ป่วยเข้าโรงพยาบาลติดเชื้อ HIV กับการทดสอบมโนมยิทธิของผม

อาจารย์ยังคงเล่าเคสของผมแบบปาฏิหาริย์ให้นักศึกษาฟังไปมากกว่านั้น หลายครั้งที่อยากจะแย้งบอกเหลือเกินว่าไม่ใช่ ผมทำไม่ได้ ทุกสิ่งทุกอย่างเป็นบารมีพระทั้งนั้น แต่ก็อดคำพูดไว้ เพราะอยากจะฟังอาจารย์พูดด้วย เลยไม่มีบทสนทนาออกจากปากผมเลย
<O</O
ตกเย็นได้เจออาจารย์หมอผู้หญิงอีโก้สูง ซึ่งเธอได้รับฟังการบอกเล่าเรื่องราวของผมเพิ่ม เธอพูดกับพยาบาลด้วยเสียงดังว่า เธอก็มีเพื่อนเป็นร่างทรงเสด็จพ่อ ร.๕ นะ แต่ไม่เคยเจอกรณีอย่างผมเลย บอกกับพยาบาลอยากจะมาคุยกับผม แต่ด้วยความที่ผมไม่เคยปริปากคุยกับใครเลยจึงไม่มีใครมายุ่ง ยังมีเพียงแต่อาจารย์หมอผู้ชายเท่านั้นที่ให้นักศึกษามาถามเรื่องสมเด็จองค์ปฐมก่อนเธอจะกลับยังยกมือไว้มาทางห้องฝั่งทางผมซะอีก
<O</O
อาจารย์หมอผู้ชายกลับมาอีกครั้งพร้อมด้วยอาจารย์หมออีกหลายคน แล้วบอกผมว่าอาจจะได้กลับบ้านเร็วๆนี้แหละบอกอาจารย์หมอว่าไม่ได้ถ่ายมา 3-4 วันแล้ว อาจารย์ใจดีเลยจ่ายยาระบายให้ด้วย
<O</O

หลังจากที่คณะอาจารย์กลับไป พยาบาลก็คุย กันว่าเสียดาย ยังไม่อยากให้ผมกลับ พวกเธออยากให้อยู่ต่อจนหวยออก อยากได้สามตัวตรง ผมก็แอบคิดในใจ “มะเหงกแหน่ะ ถ้าชั้นรู้จะมารอบอกเธอทำไม ซื้อเองไปนานแล้ว”
<O</O
มาทบทวนตัวเอง ไม่ได้มีฤทธิ์ มีเดชอะไรเลย เป็นอาทิสมานกายโง่ๆ กายหนึ่งแท้ๆ ยังอีกห่างไกล และยังต้องฝึกอีกมาก
ตกกลางคืนไม่ได้ทำสมาธิแบบเต็มกำลัง เพราะเมื่อเช้ามีพยาบาลที่มาพยุงเรา บอกว่ากลัว ไม่อยากให้ใครตกใจกลัว และยังเหนื่อยจากการไปรอคิวตรวจทั้งวัน เพียงแต่สวดมนต์แผ่เมตตา อุทิศบุญแล้วหลับไป วันนี้อาการดีขึ้นมาก ไม่มีไข้แล้ว

 

18 เมษายน 2554<O</O
วันนี้อาจารย์หมอมาตรวจตอนเช้าเป็นหมอโรคเลือด ผมต้องทำการรักษากับหมอ 2 สาขา คือสาขาโรคเลือด กับสาขาโรคติดเชื้อ อาจารย์ว่าจะให้ผมกลับบ้านพรุ่งนี้ แต่ต้องรอหมอโรคติดเชื้อมาตรวจอีก
<O</O
ผมดีใจที่จะได้กลับบ้าน เพราะอยู่โรงพยาบาลกินอาหารได้น้อย แทบจะกินอะไรไม่ได้เลย ในสำรับกินได้เพียงข้าวเปล่ากับ ผลไม้ นอกนั้นรู้สึกเหม็นหืน โดยเฉพาะเนื้อสัตว์ ต้องเขี่ยออกเลยเพราะเหม็น ทั้งที่รู้ว่าร่างกายต้องการโปรตีนมาก
<O</O
พยาบาลก็มาคะยั้นคะยอให้กิน พอเห็นว่าเรากินอะไรไม้ได้ ก็ใจดีเอาส้มมาให้ ส่วนแม่ก็ให้น้องชายหาอาหารที่ผมอยากกินมาให้ตลอด แต่ก็ยังกินได้น้อย น้ำหนักยังคงทรงตัวไม่เพิ่มไม่ลดไปจากเดิม
<O</O
พยาบาลจับกลุ่มคุยกัน ผมได้ยินไกลๆ ไม่ถนัดนัก แต่ได้ยินเหมือนพวกเธอกำลังเตรียมพิธีอะไรสักอย่างมีอาจารย์หมอผู้หญิงอีโก้สูงคนเดิมมารวมวงคุยด้วย บอกพยาบาลเสียงดังว่า ทำกันกี่โมง เธอจะมาร่วมพิธีด้วย<O</O
<O</O
ตอนค่ำพยาบาลเข็นคนไข้รายใหม่เข้ามา คนไข้หน้าซีดเชียวและปวดหัวปวดท้องมาก ร้องโอยๆ<O</O
ผมเห็นก็นึกสงสารขึ้นมาจับใจ ปิติก็เกิด สั่นสะอื้นน้ำตาไหล <O</O
พอจะนอนเลยกำหนดจิตอุทิศบุญให้เจ้ากรรมนายเวรเค้า ดีที่เจ้ากรรมนายเวรรับแล้วยอมปล่อยไปโดยง่าย แล้วคนไข้รายนี้ก็หลับไป<O</O

 

19 เมษายน 2554ffice<O</O
เช้าตรู่วันนี้ ดีใจจะได้กลับบ้าน หลังจากเช็ดตัวเปลี่ยนเสื้อผ้า ซึ่งผมทำได้ลำบากมากเพราะไม่มีเรี่ยวแรงเลย แขนขายังมีอาการเจ็บและชา
<O</O
พอได้เวลาอาหารเช้า บรรดาพยาบาลมาช่วยกัน กุลีกุจอจัดสถานที่วุ่นวายใกล้เตียงผม ปรากฏว่าพวกเธอนิมนต์พระมารับบินทบาตร โดยพยาบาลทั้งวอร์ด มานั่งกับพื้นข้างเตียงผมเพื่อใส่บาตร ผม ได้แต่นั่งบนเตียงอนุโมทนาบุญกับพยาบาลด้วย เห็นพวกพยาบาลใส่บาตร ปิติก็เกิด สั่นสะอื้น เกือบจะร้องไห้ออกมา
<O</O

สงสัยอย่างมากว่ามีที่อื่นเยอะแยะ แต่พวกพยาบาลเลือกมานั่งเบียดกันใส่บาตรข้างเตียงเรา
สายหน่อยอาจารย์หมอผู้หญิงเจ้าเดิมเข้ามา บ่นเสียงดังเลยว่า เริ่มพิธีไปแล้วเหรอไม่รอกันเลย มาไม่ทัน<O</O
<O</O

 

ผมหมายใจว่าจะได้กลับบ้านวันนี้ แต่พี่อ้อยซึ่งกลับมาทำงานตามเดิมแล้ว เดินไปคุยกับพยาบาลคนอื่นในวอร์ดว่า หมอยังไม่ให้ผมกลับ กลุ่มพยาบาลดีใจพร้อมกันเฮ เสียงดัง
<O</O
ผมรวมรวมความกล้า บอกพี่อ้อยว่ามีอะไรก็ถามกับผมได้ เพราะอยากจะบอกและถามเธอหลายเรื่อง จะได้ทดสอบอุปทานเราโดยตรงด้วย แต่เธอปฏิเสธเพียงบอกว่า แค่ไปเล่าให้พยาบาลคนอื่นฟังว่าผมยังกลับไม่ได้หมอยังไม่อนุญาต จะต้องตรวจอีกหน่อยไม่มีอะไร<O</O
<O</O
เป็นอันว่าเราเลยยังไม่ได้คุยกันเลย<O</O
<O</O
แต่พอตอนค่ำ อีกห้องฟากหนึ่ง มีน้องตุ๊ดสองนางเตียงตรงข้ามกัน คุยกันเจาะแจ๊ะเสียงดัง แล้วน้องตุ๊ดนางที่เสียงดัง ลักษณะเหมือนบ้าๆบอๆ ก็เถียงอะไรกับพี่อ้อยไม่รู้ แล้วนางก็ขู่พี่อ้อยว่า นางมีองค์กุมารจะส่งมาจัดการพี่อ้อย
<O</O
ตอนนั้นเป็นเวลาเช็ดตัวเปลี่ยนเสื้อผ้าพอดี พี่อ้อยเลยตอบกลับไปว่า อยากลองดีเหรอเดี๋ยวจะจัดให้ พี่อ้อยมาที่เตียงผม บอกว่า วันนี้รีบเช็ดตัวแล้วรีบเข้านอนนะ แล้วออกมาเดินซักรอบ ช่วยจัดการให้หน่อย เตียงนี้มันขู่พยาบาลจะส่งกุมารมาแกล้ง แล้วพี่อ้อยก็กุลีกุจอช่วยเตรียม ยาสีฟันกับน้ำอุ่นให้ผมเช็ดตัว แล้วรูดม่าน
<O</O
หลังจากเสร็จกิจผมก็นอนลง เริ่มจับอานาปานุสติ พอทรงตัว แล้วจับภาพพระพุทธรูปให้เห็นตัวเองนั่งอยู่ต่อหน้าพระ พอคิดจะออกมาเดิน ก็ออกมาเดินได้เลย มองไปที่เตียงน้องตุ๊ด นางยังคงนั่งคุยกันเสียงจ๋อยๆกับเพื่อนเตียงตรงกันข้าม
<O</O
ทีแรกนึกว่าน้องตุ๊ดพูดเล่นตามภาษาบ้าว่ามีกุมารแต่เห็น ที่เธอนั่งอยู่บนเตียง มีกุมารนั่งตักเธออยู่ อีกตัวก็นั่งขี่คอ ลักษณะดูแล้วคล้ายจะเป็นเนื้องอก ภาพนี้ก็ทำให้อาทิสมานกายโง่ๆ อย่างผมงงไปเลย จิตรู้ว่านี่แหละทำให้น้องป่วยด้วยแต่ไม่รู้ว่าจะทำยังไง
กำหนดจิต ถามท่านท้าวเวสสุวรรณ ว่าต้องทำยังไงแบบนี้ ท่านว่าให้ตบไปที่ตัวเลย ทั้งคนทั้งกุมารที่เดียว
<O</O
ผมก้มมองมือ ยังเห็นเป็นสีแดงที่ครั้งก่อนท่านสงเคราะห์เสกให้ พอจิตคิดจะตบ มือก็ใหญ่เท่าๆ กันกับตัวน้องตุ๊ดพอดิบพอดี เลยตบลงไป พอตบเสร็จก็ไม่เห็นกุมารแล้ว ไม่รู้หนีไปไหน ไม่ได้ตามดูผลงาน ออกจากสมาธิเลย
<O</O
ผมรู้สึกเมื่อยตัวเลยลุกขึ้นมานั่ง พี่อ้อยกลับมาที่เตียงผมเห็นผมนั่ง เธอก็เรียกชื่อผมแล้วว่า “บอกให้รีบนอนไง จะได้มาช่วยจัดการให้หน่อย” ผมตอบเธอไปสั้นๆ “ว่าผมตบให้แล้ว” เธอหันไปดูน้องตุ๊ด ขณะนั้นน้องตุ๊ด จากที่นั่งพูดจ๋อยๆกับเพื่อนเตียงตรงข้ามเสียงดังอย่างมีรสชาติ เปลี่ยนเป็นนั่งตาลอย หันซ้ายหันขวาไปมา ไม่พูดอะไร พี่อ้อยรีบเข้าไปถามว่าเป็นอะไร น้องตุ๊ดยังคงไม่ตอบ ยังคงตาลอยหันซ้ายหันขวา หน้างงๆ พี่อ้อย กลั้นหัวเราะแล้วหันไปถามเพื่อนน้องตุ๊ดเตียงตรงข้ามว่า อยากลองดีอีกคนมั๊ย
แล้วยิ้มมาทางผม พูดว่า “ทำไมรุนแรงจัง” ผมไม่ได้ตอบอะไร สวดมนต์แล้วนอนเลย

 

อนุโมทนา ในประสบการณ์ ในเรื่องนี้อย่างสูง นะครับ........

 

ขออนุโมทนาบุญที่มาเขียนเล่าเรื่องเป็นธรรมทานนะครับ
ขอให้ร่างกายนี้แข็งแรง เจริญทั้งทางโลกและทางธรรม

 

โอ้วพี่ประเสริฐจริงนัก ได้เจอกับพระพุทธเจ้าด้วย ขอให้พี่หายไวๆนะครับ

 

พร้อมครับ :boo:

 

ขอบคุณกำลังใจทุกท่านครับ ตอนนี้แข็งแรงดีครับ กำลังใจก็ดี เริ่มรับยาต้านไวรัสแล้วครับ

 

ขอบพระคุณเป็นอย่างสูงครับ รอให้สังขารเอื้ออำนวยกว่านี้จะไปกราบอาจารย์ขอเป็นศิษย์ด้วยคนครับ หวังว่าคงไม่รังเกียจนะครับ

 

อนุโมธนาสาธุ กับเจ้าของกระทู้นี้ด้วยค่ะ อ่านเพลินและสนุกมาก รอติดตามอ่านตอนต่อๆไปค่ะ ขอให้เจ้าของกระทู้ร่างกายแข็งแรงไวๆนะคะ

 

นิยายหรือเรื่องจริงครับนี่

 

คุณจดบันทึกทุกวันตอนอยู่โรงพยาบาลหรือครับ เหตุการณ์ค่อนข้างละเอียดดี
แสดงว่าร่างกายยังพอแข็งแรง สติยังรับรู้ได้ดีใกล้เคียงคนทั่วไป ปกติผมไม่เคยเห็นผู้ป่วยโรคร้ายจะจดจำรายละเอียดได้มากขนาดนี้ึครับ

 

อนุโมทนาสาธุ กับกุศลทั้งหมดทั้งมวล ขอให้มีร่างกายที่แข็งแร็งขึ้นนะคะ
[ame="http://www.youtube.com/watch?v=hFkEMVrnQz4"]pochangkaparitra gatha บทสวดโพชฌังคปริตร - YouTube[/ame]

 

ไม่ได้จดจ๊ะ ฝึกมโนมยิทธิ ก็เป็นการฝึกอตีตังสญาณ
ถอยหลังดูอดีตชาติ อาจจะสอบตก แต่อดีตอันสั้นแค่นี้ สบายบื๋อ สะดือโบ๋จ้า

ตอนนี้แข็งแรง ตอนอยู่โรงพยาบาลนั้นแย่
เป็นเอดส์สมัยนี้ก็ไม่ได้ร้ายแรงนี่จ๊ะ คนทั่วไปก็เห็นเป็นกันทั่วบ้านทั่วเมือง เมืองไทยมีเยอะแยะทุกมุม ทุกเพศ ทุกวัย ทุกอาชีพ อยากให้ทุกคนระวังตัวป้องกันด้วยจ้า

ปกติเคยเห็นผู้ป่วยโรคร้ายแรงที่ไม่เคยฝึกสติ พอถึงเวลาใกล้ตายจะไปสู่ภูมิไหนล่ะจ๊ะ

เป็นชาวพุทธแปลว่าผู้รู้ ผู้ตื่น ผู้เบิกบาน ไม่ใช่หรือจ๊ะ มัวแต่ทำจิตเศร้าหมอง คงลงนรกกันหมดจ๊ะ

 

อนุโมทนาบุญด้วยครับ ทานยาทุกวันนะครับ ร่างกายจะได้แข็งแรง และเป็นกำลังใจให้ครับ

 

ขออนุโมทนาในประสบการณ์ทางธรรมนะครับ ขอให้อาการดีขึ้น สู้ๆครับ^^

 

20 เมษายน 2554<O</O
เช้านี้น้องตุ๊ดมานั่งรัองไห้ แต่เช้า รำพึงรำพันเสียงดังว่ามีคนจับเอากุมารเธอไป
ผมได้แต่ทำไม่รู้ไม่ชี้ แต่สายๆหน่อย หมอมาตรวจแล้วให้เธอกลับได้
(ที่เรียกน้องตุ๊ด ไม่ได้ตั้งใจรังเกียจเพศที่สามแต่อย่างใด เพราะเราเป็นเพศเดียวกัน จึงเป็นพี่ตุ๊ด ตะละตุ๊ด ตุ๊ด ตุ๊ดตุ๊ด)<O</O
<O</O

หมอให้ผมลองเดินให้ดู กลุ่มนักศึกษาแพทย์ช่วยประคองผมลงจากเตียง มีอาการชาที่เท้า เจ็บทรมานมาก เดินได้ไม่กี่ก้าว แต่ผมบอกอาจารย์หมอว่า ผมจะไปหัดเดินเอง ขอให้ผมกลับบ้านเถอะ อาจารย์ก็ยอม อาจารย์บอกพรุ่งนี้ให้กลับได้ ผมดีใจมาก
<O</O
ตอนบ่ายมีอาจารย์หมอหลายท่านมา ถามหาไหนเตียง 20 ซึ่งเป็นเบอร์เตียงของผม บางคนก็ทำเป็นนั่งลงไม่พูดอะไร หลายคนก็เอาเคสไปกางดู
ผมได้แต่นึกในใจคงอยากมาดูหนังหน้าเรามากกว่า อิอิอิ
<O</O

ตอนค่ำเตียงตรงข้ามมีคนไข้มาใหม่ เป็นเด็กหนุ่ม อายุแค่ 19 ปีเอง ยังเป็นนักศึกษาด้วย ทุกขเวทนาเยอะมาก ไวรัสขึ้นตาแล้ว ตาเริ่มมองเห็นลางๆ ปวดหัวุนแรง ทางบ้านก็ไม่รู้อีกต่างหาก
<O</O
อยากจะบอกทุกท่านให้ระวังเรื่อง HIV มากๆ ส่วนใหญ่ที่ได้รับเชื้อมา ก็เพราะคำว่าไว้ใจ คำว่ายังเด็ก คำว่าไม่น่าจะเป็น คำว่ารัก
<O</O
โปรดอย่าเชื่อ นอกจากมันผู้นั้นจะได้ผ่านการตรวจเลือด จำเป็นต้องป้องกันทุกครั้ง ไม่ว่ามันจะเป็นเพศใด เป็นใคร หน้าตาดีแค่ไหน เป็นแฟนหรือกำลังจะแต่งงาน เก็บคำว่ารักไว้ตัดสินใจหลังผลการตรวจเลือดว่าจะใช้ชีวิตร่วมกันอย่างไร
<O</O
ถึงแม้ ปัจจุบันจะไม่น่ากลัว บางคนคิดว่าเหมือนเป็นหวัดแหละ เพราะมียาต้านแล้ว<O</O
<O</O
พอบุรุษพยาบาลเข็นมา น้องคนนั้นก็บอกว่าปวดหัวมาก แต่พยาบาลจ่ายยาให้ไม่ได้ พยาบาลบอกให้ขอพรสิ่งศักดิ์สิทธิ์ช่วย พยาบาลเอาปากกามา เขียนเบอร์เตียงของผมใส่ที่ป้ายผู้ป่วยของน้องด้วย บอกว่าให้ขอพรจากเตียงนี้
<O</O
เพราะไม่ได้คุยให้ใครฟังเลยยุ่งกันใหญ่ เข้าใจผิดเลอะเทอะกันอีก
ตอนนั้นผมนอนอยู่ พอหลับตา ผมนึกสงสารน้องเค้าเลยเกิดปิติ ตัวสั่นสะอื้นขึ้นมา อาทิสมานกายออกได้โดยง่าย เห็นเจ้ากรรมนายเวรเยอะมาก อุทิศบุญให้ก็ไม่รับ นึกถึงสมเด็จองค์ปฐม แล้วว่าคถา นะโมพุทธายะ แล้วเป่าให้น้อง แต่ไม่หาย ก็เลยสุดปัญญาที่จะช่วย
นอนฟังเสียงน้องร้องทั้งคืนจนหลับไป

 

ขอให้หายไวๆนะคะ

 

ตอนนี้เจ้าของกระทู้ อาการดีขึ้นเเล้วใช่มั้ยคะ