"ธรรม" กับ "ความขัดแย้ง"

"ธรรม" ของพระพุทธองค์ เมื่อนำไปประพฤติปฏิบัติ จะเป็นไปเพื่อความสุข สงบ ระงับ จากกิเลสและความวุ่นวายทั้งหลายทั้งมวล เหตุใดจึงไม่สงบ เป็นทุกข์ มีแต่ความเดือดร้อน ร้อนรุ่ม วุ่นวาย มีแต่ความขัดแย้ง

"ธรรมใด"ที่นำไปปฏิบัติแล้วเกิดความสุข ความสงบ ระงับความวุ่นวายขัดแย้งได้ เรียกว่า"ธรรมนั้นของจริงของแท้"
"ธรรมใด"ที่นำไปปฏิบัติแล้วเกิดความทุกข์ ความวุ่นวาย เกิดความขัดแย้ง เรียกว่า"ธรรมนั้นของปลอมของเทียม"

แม้ธรรมนั้นจะเป็นของแท้ของจริง เมื่อสถิตอยู่ใน "โมฆะบุรุษ" ธรรมนั้นก็ "เป็นของปลอมของเทียม"

ถ้าคิดว่าธรรมของตน ประพฤติปฏิบัติอยู่นี้ "เป็นของจริงของแท้" เพราะเหตุใด จึงไม่สงบ ไม่เป็นสุขและยังขัดแย้ง วุ่นวายอยู่

สิ่งต่าง ๆ ที่เกิดไม่ได้เกิดเพราะ "ธรรม" แต่เกิดพราะ "ผู้ประพฤติปฏิบัติธรรม ปฏิบัติไม่จริง ไม่รู้จริง ไม่เห็นจริง" ตามธรรมนั้น

ท่านผู้ประพฤติปฏิบัติธรรมที่แท้จริง "ท่านไม่ขัดแย้งกับโลกหรือกับใคร"
ให้ถามตัวเองว่า "ท่านเป็นผู้ประพฤติปฏิบัติธรรม จริงหรือไม่"

เจริญพร