อานาปานสติ กำหนดลมหายใจ หรือปล่อยรู้ไปตามธรรมชาติ

ธรรมครูบาอาจารย์ พระอริยะสงฆ์ท่านแสดงไว้ดีแล้ว ไม่คลาดเคลื่อนแล้ว มันไม่มีความจำเป็นที่ จะต้องเอาความรู้ ที่ยังมีข้อจำกัดของผม ไปแสดงให้ ผู้อ่าน ผู้สนใจปฎิบัติธรรม ซึ่งอาจจะก่อความเข้าใจคลาดเคลื่อนได้

ว่าแล้วเอาอีกบทแล้วกัน

 

ก็เล่นเอาส่วนปลายมาพูดไง เอางี้ คำถามสั้น เมื่อรู้อานาปาน ของตัวเอง
แล้ว มันไปชลอความโลภ โกธร หลง ในสภาวะของพี่ ได้อย่างไร
ช่วยอธิบายหน่อย ..สาตุ๊

 

โกรธ โลภ หลง ถ้าจะละ มันต้องต่อยอดขึ้นไปอีกครับ ไปว่ากันที่การเห็นทุกข์ จนไล่ไปถึงสมุทัยครับ ไปว่ากันในลำดับสติปัฎฐานสี่ ไปละกันที่เห็นปฎิจจสมุปบาท ไม่ใช่ผมแล้วที่เอาส่วนปลายมาพูด

เห็นทุกข์กระจ่างแล้วหรือ จึงไปกล่าวถึงกิเลส ที่พูด ๆ กันอย่างโน่น อย่างนี้ มีแต่พวกประมาทฟุ้งธรรมทั้งนั้น สมาธิยังอ่อน ทุกข์ยังไม่เห็นเลย จะเอาอะไรไปละกิเลส

ไปหมั่นทำกรรมฐานให้มีความสงบให้ได้ก่อนดีไหม อานาปานสติกรรมฐาน เคยได้ยินไหม ที่ทำให้มาก แล้วจะทำให้สติปัฎฐานบริบูรณ์

 

เด็ก ฟันเพิ่งขึ้น ก็ย่อมชอบหัดเคี้ยว เป็นเรื่องปกติ

 

ก็ถึงได้วุ่นวายไงครับ เีถียงไม่เข้าท่า ที่ จขกท. พูดในส่วนของการเริ่มปฎิบัติ เริ่มวางหลักใจ วางบาทฐานของการดูลม ให้จับลมได้ มีสมาธิ แล้วค่อยลำดับความเห็นขึ้นไป มันก็ดีแล้ว

เห็นพวกรู้ดี เอาส่วนปลายมาพูด ไปเอาความเห็นที่พัฒนาแล้ว เอาช่วงรู้ลมปกติ มาพูด ธรรมคนละช่วงกันเลย เถียงอยู่ได้

ทำได้แค่นั้นก็ยึดมั่นถือมั่นซะแล้ว แล้วมันจะไปได้สักกี่น้ำ

ตัวเองแท้ ๆ เอาส่วนปลายมาพูด ตัวเองแท้ ๆ ที่ประมาทในธรรม

 

จะเห็นว่า พี่จินนี่ยังประมาทในธรรมาก คำที่ถามนี้มันอยู่ในส่วนของอนาปานเต็มๆ ที่ถามพี่ พี่อย่าเพิ่งไปไล่อย่างอื่นเลยนะ
การที่เราทำอานาปาน เรารู้ ลมหายใจ รู้ลมกายอยู่ เมื่อมีอะไรมากระทบปรับ
สติเราไม่แหว่งเลย ไม่ได้ถามว่าตัด แต่ถามชลอ เพื่อระงับ อย่าไปหลงกับโลกธรรมให้มาก คำถามง่ายๆ เอง พี่ก็ไม่สามารถให้ความกระจ่าง
เมื่อสติเรารู้อานาปานอยู่ มันจะประคองขณิกสมาธิในตัวหากเริ่มทำในตัว
ไปเรื่อยๆ เพื่อมีอะไร มากระทบ มันจะเริ่มเบา ใจเราไม่ทุนทุราย ไม่กระโดด
ไปรับเวทนาทางใจ เร็วกว่าที่เคย ไปเรื่อยๆ มันจะเริ่มละเอียด จนกระทั่งจิต
เห็นจิต เป็นมรรค

ปฎิจจสมุปบาท คำนี้แม้พระอานนท์ พระพุทธเจ้าก็ทรงตำหนิพระอานนท์
เพราะพระอานนท์ไปทูลพระพุทธเจ้าว่า รู้ปฏิจจสมุปบาท อานนท์ท่านเป็นผู้
ประมาทอยู่มาก สิ่งที่ท่านรู้ เพียงปลายผงธุลี ขนาดพระอานนท์เป็นพระโสดาบันแล้วนะ นี่คือ คำตรัสของพระพุทธเจ้า ที่กล่าวกับพระอานนท์

 

ที่กดไม่เห็นด้วยเพราะ ว่า เริ่มเข้าสู่โลกธรรมแล้วนั่น

ตัวหนังสือสีแดง คือ มานะทิฐิ

 

ยังเถียงอีก แนะนำด้วยความหวังดีเลยนะครับ

สมาธิ ที่มีกำลังพอจะเห็นสภาวะทุกข์ตามจริง พอจะเห็นกิเลส พอจะเห็นกระบวนการเกิดดับของขันธ์ อย่างน้อยควรจะเป็นอุปจารสมาธิครับ

ก็อย่างที่กล่าวอานาปานสติ ทำให้มากย่อมทำสติปัฎฐานให้บริบูรณ์ สติปัฎฐานทำให้มาก ย่อมเจริญโพชงฌ์ ไล่ไปอีกจนวิชชา และวิมุตติบริบูรณ์ ธรรมคนละส่วนนะครับ

ส่วนเรื่องกระบวนการเกิดดับแห่งทุกข์ หรือปฎิจจสมุปบาท ต้องดูตัวเองนะครับ ว่าปรมัตถ์ครบหรือยัง

มานะของหลบภัยหรือเปล่าครับ ที่อวดดี ถือดี ยึดมั่นในความเห็นตน ว่ามีภูมิรู้

หลบภัยต้องรู้จักประมาณตนเองนะครับ ถึงจะเป็นผู้ไม่ประมาท ตัวอย่างผม คัดธรรมของพระอรหันต์ หากไม่ถึงก็เป็นธรรมที่ใช่ถอดถอนทั้งสิ้น ก็ยังจะมีคนตามตำหนิบ่อย ๆ ทั้งที่คุณประโยชน์ มหาศาล

 

อืม หลบภัย ถอยกับมานะ ของหลบภัย ยอมคลุกเข่าให้ตัวเอง ลดมานะตัวเองดีกว่า
ทำไปเถอะ นะ .
หลบภัยถอยกับมานะของหลบภัย
ok นะ

 

การทำตัวเป็นแก้วเปล่า มันก็ใส่อะไรได้เยอะดีนะ

ไม่ยินดียินร้ายกับธรรมที่ได้ยินได้ฟัง
เจอธรรมที่ถูกใจ ตรงกับที่เรารู้มา ก็เฉยๆ
เจอธรรมที่ไม่ถูกใจ ขัดแย้งกับที่เรารู้มา ก็ไม่ปฏิเสธไว้ก่อน

ตราบใดที่เรายังไม่สัมผัสโลกุตตรธรรม เราจึงควรพิจารณาความเข้าใจของเราให้มาก ว่าถูกต้องหรือไม่ ทิฏฐิที่ผิดพลาดคลาดเคลื่อน เกิดขึ้นบ่อย เกิดขึ้นได้ทั่วไปกับทุกคน แล้วมีเหตุผลอะไรที่คนนั้นจะไม่ใช่เรา

สุดท้ายขอย้ำอีกว่า อย่าประมาท ...............................

 

รู้ได้อย่างไงว่านั่นเป็นมรรคแล้ว ตามธรรมอริยสัจจ์สี่ไล่เรียงตามลำดับ คุณละสังโยชน์สาม น้อมไปรู้นิโรธ คุณหักสงสารวัฎ คุณทำลายมิจฉาทิฐิได้แล้วหรือ จึงสรุปว่ามันเป็นมรรค

 

..........หวัดดี โมเอะ
ปลาเป็นเฝ้าคุยกับปลาตาย ปลาตายมันจะรับรู้ไหมนั่น
ปลาเป็นอยากให้ปลาตายลุกมาว่ายน้ำได้เหมือนตน
ตกลงแล้วปลาเป็นโง่ หรือปลาตายมันโง่กว่ากัน ล่ะนั่น
ปลาเป็นมันรู้ตัวได้ว่าทำอะไรอยู่ แต่ปลาตายมันไม่รู้ตัว ไม่รับรู้อะไร
ปลาเป็นมันย่อมรู้ได้ว่ามีประโยชน์จึงทำ ไม่มีประโยชน์ก็หยุด
ปลาตายมันไม่ต้องทำอะไร เพราะมันไม่รู้ว่าต้องทำอะไรไง
วันไหนปลาตายมันรู้ตัวว่าตายแล้ว และมันอยากจะเป็นขึ้นมาบ้างมันก็ขยับตัวเองแหละ

ปลาเป็นคือปลาที่รู้ว่า อย่างไหนคือปลาเป็นอย่างไหนคือปลาตาย รู้ทั้ง 2 สภาวะ
ปลาตายคือ ปลาที่ไม่รู้ว่าปลาเป็นเขาเป็นกันอย่างไร รู้จักแต่ตายอยู่สภาวะเดียว

คุยกับโมเอะ เนาะ

 

พี่จินนี่ก็เห็นว่า หลบภัยได้กล่าวก่อนไปแล้วว่า หลบภัย ของถอยให้กลับมานะตัวเอง ที่มันชูเด่นอยู่

ประโยคนี้ ทำให้รู้ว่า จะอธิบายไปก็ไร้ความหมาย

หลบภัยเลยต้องถอย กับมานะของตัวเองไงล่ะ

 

มีข้อสงสัยนิดนึง

ปลาเป็นทำไมรู้ทั้ง 2 สภาวะ หรือว่าเคยตายมาก่อน...?

 

เพราะว่าปลาเป็นรู้ว่า จะว่ายทวนกระแสน้ำอย่างไง ส่วนปลาตาย ก็จะตายแช่ โดยไม่รู้ว่า ได้ลอยไปจะถึงน้ำตกอยู่แล้ว
เมื่อปลาเป็นเริ่มขยับตัวก็จะสู้ว่ากระแสน้ำมันแรง แต่ก็ให้เข้ากับกระแสน้ำได้

 

อยู่ดี ๆ มาแขว่ะ แขว่ะแล้ว ไร้ข้อโต้แย้ง ขัดใจในธรรม แล้วมาอ้างถอย

งั้นพี่ก็จะถือว่าหลบภัยขาดสติ นึกคิดเอาธรรมเข้าข้างตัว แล้วมาพูด มากล่าวในที่ที่มีผู้ปฎิบัิติสนใจอยู่มาก ซึ่งมันอาจทำให้ผู้ปฎิบัิติอื่นเข้าใจธรรมไม่ถูกต้อง

จะถือว่าอ้างตัวว่าเป็นผู้สนใจธรรม แต่หวังลม ๆ แล้ง ๆ ว่าปัญญาจะเกิดเองได้ เลยประมาทในธรรม ไม่ถือศีล ถือสมาธิ เป็นวัตร เป็นผู้ยากแก่การขัดเกลา

จะพูดก็เพ้อเจ้อ จะคิดก็เต็มไปด้วยความหลง จิตใจนั้นเต็มไปด้วยนิวรณ์ธรรม

ที่ถามไม่ต้องตอบก็ได้ ถือว่าได้ถามไปแล้ว ฝากไว้อีกอย่างหนึ่งนะ พอเจอธรรมที่ขัดใจแล้วก็หนี บ่ายเบี่ยง ก็เท่ากับไม่รับธรรมนั้น ระวังเป็นการปิดกั้นตัวเอง ที่จะเจริฐธรรมต่อไป เพราะการเห็นธรรม ต้องเห็นทุกข์ก่อนเป็นลำดับแรก ซึ่งขึ้นชื่อว่าทุกข์ มันไม่มีหรอกที่จะถูกใจชอบใจ

เอาเท่านี้ หวังว่าจะคิดได้

 

การว่ายทวนกระแสน้ำ กับการลอยแช่ ควรทำแบบไหนดี

ว่ายไปสุดต้นน้ำแล้วยังไง ลอยตกน้ำตกแล้วยังไง ผู้รู้ชี้ทางด้วยเถิด...

 

พี่จินนี่ ทุรนทุราย กับโพสเหรอ อ่านแล้วระงับใจไม่ได้เหรอ
อ้าว ไหนว่าอานาปานดี จนเข้าใจ ปะกิด สะมุด ปะ บาด ไง เรียกยากจริงเยย:boo: ว้า ถือศีลที่ไหน กันนี้ ..:'(

 

เดี่ยวมา มีธุระกับ animal / hold on pls .
i will come back..

 

หลบภัยเอ๋ย เรื่องของเรื่องมันจะไม่มีอะไรหรอก หาก จขกท. ไม่ได้ชื่อขันธ์

นี่บังเอิญว่าชื่อขันธ์ไง หลบภัยถึงได้มาแย้ง

บังเอิญผมก็เห็นไปในทางเดียวกัน จึงถูกโต้แย้งอีกคน

ดูจิตตัวเองให้ปรกติก่อน ดีไหม ผมไม่มีเจตนาร้ายกับคุณหรอก