เมื่อข้าพเจ้าไปขออโหสิกรรมกับ ''พระนางเรือล่ม''

อืม........

คนพร้อมที่จะเข้าใจก็มีนะ.........

มีอะไรก็เล่าสู่กันฟัง..........

หากสื่อถึงกัน...........

ก็จะเข้าใจ...................

 

ถึงวาระแล้วมั้ง..........


วันที่ไปกรรมฐานยังมีคนเอ่ย....กระทบเรื่องนี้........

เรารู้เพียงแต่ว่า ตอนนี้ วันนี้ ขณะนี้ เราเป็นใคร.....

อดีต มันผ่านไปแล้ว........

แก้ไขไม่ได้ ใช้ชีวิตปัจจุบันนี้ให้ดีที่สุดเถอะนะ

 

ครับ คุณสายฝนฉ่ำเย็น บางที อนาคตยังบอกเราไม่ได้เลยหละ แต่อยู่กับปัจจุบันดีที่สุด อดีตก็คืออดีต มันผ่านไปแล้ว หวนคืนมาไม่ได้ คนที่รู้ที่เห็นใช่ว่าจะมีความสุข

อนุโมทนา

 

ขอโทษทีที่อ้างอิง...สำหรับพระองค์ท่านแล้วไม่รู้ว่าเหมาะสมแค่ไหน ขอให้คุณสร้อยฟ้าชี้แนะที่ คุณพรรณนาจะบอกคุณchutttด้วยครับ

เสด็จปู่พระปิยะฯ ท่านเคยบอกอยากหลายคนว่าอย่างไปยึดติดกับอดีต
อดีตก็คืออดีต หวนกลับคืนมาไม่ได้ ทำปัจจุบันให้ดี อดีตที่แสนปวดร้าวมีหลายอย่างหลายเหตุการณ์ที่พระองค์ท่านผ่านเข้า เพราะผมเคยถามบางอย่างกับคุณสร้อยฟ้ามาแล้ว...ขอเพิ่มเติมที่คุณสร้อยฟ้าได้บอกมา *ผู้ที่ใกล้ชิดกับพระองค์ท่านเท่านั้นถึงจะรู้ว่าเป็นเช่นไร* ตัวพรรณนาเองไม่รู้อะไรเลย ก็ถือว่าโชคดีในระดับนึง แต่ก็อยากโหยหาอดีต มันคือ กิเลส ของเราจริงไหม

พระองค์เข้าใจทุก รูป ทุกนาม "แต่อย่ายึดติด"

 

ขอบคุณมากคับที่เตือน เตือนตรงๆ ก็ได้ คือสำหรับกลุ่มทหารแล้ว จะเรียกพระองค์ท่านว่าเสด็จปู่ทุกนาย และกรมหลวงชุมพร ฯ ก็จะเรียกท่านว่าเสด็จเตี่ย ผมอาจจะติดมา ขอโทษหากพูดผิดไป ยังมีอะไรที่ผมใช้คำพูดผิดหรือป่าว

 

ผมขอพูดถึงถึงสิ่งศักสิทธิที่เรายึดติดหน่อย คือบางท่านอาจจะเคารพเทพหลายๆ องค์ แม้กระทั่งผมก็เคยครับ(ผมขอประทานอภัยเอ่ยนามไม่ได้ลบหลู่)เช่น จตุคาม ถามจริงๆ มีใครเคยเห็นมั้ย เคยสัมผัสมีกี่คน แต่เทพที่ผมนับถือคือ พระปิยมหาราช ความดีของท่านที่ผมนับถือคงไม่ต้องบอกว่ามีอะไรบ้าง ส่วนความศักสิทธิมีจริงหรือไม่นั่นอีกเรื่องนึง ที่ผมพูด ผมเชื่อว่าเทพทุกองค์มีจริง แต่เราต้องใช้วิจารณญาณในการแสวงหาความศรัทธา หรือยึดติด ถ้าหากในบอร์ดนี้มีผู้ที่สามารถสั่งสอนบุคคลอื่นได้ ผมอยากให้นำเรื่องนี้ไปอธิบายให้ผุ้ที่กำลังงมงายใบบางอย่างได้เข้าใจ ส่วนตัวผมไม่มีโอกาสและไม่มีความสามารถพอที่จะแสดงธรรมให้คนอื่นเค้าฟัง วิจารณ์บทความผมได้นะคับ

 

ก็เห็นหลายคนเรียกพระองค์ว่า เสด็จพ่อรัชกาลที่ ๕ บ้าง เสด็จพ่อ ร.๕ บ้าง เสด็จปู่บ้าง ถ้าหากว่าเราเอ่ยถึงพระองค์ท่าน ด้วยความศรัทธา ความเคารพที่มาจากใจจริงๆ คงไม่ผิดอะไรเพราะทุกอย่างออกมาจากข้างในใจ จากในจิต ใจดี จิตดี ทุกอย่างก็ดีตาม........

 

อืม.....

ความทุกข์ของมนุษย์ อยู่ที่ความคิด

หยุดคิดไม่ได้ มนุษย์เป็นเหยื่อของความจำ คืออดีต ซึ่งพอคิดไปในอดีต มันจะเชื่อมไปในอนาคต ถามว่า ทำอย่างไร จะหยุดให้ได้ ก็ต้องอยู่กับปัจจุบัน

ขณะคิด ไม่รู้
ขณะรู้ ไม่คิด

เราต้องใช้สติ เป็นแมว ใช้จับจิตที่เราคิด (หนู) รู้ว่าคิด ก็ใช้สติรู้

ไม่ใช่ว่าต้องตลอดเวลา ทุกขณะ แต่ให้รู้ต่อเมื่อ มีสติรู้ ไม่ใช่ว่าเดินข้ามถนนแล้วใช้สติจับความคิดอยู่ คงไม่ดีแน่

ปัจจุบัน คนเรามักถือเอาว่าบุญมีกุศล มากกว่าการปฏิบัติเสียแล้ว เร่งทำบุญมากเพื่อจะหวังให้ได้ตามที่หวัง แทนที่จะพ้นทุกข์ได้จริง กลับทุกข์เพราะต้องหาเงินมาทำบุญให้เยอะ นี่คิดผิดมหันต์เลย

ถ้ากล่าวกันเรื่อง ชาวพุทธ กราบ 3 อย่าง คือพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ นี่คือชาวพุทธ ส่วนวัตถุมงคล เทพเทวานี่ไม่ได้ว่าห้ามกราบหรือห้ามเคารพนะ เคารพได้ แต่พอควร ไม่ได้ให้ยึดติดสิ่งใดสิ่งหนึ่ง มากจนเกินพอดี ชาวพุทธควรเป็นผู้มีเหตุมีผล มีศรัทธาอย่างมีเหตุผล ไม่ใช่เชื่อไปหมดว่าดี เลว

สำคัญที่สุดอยู่ที่ตัวเราเองนะ อะไรหรือสิ่งใดก็ช่วยเราไม่ได้ ถ้าเราไม่ช่วยเหลือตัวเองก่อน

อัตตาหิ อัตโนนาโถ

 

อนุโมนาครับ...ตราบใดที่เทพยังเคารพซึ่งพระพุทธองค์เทพองค์ยังต้องการถึงองค์สัมมาฯ

 

ถ้าหากเข้าใจพระองค์ท่านฯ มิควรถวายเหล้านะ เพราะจะเหมือนดึงท่านลงมาสู่สิ่งที่ไม่ดี มอมเมาอีกต่างหาก ท่านจะช่วยก็ช่วยไม่ค่อยได้
การเป็นเทพมีหลายระดับชั้นญาณท่านมีหลายภาค ก็เหมือนอย่างคนนั้นหละหลายยศหลายตำแหน่ง สิ่งที่ท่านโปรด
คือการไหว้พระ สวดมนต์ ทำสมาธิ ทำบุญตามกำลังแรง เคารพพ่อแม่ ถวายน้ำเปล่า หรือ น้ำชา ผลไม้ (ยกเว้นขอคาว)หากถ้าจะถวาย ซึ่งที่บ้านทำอยู่นะ โชคดีที่ท่านมาสายทางธรรมะ

สิ่งที่พรรณนาบอกนี้ก็นานาจิตตัง แล้วแต่ละท่านคิดก็แล้วกัน

 

อนุโมทนา จริงครับอยู่จิตนะ

 

อนุโมทนาสาธุค่ะ
บางอย่าง หรือ บางเรื่อง ถึงรู้ ถึงเห็น ก็ไม่สามารถนำบอกกล่าวได้มากมาย นั่นเพราะ.....ปัจจัตตัง...ที่เกิดขึ้นเฉพาะตนนั้น เกิดด้วยสัญญา เกิดด้วยวิบากกรรม เกิดด้วยบุญบารมี ที่สะสมมา ในหลายภพชาติที่ได้เกิด .... เมื่อรู้ เมื่อเห็น ก็เป็นเรื่องที่เห็นเฉพาะตน .... ถึงได้บอกไงคะ บางคนเห็น รู้ ว่าตนเป็นใคร หรือ เป็นอะไร แค่นี้ ก็ทุกข์ทรมาณแสนสาหัสแล้ว อดีตจบแล้ว ผ่านแล้ว ได้เกิดใหม่เพื่อใช้กรรม เพื่อสร้างบุญบารมีต่อ ก็ทำปัจจุบัน สร้างบุญบารมีจากปัจจุบันต่อไป ให้ “ดีที่สุด” โดยไม่สร้างกรรมใหม่ขึ้นมาอีก เพราะสิ่งที่เห็นนั้น ครูบาอาจารย์ท่านก็ให้เห็นวิบากกรรมของตนเอง ไม่ใช่ให้เห็นอดีตชาติ เพื่อให้รู้ว่า “เคยใหญ่” แล้วเกิดมาชาตินี้ ต้องป่าวประกาศว่า “ฉันเป็นใครมาก่อนในอดีต” ก็เลยมีบางท่านเข้าใจผิดว่า เห็นแล้ว ฉันเป็นใคร .... ต่อจากนั้น ถามว่า “เห็นแล้ว แล้วยังไง” ในเมื่อ ปัจจุบันได้เกิดมาทำงานเป็นลูกจ้างบริษัท หาเช้ากินค่ำ “อดีต” ที่เห็น ช่วยอะไรได้ไหม...ที่ให้เห็นคือวิบากกรรม ทำอะไรไว้ แล้วจบยังไง ทำไมถึงเป็นเช่นนั้น นั่นคือความจริงที่ให้เห็น ว่าเคยทำกรรมกับใครไว้ หรือ มีวิบากกรรมร่วมกับใครไว้ แล้วจะหลุดพ้นจากกรรมนั้น ด้วยวิธีไหน ... ทางเดียว ... คือ สร้างบุญกุศล ส่งให้ พร้อมทั้งรักษาศีล ๕ ให้บริสุทธิ์....นั่นแหละ คือ สิ่งที่เสด็จพระองค์ท่านต้องการให้บริวารของท่านได้สร้าง และหมั่นทำ เพื่อให้หลุดพ้นจากวิบากกรรมที่ได้กระทำกันไว้....

ส่วนเรื่ององค์เทพฯ เมื่อคุณยังสัมผัสไม่ได้ ไม่ได้หมายความว่า ท่านมีจริง หรือ ไม่จริง เพราะ....ผู้ที่สัมผัสได้ เขาก็มี ด้วยการปฏิบัติที่เขาทำ ด้วยสัญญาของเขา ด้วยบารมีที่ท่านหนุนนำกันอยู่ จึงไม่แปลกที่บางท่าน อาจจะเห็นกายใน หรือ กายหยาบ ขององค์เทพเหล่านั้น ...

ถามว่า ทำไม จึงต้องเชื่อเรื่ององค์เทพ...ก่อนจะเชื่อเรื่ององค์เทพ...โดยส่วนใหญ่แล้ว ... เชื่อในพระพุทธองค์เป็นอันดับแรก เชื่อในพระธรรมของพระองค์ที่ทรงได้แสดงไว้ เพื่อให้สาวกของพระองค์พ้นทุกข์ เมื่อสาวกทั้งหลายได้กระทำแล้ว เกิดความปิติ เกิดความหลุดพ้น ... นั่นคือ กุศล บุญ บารมีของเขา

ทีนี้....เมื่อคนที่สร้างบุญสร้างกุศล สร้างบารมี...มีบุญมีกุศลมีบารมี...องค์เทพท่านก็จะเวียนกันมาประทานพร อุ้มสมในสัญญาเดิมของกันและกัน หนุนนำกันและกัน ไม่จำเป็นต้องมีแค่องค์เดียว แต่อาจจะมีหลายๆ องค์ในเวลาเดียวกันก็ได้ ท่านจะเวียนกันมา นำผู้นั้นสร้างบุญสร้างกุศลเช่นเดียวกัน ...
ยกตัวอย่างเช่น....ถ้า นาย ก. สร้างบุญกุศล ด้วยการปฏิบัติภาวนา ถือศีล กินมังสวิรัตน์ ภาวนาทุกลมหายใจเข้าออก แบบนี้ องค์เทพท่านชอบ เพราะเป็นผู้มีศีล มีสัตย์ นาย ก. ปฏิบัติไปจนสื่อกับองค์พระศิวะได้ ถามว่า แปลกไหม “ไม่แปลก” เพราะนั่นคือ ปัจจัตตังที่เกิดขึ้นเฉพาะบุคคล ถามว่าผิดไหม อะไรคือ ข้อบังคับว่า นั่นคือผิด นี่คือถูก วัดกันตรงไหน เอาอะไรวัด ถ้า นาย ก. เข้าใจข้อนี้ ก็จะส่งบุญกุศลกลับไปให้ท่าน ในบทกรวดน้ำก็มี “ท่านองค์เทพเทวาทั้ง 16 ชั้นฟ้า 15 ชั้นดิน 14 ชั้นบาดาล” และ นาย ก. ไม่ได้ยึดติด คือ เห็นก็ให้แค่เห็น รู้ก็ให้แค่รู้ แต่ไม่ยึดติดว่า “ฉันมีดีนะ ถึงขนาดพระศิวะท่านมาดูแลทีเดียว” ภูมิธรรมของ นาย ก. ก็สูงขึ้น เพราะเดินตามทางของพระพุทธองค์ “มัชฉิมา” แต่ถ้าสมมุติ...นาย ก. เกิด หึกเหิม...กลับคิดว่า ตนเองคือ พระศิวะ กลับชาติมาเกิด ทีนี้ ก็สนุกแล้ว ยึดติดแล้ว หลงแล้ว แล้วการปฏิบัติต่อเป็นอย่างไร ก็ไปไม่ถึงไหน เพราะมัวแต่หลงกับการปรุงแต่งของจิตตน...

เป็นปัจจัตตัง เป็นสัมผัส ที่สัมผัสได้เฉพาะตน นะคะ

สาธุ...

(เป็นความเห็นส่วนตัวนะคะ ถ้าไปกระทบใครให้เกิดความเจ็บช้ำน้ำใจ หรือ เกิดความไม่พอใจ ในข้อความของดิฉัน...ก็ขออโหสิกรรมซึ่งกันและกัน มา ณ ที่นี้ ด้วยนะคะ)

 

อนุโมทนาจ่ะ

พี่อ้อ มาซะยาวเลย...อิ อิ

พี่อ้อ ก็ผ่านช่วง ทรมานมาแล้ว... เค้าก็ผ่านมาแล้ว

แต่วันไหน นึกคลึ้มมอก คลึ้มใจ ก็มานั้งทรมานเล่นๆ กันอีก อิ อิ..... เปล่าหรอก เค้าเรียกว่าทบทวนความจำ งุงิ งุงิ.......

 

ลืมอีกเรื่องอ่ะจ่ะ เรื่อง เรื่อง"ใหญ่ๆ"

ที่จริงพระองค์ท่านไม่เคยสอนให้ลูกๆ ของพระองค์คิดว่าตนเองใหญ่ สอนแต่ว่าต้องรู้จักอ่อนน้อมถ่อมตนต่อผู้ใหญ่ อยู่ให้สมฐานะในศักดิ์แห่งตน ไม่โอ้อวดถือตนเองว่าเป็นลูกของพระองค์แล้วจะทำอย่างไรก็ได้....

ฉะนั้น ขอบอกว่า ใครรู้ตนรู้ตัวโดยนัยของ"ปัจจัตตัง" ก็ไม่น่าจะลืมข้อนี้.......

 

ถูกต้องครับ...คุณพี่สร้อยฟ้าความอ่อนน้อมถ่อมตนเป็นสิ่งที่สำคัญใช้กับชั้นสามัญชนก็ได้ เข้ามาอ่านอบอุ่นแล้วยินดีจัง...

 

ความอ่อนน้อมถ่อมตน ทุกคนพึงต้องมี นะ.....

เพราะว่า ความใหญ่ ถ้าทุกคน ต่างคนต่างใหญ่ ก็จะอวดแต่ความใหญ่คับฟ้า ไม่มีใครยอมใคร ไม่มีใครเกรงใคร ความวุ่นวายก็จะตามมา เพราะไม่มีใครฟังใครเลย........

 

เป็นการอธิบายที่ตรงและเห็นภาพมากเลยขอบคุณมากคับ ตรงกับที่ผมกำลังกังขาอยู่พอดีเลยหวังวันหลังผมสงสัยอะไรคงเข้ามาถามได้อีกนะ

 

อิฉันก็เป็นมนุษย์เดินดินคนหนึ่ง ที่ยังหาเช้ากินค่ำ มีครอบครัวที่ต้องดูแล และรับผิดชอบ แต่ก็มีหน้าที่ที่ต้องปฏิบัติส่งบุญกุศลกลับไปเช่นเดียวกัน ถ้ามีสิ่งใดที่พอจะตอบได้ยินดีตอบให้นะคะ อาจจะรู้มากบ้างน้อยบ้าง หรือ เนียนๆ ไป ก็ต้องอภัยมา ณ ทีนี้ด้วยนะคะ สาธุ

 

อนุโมทนา สาธุ เจ้าค่ะ


หนูเองก็ยังด้อยนัก


ปากดีไปงั้นเอง

 

เค้าก็ยังเด็กเหมือนกัน ไม่ประสีประสา อิ อิ........

ให้พี่อ้อ โตคนเดียว ....