ปัญญาของพระโสดาบันต่างจากปุถุชนยังไง

แล้ว พี่จิตสิงห์ของผม เห็นว่า สั่งให้พยามัจจุราช ไม่ตามมาเอาชีวิต
ได้ไหมหละ หากชีวิตนี้เป็นของพี่จิตสิงห์เที่ยงแท้แน่นอน

 

ทุกอย่างในโลกก็บ่งบอกอยู่แล้วว่า พังหมด ไม่มีอะไรคงอยู่ได้นานสักอย่าง เพียงแต่เข้าใจธรรมชาติ ที่มีอยู่ ก็ขึ้นชื่อว่าเข้าถึงธรรมทั้งหลาย แล้วจะเข้าใจว่า ศีล ทำไมต้องมี สมาธิ เกิดได้อย่างไร ปัญญามาจากไหน ไม่มีอะไรต้องยึดต้องติด ไม่มีอะไรต้องตัด เพียงแต่เข้าใจธรรมชาติที่เป็นอยู่

 

-ปัญญาของผู้ตกกระแสจะเห็นกายนี้ มี เหมือน ไม่มี ไม่มี เหมือน มี ไม่รับศีลพร่ำเพื่อ มีกิเลสอย่างกลาง จนถึงละเอียด แต่จะไม่มีกิเลสอย่างหยาบ
-ปัญญาของปุถุชน ก็เหมือนเราๆท่านๆนี้ละ

 

หมายถึงสมมุตติรึเปล่าครับ
เราจะรู้ว่านี่ร้อนเพราะไปเปรียบเทียบกับสิ่งที่ร้อนน้อยกว่า

อนัตตา มันมีอยู่ของมัน แต่ไม่ใช่เราแท้จริง ไม่ใช่ไม่มีอะไรเลย
ส่วนปรมัตถ์ดำรงคุณลักษณะของมันเช่นนั้น เช่น ธาตุร้อน มันก็แสองออกว่าร้อน
จะเรียกร้อนมาก ร้อนน้อย เรียกhot ซึ่งเป็นสมมุติแทนความจริงนั้น แล้วแต่บุคคลที่แสดงออก

 

คุณเคยได้ยิน จิตดวงนี้ไม่เคยตายไหมครับ

 

ผมว่าคุณมีความเข้าใจดีในหลายๆ อย่างนะทำไมคุณไม่ลองบอกมาล่ะ
ว่าการเห็นอะไรตามความเป็นจริงมันเห็นอย่างไร ที่ไม่ใช่ความจริง
แบบโลกๆ แต่เป็นปรมัตถ์ธรรม ลองยกตัวอย่างได้ไหม

 

เพชร ทอง มีค่าไหมครับ
แข็งไหมครับ

ก้อนหิน กำแพง ไม่มีค่าใช่ไหมครับ
แข็งไหมครับ

อะไรคือความจริง
อะไรคือสิ่งที่สุมมติกันขึ้นมา

ปล. ณ ตอนนี้ ผมก็ยังเห็นเงินมีค่าอยู่นะครับ

 

ผู้ชื่นชอบการอ่าน จะมีอะไรดีกว่าการได้หนังสือศักเล่มเป็นของขวัญ

 

แล้วคุณคิดว่า พยามัจจุราช จะเชื่อคำที่คุณอ้าง อย่างนั้นไหมครับ

 

พูดเรื่องถึงธรรม
ผมเห็นคนอยู่กับธรรม อยู่กับวัด นอนกับวัด
อย่างนั้นเรียกถึงธรรมได้ไหมครับ

 

ก็ผมไม่รู้ไงครับ ถึงตอบอย่างนั้น
จิตมันเกิดตายอยู่ตลอดเวลา
นี่และมั๊ง ที่พระพุทธเจ้าตรัสกับพระอานนทื ให้มีสติระลึกความตายตลอดเวลา

 

ครับการที่คุณเห็นเงินหรือเพชรทองมีค่ามันก็เป็นความจริงของคุณไม่
ใช่หรือครับ คุณค่ามันก็ขึ้นอยู่กับแต่ละคนอีกแหละครับ บางคนเลือก
เพชรทองแทนชีวิตคนบางคนเลือกชีวิตคนแทนเพชรทอง ผมเองก็
เห็นเงินมีค่าอยู่ก็เป็นความจริงของผมใช่ไหมครับ แล้วมันก็ไม่เหมือน
กัน เพราะความจริงของแต่ละคนไม่เหมือนกัน แต่ถ้าจะพูดถึงความ
จริงสากลมันก็เป็นธาตุหรือเป็นอะไรก็แล้วแต่ที่เราเลือกจะให้ค่าหรือ
ไม่ให้ค่ากับมันก็ได้ไม่ใชหรือครับ อย่างถ้าคุณเอาอาหารดีเลิศที่สุดให้
ลิงกินมันก็ไม่กิน มันจะกินกล้วย หรือถ้าคุณกลับไปยุคหินเวลาที่คน
สมัยนั้นเดินเปลือยคุณเอาหนังสือโป๊ไปแลกกับอาหารของเขา เขาคง
คิดว่าคุณบ้า หรือถ้าคุณต้องเสี่ยงชีวิตเพื่อได้เงินมากมายคุรอาจทำ
หรือไม่ทำ คุณค่ามันเป็นเรื่องส่วนบุคคลนี่ครับ

 

อยู่เห็นขึ้นมาเฉยๆเลยรึเปล่าครับ
หรือต้องพยายามมองว่าไม่มี

 

พระพุทธองค์กล่าวว่า

"อตฺโถ อกฺขร สัญญาโต"

"อรรถสาระอันเป็นเนื้อความทั้งปวง บัณฑิตพึงอาศัยการรู้นั้นได้ด้วยตัวอักษร"

เหตุนั้น ผู้หมั่นสดับ จึง นิยมในการรับ หนังสือ

 

คุณค่าเป็นเรื่องส่วนบุคคล จะเรียกความชอบ รสนิยม อปโลก หรืออุปทานก็ได้
มันเกิดขึ้นจากความไม่รู้ ไปยึดไปเสาะหาให้ได้มาแล้วนั่งภูมิใจในสิ่งที่ได้มา
พอไม่ได้ดังใจ ก็เสียใจ แค้นใจ

ซึ่งเป็นเรื่องตัวกู ของกู
ของหนึ่งอาจมีคุณค่าในเวลาหนึ่ง เมื่อผ่านไปเราอาจไม่ต้องการสิ่งนั้นอีกก็ได้ เพราะไปเจอสิ่งที่ดีกว่าใหม่กว่า ตามความชอบของเรา นี่เรียกว่าทุกข์ แต่ไม่รู้เหตุทุกข์ได้ไหม

การรู้ความจริง มันทำให้ไกลจากอวิชาได้
เรื่องธาตุ เป็นสากล คนสัตว์ ย่อมเข้าใจเสมอกัน
หากเราเห็นว่า เป็นสี เป็นเงา เป็นเสียง เป็นร้อน เป็นแข็ง เราจะไปหลงกับสิ่งนั้นได้หรือ

ต้องค่อยอบรมปัญญาไปเรื่อยๆ

 

ดีหละ ดีหละ

พระพุทธองค์กล่าวไว้ สาวกของพระพุทธองค์ไม่ใช่ผู้ฉลาดในมรรค เป็น
ผู้เดินตามมรรค สาวกย่อมใช้คำขึ้นใหม่ แม้ไม่พึงปฏิเสธว่าไม่ใช่มรรค แต่
ความที่ไม่ใช่ผู้ฉลาดในมรรค ไม่ได้กำหนดสมาธิเพื่อหยิบใช้คำ หากพบ
คำสอนของสาวกองค์ใด ไม่ตรงกับ พุทธวัจนะ พึงละทิ้งเสีย อย่าจดจำไว้
ให้ใช้คำสอนของ พระพุทธองคืเท่านั้น เพราะพระพุทธองค์ย่อมกำหนดสมาธิ
โดยตลอดในการหยิบใช้ อักขร คำสอน อันบัณฑิตจะพึงรู้ถึง
อัตถประโยชน์ หรือ สาระอันแท้เที่ยงได้อย่างแน่นอน

ผู้ฉลาดในการฟัง ผู้ฉลาดในการศรัทธาแต่พอดีต่อพระพุทธองค์ ผู้ไม่ลังเล
แคลงใจในคุณวิเศษ พี่จิตสิงห์ เห็นเป็นเช่นไรว่า ผู้ฉลาดด้วยอาการอย่าง
นั้น จะพึงถือคำสอนของท่านใด ทรงคำสอนของท่านใดไว้
ดังปรารภนั้น

* * * * * *

ด้วยเหตุและผลดังกล่าว อันพี่ จิตสิงห์จะพึงยกขึ้นปรารภ กระทำไว้ในใจได้

และ

จากตัวอย่างข้างต้น พี่จิตสิงห์จะพึงสนใจ ข้อความใด แล้วถือไว้
จะพึง ละทิ้งข้อความ ใด ลงได้บ้าง

 

คุณรู้ว่ารสนิยมหรือค่านิยมนั้นเป็นเรื่องอุปาทาน ที่เกิดจากความไม่รู้
แล้วตอนนี้คุณยังยึดอยู่หรือเปล่า หรือปล่อยวางได้บ้างแล้วเพราะ
การอบรมปัญญา

 

คุณอยากได้ยินผมกล่าวอะไรล่ะครับ

 

บางอย่างละได้ บางอย่างยังละไม่ได้
วัดจากความอยาก และไม่อยาก

ในความอยากและไม่อยาก ก็ต้องดูไปอีกว่า อยากไม่อยาก เพราะรู้หรือไม่รู้ครับ

 

ขออภัย เกมส์เล่นส่งข้อความนี้ แม้จะโพสเป็นตัวอักษรให้อ่าน

แต่ ด้วยเพราะ สายตา ของท่านอาจจะไม่เที่ยง จึงขอ
ยกคำพูดมาให้อ่านซ้ำ

หากไม่เข้าใจ ก็ขออนุญาติอธิบายว่า ไม่ต้องกล่าว

ทั้งนี้ พระพุทธองค์ท่านเป็นผู้ตรัสรับสั่งไว้เช่นนั้น คือ ให้กระทำไว้ในใจ