เคารพศรัทธาท่านมากครับ

 

ส่งท้ายวันหยุดยาวยาว


​

 

ในขณะที่ "ท้าวจตุโลกบาล" ซึ่งปกครองสวรรค์ชั้นที่หนึ่งคือจตุมหาราชิกา ซึ่งอยู่ติดกับพื้นโลก จะไม่ได้รับผิดชอบเรื่องเทวดาประจำตัว เพราะท่านเหล่านั้นจะดูแลพื้นที่เขตต่างๆ ทั้งดิน น้ำและอากาศของโลก ในรูปของการดูแลจัดาการเจ้าที่ เจ้าทาง เจ้าป่าเจ้าเขาแทน ซึ่งเป็นการปกป้องคุ้มครองด้วยการอ้างอิงตามอาณาเขต ไม่เกี่ยวกับตัวมนุษย์ มันเป็นคนละกิจกัน

เทวดาหรือองค์เทพประจำตัวจะมาตั้งแต่ตอนที่เรานั้นเกิด เพราะจะต้องคอยระวังปกป้องไม่ให้เจ้ากรรมนายเวรมาคอยรบกวนทำลาย จิตที่เกิดแล้วจะฟักตัวในรูปตัวอ่อนในท้องแม่ เพราะง่ายต่อการตายมาก ถ้าเทวดาประจำตัวทำงานได้ดี การตายในท้องแล้วเกิดใหม่ซ้ำๆ ก็จะไม่เกิดขึ้นจวจนกระทั้งถึงวาระสิ้นอายุขัย เทวดาประจำตัวก็จะออกไป เปิดโอกาสให้ ยมทูตหรือเทวทูตมารับตัวแทน จึงจะเป็นเทวดาอีกชุดหนึ่ง ลงมาทำหน้าที่รับช่วงต่อนี้

เมื่อมนุษย์เกิดมา พระอินทร์จะจัดเวร หาเทวดาชั้นดาวดึงส์มาดูแลเรา เช่น โดยนำเทวดาที่มีกรรมเกี่ยวข้องกับเรามาดูแลเราไม่อย่างสะเปะสะปะสับสน ไม่สุ่มแบบมั่วชั่ว เพราะการที่คนที่ไม่มีบุญกรรมต่อกันมาสร้างบุญกรรมกันระหว่างชาติภพนี้ จะก่อให้เกิดกรรมใหม่ๆ ที่จะต้องไปชดใช้กันยุ่งเหยิงมากขึ้น ส่งผลให้การบรรลุธรรมนั้นต้องมีชาติภพยืดยาวออกไป เพราะต้องใช้ชดใช้เวรกรรมกันให้หมด

ดังนั้นเทวดาประจำตัวเรา จึงมาจากคนที่เคยช่วยเหลือจุนเจือมีบุญสัมพันธ์กับเรามาทั้งสิ้น พูดง่ายๆ คือ มีการเชื่อมบุญถึงกันมาก่อน ตามแต่วาระที่พระอินทร์จะจัดสรรลงมา ได้แก่ พ่อแม่ ปู่ย่าตายายของเราที่ตายไปแล้ว ไปจุติบนสวรรค์ชั้นดาวดึงส์ทั้งหลายนั่นเอง

สำหรับเทวดาชั้นยามา หรือสวรรค์ชั้นที่สาม จะไม่ลงมาทำกิจนี้มากนักเพราะส่วนใหญ่จะปฏิบัติธรรมภาวนากันมาก ไม่ค่อยยุ่งกันเรื่องทางโลกเหมือนเทวดาชั้นที่สอง ส่วนเทวดาในชั้นที่สี่สูงขึ้นไป คือ ชั้นดุสิต ก็จะไม่มาทำกิจเหล่านี้เลย การที่ลงมาดูแลมนุษย์เป็นคนๆ จึงไม่เป็นกิจของพระโพธิสัตว์แห่งดุสิตสวรรค์ เพราะท่านจะรับกิจภาระกว้างมากกว่านั้น โดยเอื้อเฟื้ออาทรต่อเหล่าสรรพสัตว์จำนวนคราวละมากๆ เท่านั้น
ในขณะที่ชั้นสูงกว่าชั้นดุสิตขึ้นไปจะไม่สนใจมาช่วยเหลือมนุษย์ อันได้แก่ ชั้นนิมารดี และปรนิมมิตวสวัตตี ทั้งสองชั้นนี้เป็นชั้นของเทพชั้นสูงและมาร ที่มีความสนใจในการเสวยทิพย์สุขเป็นสำคัญ

ดังนั้นทุกคนจึงมีเทวดาดูแลประจำอยู่แล้วทั้งสิ้น แต่จะไม่เรียกว่าว่ามี "องค์ใน" บุคคลที่จะถูกเรียกว่า "มีองค์" หรือมีเทพชั้นสูงๆ มาดูแล ก็ต่อเมื่อเขาหรือเธอถึงวาระแห่งการบำเพ็ญเพียรภาวนาแล้ว เบื้องบนก็จะส่งเทพหรือพรหมที่มีฤทธิ์มาก ที่มีความสามารถแตกต่างกันลงมาคุ้มครองดูแลและทำกิจมากกว่าเทวดาประจำตัว เพราะมีอิทธิฤทธิ์ส่งผลต่อชีวิตของคนมีองค์ได้มาก