เมื่อข้าพเจ้าไปขออโหสิกรรมกับ ''พระนางเรือล่ม''

เล่าเรื่องเก่าเก่าเคยร้าวลึก

ด้วยสำนึกตรึกตรองกับความหลัง

อิฐเก่าเก่ากำแพงเก่ากร่อนผุพัง

เหมือนความหลังพังครืนกลืนความจำ

สายน้ำไหลวนไปไม่ผันกลับ

ความลับดับล่วงไปตามความหลัง

ใครจะล่วงรู้ได้หรือใครทำ

มันดำดิ่งลงไปกับเวลา...

 

โอ้ความเก่าร้าวจิตคิดสำนึก

ผ่านไปแล้วยังตรึกถึงความหลัง

บอกตัวเองอย่าคิดโศกระกำ

ก็ยังย้ำน้ำตาพรากอกระทม

โอ้ละหนอรออะไรก็ไม่รู้

ต้องมาดูวนไปมาช่างน่าขำ

ติดอยู่แต่อดีตและความจำ

ใจถลำหวนไห้ให้อาดูร

บอกตัวเองจงอยู่แต่ขณะนี้

ยังจะมีแอบมาอ่านช่างดูเขลา

ตลกตัวเองจริงหนอตัวของเรา

ส่งจิดเอาออกนอกกายทุกเวลา

ร้องไห้ไปทำไมก็ไม่รู้

ดูสิดูดูที่จิตคิดไฉน

สังขารนั้นล่วงลับดับลงไป

แต่จิตไซร้วนไปก็เวียนมา....

 

มองภาพเก่า เล่าขาน สู่อดีต
เป็นเหมือนมีด กรีดใจ อย่างไรนี่
อาจรฤก มิได้ ในทันที
ความรู้สึก ตรึกตรองดี ที่หวนมา

เหมือนกำแพง แลงอิฐ มาปิดกั้น
มีฉากอัน กั้นวาง ขวางตรงหน้า
แต่รับรู้ อยู่ได้ ในวิญญา
สิ่งต่างต่าง ที่ผ่านมา อาจพาเลือน

มีหลงลืม ตามกาล วารวันผ่าน
ตราประทับ แห่งวันวาร นั้นยังเหมือน
แม้ผ่านไป ร้อยกว่าปี ที่ลางเลือน
ความรู้สึก ยังย้ำเตือน ถึงวันวาร

คงคอยเฝ้า เว้าวอน ย้อนความกล่าว
ภาพความเก่า เราเคยอยู่ คู่คำขาน
สายน้ำตา ไม่เคยแห้ง จากวันวาร
เคยพบพาน พลัดพราก ยากจะลืม....

 

ตอนนี้พระธิดาองค์เล็กมาเกิดใหม่แล้ว ผมจะไม่คุยเรื่องนี้กับคนที่เข้ามาเพื่อท้าทายหรือลองของ แต่ถ้ามาเพื่อพิสูจน์แล้วศรัทธาในความดีผมยินดีแนะนำให้รู้จัก มาเกิดเป็นสามัญชน

 

ไม่ได้ลองของนะ

แต่ สงสัยว่าพระองค์ไหน

 

ใครจะรู้ อวดบ้าง อ้างว่าใคร
ใครจะรู้ อวดกับใคร ให้ใคร่รู้
ใครจะยก อวดค่า หรือว่าตู่
นั้นคงรู้ คู่กับตน อยู่คนเดียว....

...............

จักร้ายจริง อิงเท็จ หมกเม็ดแสร้ง
เขานั้นจัก มิแสดง รู้ทุกสิ่ง
อ้างคำไว้ ร้ายโทษ มิโปรดจริง
ล้วนทุกสิ่ง พิงพึงได้ เฉพาะตน

ณ โวหาร กาลนี้ มีที่บอก
จริงหรือหลอก บอกไว้ ให้สับสน
ตัวของตน คนสร้าง ระยางค์ตน
เฉพาะตน รู้แล้วหรือ คืออะไร....

 

เพราะตัว ฉันนั้น ยังไม่รู้

เห็นจริงอยู่ เฉพาะหน้า ยิ่งสงสัย

อะไรหนอ ใครเล่า ว่ากันไป

งงงวยใจ ค้นหา แต่เราเอง

ใครจริงแท้ ใครแน่ อิฉันไม่รู้

ที่รู้รู้ คือว่าฉัน ตอนนี้หนา

เป็นตัวฉัน อย่างนี้ มีหูตา

ไว้ฟังอยู่ รู้ค่า เรื่องบุญกรรม....

 

ขอบคุณมากสำหรับคำเตือนก่อนที่ผมจะทำอะไรลงไป คุณสร้อยฟ้าพูดถูกขอบคุณมากคับ ถึงผมพูดไปแล้วคนที่เขาไม่เชื่อก็หาว่าเราเสแสร้ง หรือหาผลประโยชน์ บางทีการที่เรารู้อยู่คนเดียวก็ดีเหมือนกัน ขอบคุณมากที่เตือนสติ เพราะบางทีการที่เรารู้อะไรมากเกินไปก็เป็นทุกข์ ไม่รู้เลยก็ทุกข์ ยิ่งถ้ารู้แต่แก้ไขอะไรไม่ได้ยิ่งทุกข์หนัก

 

ขอบคุณที่เข้าใจนะ.....

กลอนนี้มิได้แต่ง "ว่า"
แต่แต่งกลอนเพื่อเตือน

เพราะสิ่งที่จะบอกให้คนอื่น ผู้อื่นรู้ ก็ถูกต้องแล้วว่า คนอื่น ผู้อื่น จะเชื่อตามหรือไม่ก็เป็นปัญหา เพราะเขาก็มีสิทธิ์ที่จะคิดในทางดีหรือทางไม่ดี สุดท้ายผู้ที่จะเสียก็คือ คุณchuttt กับคนที่คุณพูดถึง.... แต่ที่สำคัญอีกอย่าง ไม่ว่าคนที่กลับมาเกิดอีกครั้งจะเป็นหรือไม่เป็น จะจริงหรือไม่จริง เขาต้องการให้เปิดเผยตัวของเขาหรือเปล่า นี่คือสิ่งที่เป็นห่วงแทน

ขอบคุณที่เข้าใจนะ และขอโทษหากกลอนที่แต่งทำให้คุณ chuttt ขุ่นเคืองใจ ....

 

รู้ตนรู้ตัวก่อน......คงดี
ร้ศีลจริยามี........คงชอบ
รู้ควรแก่นาที.......คงรู้...ควรกาล
รู้ตนดีควรกอบ.....ความรู้...คู่ตน

..................................

 

ขนาดยังไม่ทันอ่านจบก็ขนลุกมากๆเลยขออนุโมทนากับทุกท่านที่เกี่ยวข้องกับพระองค์ท่านค่ะ

 

จริงแท้และแน่นอน....อนุโมทนา สาธุ ปัจจุบันเท่านั้น เป็นตัวบอก “อนาคต”

 

อนุโมทนา สาธุ ..... ^__^

 

อนุโมทนา....

อดีตจบสิ้นไปแล้ว คงเวียนไว้ซึ่งบุญกรรมเท่านั้น...
เมื่ออดีตของตนเวียนมา...เล่าอีกครั้ง...ให้แก่ตนฟัง
ก็เป็นเรื่องที่เจ็บปวด แสนสาหัส และ ทุกขเวทนา
เป็นเรื่องของจิตของตนเท่านั้น...มิมีใครอยากเอ่ยอ้าง..
เพราะ...เอ่ยอ้างไป...เกิดประโยชน์สิ่งใดเล่า...
เขาจึงไม่เอ่ยอ้างกัน....เป็นเรื่องที่รู้...ก็รู้เฉพาะตน...

สาธุ...

(เข้าใจในทุกดวงจิต (รวมถึงตัวสายฝนฯ ด้วย) ที่เวียนว่ายอยู่...ยัง...มิรู้จบ)

 

..............อดได้...ทนได้...ทำใจได้............

..................เห็นทุกข์ไม่มีทุกข์................

มีความทุกข์ หยุดทำ หยุดพูด หยุดคิด ตั้งสติใช้ปัญญา
อาศัยอดทน อดกลั้น หยุดทุกสิ่งทุกอย่างไว้ก่อน......

 

ขอบคุณมากทุกท่านที่ยังรัก และอาลัยพระองค์ท่านทั้งสามพระองค์และอีกหนึ่งพระองค์น้อยที่อยู่ีในครรภ์ ผมอีกคนนึงที่รักและอาลัย และได้รับรู้เรื่องราวหลายอย่างเกี่ยวกับเหตุการณ์ เรื่องที่ปรากฎ กับความจริงที่เกิดขึ้นคนละเรื่องกัน แต่เราพูดไปแล้วก็แก้ไขอะไรไม่ได้แม้กระทั่งสิ่งที่จะเกิดขึ้นในอนาคต ถ้าหากคุณรู้ แต่พอเราจะพูดก็มีคนมาเตือนแบบนี้แหละกี่ครั้งต่อกี่ครั้งกี่เรื่องต่อกี่เรื่องผมก็บอกใครไม่ได้ ถ้าเป็นตัวคุณเองคุณจะทุกข์มั้ย ถ้าป่าวประกาศไปคนอื่นคงว่าผมบ้าทุกวันนี้ผมเลือกที่จะบ้าในใจผมคนเดียว แล้ววันหลังจะมาบรรยายต่อวันนี้ทำงานก่อน

 

ผมลืมบอกไปมีคนที่เข้าใจผมอยู่คนเดียว คือเสด็จปู่ พระปิยะ ฯ

 

ช่วงเวลานั้น เราได้ผ่านมาแล้ว ความรู้ และความรู้สึกอยู่เต็มอก ที่เรารู้อยู่แล้วบอกใครไม่ได้ เล่าแล้วไม่มีใครเชื่อ จนทำให้คนรอบข้างมองว่า บ้า หรือ ดี
กว่าจะผ่านเวลานั้นมาได้ เกือบได้รับคำว่า เป็นคนบ้าจริง

ความสับสนระหว่างเวลาปัจจุบันกับเวลาของอดีตมาปะปนกัน ถึงแม้ขณะนี้กลิ่นของอดีต ความรู้สึกของอดีตยังอยู่ สิ่งต่างๆ ยังคงคุ้นเคยอยู่ ภาพเก่าๆ จิตวิญญาณของอดีตที่ยังคงส่งรอยยิ้มมาให้ ทุกสิ่งทุกอย่างยังคงเรียกหากันอยู่ทุกวัน

สิ่งเดียวที่ทำได้คือความอดทน ทนต่อความทรมาน ทนต่อความรู้สึกที่ระบายออกมาให้คนอื่นเข้าใจความรู้สึกนี้จริงๆ ไม่ได้
เก็บความคิดถึง เก็บความอบอุ่นความห่วงหาถึงกัน นำมาให้ระลึกถึงในเวลาที่ต้องทน.......

 

สร้อยฟ้ามาลา

นี่แหละคือคนที่ผมกำลังค้นหา ผมอยากสนทนากับคุณมากจริง ๆ ผมจะติดต่อกับคุณได้อย่างไร บางทีคุณอาจชี้ทางสว่างให้ชีวิตผมได้ suwetk@hotmail.com ถ้าไม่เป็นการรบกวน ทิ้งหมายเลขโทรศัพท์ให้ผมผมจะติดต่อกลับ หรือทำยังงัยก็ได้ที่สามารถติดต่อได้ ปัจจุบันนี้ผมอยู่ในกลุ่มที่ไม่มีความสว่างในชีวิต มีแต่การเอาตัวรอด แก่งแย่งชิงดีชิงเด่น ผมรู้ได้ซึ่งผิดชอบ ชั่วดี แต่ถ้าเราทำตัวสะอาด เราก็จะกลายเป็นแกะดำทันที คงเข้าใจนะ ผมถึงบอกงัยว่าการที่เรารู้แต่แก้ไขอะไรไม่ได้ บอกใครก็ไม่ได้มันเป็นทุกข์มาก

 

คุยกันที่บอร์ดนี่แหล่ะ มีเพื่อนๆ ที่สามารถให้คำปรึกษาได้เยอะแยะเลยนะ.....

อีกอย่าง ภูมิยังไม่สูง ปัญหาบางอย่างก็แก้ไม่ตกเหมือนกัน ถึงได้เข้ามาบ่นที่นี่อยู่เรื่อยๆ ไง....