ของดีราคาถูก พระหลักร้อย พุทธคุณหลักล้าน

เพิ่งได้มาครับ จากแผงตัั้งโต๊ะแปดริ้ว ไม่ถึงร้อย กริ๊บๆ หลวงพ่อจ้อย วัดศรีอุทุมพร

 

ชุดนี้ครับ เบาจริงแถมเปนพระดีพิธีใหญ่ของหลวงพ่อผางอีกด้วย ทั้งหมดทุกรุ่นราคาพันกว่าๆแต่พุทธคุณเทียบเท่าพระหลักหลายๆหมื่น-หลายแสนของหลวงพ่อเหมือนกัน

เลือกเก็บแบบมีสติ ค่อยๆค้นหา จะพบเจอของดีของหลักอีกเย๊อะครับ

1.เหรียญภูธร 2.เหรียญตุ้มหูยายซิ้ม 3.เหรียญนิรภัย 4.เหรียญอนามัย

 

สมเด็จเกศมงคล รุ่นแรก เก๊ มีครับ เยอะพอสมควร แต่รุ่นสอง นี่น่าจะยังไม่มีครับ สำหรับหลวงพ่อแพ ท่านสร้างพระไว้เยอะ ผมไม่ทราบว่าที่วัดยังเหลือไหม ต้องลองถามท่านอื่นดูนะครับ

 

เหรียญเปิดโลกหลวงพ่อลำใย วัดสะแก....ใครมีใครเจอราคาเบาๆก้อบอกกันหน่อยนะครับ ราคาขยับขึ้นเรื่อยๆคงหนีจากหลักร้อยไม่นานนี้ละ่ครับ

 

เอาปิดตาวัดโคนอน ปี 14 ด้วยคน



พระชุดวัดโคนอน พระดีที่อยู่นอกสายตา
วัดโคนอน เขตภาษีเจริญ ธนบุรี ในอดีต เคยเป็นที่จำพรรษาของหลวงปู่เอี่ยม วัดหนัง และหลวงปู่รอด อาจารย์ของท่าน และได้สร้างพระปิดตาเนื้อชินตะกั่ว บรรจุกรุไว้ และมีการเปิดกรุอย่างเป็นทางการในราวปี 2512 จนมากระทั่งปี 2514-2515 ทางวัดโคนอนได้มีการยกช่อฟ้าอุโบสถหลังใหม่ ท่านเจ้าอาวาสจึงได้นำแท่งชินเก่าของหลวงปู่เอี่ยม และเศษพระปิดตาที่พบจากกรุวัดโคนอนที่ชำรุดมาหลอมรวมสร้างพระขึ้นใหม่ และนิมนต์พระเกจิผู้ทรงคุณจากทั่วประเทศ มาร่วมพิธีปลุกเสกพระชุดนี้เพื่อแจกแก่ผู้มีจิตศรัทธาเป็นที่ระลึก โดยมี หลวงปู่โต๊ะ วัดประดู่ฉิมพลี เป็นเจ้าพิธี และมี ลพ.แพ วัดพิกุลทอง, ลพ.สุด วัดกาหลง, ลพ.แช่ม วัดดอนยายหอม, ลพ.เนื่อง วัดจุฬามณี, ลพ.อุตตะมะ วัดวังวิเวการาม, ลพ.สมชาย วัดเขาสุกิม , ลพ.คง วัดวังสรรพรส , ลพ.เงิน วัดดอนยายหอม, ลพ.เต๋ คงทอง, ลพ.เก๋ วัดแม่น้ำ, ลพ.ทองอยู่ วัดใหม่หนองพระองค์ ฯลฯ ร่วมปลุกเสก 9วัน 9 คืน โดยในการสร้างนั้นได้ข้อมูลมาจากพี่ที่เป็นผู้อยู่ในพิธีนั้นเล่าให้ฟัง ว่า ในพิธีนี้ถือได้ว่าเป็นพิธีพุทธาภิเษกที่ยิ่งใหญ่มาก ปลุกเสกตลอด 9วัน 9 คืน ทั้งเช่าและเย็นตลอดเวลา โดยมีลป.โต๊ะเป็นแม่งานแล้วเดินทางมาเสกทุกวัน ส่วนพระที่สร้างนั้นจริงๆแล้วมีด้วยกัน 4 พิมพ์ แต่ส่วนใหญ่จะเห็นแต่ปิดตา ส่วนอีก 3 พิมพ์ คือพระรอด นางพญา และ นางกวัก ซึ่งพิมพ์นางกวักนั้นมีสร้างอยู่จำนวนน้อยมากน่าจะไม่กี่ร้อยองค์ โดยพระที่สร้างทั้งหมด มีข้อมูลมา 2 อย่างคือ พิมพ์ละ 84,000 องค์ หรือทั้งหมด 84,000 องค์ ซึ่งข้อมูลมีที่วัดโคนอน และขั้นตอนการสร้างพระนั้นไม่ใช่สร้างเสร็จแล้วนำมาเข้าพิธีนะครับ พระทุกองค์จะหลอมและเทพิมพ์พระทีละองค์ในพิธีเท่านั้น โดยผู้ที่เข้าร่วมพิธีจะต้องนุ่งขาวห่มขาว และถือศิลโดยต้องทำภายในพระอุโบสถเท่านั้น และผู้หยอดพิมพ์จะต้องอยู่จำนวนตามทีกำหนดไว้ โดยมีพระเกจิอาจารย์นั่งปรกปลุกเสกอยู่ตามทิศตามประเพณีโบราณ พระชุดปิดตานั้นจะเป็นฆาราวาสและเด็กวัดช่วยกันหยอดพิมพ์ ส่วนพิมพ์นางพญาและพระรอด พระในวัดเป็นผู้หยอดพิมพ์ครับ






ข้อมูลและรูปรวม เอามาจากที่นี่ครับ
ปิดตาเนื้อตะกั่วกับเหรียญหลวงปู่เอี่ยมพิธีวัดโคนอนปี๒๕๑๕….ตอนที่๑

 

กริ่งเขากงครับ พิธีใหญ่ ราคาไม่แพงครับ

 

บทความนี้ เห็นว่าน่าจะเข้าได้ดี กับคนชอบพระย่อย ไม่ยึดถือพระหลัก มากนัก ครับ

<table id="post4925313" class="tborder" align="center" border="0" cellpadding="6" cellspacing="0" width="100%"><tbody><tr> <td class="thead" style="font-weight:normal; border: 1px solid #FFFFFF; border-right: 0px"> วันนี้, 09:18 AM </td> <td class="thead" style="font-weight:normal; border: 1px solid #FFFFFF; border-left: 0px" align="right"> #24 </td> </tr> <tr valign="top"> <td class="alt2" style="border: 1px solid #FFFFFF; border-top: 0px; border-bottom: 0px" width="175">
</td> <td class="alt1" id="td_post_4925313" style="border-right: 1px solid #FFFFFF"> ถ้าเป็นสมเด็จของวัดระฆังสร้างเอง ใส่ไปเถอะครับ ศักดิ์สิทธิ์ทุกรุ่น อย่าไปเชื่อกระทู้อะไรมากมายครับ ชีวิตมีขึ้น มีลง จังหวะไม่ดี ก็ไปทำบุญ ปฏิบัติธรรม เชื่อผมเหอะ พระเครื่องไม่สามารถพลิกชีวิตได้ ผมโดนมาเยอะแล้ว บอกว่าใส่แล้วชีวิตพลิก มันเป็นแค่บางคนหรือส่วนน้อยมากเท่านั้น ผมก็ดั้นด้นหามาใส่ เท่าไหร่ก็เอา ชีวิตผมก็ยังเหมือนเดิม มันอยู่ที่วาสนาและบารมีที่ทำมาครับ ชอบพระเครื่องก็สะสมครับ อย่าผูกชีวิตไว้กับพระเครื่อง ทำดีได้ดีแน่นอนครับ

อ้างอิง:
<table border="0" cellpadding="6" cellspacing="0" width="100%"> <tbody><tr> <td class="alt2" style="border:1px inset"> ข้อความดั้งเดิมโดยคุณ Zeezar
ขอบคุณทุกคนครับ
ก็น่าคิดอย่างที่พี่สวนลพูบอก
สามล้อแท้กซี่ตุ๊กๆ กรรมกร แขวนพระเต็มคอ
ยังลำบากปากกัดตีนถีบอยู่เต็มไปหมด
สัปเหร่อนักการภารโรงวัดดัง ก้นกุฎิแท้ๆห้อยหลวงพ่อเต็มคอ ก้ยังยากจนลำบากอยู่ก็เต็มไปหมด

ก็เป็นไปได้ว่ามันอยู่ที่วาสนาและการปฏิบัติขวนขวายส่วนบุคคลมากกว่า
คนรวยเต็มสีลมเลย ชาวพุทธแท้ๆ ไม่รู้จักยี่ห้อพระเครื่องหรือหลวงพ่อใดๆก็กลับรวยเอารวยเอาก้เยอะ

เป็นมุมมองที่ดีมากครับ

เหมือนกับเข้าห้องศาสนาของเว็ปนึง ใครไปสอบถามเรื่องพระเครื่อง
จะถูกดึงมาสู่หัวใจของพุทธศาสนา คือ ธรรมมะ
ที่ใช้ได้จริง เห็นจริง ปฏิบัติตามแล้วเห็นผลจริง
ไม่ต้องมาลุ้นด้วยว่าพระองค์นี้เก๊หรือแท้ ถ้าแท้แล้วจะดีไหมเหนียวไหมต้องฉโลกไหม
สาธุ
</td></tr></tbody></table>

</td></tr></tbody></table>
เห็นว่าเป็นความคิดเห็นที่ดีนะครับ แต่ถ้าไม่ถูกใจใคร ต้องขออภัยด้วนครับ

 

สมควรที่จะห้อยพระเครื่องและปฏิบัติธรรมควบคู่ไปน่าจะได้ผลที่สุดถุกต้องมัียครับ

 

บอกตรง ๆ นะ ... ผมคิดว่าน่าจะบอกว่า ...

บทความนี้น่าจะเข้าได้ดีกับคนที่อยากได้พระหลักแต่ไม่มีตัง จึงต้องหาพระย่อย น่าจะตรงประเด็นที่สุดจริงป่ะ

หะหะหะ

ลองถามสิ "เกือบ" ร้อยทั้งร้อยอยากได้พระหลักมากกว่าพระย่อยทั้งนั้นแหละ

 

จะหลัก จะย่อย จะร้อย จะล้าน ล้วนแล้วแต่โลกสมมุติ เล่นหาตามกำลังศรัทธาว่ากันไปชอบศิลป์ ชอบสวย ชอบแนวทาง ชอบพุทธคุณ ชอบราคาเล่นหา ถือเสียว่าได้จรรโลงพระพุทธศาสนาให้อยู่คู่โลก สุภาษิตใครก้อไม่รู้ว่าไว้ มีมะม่วงก้ออย่าไปอยากกินมะนาว เอวัง วันนี้เอาพระเนื้อชินที่ชำรุดแตกหักของกรุวัดพระศรีฯสุพรรณที่นำมาหลอมรวมสร้างใหม่ปลุกเสกพิธีใหญ่ปี2511(หลวงพ่อมุ่ยวัดดอนไร่ร่วมเสก)มาให้ชมครับ

 

หลวงปู่ทวด พระนามาภิไธย สก. ปี47 พิมพ์พระรอด

วัดห้วยมงคล เนื้อว่านคลุกรัก ครับ

 

เห็นด้วยอีกหนึ่งเสียงครับ เล่นตามกำลังของตัวเองเป็นดีที่สุด เอาใจเราชอบเข้าไว้
ส่วนเรื่องพระหลัก พระย่อยเนี่ย ตราบใดที่คนเรายังมีกิเลส ยังไงๆ ก็ต้องอยากได้พระหลักล่ะครับ ส่วนตัวผมก็ยังอยากได้ อยากมี แต่ก็หาเอาแค่ที่เราพอเอื้อมถึง แต่ก็ไม่อยากให้มองข้ามพระย่อยดีๆ ดูอย่างหลวงพ่อโต บางกระทิง พรายคู่ตัดเดี่ยว บ้านกร่าง สมัยก่อน 700-800 ก็หาได้แล้ว สวยๆ นี่รับรองไม่เกิน 1500 แล้วเดี๋ยวนี้เป็นไง พระหลักๆ หลายๆ อย่างก็เคยเป็นพระย่อย พระใหม่มาก่อนแทบทั้งนั้น

สาเหตุที่ผมมาตั้งกระทู้นี้ก็เพราะว่า อยากให้คนที่มีฐานะไม่ค่อยดี เบี้ยน้อยหอยน้อย (อย่างผม [Embarrass) หาพระดีๆ มาใช้ได้โดยไม่ต้องเสียเงินทีละหลายๆ พัน หลายหมื่น

 

ความจริงผมก็อยากได้เหมือนกันนะครับ แบบไม่มีปัญญาหาพระหลัก ก็หาพระย่อยแทน

แต่ก็อีกแหละ ... อ่านไปก็น้ำลายไหลไป ... และก็นึกน้อยใจตัวเองที่ไม่เคยได้ไปไหนกะเขา เพราะจำกัดหลายด้าน เช่น เงินทุน รายได้น้อย (ก็นั่นแหละ ถ้ารายได้มากจะมาสนพระย่อยทำไม ไปหาพระหลักสิ)

ดังนั้นก็อยากขอร้องให้เพื่อน ๆ ช่วยบอกแหล่งค้นหา หรือลู่ทาง หนทาง ที่จะหาพระย่อยเหล่านี้มาบ้าง


ผมเองก็เคยตัวสั่นเมื่ออยากได้พระย่อย (แน่นอน พระหลัก ก็สั่นจะตะคริวกินไปหลายยกแล้ว แต่ก็คงตะคริวกินฟรีนั่นแหละ ไม่มีปัญญาหาได้) ก็ได้แต่คุ้ยหาตามเวบ เสี่ยงกับของปลอมบ้าง แต่ก็พยายามหาไอ้ที่เราคิดว่าเราแน่ใจ มั่นใจ ไว้ใจที่สุด

อย่างผมเคยหาในเวบพลังจิตนี้ก็พอได้มา ผมไว้ใจเพื่อนสมาชิกในเวบน่ะครับ และก็ได้รับความเมตตาจากเพื่อนในเวบส่งมาให้ด้วย

ดังนั้น ... อยากจะให้มีคำแนะนำบ้างว่าจะหาทางแสวงหาพระย่อยเหล่านั้นมาสะสมบ้าง หรือช่วยเหลือกันบ้าง (ซึ่งผมก็เห็นมาอยู่แล้วเหมือนกัน)

แค่นี้แหละ

 

55++ ครับ ก็ ถูกไปอีกแบบ ถ้าถามกันแบบนั้น พระหลักใครก็อยากได้ ถ้าฟรียิ่งดี ดีครับ เป็นอีกความคิดเห็นนึงที่ถูกต้องครับ แต่ที่ผมกลัวว่าผมจะเช่าพระหลักๆ มาใช้แล้วกลัวไม่เกิดพุทธคุณกับตัวเองเลยขอลองๆ พระย่อยๆ ก่อน แต่ถ้าคิดว่าวันใหน ใจตัวเองคิดว่าพระย่อยๆ ไม่ก่อให้เกิดพุทธคุณกับตัวเองเลย ก็จะลองหาพระหลักๆมาใช้นะครับ ที่ไม่กล้าเล่นพระหลัก เพราะไม่ได้ถือเอามาเป็นพุทธพาณิชย์ครับ

 

ผมคิดว่าคนที่เข้ามาชอบและหลงไหลในพระเครื่อง (แบบผมแต่ไม่รุ้แบบคุณหรือเปล่านะครับ) ก็คงคิด "ทำนองเดียวกัน" แบบที่คุณบอกมานั่นแหละครับ

ใคร ๆ ก็อยากได้พระหลัก พระมีชื่อเสียงทั้งนั้น (แน่นอนก็ต้องมีชื่อเสียงด้าน "พุทธคุณ" เช่น เหนียว เมตตา โชคลาภ ฯลฯ) ถ้าให้เลือกระหว่าง พระสมเด็จ พระหลวงปู่ศุข ฯลฯ กับพระโนเนมจากไหนก็ไม่รู้ เพิ่งเคยได้ยินชื่อครั้งแรกในชีวิต คุณจะเลือกพระองค์ไหน ... ก็ต้องเลือกพระหลักทั้งนั้น

ถ้าเข้าไปอ่านในหน้าแรกของกระทู้

แนะนำพระดี มีพลังมหัศจรรย์ อาถรรพ์หนุนชีวิต อิทธิฤทธิ์มหาศาล


ของคุณหนุ่มเมืองแกลง เขาได้แบ่งคนที่เข้ามาชอบหรือวงการพระเครื่องหรือมีพระเครื่องไว้ห้อยคอแล้วก็จะทราบได้

หลายคนหลายท่านสารภาพออกมาเองเลยว่า แรก ๆ ก็ค้นหาของ ลพ. ลป. ท่านนั้นท่านนี้มาก็ห้อยพระเก๊มาก่อน โดยไม่รู้เลยว่าเป็นของเก๊ หรือรู้แต่มีปัญญาหาได้เท่านี้แต่ศรัทธา ลพ. ลป. ก็ห้อยไปก่อน ต่อเมื่อมีปัญญาหาของแท้ได้ (หมายถึงมีทั้งเงิน และ/ หรือ โอกาสที่พร้อม)


การห้อยพระ หลงไหล ในพระเครื่องของคนเรามีหลายแบบ อย่างผมเองไม่ได้ศรัทธาหรือสนใจมาก่อน (แต่ไม่ได้ดูหมิ่น เพราะรู้ว่าคนเรามันไม่เท่ากัน) แต่เข้ามาชอบเพราะเพื่อนซี้บ้าพระมาก่อน เขาสะสมตั้งแต่รุ่นปู่ตกทอดมาถึงพ่อและถึงเขา ผมก็สนิทกับครอบครัวของเขาจึงติดนิสัยมาโดยไม่รู้ตัว แน่นอนบ้านเขาไม่ได้สนใจแค่พุทธคุณ แต่เขาสนใจในแง่ของพุทธศิลป์ ในแง่ของการสะสมด้วย (คำว่า "สะสม" ก็บอกในตัวอยู่แล้วว่า ชื่นชมใน "สิ่งของ" ที่ตนเองเก็บเอาไว้ เช่น สะสมสแตมป์ ไม่จำเป็นต้องหยิบเอาสแตมป์ที่ตัวเองสะสมไว้มาติดซองจดหมายใช้ ... แต่อาจจะมีบ้างกรณีแสตมป์นั้นมีราคาก็ออกประมูลขาย ... เรียกว่าสแตปมพาณิชย์ได้มั๊ง)

อันนี้แล้วแต่ว่าแต่ละคนมีจุดหมายกับพระเครื่องนั้น ๆ อย่างไร

ผมเคยฟังเซียนพระเขาบอก ... ให้เราเก็บพระที่เราชอบ ศรัทธา และเชื่อมั่นเอาไว้แค่ 10 % อีก 90 % ก็ให้เก็บไว้เผื่อในแง่ของการเก็งราคาไว้ด้วย เรียกว่า สะสมพระทำให้เพิ่มพูนรายได้ด้วย ... แน่นอนอันนีพุทธพาณิชย์เต็มที่

ผมเคยอ่านหนังสือของคุณ สรวัฒน์ (เขียนอย่างนี้หรือไม่ไม่รู้นะครับ ถ้าผิดก็ขออภัย) เรื่องทำนองสะสมไว้ให้มีมูลค่าเพิ่มพูน เขาก็แนะนำอะไรไว้หลายอย่าง ... การสะสม ก็คือการสะสม และนักสะสมหลาย ๆ วงการเขาก็มีบางมุมที่สะสมเผื่อเพิ่มมูลค่าด้วย

การสะสมหรือการเก็บพระเครื่องนั้นจึงมีหลายจุดประสงค์ หรือหลากวัตถุประสงค์ในตัวเอง แล้วแต่ว่าใครจะชอบด้านไหน

สำหรับผมเองอยากสะสมเพื่อ ... หวังผลด้านพุทธคุณ ... ความชอบส่วนตัวในแง่ของความสวยงามขององค์พระหรือพุทธศิลป์ (เช่น ผมชอบพระสไตล์ทางเหนือเป็นพิเศษ) ... ส่วนในแง่พุทธพาณิชย์หรือเพิ่มพูนมูลค่านั้นยังไม่คิดเท่าไหร่นัก (ในอนาคตไม่แน่ ... อาจจะเป็นเพราะตอนนี้จนไม่มีทุนก็เป็นได้)

อย่างผมเคยซื้อพระร่วงหลังรางปืน ออกวัดดอยสุเทพ ปี 2515 จากสมาชิกท่านหนึ่งเคยมาโพสต์เอาไว้นานแล้ว ผมเองก็ดูไม่เป็นหรอกแต่อ่านประวัติแล้วน้ำลายหก แต่ก็ไว้ใจเวบพลังจิตก็เลยเสี่ยงติดต่อดู และก็คิดซะว่าถ้าไม่ใช่ของจริงก็ถือเสียว่าซื้อของสะสม ของชำร่วย หรือของที่ระลึกก็แล้วกัน เพราะผมชอบพุทธศิลป์ของพระร่วงหลังรางปืนเป็นพิเศษ (ทุกวันนี้ผมหยิบมาลูบคลำทุกวันด้วยความชอบ ... เอาไปให้เซียนที่ห้างพันทิพย์ งามฯ ที่เขาขายพระร่วงชนิดนี้เป็นตับดู เขาก็พอจะยืนยันได้ว่าแท้)

ที่สำคัญก็คือราคายังไม่ไปไกลนัก เรียกว่ายังเป็นพระย่อยอยู่ก็ได้มั๊ง (คงเป็นเพราะไม่ใช่เป็นพระเกจิฯ ดัง ๆก็เป็นได้)

* * *

และก็อีก ผมเคยบ่นเกมหมั่นไส้กับบางท่านที่ชอบเข้ามาด่า มาอบรมสั่งสอนคนอื่นว่า พระเครื่องไม่ทำให้ไปนิพพานบ้าง ไม่ทำให้พ้นทุกข์บ้าง บางคนด่าส่งเลยว่างมงาย .... ผมก็อยากจะบอกเหมือนกันว่า

นี่เป็นห้องหรือกลุ่มของ "พระเครื่อง" ไม่ใช่กลุ่มที่แสดงเจตนาว่าเกี่ยวกับ "ปฏิบัติธรรม" (ในเวบพลังจิตท่านได้ "แยกห้อง" ชัดเจนอยู่แล้ว) ก็ต้องคุยกันเกี่ยวกับ ... พระเครื่อง พุทธคุณ (เช่น เหนียว แคล้วคลาด เมตตา โชคลาภ) "เป็นหลัก" ส่วนถ้าท่านใดสนใจด้านปฏิบัติธรรมหรือ "เอาพระเครื่องเป็นที่ระลึกเพื่อเตือนสติ" ก็ได้ แต่ไม่ใช่เป็นหลักแน่ ๆ หรือคุยเกี่ยวกับความชอบของนักสะสม ชอบพุทธศิลป์ ฯลฯ

ผมก็อยากจะบอกอีกเช่นกันว่า ถ้าจะเหมาเอาแต่ "ระลึกถึงพระพุทธเจ้าฯลฯ" อย่างเดียว ก็ต้องไปบอกให้วงการพระเครื่องพระเกจิทั้งหลายทั่วแผ่นดินว่า เวลาทำพระก็ให้จารึกไว้ในองค์พระไปเลยว่า

รุ่น "ระลึกถึงพระพุทธเจ้า" , รุ่น "ปฏิบัติธรรมไม่เอาพุทธคุณ" , รุ่น "พระไตรปิฎกอย่างเดียวปาฏิหาริย์ไม่เอา" แล้วก็โฆษณาไปว่า พระเครื่องรุ่นนี้ไม่มีพุทธคุณ เช่าไปเพื่อระลึกถึงพระพุทธเจ้า ระลึกถึงพระธรรม และให้ระลึกถึงแค่คุณงามความดีของครูบาอาจารย์อย่างเดียว ... และก็รับประกันด้วยว่า ใครเอาไปห้อย โดนยิงแล้วตายแหง ๆ พระเครื่องที่ห้อยไม่ได้ช่วยท่านหรอก ถ้าท่านรอดไม่ใช่เพราะพระ แต่เพราะดวงท่านยังไม่ถึงฆาต อย่ามายกย่องพระเครื่องรุ่นนี้ ๆ เลย


แน่นอนการระลึกถึงพระพุทธ พระธรรม และพระสงฆ์ โดยไม่สนพุทธคุณย่อมดีแน่ ... ครับดีแน่ถ้าท่านทำได้ ผมก็ยกย่องด้วย

แต่ถ้าท่านยังทำไม่ได้ ท่านก็ต้องยอมรับสิว่า เรื่องพุทธคุณสำหรับบางคนก็จำเป็นและต้องการ

อย่างครูอาจารย์ผมบางท่าน ท่านไม่สนเลย แต่ท่านก็ปฏิบัติจนได้ดีไป (ระดับไหนไม่รู้ รู้แต่ว่าสูงกว่าผมเป็นร้อย เป็นพัน หรือเป็นล้านเท่ามั๊ง) แต่ท่านก็ไม่ได้ปฏิเสธสำหรับคนที่ยัง "จำเป็นต้องพึ่ง" พุทธคุณด้วย

เพียงแต่บอกว่า ถ้าไม่พกไม่พึ่งดี แต่ถ้าทำไม่ได้ก็ไม่เป็นไร


แค่นี้แหละมั๊ง

 

หุหุหุ ร่วมสนทนา

พุทธิปัญญาจากหมาขี้เรื้อน

ลูกชายนักธุรกิจใหญ่มีชื่อเสียงระดับประเทศคนหนึ่งเพิ่งสำเร็จการศึกษากลับมาจากเมืองนอก ยังไม่ทัน
ทำงานอะไรเป็นชิ้นเป็นอันก็ถูกผู้เป็นแม่ขอร้องให้บวชเรียนเสียก่อน เพื่อเห็นแก่แม่ บัณฑิตใหม่หมาดจาก
เมืองนอกจึงบวชอย่างเสียไม่ได้เมื่อบวชที่วัดใหญ่ในกรุงเทพฯแห่งหนึ่งเสร็จแล้ว ผู้เป็นแม่จึงพาไปฝาก
ให้จำพรรษาอยู่กับพระวิปัสสนาจารย์รูปหนึ่งที่วัดป่าแถวภาคอีสานพระหนุ่มการศึกษา สูง มาจากตระกูลผู้
ดี มีแต่ความสุขสบาย เมื่อมาอยู่วัดป่ากว่าจะปรับตัวได้จึงใช้เวลานานเป็นแรมเดือน แต่ก็นั่นแหละกว่า
จะ 'นิ่ง' ก็ทำเอาพระร่วมวัดหลายรูปพลอยอิดหนาระอาใจไปตามๆ กัน ปัญหาที่ทำให้พระทั้งวัดเหนื่อย
หน่ายจนนึกระอาก็เพราะ พระใหม่มีนิสัยชอบจับผิดและชอบอวดรู้ ยกหู ชู หางตัวเองอยู่เป็นประจำ

วันแรกที่มาอยู่วัดป่าก็นึกเหยียดพระเจ้าถิ่นทั้งหลายว่าไม่ได้รับการศึกษาสูงเหมือนอย่างตน ออกบิณฑบาต
ได้อาหารท้องถิ่นมาก็ทำท่าว่าจะฉันไม่ลง เห็นที่วัดใช้ตะเกียงน้ำมันก๊าดแทนไฟฟ้าก็วิพากษ์วิจารณ์เสีย
เป็นการใหญ่หาว่าล้าสมัยไม่รู้จักใช้เทคโนโลยี่ ตอนหัวค่ำมีการทำวัตรสวดมนต์ เย็นก็บ่นว่าท่านรองเจ้า
อาวาสทำวัตรนานเหลือเกิน กว่าจะสิ้นสุดยุติได้ก็นั่งจนขาเป็นเหน็บชา ครั้นพอถึงเวรตัวเองล้างห้องน้ำ
เข้าบ้างก็ทำท่าจะล้างอย่างขอไปที ล้างไปบ่นไปตูจบปริญญาโทมาจากเมืองนอกต้องมาเข้าเวรล้างห้อง
น้ำร่วมกับใครก็ไม่รู้ โอ้ชีวิต!ความสำรวยหยิบโหย่งทำให้พระใหม่ไม่พอใจ สิ่งนั้นสิ่งนี้ ถือดีว่าตัวเองมี
ชาติตระกูลสูง มีการศึกษาสูงกว่า ใครในวัดนั้นผิวพรรณก็ดูสะอาดสะอ้านชวนเจริญศรัทธากว่าพระรูป
ไหนทั้งหมด มองตัวเองเปรียบกับพระรูปอื่นแล้วช่างรู้สึกว่าตัวเองเหนือกว่าทุกประตูนึกแล้วก็ยิ้มกระหยิ่ม
อยู่ในใจ กลับเข้ากุฏิเมื่อไหร่ก็เอาปากกามาขีดเครื่องหมายกากบาทบนปฏิทิน นับถอยหลังรอวันสึกด้วย
ใจจดจ่อ

อยู่มาได้พักใหญ่พระใหม่อดีตนักเรียนนอกก็สังเกตเห็นว่าท่านเจ้าอาวาสวัดป่าแห่งนี้ ไม่ค่อยพูดไม่ค่อยจา
ซ้ำนานๆครั้งจะออกมาให้โอวาทกับลูกศิษย์เสียทีหนึ่ง วันๆไม่เห็นท่านทำอะไรเอาแต่กวาด ใบไม้
เก็บขยะ ซักผ้าเอง (เณรน้อยก็มีไม่รู้จักใช้) สอนก็ไม่สอน การบริหารวัดก็มอบให้ท่านรองเจ้าอาวาส
เป็นคนจัดการไปเสียทุกอย่าง เห็นแล้วเลยนึกร้อนวิชา อุตส่าห์เขียนคำวิพากษ์วิจารณ์การบริหารจัดการ
วัดได้ร่วมยี่สิบข้อ เสนอให้ปรับโน่นลดนี่สารพัดที่ตัวเองเห็นว่าไม่เข้าท่า ล้าสมัยรวมทั้งให้เสนอให้วัดใช้
ไฟฟ้าแทนตะเกียงด้วยอีกข้อหนึ่งเพราะตนเห็นว่ายุคสมัย ก้าวไกลมามากแล้วไม่ควรจะทำตนเป็นคนหลัง
เขาให้คนอื่นเขาดูถูกอีก

หนึ่งในข้อวิจารณ์จุดด้อยของวัดทั้งหลายเหล่านั้นพระใหม่เสนอให้หลวงพ่อเจ้าอาวาสมีปฏิสัมพันธ์กับพระ
ลูกวัดให้มากขึ้นกว่านี้ สอนให้มากขึ้น เทศน์ให้มากขึ้นและแนะนำว่าคนระดับผู้บริหารไม่ควรจะทำงาน
อย่างการซักจีวรเองเป็นต้นด้วยตนเอง ควรจะกระจายอำนาจมอบงานให้คนอื่นทำดีกว่า
เย็นวันนั้นเป็นวันพระสิบห้าค่ำหลวงพ่อเจ้าอาวาสมานั่งทำวัตรที่โบสถ์ธรรมชาติกลางลานทรายด้วย ท่าน
ไม่ลืมที่จะหยิบข้อเสนอแนะจากพระใหม่มาอ่านให้พระหนุ่มสามเณรน้อยทั้งหลายฟังแต่ท่านไม่บอกว่าพระ
รูปไหนเป็นคนเขียน อ่านจบแล้วหลวงพ่อก็ยิ้มอย่างมีเมตตาพลางหยิบไมโครโฟนขึ้นมา แล้วชี้ให้ภิกษุหนุ่ม
สามเณรน้อยทั้งหลายดูหมาขี้เรื้อนตัวหนึ่งที่นอนอยู่ใต้ม้าหินอ่อนตัวหนึ่งใต้ต้นอโศกที่อยู่ใกล้ๆ
"เธอทั้งหลายเห็นหมาขี้เรือนตัวนั้นหรือไม่ เจ้าหมาตัวนั้นน่ะมันเป็นขี้เรื้อนคันไปทั้งตัว ฉันเห็นมันวิ่งวุ่น
ไปมาทั้งวัน เดี๋ยวก็วิ่งไปนอนตรงนั้น เดี๋ยวก็ย้ายมานอนตรงนี้อยู่ที่ไหนก็อยู่ไม่ได้นานเพราะมันคัน แต่
พวกเธอรู้ไหม เจ้าหมาตัวนั้นน่ะมันไปนอนที่ไหนมันก็นึกด่าสถานที่นั้นอยู่ในใจ หาว่าแต่ละที่ไม่ได้ดั่งใจตัว
เองสักอย่าง นอนที่ไหนก็ไม่หายคัน สถานที่เหล่านั้นช่างสกปรกสิ้นดี คิดอย่างนี้แล้วมันจึงวิ่งหาที่ที่ตัวเอง
นอนแล้วจะไม่คัน แต่หาเท่าไหร่มันก็หาไม่พบสักทีเลยต้องวิ่งไปทางนี้ทางโน้นอยู่ทั้งวัน เจ้าหมาโง่ตัวนั้น
มันหารู้สักนิดไม่ว่า เจ้าสาเหตุแห่งอาการคันนั้น หาใช่เกิดจากสถานที่เหล่านั้นแต่อย่างใดไม่ แต่สาเหตุ
แห่งอาการคันอยู่ที่โรคเรื้อนซึ่งเกาะกินอยู่บนหลังของตัวมันเองนั่นต่างหาก"

พูดจบแล้วหลวงพ่อก็วางไมโครโฟนลงเป็นสัญญาณให้รู้ว่าได้เวลาภาวนา หลังการทำวัตรสวดมนต์เย็นแล้ว
ขณะที่ทุกรูปนั่งหลับตาภาวนาอย่างสงบนั้น ในใจของพระใหม่กลับร้อนเร่าผิดปกตินอกสงบแต่ในวุ่นว่ายนึก
อย่างไรก็มองเห็นตัวเองไม่ต่างไปจากหมาขี้เรื้อนที่หลวงพ่อชี้ให้ดู ยิ่งนั่งสมาธินานๆ ยิ่งคันคะเยอในหัว
ใจทั้งอายทั้งสมเพชตัวเอง

นับแต่วันนั้นเป็นต้นมาพระใหม่อดีตนักเรียนนอกก็เปลี่ยนไปเป็นคนละคนจากคนพูดมากกลายเป็นคนพูดน้อย
จากคนที่หยิ่งยโสกลายเป็นคนอ่อนน้อมถ่อมตน จากคนที่ชอบจับผิดคนอื่นกลายเป็นคนที่หันมาจับผิดตัวเอง
แม้เมื่อออกพรรษาแล้วโยมแม่มาขอให้ลาสิกขาเพื่อกลับไปสืบต่อธุรกิจจากครอบครัวท่านก็ยังไม่ยอมสึก
"อาตมาเป็นหมาขี้เรื้อนขออยู่รักษาโรคจนกว่าจะหายคันกับครูบาอาจารย์ที่นี่อีกสักหนึ่งพรรษา"
โยมแม่ได้ฟังแล้วก็ได้แต่ยกมืออนุโมทนาสาธุการกราบลาพระลูกชายแล้วก็เดินออกจากวัดไปขึ้นรถพลาง
นึกถามตัวเองอยู่ในใจว่าคำว่า 'หมาขี้เรื้อน' ของพระลูกชายหมายความว่าอย่างไรกันแน่หนอ

ไม่ให้ผิดคอนเซป พระหลักร้อยพุทธคุณหลักล้าน ผมเสนอ องค์นี้

 

เหรียญหลวงปู่สามรุ่น7ครับ

เหรียญมหาลาโภหลวงปู่สิมครับ

พระผงหลวงพ่อวัดบ้านแหลม รุ่น1ครับ

หาข้อมูลมาว่าเป็นพระสมเด้จของหลวงตามหาบัวครับ ไม่แน่ใจ ใครรู้บอกด้วยครับ

ปากน้ำรุ่น5ครับ
มีแต่พระราคาถูกครับผม

 

จากที่ฟัง ๆ มา ผมมีเรื่องอยากถามครับ
เคยไหมเมื่อก่อนไม่มีพระหลัก ที่คนนิยมกัน ที่ราคาแพง (ในที่นี้ของผมไม่ต้องหลักล้านนะครับ แค่หลักหมื่น) ก็อยากได้อยากมีอย่างเค้า

แต่พอตอนนี้มีแล้วกลับรู้สึกเฉย ๆ กับ พระราคาแพง ทำไมน่ะเหรอครับ? เพราะเมื่อพระแพงขึ้นแต่พุทธคุณท่านก็ยังเท่าเดิม ?????

หรือเพราะผมสนใจพุทธคุณกันแน่ก็เลยเชื่อว่าพระราคาแพงจะทธคุณดี (ดังแก้วสารพัดนึก)
สุดท้าย ผมก็ยังหาเช่าพระไปเรื่อย ๆ ครับ (ยังมีกิเลสหนา ยังอยากมีอยากได้อยู่น่ะครับ)

เลยนึกถึงคำๆ หนึ่งขึ้นมาได้ คือแขวนเพื่อพุทธนุสติ ธรรมานุสติ และสังฆานุสติครับ (พิมพ์ผิดป่าวไม่รู้ แฮ่ ๆ ไม่แตกฉานภาษาไทยครับ) เลือกแขวนพระที่เรารู้ประวัติ ประสบการณ์ และพระที่เราศรัทธาครับ ยังไงจิตเราสื่อถึงท่านได้ก็น่าจะดีไประดับหนึ่งแล้วครับ

อืม มาแนะนำเพิ่มครับ เหรียญหลวงพ่อมงคลบพิตร ที่ระลึกในการปฏิสังขรณ์ หลังคาอุโบสถ วัดเขาคีรีรมณ์ ชลบุรีครับ เหรียญสวย ด้านหน้ารูปหลวงพ่อมงคลบพิตร(พระพุทธ)
ด้านล่างเหรียญ ระบุไว้เลยครับว่า ปลุกเสกโดย หลวงพ่อแพ (ผมเช่ามา 20 บาทครับ)

 

ก็นี่แหละครับ ที่ผมกลัวๆ ใจตัวเอง เพราะคิดว่า กิเลสถ้ายังไม่รู้จักตัด พระหลักแสนหลักล้าน เด๋วก็คงอยากได้หลัก สิบล้าน

 

ประสบการณ์ส่วนตัวในการเลือกเก็บพระเครื่องของผม แรกๆผมก้อคิดแบบพี่นั่นแหละครับ ชอบพระแพงพระหลักเพราะคิดว่าดีกว่าพระราคาถูกๆ ซึ่งต้องยอมรับว่า ของแพงเพราะประสบการณ์ดีคนเลยนิยมเสาะหา ราคาก้อเลยแพงตามหลักดีมานด์-ซัฟพาย แต่ที่ผมเหนได้ชัดที่สุดกว่าเรื่องพุทธคุณคือ พุทธพาณิชน์ครับ พระหลักชั่วโมงนี้ ราคาวิ่งจนน่าตกใจ จากเดิมเคยเหนเมื่อหลายปีก่อนหมื่นต้น ปัจจุบันทะลุแสนไปเกือบหมด

ดังนั้นผมจึงได้ข้อคิดว่า เราเลือกเล่นแบบไหน ถ้าบูชาเพื่อระลึกถึงครูบาอาจารย์ที่เคารพ เพื่อพุทธคุณ รุ่นไหนของท่านก้อได้ครับ เกจิแต่ละท่านสร้างพระออกมาหลายรุ่น มีทั้งรุ่นท๊อปแพงๆจนถึงรุ่นที่ค่านิยมเบาดั่งปุยนุ่น หรือถ้าต้องการสะสมเพื่ออนาคตเพื่อโชว์ก้อกัดฟันซื้อรุ่นที่เค้านิยมๆก้อหมดเรื่องกันไป

ตัวอย่างที่เหนได้ชัด พระเครื่องหลวงปู่ทิม วัดละหารไร่ ซื้อแทบไม่ไหวแล้วครับ แต่นอกวัดท่านยังมี เย๊อะเสียด้วยที่เรียกได้ว่าของดีราคาถูก

ผมขอแน๊ะนำพระหลวงปู่ทิม 3 องค์ ราคาพันต้นๆเท่านั้น ไม่ควรพลาดที่จะเสาะหาก่อนที่ราคาจะไปไกลกว่านี้ครับ

1. สมเด็จผงพรายสัตตมาส เนื้อดำ

ตามประวัติทั่วไปบอกว่าเสกพร้อมขุนแผน หลวงพ่อหอมหลวงพ่อคร่ำปลุกเสกเมื่อปี 2521 แต่เปนที่รู้กันในหมู่ลูกศิษย์สายตรงโดยเชื่อกันว่า พิมพ์สมเด็จเน้นสมเด็จนะครับ ทันหลวงปู่ทิมปลุกเสก เพราะอ.เพียรวิทย์ ศิษย์เอกหลวงปู่เคยพบพระพิมพ์นี้ในกุฎิหลวงปู่ทิมเมื่อปี 2514

เนื้อผงพรายสัตตมาสตัวจริงต้องแบบในรูปนะครับ ถ้าออกแก่ผงน้ำมันนี่คนละรุ่นคนละเนื้อเลยครับ เหนบ่อยตามเวปครับมาหลอกขายเปนผงพรายสัตตมาส