ด่วน พระเซนถ่มน้ำลายใส่พระพุทธรูป?

มหายาน
จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี

อาจริยวาท หรือ มหายาน เป็นนิกายหนึ่งในพุทธศาสนาที่นับถือกันอยู่ประเทศแถบตอนเหนือของอินเดีย เนปาล จีน ญี่ปุ่น เกาหลี เวียดนาม มองโกเลีย ไปจนถึงบางส่วนของรัสเซีย จุดเด่นของนิกายนี้อยู่ที่แนวคิดเรื่องการบำเพ็ญตนเป็นพระโพธิสัตว์สร้างบารมีเพื่อช่วยเหลือสรรพชีวิตในโลกไปสู่พระนิพพาน ด้วยเหตุที่มีผู้นับถืออยู่มากในประเทศแถบเหนือจึงเรียกได้อีกชื่อหนึ่งว่า อุตตรนิกาย ปัจจุบันพุทธศาสนิกชนส่วนใหญ่ของโลกเป็นผู้นับถือนิกายมหายาน

.....

พระสุตตันตปิฎกมหายาน

ชื่อพระสูตรสำคัญของมหายานที่คนส่วนใหญ่รู้จัก รวบรวมจากหนังสือของคณะสงฆ์จีนนิกายมี ดังนี้

ปรัชญาปารมิตา
อวตังสกะสูตร
คัณฑวยุหสูตร
ทศภูมิกสูตร
วิมลเกียรตินิทเทศสูตร
ศูรางคมสมาธิสูตร
สัทธรรมปุณฑริกสูตร
ศรีมาลาเทวีสูตร
พรหมชาลสูตร
สุขาวดีวยุหสูตร
ตถาคตครรภสูตร
อสมปูรณอนุสูตร
อุตรสรณสูตร
มหาปรินิรวาณสูตร
สันธินิรโมจนสูตร
ลังกาวตารสูตร

พระสูตร 42 บท หรือ พระพุทธวจนะ 42 บท ชาวมหายานเชื่อว่าเป็นสูตรแรกที่ได้รับการแปลสู่พากย์จีน โดยท่านกาศยปะมาตังคะ และท่านธรรมรักษ์ เมื่อ พ.ศ. 612 รัชสมัยของพระเจ้าฮั่นเม่งเต้ แห่งราชวงศ์ฮั่น
โมหมาลาหรือร้อยอุทาหรณ์สูตร ซึ่งพระสิงหเสนเถระคัดมาจากนิทานที่ปรากฏในพระสูตร แล้วยกขึ้นมาตั้งเป็นอุทาหรณ์ (คณะสงฆ์จีนนิกายมหายาน. ม.ป.ป. : 225)
ในบรรดาพระสูตรเหล่านี้ ปรัชญาปารมิตาสูตรจัดว่าเป็นสูตรดั้งเดิมที่สุด เป็นมูลฐานทฤษฎีที่ว่าด้วยเรื่องศูนยตา นอกจากนี้ก็มีอวตังสกสูตร เป็นสูตรสำคัญที่สุดของนิกายมหายาน เพราะเป็นพระสูตรที่เชื่อกันว่า พระพุทธองค์ทรง สั่งสอนเองเป็นเวลา 3 สัปดาห์ในขณะที่พระองค์เข้าสมาธิ เข้าใจกันว่า ใจความสำคัญขอ'พระสูตรนี้ น่าจะเป็นของ พระโพธิสัตว์มากกว่า ซึ่งเราจะพิจารณาได้จากข้อความในหนังสือพระพุทธศาสนานิกายมหายานของคณะสงฆ์จีนนิกาย (ม.ป.ป. : 228-229)

นอกจากนี้ก็มีพระสูตรที่สำคัญอีกเช่นกันคือ วิมลเกียรตินิทเทศสูตร ซึ่งเป็นพระสูตรที่มีปรัชญาเป็นมูลฐาน นิกายเซ็น ( Zen ) จึงชอบและนิยมมากที่สุด และพระสูตรที่สำคัญที่สุดซึ่งนิกายมหายานในจีนและญี่ปุ่นนับถือกันมากคือ สัทธรรมปุณฑริกสูตร คำสั่งสอนในนิกายเท็นได นิจิเร็น ล้วนอาศัยพระสูตรนี้เป็นรากฐานทั้งสิ้น และวัดในนิกายเซ็น ก็ต้องสวดพระสูตรนี้เป็นประจำทุกวัน ทั้งนี้เพราะเชื่อกันว่า พระสูตรนี้เป็นพระสูตรสุดท้ายของพระพุทธองค์จึงมีผู้แปลมาก โดยเฉพาะในภาษาจีนมี 3 ฉบับ แต่ที่ถือกันว่าเป็นฉบับที่ดีที่สุด คือ ของท่านกุมารชีพ

พระสูตรมหายานแบ่งเป็นหมวดได้ดังนี้

หมวดอวตังสกะ

หมวดนี้มีพระสูตรใหม่สูตรหนึ่งเป็นหัวใจคือ พุทธาวตังสกมหาไวปุลยสูตร 80 ผูก และมีสูตรปกิณณะย่อยๆ อีกหลายสูตร

หมวดไวปุลยะ

มีพระสูตรใหญ่ชื่อมหารัตนกูฏสูตร 120 ผูก เป็นหัวใจ มหาสังคีติสูตร 10 ผูก, มหายานโพธิสัตว์ปิฎกสูตร 20 ผูก, ตถาคตอจินไตยรหัศยมหายานสูตร 30 ผูก, สุวรรณประภาสสูตร 10 ผูก, กรุณาปุณฑริกสูตร 11 ผูก, มหายานมหาสังคีติกษิติครรภทศจักรสูตร 10 ผูก, มหาไวปุลยมหาสังคีติโพธิสัตวพุทธานุสสติสมาธิสูตร 10 ผูก,จันทร ประทีปสมาธิสูตร 11 ผูก, ลังกาวตารสูตร 7 ผูก, สันธินิรโมจนสูตร 5 ผูก, วิเศษจินดาพรหมปุจฉาสูตร 4 ผูก, อักโษภยพุทธเกษตรสูตร 2 ผูก, ไภษัชยคุรุไวฑูรย์ประภาสปูรวประณิธานสูตร 2 ผูก, ลมโยปมสมาธิสูตร 3 ผูก, ศรีมาลาเทวีสิงหนาทสูตร 1 ผูก, อมิตายุรธยานสูตร 1 ผูก, มหาสุขาวดีวยูหสูตร 2 ผูก, อจินไตยประภาสโพธิสัตวนิทเทสูตร 1 ผูก, ศูรางคมสมาธิสูตร 3 ผูก, วิมลกีรตินิทเทศสูตร 3 ผูก และอื่นๆ อีกมากสูตรนัก ฯลฯ

อนึ่งคัมภีร์ฝ่ายลัทธิมนตรยานก็จัดสงเคราะห์ลงในหมวดไวปุลยะนี้ มีพระสูตรสำคัญ เช่น มหาไวโรจนสูตร 7 ผูก, เอกอักขระพุทธอุษฯราชาสูตร 6 ผูก, มหามณีวิปุลยะวิมาน วิศวศุภประดิษฐานคุหยปรมรหัสยะกัลปราชธารณีสูตร 3 ผูก, สุสิทธิกรสูตร 3 ผูก, วัชร เสขรสูตร 7 ผูก, โยคมหาตันตระราชาสูตร 5 ผูก, มหามรีจิโพธิสัตวสูตร 7 ผูก, วัชรเสข ระประโยคโหมตันตระ 1 ผูก, มหาสุวรรณมยุรีราชาธารณีสูตร 2 ผูก ฯลฯ

หมวดปรัชญา

มีพระสูตรใหญ่ ชื่อมหาปรัชญาปารมิตาสูตร 600 ผูก เป็นหัวใจ และมีสูตรปกิณณะ เช่น ราชไมตรีโลกปาลปารมิตาสูตร 2 ผูก วัชรปรัชญาปารมิตาสูตร 1 ผูก เป็นอาทิ ฯลฯ

หมวดสัทธรรมปุณฑริก

มีพระสูตรใหญ่ ชื่อสัทธรรมปุณฑริกสูตร 8 ผูก เป็นหัวใจ และมีสูตรปกิณณะ เช่น อนิวรรตธรรมจักรสูตร 4 ผูก, วัชรสมาธิสูตร 2 ผูก, มหาธรรมเภรีสูตร 2 ผูก, สมันตภัทรโพธิสัตวจริยธรรมธยานสูตร 1 ผูก เป็นอาทิ ฯลฯ

หมวดปรินิรวาณ

มีพระสูตรใหญ่ ชื่อมหาปรินิรวาณสูตร 40 ผูก เป็นหัวใจ มีสูตรปกิณณะ เช่น มหากรุณาสูตร 5 ผูก, มหามายาสูตร 2 ผูก, มหาเมฆสูตร 4 ผูก, อันตรภาวสูตร 2 ผูก เป็น อาทิ ฯลฯ

อรรถกถาสุตตันตปิฎกมหายาน

มี 33 ปกรณ์ เช่น มหาปรัชญาปารมิตาศาสตร์ 100 ผูก แก้คัมภีร์มหาปรัชญาปารมีตาสูตร, ทศภูมิวิภาษาศาสตร์ 15 ผูก, สัทธรรมปุณฑริกสูตรอุปเทศ 2 ผูกเป็นอาทิ อรรถกถาพระสูตรของคันถรจนาจารย์จีน
มี 38 ปกรณ์ เช่น อรรถกถาพุทธาวตังสกมหาไพบูลยสูตร 60 ผูก และปกรณ์ ประเภทเดียวกันอีก 5 คัมภีร์ นอกนั้นมีอรรถกถาลังกาวตารสูตร 8 ผูก, อรรถกถาวิมล กีรตินิทเทศสูตร 10 ผูก, อรรถกถาสุวรรณประภาสสูตร 6 ผูก, อรรถกถาสัทธรรม ปุณฑริกสูตร 20 ผูก, อรรถกถามหาปรินิรวาณสูตร 33 ผูก เป็นอาทิ

ปกรณ์วิเศษของคันถรจนาจารย์อินเดีย มี 104 ปกรณ์ เช่น โยคาจารภูมิศาสตร์ 100 ผูก, ปกรณารยวาจาศาสตร์การิกา 20 ผูก, มหายานอภิธรรมสังยุกตสังคีคิศาสตร์ 16 ผูก, มหายานสัมปริครหศาสตร์ 3 ผูก, มัธยานตวิภังคศาสตร์ 2 ผูก เหตุวิทยาศาสตร์ 1 ผูก, มหายสนศรัทโธตปาทศาสตร์ 2 ผูก, มาธยมิกศาสตร์ 2 ผูก, ศตศาสตร์ 2 ผูก, มหายานวตารศาสตร์ 2 ผูก, มหายาน โพธิสัตวศึกษาสังคีติศาสตร์ 11 ผูก, มหายานสูตราลังการ 15 ผูก, ชาตกมาลา 10 ผูก, มหาปุรุษศาสตร์ 2 ผูก, สังยุกตอวทาน 2 ผูก ทวาทศทวารศาสตร์ 1 ผูก นอกนั้นก็เป็นปกรณ์สั้นๆ เช่น วิฃญาณมาตราตรีทศศาสตร์, วีศติกวิชญานมาตราศาสตร์, อลัมพนปริกษ ศาสตร์, อุปายหฤทัยศาสตร์, หัตถธารศาตร์, วิชญานประวัตรศาสตร์, วิชญานนิทเทศ ศาสตร์, มหายานปัญจสกันธศาสตร์เป็นอาทิ

พระอภิธรรมปิฎกมหายาน

ส่วนพระอภิธรรมของมหายาน กำเนิดขึ้นเมื่อล่วงได้ 500 ปี นับแต่พุทธปรินิพพาน ในครั้งแรกไม่จัดเข้าเป็นปิฎก แต่พึ่งมาจัดเข้าในภายหลัง เรียกว่า ศาสตร์ เป็นนิพนธ์ของคณาจารย์อินเดีย เช่น นาคารชุน เทวะ อสังคะวสุพันธุ สถิรมติ ธรรมปาละ ภาวิเวก และทินนาค เป็นต้น ศาสตร์ของพวกมหายานส่วนใหญ่เป็นของฝ่ายวิชญาณวาทิน และศูนยตวาทิน ศาสตร์ที่ใหญ่และยาวที่สุด คือ โยคาจารภูมิศาสตร์

เนื้อหา จาก...

http://th.wikipedia.org/wiki/%E0%B8%A1%E0%B8%AB%E0%B8%B2%E0%B8%A2%E0%B8%B2%E0%B8%99 <!--MsgEdited=10-->

 

เค้าแสดงให้เห็นว่า ไม่มีความยึดมั่นถือมั่นสิ่งใด ๆ แม้แต่รูปของพุทธะ ........เน้นปฏิบัติอย่างเดียว...อย่างว่าแหละนะ เรากราบไหว้พระพุทธรูป เป็นสื่อเพื่อเข้าถึงความศรัทธาเบื้องต้น

ด้วยกริยามารยาท ขนบธรรมเนียม ประเพณี ไทยเรา รังเกียจความประพฤติเยี่ยงนี้ แต่ของเขาธรรมดา ในโลกนี้ ผิด ถูก แยกแยะให้ถูกต้อง เมื่อเราไปสู่ สถานที่ต่าง ๆ ต้องเรียนรู้ครับ......

 

มีคาถาพระธรรมบท พระพุทธองค์ ตรัสไว้ว่า

กิจฺโฉ มนุสฺสปฏิลาโภ กิจฺฉํ มจฺจาน ชีวิตํ

กิจฺฉํ สทฺธมฺมสฺสวนํ กิจฺโฉ พุทฺธานมุปฺปาโท.

แปลว่า ..

" ความได้อัตภาพเป็นมนุษย์ เป็นการยาก

ชีวิตของสัตว์ทั้งหลาย เป็นอยู่ยาก

การฟังพระสัทธรรม เป็นของยาก

การอุบัติขึ้นแห่งพระพุทธเจ้าทั้งหลาย เป็นการยาก."

ดังนั้น บุญวาสนา แม้ว่า จะได้ เกิดมาเป็น "มนุษย์" แล้ว
แต่ การที่จะได้มีโอกาส ได้ฟัง "พระสัทธรรม" ก็เป็นเรื่องยาก
ประการหนึ่ง มนุษย์ ที่เกิดขึ้นมาในโลกปัจจุบัน 6,600 ล้านคน
มากกว่า 9 ใน 10 ส่วน อยู่นอกเขตพระพุทธศาสนา
ประมาณ 1 ใน 10 ส่วน อยู่ในเขตพระพุทธศาสนา
และ 1 ใน 10 ส่วนนั้น ที่มีประมาณ 700 ล้านคนนั้น
มีเพียง 100 ล้าน คน เท่านั้น ที่อยู่ในเขต พระพุทธศาสนา "เถรวาท"
และ ในจำนวน 100 ล้านคน ที่อยู่ในเขต พระพุทธศาสนา "เถรวาท"
อาจจะมีเพียง เศษเสี้ยวหนึ่ง หรือ อาจจะไม่ถึง 30 ล้านคน
หรือ 1 ใน 220 ส่วน ของคนทั้งโลก เท่านั้น ที่
จะดำเนินตามรอยบาทพระศาสดา
คือ ดำเนินตาม "ธรรมและวินัย" ที่พระพุทธองค์วางไว้
และตรัสไว้แก่พระอานนท์ ก่อนการปรินิพพาน ว่า

"เมื่อเราตถาคต ปรินิพพานดับขันธ์ไปแล้ว ธรรมและวินัยจักเป็นศาสดาของเธอ"

ซึ่ง ผมจะสรุปไว้ตรงท้ายนี้ว่า "การที่ศาสนิกหมู่มาก ไม่ว่า ศาสนาใด หรือ ลัทธิใด
ไม่ได้ความว่า ศาสนานั้น หรือลัทธินั้น ถูกต้อง เพราะ นี่ไม่ใช่ประชาธิปไตย แต่ หลักที่ต้อง พิจารณา คือ ธรรมาธิปไตย"

ดังนั้น การพิทักษ์รักษาไว้ ซึ่ง พุทธวจนะ พระไตรปิฎก และพระอรรถกถา
จึงเป็นสิ่งที่ พุทธบริษัท พึงระลึกว่า เป็นหน้าที่ของ "เรา"

ไม่ถือว่า อะไรก็ได้ ดีทั้งนั้น เพราะ ไม่เช่นนั้น "สัทธรรมปฏิรูป" ก็จะเข้ามาแทนที่

 

ตอบ

.....ก็ เข้าใจ ตาม ที่ ท่านผู้ปฎิบัติเซนกล่าวมานะครับ คือ ผม ปัญญามันน้อย...เลยมองอะไรไม่ลึกซึ้ง....คนที่จะสอนคนอื่นให้ ปล่อยวางได้นั้น...ก็ ต้องปล่อยวางตนเองได้้ก่อน...ในเมื่อ ตนเองมี พื้นที่ว่างๆ อะไรๆ มัน ก็ มาลงที่ตนเองได้ ไม่เห็น จะต้องไปลงที่ใหน....หาก ความเข้าใจข้างต้นที่ว่า ถ่มน้ำลายใส่พระพุทธรูปได้ จัดเป็นการแสดงธรรมที่ล้ำลึก... และ ยังช่วยให้ บรรลุธรรมได้่...วันหลังคงจะมี ผู้เลียนแบบอีกเยอะ เพราะ ของง่ายๆ แบบนี้...ใครๆ ก็ ทำได้ หรือว่า ไม่จริง

...และ ตัวผมเิอง อย่างไรเสีย ก็ยังปล่อยวางไม่ได้..เลย ต้องเดือดร้อน ถกเถียงกับ พวกคุณ แบบนี้ นี่แหล่ะ....พระรัตนตรัยนั้น ไม่ว่า จะเป็น นิกายใหน ล้วน เป็น ของสูง ไม่ใช่ เครื่องมือใช้ สาธิต การละความยึดมั่นถือมั่น..ด้วยวจีกรรม และ กายกรรม เยี่ยงนี้...การกระทำดังกล่าว..สมควรแล้ว ที่จะถูก ติเตียน...

สุดท้าย...ผมจะไม่โต้ตอบกับคุณ หรือ ใครอีก..เพราะ ไม่เป็นประโยชน์ อันใด...ทุกคนล้วนมี วิถีทางเดินของตนเอง...ตายไปแล้วรู้เอง

 

พุทธก็คือพุทธ เซนก็คือเซน จริงที่เซนสอนให้หลุดพ้นเหมือนกับพุทธแต่จะหลุดพ้นได้อย่างแท้จริงหรือไม่นั้น...??????????

"ยึดติด"คำๆนี้แน่นอนให้ความร้สึกด้านลบต่อคนส่วนใหญ่ทันทีที่ได้ยิน. "ไม่ยึดติด"ให้ความรู้สึกที่ไปในบวกมากกว่า. ที่ท่านโฮวยั่งสอนนั่นนะไม่ได้ลึกซึ้งอะไรนักหนาหรอก. ทุกอย่างว่างเปล่าหมด ถมน้ำลายตรงไหนก็เหมือนกัน อีกอย่างพระพุทธรูปก็เป็นเพียงวัตถุสมมมุติเท่านั้นและมองแบบเซนก็คือวัตถุทั้งหมดเป็นเพียงความว่างเปล่าเหมือนกันหมดที่ไปยึดติดอะไรไม่ได้และก็ไม่ได้อะไรที่ไปยึดติด. และแน่นอนที่สุดคำสอนแบบนี้จะถูกจริตพวกช่างคิดแบบนักคิด. ผมเองก็อยากจะรู้เหมือนกันนะว่าถ้าบุพพการีของท่านโฮวยั่งนั่งอยู่ข้างๆ ท่านจะถ่มเสมหะรดศรีษะบุพการีของท่านหรือไม่แล้วบอกกว่า"ในความว่างเปล่าทุกแห่งล้วนมีธรรมกายของพระยูไล เจ้าลองบอกอาตมาซิว่าจะให้ถ่มเสมหะไปที่ใด?"

เดี๋ยวนี้ก็มีพวกลัทธิสอนไม่ให้"ยึดติด"วัตถุถึงขนาดทำลายพระพุทธรูปทิ้งแบบไม่กลัวบาปอย่างมั่นอย่างใจสุดๆว่าได้ไปนิพพานแน่ด้วยวิธีกุศโลบายคำสอนที่ลึกซึ้งและแยบยลเกินกว่าปัญญาของมนุษย์ปุถุชนสามารถจะเข้าถึง.

การสร้างหรือหล่อพระพุทธรูปเพื่อเป็นพุธานุสติหรือด้วยความเลื่อมใสต่อองค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้านั้นล้วนมีอานิสงค์ผลบุญอย่างมหาศาลเกิดขึ้นอย่างแน่นอนซึ่งก็มีบันทึกในพระไตรปิฎกถึงอานิสงค์ผลบุญเหล่านี้. เพราะฉะนั้นถ้าหากการสร้างหรือหล่อองค์พระพุทธปฎิมาหรือการให้การสักการะต่อพระพุทธปฎิมากรนั้นมีอานิสงค์แห่งกุศลผลบุญบังเกิดขึ้นได้อย่างมหาศาลฉันใดการทำลายหรือกระทำสิ่งไม่บังควรต่อองค์องค์พระพุทธปฎิมาจะด้วยเหตุผลใดก็ตามย่อมบังเกิดอานิสงค์แห่งอกุศลได้ฉันนั้นเช่นกัน. แต่ผลแห่งอกุศลที่ทำสิ่งไม่บังควรต่อองค์พระปฎิมานั้นก็ยังจะเทียบไม่ได้เลยกับผลแห่งอกุศลจากการที่ได้สอนธรรมอย่างผิดๆของท่านโฮวยั่ง. การสอนไม่ให้ยึดติดที่พายายามเลียนแบบคำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าไม่ใช่แค่พบในลัทธิเซนเท่านั้นยังมีในคำสอนของลัทธิอื่นๆอีกมากที่อ้างว่าเป็นพุทธสอนไม่ให้ยึดติดเพื่อความหลุดพ้น.

เอกายนมรรคมีเพียงในพระพุทธศาสนาเท่านั้นไม่มีในคำสอนอื่นที่มีความคล้ายหรือที่มีความเหมือนกับคำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าหรือที่แตกต่างจากคำสอนของพระสัมมาสัพุทธเจ้า.

ก็อย่างที่หลายคนเข้าใจแหละครับว่าทุกศาสนาทุกลัทธิสอนให้คนหลุดพ้น ไม่เถียงครับ แต่จะหลุดพ้นจริงหรือเปล่านั้นอีกเรื่องครับ. ธรรมที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงบรรลุเท่านั้นจึงจะสามารถนำสรรพสัตว์ให้พ้นทุกข์เข้าสู่นิพพานได้อย่างแท้จริงและธรรมที่พระองค์ทรงบรรลุเท่านั้นที่สามารถทำให้ปุถุชนคนธรรมดาๆเป็นพระอรหันต์ได้. ไม่มีคำสอนใดๆในศาสนาอื่นหรือลัทธิที่มีคำสอนที่เหมือนหรือที่คล้ายกับคำสอนของพระองค์สามารถนำให้สรรพสัตว์พ้นทุข์เข้านิพพานได้อย่างแน่นอน.

อย่าว่าแต่สอนให้หลุดพ้นเหมือนกันเลยครับแค่ที่เข้าใจว่าทุกศาสนาสอนให้เป็นคนดีนั้นก็ลองไปศึกษากันดูให้ดีเถอะครับจะรู้ว่าความจริงมันเป็นอย่างที่เข้าใจกันมาโดยตลอดหรือเปล่า.

 

ก๊าก ก๊าก ก๊าก ผมคงต้องระวังไม่กล้าต้อนรับนักบวชแปลกๆเข้าบ้านเกิดเป็นพวกเซนแล้วแย่แน่ดีไม่ดีมาเยี่ยวรดพระบูชาที่บ้านผมแล้วบอกว่า"ในความว่างเปล่าทุกแห่งล้วนมีธรรมกายของพระยูไล เจ้าลองบอกอาตมาซิว่าจะให้ฉี่ลงที่ใด" โอ้ย...ฮาขี้แตกเลย!catt3 นักบวชเซนนี่ไม่ใช่ขี้ๆเลยจริงๆนะเนี่ย ผมบรรลุแล้วครับท่านเพราะถ้ายังไม่บรรลุคงเป็นอุจจาระแน่! Oh my god! help me! help me! rabbit_scaryrabbit_run_away

 

พิจารณาดูครับว่าอะไรควรหรือไม่ควร

 

ก็อย่าเพิ่งไปหยามประนามลัทธฺ เซน เลย
ชื่อของคนเงาของไม้
ถ้าเค้าไม่มีดีอยู่ มันอยู่มาไม่ได้เป็น 1000ๆปีหรอก

แต่ที่หน้าขัดใจคือ
คนที่ไม่เคยหัด มือใหม่อะนะ เอามาอ้างโดยที่อ่านไม่รู้เรื่อง

หนังสือเซน ไม่เคยเขียนอะไรซับซ้อน อ่านก็ประมวลผลเลย

การจงใจทำตัวเป็นนิเสธ หรือส่วนกลับของลัทธิความเชื่อต่างๆ
มีประโยชน์ในบางโอกาส บางท้องที่

รักจะเป็นวัชรยาน ต้อง "หุบปาก"

ผมเป็นพวกปากสว่าง เลยไม่อยากจะเล่นด้วย

วัชรแปลว่า เพชร หรือ สายฟ้า
ไม่ได้แปลว่า สะดิ้ง

 

ไปกันใหญ่ ออกทะเลซะแล้ว ทุ่มเถียงในธรรมที่ตนยังไม่บรรลุตาบอดหนึ่ง
จูงคนตาบอดคนที่สอง ส่วนคนตาดีก็หลับตาซะงั้น ออกทะเลจริงๆ

 

ก่อนทีจะวิจาร์ณในสิ่งใดต้องสอนตนให้ดีก่อน เหมือนคนสร้างบ้าน
ถ้าสร้างบ้านไม่เป็นแต่ไปวิจาร์ณคนสร้างบ้าน นายช่างคนนั้นจะคิดยังไงกับคนที่วิจาร์ณเขา
ถ้าเขารู้ว่าคนที่วิจาร์ณเขาสร้างบ้านไม่เป็น....

 

อโหสิกรรมให้ข้าพเจ้าด้วยถ้ากล่าวสิ่งใดผิดหรือล่วงเกิน
ข้าพเจ้ายังเด็กแต่อยากศึกษาธรรมะเท่านั้น ไม่มีเจตนากล่าวร้ายใคร

 

เมื่อไม่มี... ก็ไม่เกิด
เมื่อมี... ก็ทำลาย


เมื่อมี ศิษย์เกิดยึด


อาจารย์ทำลายแล้ว
ศิษย์จะยึดอะไร?

 

<TABLE cellSpacing=0 cellPadding=3 width="97%" align=center border=0><TBODY><TR><TD width="88%" bgColor=#eeeeee>เสียงตด คือ เสียงพุทธะ</TD></TR></TBODY></TABLE><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=5 width="98%" border=0><TBODY><TR><TD vAlign=top align=middle background=Image/boardbody_blue.gif><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=7 width="96%" align=center border=0><TBODY><TR></TR><TR><TD align=left>


เสียงตด คือ เสียงพุทธะ



พระรูปหนึ่งถามอาจารย์โถจื่อว่า
" ในพระสูตรบอกว่า เสียงของสรรพสิ่งคือเสียงพุทธะ จริงอย่างนั้นหรือครับ "
อาจารย์ตอบว่า " ก็จริงสิ "



พระรูปนี้ถามอีกว่า " ถ้าอย่างนั้น เสียงที่ออกมาจากท้องน้อยหรือเสียงผายลม
ก็เป็นเสียงพุทธะด้วยสิครับ "


อาจารย์จึงตีพระรูปนี้ไป


เขายังถามต่ออีกว่า " ในพระสูตรบอกว่า ไม่ว่าจะเป็นคำหยาบหรือคำสุภาพ
ก็เข้าหลักพุทธธรรม เป็นอย่างนั้นจริงหรือครับ "
อาจารย์ตอบว่า " จริงซี "



เขาถามอีกว่า " ถ้าอย่างนั้น เราพูดว่า แกมันไอ้พวกห้าร้อย ! นี่ก็เข้าหลัก
พุทธธรรมน่ะซีครับ "



อาจารย์ตีเขาไปอีกที


( คัดเรื่องจากปี้เอี๋ยนลู่ ) </TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR></TBODY></TABLE>

 

คนพูดคำว่าพุทธะเหมือนกัน แต่ไม่เหมือนกัน
คนพูดคำว่าตดเหมือนกัน แต่ไม่เหมือนกัน


คำพูดนั้นสำคัญไฉน?
ไยเซนจึงเน้น "จิตสู่จิต"


วาจากล่าวคำว่า "ภักดี" มันจริงหรือ?
วาจากล่าวว่า "ไม่ภักดี" นั่นจริงหรือไม่?


วาจานั้น สำคัญมากนักหรือ?

 

ไม่ยึดติด แต่ขาดความเคารพ

ไม่เคารพครูบาอาจารย์แล้วจะเรียกได้ว่าเป็นพุทธศาสนิกชนไม่ได้

 

ชาวคริสต์เคารพด้วยวิธีอย่างหนึ่ง
ชาวอิสลามเคารพด้วยวิธีอย่างหนึ่ง


กายนั้นเป็นเพียงสมมุติ ว่านั่นคือ "การเคารพ"
ก็สมมุติกันไปตามวัฒนธรรมของแต่ละประเทศ


สำคัญที่สุดคือ "ใจนั้นมีสิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่ตนเคารพอยู่จริงหรือไม่"?

 

มือไหว้แต่ใจหยาบ
มือไหว้แต่ใจมักได้
มือไหว้แต่ใจละโมบ


ไหว้ๆๆๆ พระ หวังเอาลาภ....

ใจไม่มีพระ ใจมีแต่ "เงิน"

 

บัญญัติ ปิดบัง ปรมัติถ์

หลงติดอารมณ์ โทสะ โมหะ โลภะ อดเห็น ธรรม

กิเลสตัณหา & พุทธะ

เห็นกิเลสตัณหาอารมณ์ พุทธะ ตื่น

ไม่เห็นกิเลสตัณหาอารมณ์ พุทธะ หลับ

ใจเธอ เห็นอะไรบ้าง