ไม่เคยฝึกมโนมยิทธิ แต่สิ่งที่ตัวเองสื่อได้ คล้ายๆจะมาทางด้านนี้

ก่อนนอนก็ขึ้นไปที่วิมานตัวเอง เจอชบาวิ่งออกมาต้อนรับ

ชบา - คุณกลับมาแล้ว (ตบมือดีใจ)

ดิฉัน - สวัสดีจ้ะ ชบา...นี่อะไรจะดีใจขนาดนั้น

ชบา - (จูงดิฉันไปนั่ง) คุณๆๆมานั่งนี่เลยค่ะ วันก่อนนะคะคุณอ้อยขึ้นมา มาถามว่าชบามายังไง เป็นอะไร แล้วมาอยู่นี่ได้ยังไง แล้วก็ว่ามาดูวิมานคุณด้วย มาเดินเล่น แล้วชบาก็เอาขนมทิพย์ให้กิน แล้ว....

ดิฉัน - เดี๋ยวๆๆชบา ใจเย็นๆ หายใจไม่ทันแล้ว ค่อยๆเล่าก็ได้

ชบา - ก็แค่อยากจะบอกว่า คุณอ้อยเธอมาน่ะค่ะ

ดิฉัน - เออ..ก็แค่นั้นแหละ

ชบา - ก็อยากเล่าน่ะค่ะ

ดิฉัน - พูดซะน้ำไหลไฟดับ ฟังแทบไม่ทัน เอ..วิมานเป็นไงบ้างเนี่ย ไปดูหน่อยดีกว่า

ชบา - โอย...มันก็ใหญ่ขึ้นทุกวันแหละค่ะ

ดิฉัน - เออ..ไปดูวิมานของชบากันดีกว่า เป็นไงบ้างละ

ชบา - ก็ดีค่ะ อยู่สบายดี

ว่าแล้วก็พากันไปดูวิมานของชบาที่อยู่ในพื้นที่วิมานของดิฉันแหละ ก็เป็นคล้ายๆเรือนไทยหลังปานกลาง

ดิฉัน - ก็สวยดีนะ แล้วชบาอยู่ได้ไหม มันเล็กไปหรือเปล่า

ชบา - เล็กอะไรคะ ใหญ่กว่าบ้านของชบาบนโลกมนุษย์อีก

ดิฉัน - เหรอ แล้วมันใหญ่ขึ้นหรือเปล่าอ่ะ

ชบา - ค่ะ ถ้าวิมานคุญใหญ่ขึ้น มันจะใหญ่ตามไปด้วยค่ะ

ดิฉัน - อ๋อ เหรอ งั้น..สาธุ ขอให้วิมานของชบาแล้วก็บริวารใหญ่ขึ้นด้วยเถอะตามอำนาจบุญของดิฉัน

ชบา - สาธุค่ะ

แล้วก็เดินๆไปเจอต้นโพธิ์แก้ว โพธิ์เงิน โพธิ์ทอง

ดิฉัน - เอ๊ะ...มีต้นโพธิ์แก้ว โพธิ์เงิน โพธิ์ทองด้วยเหรอ สวยจัง เสียงใบโพธิ์เวลากระทบกันเสียงดังเพราะดีจังเลยเนอะ

ชบา - ค่ะ

ดิฉัน - ชบา เราไปดูรอบๆนิพพานหน่อยซิ เป็นยังไงบ้าง

ชบา - เห็นตรงโน้นไหมคะ ที่แสงสว่างเรืองรองอ่ะค่ะ นั่นที่อยู่ของพระพุทธเจ้า เขตของพระท่านค่ะ

ดิฉัน - อ๋อ เหรอ

แล้วทันใดนั้นก็เห็นรัศมีสีเหลืองอร่ามสว่างจ้าอยู่เหนือหัว พระพุทธเจ้าเสด็จมา

ดิฉัน/ชบา - อุ๊ย..พระศาสดาเสด็จ นมัสการพระศาสดาค่ะ

พระศาสดา - เจริญพร มาดูวิมานรึ

ดิฉัน - ค่ะ

พระศาสดา - ดีแล้ว ให้มาบ่อยๆ จิตจะได้เกาะพระนิพพาน

ดิฉัน - ค่ะ แล้วพระศาสดาจะเสด็จไปไหนเหรอเจ้าคะ

พระศาสดา - ก็เห็นว่าเธอมาดูวิมาน เลยแวะมาดูหน่อย

ดิฉัน - อ๋อ เจ้าค่ะ

พระศาสดา - เราจะกลับวิหารเราล่ะ

ดิฉัน/ชบา - นมัสการค่ะ

ชบา - เมื่อกี้คุณก็ไปเฝ้าท่านมาแล้วไม่ใช่เหรอคะ

ดิฉัน - ใช่

ชบา - ท่านยังมาดูอีก แสดงว่าท่านห่วงคุณนะคะเนี่ย

ดิฉัน - อืมม ท่านก็ห่วงทุกคนแหละ

ชบา - คุณๆๆๆคะ คุณมานี่ ชบาจะพาไปดูอะไร (พร้อมทั้งดึงแขนฉุดกระชากลากถู ฮาฮา)<?xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-comfficeffice" /><o></o>

ดิฉัน - อะไรเหรอชบา จะพาไปดูอะไร

ชบา - ไปดูดอกบัวยักษ์

ดิฉัน - ดอกบัวยักษ์ มันแปลกตรงไหนเนี่ย

ชบา - นั่นไง ยักษ์ไหมละคะ

ที่เห็นก็คือในสระมีกอดอกบัวยักษ์ใหญ่จริงๆด้วย ใบนี่ลงไปนอนได้เลย ดอกก็ใหญ่โตมโหระทึกสีชมพูแต่เป็นแก้ว

ชบา - คุณเราไปนั่งเล่นในใบบัวกัน

แค่นึกก็ไปยืนอยู่บนใบบัว ไปเทียบกับดอกบัว ดิฉันตัวเล็กไปเลย

ชบา - คุณยังเล็กกว่าดอกบัวเลยค่ะ ดูซิ

ดิฉัน - นั่นซิ ดอกใหญ่จริงๆด้วย สวยเชียว เอ๊...แล้วมันมายังไงอ่ะ เมื่อก่อนไม่เห็นมีนี่

ชบา - ไม่รู้ค่ะ มันมาได้สองวันแล้ว

ดิฉัน - อืมม..ไปเหอะ ไปนั่งเล่นที่ศาลาริมน้ำดีกว่า

ที่ศาลาริมน้ำก็เห็นพวกบริวารนั่งร้อยมาลัยกัน ดิฉันก็เดินไปนั่งที่พื้นยกสูงกลางศาลา

ดิฉัน - นี่ ชบา ชบาเป็นคนที่ไหนละ

ชบา - เป็นคนบ้านดอน อยู่สุโขทัย

ดิฉัน - สุโขทัยมีบ้านดอนด้วยเหรอ

ชบา - มีค่ะ

ดิฉัน - แล้วชบามีพ่อแม่พี่น้องหรือเปล่า

ชบา - มีค่ะ พ่อชื่อจง แม่ชื่อหอม นามสกุลจันทร์กระโทก พ่อแม่ชบาเป็นชาวนาค่ะ

ดิฉัน - เอ...นามสกุลแบบนี้น่าจะอยู่อีสานนะ

ชบา - แล้วคนอีสานย้ายมาอยู่สุโขทัยไม่ได้เหรอคะคุณ

ดิฉัน - อ่ะ จ้ะๆ ...แล้วมีพี่น้องกี่คน

ชบา - มีกันสองคน มีพี่ชายคนหนึ่งชื่อสุข

ดิฉัน - ยังมีชีวิตอยู่หรือเปล่า

ชบา - ไม่ค่ะ ตายแล้ว

ดิฉัน - อ้าว เป็นอะไรตาย

ชบา - โดนงูกัดตายตอนออกไปทำนาค่ะ

ดิฉัน - กรรม

ดิฉัน - แล้วพ่อแม่ละยังมีชีวิตอยู่หรือเปล่า

ชบา - ไม่ค่ะ ตายหมดแล้ว

ดิฉัน - พ่อแม่ชบาอยู่ไหนอ่ะตอนนี้

ชบา - (เสียงเศร้าๆ) ท่านก็ไปตามทางของท่าน (ที่ดิฉันเห็นอ่ะ ท่านอยู่ข้างล่าง)

ดิฉัน - ท่านอยู่ข้างล่างใช่ไหม

ชบา - ค่ะ

ดิฉัน - ทำไมละ

ชบา - ก็พ่อชอบกินเหล้าเป็นประจำ กลับมาก็ทะเลาะกับแม่ ทีนี้วันหนึ่งก็นั่งกินเหล้า แล้วก็ตาย

ดิฉัน - ตายคาขวดเหล้า

ชบา - ค่ะ

ดิฉัน - เฮ้อ...แล้วแม่ละ

ชบา - แม่ก็ชอบเล่นการพนัน เล่นทั้งวันทั้งคืน ข้าวปลาไม่กิน ก็เลยเป็นลมตาย

ดิฉัน - ตายคาวงไพ่ (ที่เห็นนะ)

ชบา - ค่ะ ใช่

ดิฉัน - พ่อแม่ท่านไม่เคยทำบุญ แล้วทำไมชบา ถึงมาสนใจธรรมะละ

ชบา - ก็เห็นพ่อกับแม่แล้วก็อนาถค่ะ ชบาก็เลยเข้าวัดทำบุญหาที่พึ่ง ทีนี้มาวันหนึ่ง มีผู้หญิงเขามาจากกรุงเทพเอาหนังสือธรรมะมาถวายที่วัด แล้วชบาก็ไปเห็นหนังสือของหลวงพ่อฤาษี ชบาก็เลยยืมมาอ่านที่บ้าน รู้สึกว่าดีชบาเลยอยากมาอยู่นิพพานไม่อยากเกิดอีก

ดิฉัน - จ้ะ ชบาโชคดีแล้วนะเนี่ย เพราะก็ได้มานิพพานจริง ฉันเองยังไม่รู้เล้ยว่าพอถึงเวลาจะได้มาหรือเปล่า

ชบา - ได้มาซีคะ คุณไปไหนไม่ได้หรอก

ดิฉัน - อะไรๆในโลกนี้ก็ไม่แน่หรอกนะ แต่ก็ต้องพยายามฝึกจิตไว้ ไม่อยากมาเกิดแล้วเหมือนกัน เอ่อ..แล้วชบาคิดยังไงกับพ่อกับแม่ละที่ท่านไปอยู่ข้างล่าง

ชบา - ก็สงสารท่านนะคะ แต่ชบาก็ช่วยอะไรไม่ได้หรอกค่ะ กรรมของท่าน

ดิฉัน - อืมม..คิดซะอย่างนั้นก็จะได้ไม่กังวลเนอะ แต่ชบาก็สบายแล้วแหละ

ชบา - ค่ะ ไม่ต้องไปเกิดอีกแล้ว

ดิฉัน - เดี๋ยวฉันกลับก่อนดีกว่า ง่วงแล้ว ไว้จะมาเยี่ยมใหม่นะ

ชบา - ค่ะ โชคดีนะคะคุณ

ดิฉัน - จ้า

 

สาธุ อนุโมทนากับพี่Jenny_Leeด้วยนะคะ
ดีจังเลยค่ะพี่ ทำวันละนิดวันละหน่อยได้มากได้น้อยก็ถือว่าได้ทำอ่ะค่ะเน๊าะ ^_^ น้ำหยดลงถังทีละหยด ยังมีวันเต็มได้เลยค่ะพี่
แต่ถ้าเราศึกษาพระธรรมคำสอนไปด้วย ก็จะทำให้เรานิ่งขึ้น เป็นการกำจัดซึ่งกิเลสที่เกาะในจิตของเรา เพื่อให้ดวงจิตของเราสว่างขึ้น เวลานั่งสมาธิก็จะนิ่งสบายขึ้นด้วยค่ะ

เป็นกำลังใจให้พี่นะคะ

 

พี่ชบาอ่ะเค้าน่ารักที่สุดเลยค่ะ พูดคุยเก่งมากๆ
การต้อนรับดีเยี่ยมเลยค่ะ น้ำใจใสดั่งแก้วเลยค่ะ
อ้อยไม่แปลกใจเลยว่าพี่ชบาขึ้นมานิพพานได้ยังไง
นอกจากอ่านหนังสือจนจิตเกาะพระนิพพานแล้ว
ตอนมีชีวิตอยู่ถึงจะยากจนแต่พี่ชบาไม่เคยขี้เหนียวค่ะในการทำบุญ
อีกอย่างก็คือเธอมีน้ำใจงาม ใครเดือนร้อนเธอช่วยหมดโดยเฉพาะการทำทานกับคนที่ไม่มีกิน เธอเห็นใครอดอยากก็ทำกับข้าวให้ เรียกได้ว่าใครมาบ้านเธอไม่มีอดค่ะ

ช่วงนี้พระศาสดาและหลวงพ่อฤาษีให้เอาจิตเกาะนิพพานตลอด
เกาะไปเกาะมาเลยเดินเที่ยวไปทั่วค่ะ กายเนื้อให้นั่งสมาธิไปปวดขาช่างมัน จิตของเราไปเที่ยวเล่นข้างบนดีกว่า ข้างบนปราศจากกิเลสค่ะ ขึ้นไปแล้วสบายใจมาก หมั่นขึ้นไปบ่อยๆพระศาสดาบอกว่าดี ก็ขอเอาใจช่วยให้เพื่อนๆได้ขึ้นไปให้ได้นะคะ ส่งจิตขึ้นไปกันก่อนก็ได้ค่ะ ลุ้นๆๆนะคะ

 

;aa48

;aa40ขอบคุณน้องอ้อยมากนะคะ ค่ะพี่จะพยายามหาเวลาว่าง
ศึกษาพระธรรมคำสอนไปเรื่อยๆ ในเว็บพลังจิตนี่แหละมีเพียบเลย
มีกัลยาณมิตรดีๆทั้งนั้น มาให้ความรู้กัน

รู้มั๊ยคะ พี่เนี่ยเป็นคนชอบวิตกกังวล จิตไม่นิ่ง
และเป็นคนขี้หงุดหงิด ทำอะไรไม่ได้ดั่งใจหน่อยก็เริ่มหงุดหงิดแล้ว
เมื่อหลายวันก่อนก็มีหงุดหงิด แล้วอยู่ๆก็นึกถึงตอนที่น้องอ้อยมาพิมพ์
บทสวดให้พี่ และกัลยาณมิตรท่านอื่นๆ น้องอ้อยใช้เวลาไปตั้งมาก
แล้วก็โพสท์ไม่ได้ต้องพิมพ์ใหม่ น้องอ้อยไม่บ่นเลยแถมยังบอกว่าไม่เป็นไร
ได้ฝึกสมาธิไปด้วย แต่พี่ซิทำงานไม่ได้ดั่งใจนิดหน่อยก็หงุดหงิดแล้ว
ก็เลยทำให้พี่มาคิดได้ว่า เออหนอ คนที่เค้าฝึกสติมาดี
ก็เป็นอย่างนี้เอง ทำให้ไม่ขี้โมโห ไม่หงุดหงิดง่าย พี่ก็เลยคิดว่าต่อไปต้อง
หัดฝึกสมาธิ ฝึกสติ และก็ศึกษาธรรมะมากๆจะได้เป็นคนใหม่ไม่หงุดหงิดง่าย
;aa48

 

ความเดิมจากหน้า66 พระโสดาบัน และพระอนาคามี ของอาจารย์me/myself

และข้อความของคุณอ้อย เจ๋วะรัฐฐะ หน้า67 ที่อ้างอิงข้อความข้างต้นด้วย คุณอ้อย ทำนายเก่งจัง พลังบุญที่รวดเร็ว ยิ่งกว่าจรวด เห็นผลบุญทันตา ทันใจ จริงๆนะคะ สมาชิกอย่ากระพริบตานะคะ ติดตามบุญกันให้ตลอด และทำให้พวกเรา มุมานะ ฝึกปฏิบัติ เพิ่มเวลาขึ้น คือ ทุกอย่างติดอยู่ในใจตลอด อยากแต่จะภาวนา ภาวนา ทุกเวลา แต่ก็ยังมีกรรมที่ต้องกระทำภารกิจ

 

คุณอ้อยขา ส่งจิตขึ้นไปก่อน ทำยังไงเหรอคะ คือการสวดมนต์ และตั้งจิตขอให้ไปนิพพาน ใช่ไหมคะ nahathai ตั้งจิตอธิษฐานขอทุกครั้งที่สวดมนต์ และทำสมาธิค่ะ ตอนนี้เร่งปฏิบัติทุกวัน เพิ่มรอบเช้าก่อนไปทำงานด้วยค่ะ ส่วนกลางคืน หลังจากอาบน้ำแล้ว จะเป็นเที่ยงคืนทุกที ก็ต้องเข้าห้องพระประจำ ถ้าไม่เข้าห้องพระ จะนอนแล้วนะ กระวนกระวายเนาะ แบบเหมือนมีความผิด

 

แว๊กกกกกกก พี่ณหทัย หนูยังไปไม่ถึงไหนเลยค่ะ

 

หือ หา อะไรนะคะ อ้อยยัง งงๆ อยู่ค่ะ
นู๋ไปทำนายอะไรไว้อ่า

แต่ก็ขออนุโมทนากับการตั้งใจปฏิบัติของคุณพี่ณหทัยด้วยนะคะ สาธุค่ะ
งานในหน้าที่ของเรา เราก็ทำให้ดีที่สุด
ส่วนการปฏิบัติทางธรรมเพื่อตัวเราเอง เราก็ต้องทำด้วยเช่นกัน ควบกันไปนะคะ ^_^

 

สำหรับคนที่ได้มโนมยิทธิก็คงจะได้รู้ได้เห็นกันมาแล้วนะคะว่านิพพานนั้นเป็นอย่างไร ถึงจะไปในช่วงเวลากลางวันกลางคืน แดนพระนิพพานย่อมสว่างไสวอยู่เสมอ

แต่สำหรับคนที่ยังไม่ได้มโนมยิทธิ ก็มีวิธีเช่นกันที่จะทำให้จิตนึกถึงพระนิพพานน่ะค่ะ

เอายังงี้ดีกว่านะคะคุณณหทัยคะ
พี่หาหนังสือของหลวงพ่อฤาษีหรืออ่านในกระทู้ก็ได้ค่ะ
เพราะหลวงพ่อจะจะพูดถึงพระนิพพานบ่อยๆ
เราอ่านไปด้วย ได้รับพระธรรมคำสอนไปด้วย ทำให้เราคิดถึงพระนิพพานเป็นอารมณ์ แบบนี้จิตของเราก็จะเกาะพระนิพพานค่ะ

แต่ที่พี่ทำอยู่ก็ดีแล้วนะคะ คือคิดไว้เสมอว่าเราจะขอเข้านิพพานในชาตินี้ ก็ได้ค่ะ
^_^

 

ผมก็สงสัยเหมือนคุณ nahathai นะครับที่ว่าส่งจิตขึ้นไปเนี่ยถ้าเราไม่ได้มโนมยิทธิแล้ว แต่จิตน้อมระลึกแทนได้ไหมครับ

เพราะผมก็ไม่ได้มโนมยิทธิครับ แต่ก่อนอยากได้อยากเห็น แต่เดี๋ยวนี้เฉยๆน่ะครับ เพราะกลัวการทำแบบไม่มีครูสอนน่ะครับ (คือกลัวจะไปหลงอะไรแปลกๆเข้าน่ะครับ ดีไม่ดีเจอพวกที่ไม่ใช่พระแต่ปลอมเป็นพระมาเนี่ย ด้วยสติปัญญาอันน้อยนิดของผมคิดว่าคงจะหลงแน่ๆ)

ตอนนี้ฝึกแต่อาณาปานุสติอยู่น่ะครับ (เขาบอกกันว่าไม่มีครูนี่ นั่งไปก็เจอแต่มืด กับ เมื่อย สงสัยจะจริงแฮะ แหะๆ)

 

ขอบคุณคุณอ้อย และกัลยาณมิตรทุกๆท่าน ที่เอาข้อความดีๆ และสิ่งดีๆมาฝากกันตลอด ยามใดทีเริ่มท้อได้อ่านการปฎิบัติของแต่ละคนแล้ว ถึงเดินไม่ไหวก็จะค่อยๆคลานตามไปค่ะ อนุโมทนากับทุกๆท่านค่ะ

 

สงสัยอะคะ

ที่นิพพานมีการทำบุญต่อหริอเปล่าคะ กลัวพอไปถึงแล้วบ้านใหญ่ไม่พอ หุหุ -*-

 

ขึ้นไปบำเพ็ญเพียรต่อได้ค่ะ อย่างเเม่ฝนตอนเเรกไม่ได้ซักฌาน เมื่อวันก่อนบอกว่าได้ฌานสี่เเล้วค่ะ

พระหรือฆราวาสที่ไปพระนิพพานได้นั้นเพราะจบกิจทางพระพุทธศาสนาเเล้วค่ะ ไม่ต้องมีการเกิดอีกต่อไป

;aa6;aa6;aa6;aa6;aa6;aa6

 

บันทึกการทำสมาธิวันที่ 15 ส.ค. 52

ขึ้นไปเฝ้าพระศาสดาแล้วก็นั่งสนทนากันและได้สอบถามในเรื่องที่สงสัยอยากรู้

ดิฉัน - พระศาสดาเจ้าคะ คือว่าลูกสงสัยน่ะเจ้าค่ะ เมื่อก่อนนี้ลูกจะเป็นคนที่ฝันเห็นเลขเห็นหวยประจำเลย ส่วนใหญ่ก็ตรงนะคะ แต่เดี๋ยวนี้ไม่เคยฝันเลยค่ะ เป็นเพราะอะไรคะ

พระศาสดา - ยังอยากจะเล่นหวยอยู่อีกเหรอ

ดิฉัน - ไม่ค่ะ ปกติก็ไม่ค่อยได้เล่น แต่ส่วนใหญ่จะเอาไปบอกคนอื่นน่ะค่ะ

พระศาสดา - หวยมันเป็นอบายมุขอย่างหนึ่ง ในเมื่อเธอเดินเข้ามาในทางสายนี้แล้ว ทางที่ต้องปฏิบัติไปเพื่อการหลุดพ้น ดังนั้นเธอจึงต้องละทุกอย่าง ปกติบุคคลทั่วไปก็ไม่ควรไปยุ่งเกี่ยวกับอบายมุขอยู่แล้ว

ดิฉัน - เจ้าค่ะ...ก็แค่สงสัยน่ะค่ะ เพราะเมื่อก่อนฝันเรื่อยเลยค่ะ แต่เดี๋ยวนี้มันหยุดไปเฉยๆ

พระศาสดา - เมื่อก่อนพวกเทวดาพรหมเขาก็มาช่วยสงเคราะห์น่ะซี แต่ก็ไม่ใช่ว่าทุกคนจะมีโชคกับเรื่องแบบนี้หรอก แล้วตอนนี้เธอต้องปฏิบัติตน เรื่องแบบนี้จึงไม่สมควรอย่างยิ่ง เทวดาหรือพรหมก็เลยไม่สงเคราะห์ตรงนี้เพราะจะทำให้บาปได้เนื่องจากจะเป็นการส่งเสริมให้ลุ่มหลงมัวเมาในอบายมุขแล้วยังขัดขวางการบำเพ็ญธรรมอีกด้วย

ดิฉัน - เจ้าค่ะ

พระศาสดา - แล้วรู้ไหมว่าอบายมุขคืออะไร

ดิฉัน - ทราบเจ้าค่ะ อบายมุขคือหนทางแห่งความเสื่อม

พระศาสดา - ถูกต้อง แล้วอบายมุขมีกี่อย่าง

ดิฉัน - มีสองหมวดค่ะ คือ อบายมุข 4 กับอบายมุข 6

พระศาสดา - อบายมุข 4 คืออะไร

ดิฉัน - นักเลงผู้หญิง นักเลงสุรา นักเลงการพนัน และคบคนพาลเป็นมิตรค่ะ

พระศาสดา - แล้วอบายมุข 6 ละ

ดิฉัน - เที่ยวกลางคืน ดื่มสุรา ชมมหรสพ เล่นการพนัน คบคนพาลเป็นมิตร แล้วก็เกียจคร้านเจ้าค่ะ

พระศาสดา - แล้วโทษของอบายมุขทั้งหมดมีอะไรบ้าง

ดิฉัน - แต่ละข้อมีแยกย่อยไปค่ะ ลูกจำได้ยังไม่หมด แต่รู้ว่าโดยรวมๆแล้วจะทำให้เกิดความเสียหายกับทรัพย์สิน ร่างกาย การงาน ผู้คนรอบข้างค่ะ

พระศาสดา - ไปอ่านให้รู้แจ้งนะ แล้วจำเอาไว้

ดิฉัน - เจ้าค่ะ

หลังจากนั้นก็สนทนากับท่านอยู่อีกพักหนึ่ง แล้วก็ลาท่านกลับลงมา ก็ตรงไปกราบหลวงพ่อโตที่โบสถ์ จากนั้นก็อุทิศส่วนกุศลแล้วก็ออกจากสมาธิ

----------------------------------------------------------------------------------

โปรดใช้ปัญญาพิจารณาในการอ่านค่ะ

 

เมื่อเช้าออกไปใส่บาตร ตอนที่เดินไปซื้อขนมหวานเพื่อจะเอาไปใส่บาตร เจอแบงค์ยี่สิบตกอยู่หน้าร้านขายขนม คนอยู่ตรงนั้นเยอะแยะเลย แม่ค้าก็อยู่ใกล้ๆ แต่ไม่มีใครเห็นสักคน ดิฉันเลยเก็บมาแล้วก็เลยเอาไปใส่บาตรซะด้วยเลยค่ะ

เช้านี้ใส่บาตรพระมาสององค์ค่ะ อุทิศผลบุญให้ท่านกัลยาณมิตรทั้งหลายด้วยค่ะ อนุโมทนาร่วมกันนะคะ

ปล. เพิ่มเติมเรื่องที่เก็บเงินได้แล้วนำไปใส่บาตรเพราะไม่รู้ว่าใครเป็นเจ้าของ เอามาใช้ก็ไม่ใช่ของเราก็เลยเอาไปใส่บาตรซะทำบุญแล้วก็อุทิศบุญให้เจ้าของที่ทำตก อธิฐานให้เขามีเงินเพิ่มนะคะ สาธุ

 

สาธุขออนุโมทนาบุญด้วยครับมาแต่เช้าเลย

 

ช่วงนี้สอบภาษาเยอรมันเลยต้องอ่านหนังสือหน่อย เลยไม่ค่อยได้มาอ่านเลยครับยังห่างจากหน้าปัจจุบันอยู่เรย T_T พอดีจากหน้า 125 ครับ ที่บอกว่าหากเราไม่ได้ฝึกมโนยิทธิแล้วเลยไม่รู้ว่าพระนิพพานนั้นเป็นยังไง ให้เราทำจิตนึกถึงพระนิพพานเหรอครับ(คือให้นึกถึงพระพุทธเจ้าเหรอครับ แล้วคิดว่าชาตินี้ขอไปพระนิพพานอย่างเดียวเหรอครับ) ตอนนี้ยังไม่ได้ฝึกมโนยิทธิครับ เพราะผมนั่งกรรมฐานกับพี่ๆๆเค้าบอกว่าเอาทีละอย่างเดียว เพราะกลัวผมจะบ้าเอาเพราะชอบเพ่ง เลยกะว่าเอาทีละอย่าง ต้องพยามยามให้ได้ฌาณ 4 ตอนนี้ยังอยู่ปฐมฌาณหรือฌาณ 2 อยู่เรยมั้งครับไม่มีความคืบหน้าเรยจิตนิ่งอย่างเดียวนั่งเป็นชั่วโมงแต่รู้สึกว่าไม่ไปไหนสงสัยกิเลสยังหนา กลัวผิดทางจังเลย -T_T- .....Guten Tag!! ครับ

 

เอาความรู้เรื่องอบายมุขมาให้อ่านค่ะ

อบายมุข (อ่านว่า อะ-บาย-ยะ-มุก) แปลว่า ทางแห่งความฉิบหาย ทางแห่งความเสื่อม สาเหตุให้ถึงความเสื่อม มี 2 หมวด คือ

อบายมุข 4
อบายมุข 6

อบายมุข 4 ได้แก่เป็นนักเลงหญิง เป็นนักเลงสุรา เป็นนักเลงการพนัน และคบคนชั่วเป็นมิตร

อบายมุข 6 ช่องทางของความเสื่อม ทางแห่งความพินาศ เหตุย่อยยับแห่งโภคทรัพย์ ได้แก่ ดื่มน้ำเมา เที่ยวกลางคืน เที่ยวดูการเล่น เล่นการพนัน คบคนชั่วเป็นมิตร และเกียจคร้านการทำงาน

• ติดสุราและของมึนเมา มีโทษ 6 อย่าง คือ

1. ความเสื่อมทรัพย์อันผู้ดื่มพึงเห็นเอง
2. ก่อการทะเลาะวิวาท
3. เป็นบ่อเกิดแห่งโรค
4. เป็นเหตุเสียชื่อเสียง
5. เป็นเหตุไม่รู้จักละอาย
6. ทอนกำลังปัญญา

• ชอบเที่ยวกลางคืน มีโทษ 6 อย่าง คือ

1. ผู้นั้นชื่อว่าไม่คุ้มครอง ไม่รักษาตัว
2. ผู้นั้นชื่อว่าไม่คุ้มครอง ไม่รักษาบุตรภรรยา
3. ผู้นั้นชื่อว่าไม่รักษาทรัพย์สมบัติ
4. ผู้นั้นเป็นที่ระแวงของคนอื่น
5. คำพูดอันไม่เป็นจริงในที่นั้นๆ ย่อมปรากฏในผู้นั้น
6. อันเหตุแห่งทุกข์เป็นอันมากแวดล้อม

• ติดการพนัน มีโทษ 6 อย่าง คือ

1. ผู้ชนะย่อมก่อเวร
2. ผู้แพ้ย่อมเสียดายทรัพย์ที่เสียไป
3. ความเสื่อมทรัพย์ในปัจจุบัน
4. ถ้อยคำของคนเล่นการพนัน ซึ่งไปพูดในที่ประชุมฟังไม่ขึ้น
5. ถูกมิตรอมาตย์หมิ่นประมาท
6. ไม่มีใครประสงค์จะแต่งงานด้วย เพราะเห็นว่า ชายนักเลงเล่นการพนันไม่สามารถจะเลี้ยงภรรยา

• คบคนชั่ว มีโทษ โดยนำให้กลายไปเป็นคนชั่วอย่างคนที่ตนคบทั้ง 6 ประเภท คือ

1. นำให้เป็นนักเลงการพนัน
2. นำให้เป็นนักเลงเจ้าชู้
3. นำให้เป็นนักเลงเหล้า
4. นำให้เป็นคนลวงผู้อื่นด้วยของปลอม
5. นำให้เป็นคนโกงเขาซึ่งหน้า
6. นำให้เป็นคนหัวไม้

• เกียจคร้านการงาน มีโทษ โดยทำให้ยกเหตุต่างๆ เป็นข้ออ้างผัดเพี้ยนไม่ทำการงาน โภคะใหม่ก็ไม่เกิด โภคะที่มีอยู่ก็หมดสิ้นไป คือให้อ้างไปทั้ง 6 กรณี คือ

1. หนาวนักแล้วไม่ทำการงาน
2. ร้อนนักแล้วไม่ทำการงาน
3. เย็นไปแล้วไม่ทำการงาน
4. ยังเช้านักแล้วไม่ทำการงาน
5. หิวนักแล้วไม่ทำการงาน
6. อิ่มนักแล้วไม่ทำการงาน

อบายมุขทั้งหมดนี้หากประพฤติเข้าแล้วก็เป็นเหตุให้เกิดความฉิบหาย ให้เกิดความเสื่อมเสียแก่ชีวิตร่างกายได้เหมือนกันทุกข้อ

 

สวัสดีค่ะ พี่ๆทุกคน
หนูแบบว่าเพิ่งศึกษาทางธรรมน่ะค่ะ เคยรู้จักบอร์ดนี้มานานแ้ล้วสมัครไว้แต่ก็ไม่ได้สนใจ
จนเมื่อมาอาทิตย์สองอาทิตย์นี้หนูก็รู้สึกเหมือนอยากจะเข้ามาศึกษาอย่างจริงจัง

พอได้เข้ามาอ่านเรื่องของพี่ๆแล้วทำให้หนูได้ความรู้มากมายหลายอย่างเลยค่ะ
(เรียนโรงเรียนคริสมาตั้งแต่เล็ก แค่จะสวดมนตร์ยังไม่ถูกเลย แหะๆ)

ขอขอบคุณพี่ๆและอนุโมทนาบุญกับพี่ๆทุกๆท่านด้วยนะคะ
หนูเองก็กำลังศึกษากรรมฐานอยู่ ยังไม่รู้ว่ากรรมฐานใดจะเหมาะกับจริตตนเลย

ตอนนี้ก็นั่ง พุทโธ พุทโธ ธรรมดา ยังตัดให้ว่างไม่ได้เลยค่ะ แหะๆ


หนูเลยอยากจะถามพี่ๆว่า ตอนแรกที่ปฏิบัติต้องทำยังไงบ้างเหรอคะ ?
แล้วหนูจะสามารถไปฝึกแบบเริ่มต้นเลย ได้ที่ไหนบ้าง

รบกวนพี่ๆด้วยนะคะ ^^

 

ที่บอกว่าหากเราไม่ได้ฝึกมโนยิทธิแล้วเลยไม่รู้ว่าพระนิพพานนั้นเป็นยังไง ให้เราทำจิตนึกถึงพระนิพพานเหรอครับ(คือให้นึกถึงพระพุทธเจ้าเหรอครับ แล้วคิดว่าชาตินี้ขอไปพระนิพพานอย่างเดียวเหรอครับ)

ระลึกถึงบุญคุณของพระพุทธเจ้าท่าน ที่ท่านลำบากบำเพ็ญเพียรเพื่อหลุดจากทุกข์ เเละนำพระธรรมคำสอนของพระองค์มาสั่งสอนเรา เพื่อให้เราพ้นทุกข์เหมือนกันกับท่าน ความเมตตาของพระองค์หาที่สิ้นสุดไม่ได้

สมเด็จองค์ปฐมท่านสอนพี่ฝนว่า เเค่ทำจิตใจให้นึกถึงพระพุทธเจ้าเเล้วขอไปพระนิพพานโดยไม่ปฏิบัติเลย เเค่คิดอย่างเดียวนั้นไปไม่ได้เพราะการคิดอยากของจิตนั้นเป็นกิเลส ท่านสอนพี่ฝนไว้สองข้อ

1. เวลาทำบุญอะไรก็เเล้วเเต่ให้ อธิษฐานว่า "เราทำบุญในครั้งนี้เพื่อถวายเเด่ พระพุทธ พระธรรม เเละพระสงฆ์ ขอให้พระสงฆ์นี้(ที่เราได้ตักบาตร ถวายปัจจัยต่างๆ)เป็นตัวเเทนสงฆ์รับไว้เพื่อใช้ในการทะนุบำรุงพระพุทธศาสนานี้ด้วยเถิด"

2. หลังจากทำบุญเสร็จเเล้วให้อธิษฐานว่า "ขอให้ข้าพเจ้ามีดวงตาเห็นธรรม ในธรรมที่ควรรู้ควรเห็นเป็นไปเพื่อการเข้าถึงซึ่งพระนิพพานในชาติปัจจุบันนี้ด้วยเถิด สาธุ"

การตั้งจิตไว้ให้นึกถึงพระนิพพานเป็นเพียงให้จิตมีที่ยึดเกาะ เวลาเราตายไปเราจะได้รู้ว่าเราจะไปที่ไหน เเต่การจะไปถึงพระนิพพานได้นั้นเราต้องปฏิบัติเอง จิตต้องตั้งมั่นเเละเเน่วเเน่ตรงต่อพระนิพพานนั้นจริงๆ

ถ้าจะถามต่อว่าสองข้อที่กล่าวมาเเล้ว พี่ฝนปฏิบัติเห็นผลเเล้วหรือยัง พี่ฝนกล้ายืนยันค่ะว่าเห็นเเล้ว เเต่ไม่ได้เห็นทั้งหมดโดยทันที เริ่มมีดวงตาการมองเห็นสิ่งรอบข้างภายนอกไปในทางของไตรลักษณ์ (อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา)ซึ่งน้อมนำไปตามคำสอนของสมเด็จองค์ปฐมที่สอนพี่ฝนไว้ว่า "พยายามมองสิ่งรอบตัวให้เห็นเป็นไตรลักษณ์" ว่าทุกอย่างมีการเกิดขึ้น ตั้งอยู่ เเละในที่สุดมันก็ดับไป

การออกไปสนุกสนาน เฮฮา ปาร์ตี้กับเพื่อนฝูง มันสนุกก็จริง เเต่เป็นความสนุกที่มีวันจบซึ่งเป็นของไม่เที่ยง (ในความคิดพี่ฝนความสนุกเหล่านั้น เป็นความสุขที่หลอกลวง) ไม่ใช่ความสุขที่เเท้จริง เเล้วเราจะไปหาความสุขที่เเท้จริงได้จากที่ไหน ตอนนี้คิดได้เเล้วว่า ได้จากการปฏิบัตินำไปสู่การหลุดพ้นจากวัฏฏะสงสารตามเเนวทางของพระพุทธเจ้า

ตอนนี้เหลืออีกข้อที่ยังไม่ได้เริ่มทำ เเต่สมเด็จท่านเมตตาสอนทุกวันคือ มองปัจจัยภายในตัวเราให้เป็นอสุภะ เเล้วพิจารณาขันธ์ 5 เริ่มค่อยๆตัดมันทีละน้อย

สรุปคำสั่งสอนที่สมเด็จท่านเมตตาสอนพี่ฝนเพื่อเป็นไปเพื่อการเข้าถึงซึ่งพระนิพพาน คือ

- ใช้ไตรลักษณ์เป็นการมองเห็นปัจจัยภายนอกว่าสังคมโลกเป็นเรื่องน่าเบื่อ หาความเที่ยงเเท้นั้นไม่ได้เลย เมื่อเริ่มคิดได้ มองเห็น จิตจะเริ่มปลงไปเอง

- ใช้อสุภะกรรมฐานเป็นการมองเห็นปัจจัยในร่างกายของตัวเองว่าไม่เที่ยงเเท้เเน่นอน เป็นเพียงสภาวะธาตุทั้งสี่คือ ดิน น้ำ ลม ไฟ มาประกอบกันเป็นร่างกาย เมื่อเริ่มเห็นจิตที่ยึดมั่นในความเป็นตัวตนของเราจะน้อยลง เริ่มปลงไปเรื่อยๆ

ทั้งสองข้อที่สมเด็จองค์ปฐมท่านสอนพี่ฝนมานั้นเป็นหัวข้อยึดถือปฏิบัติเป็นเเนวทางเพื่อการหลุดพ้น เข้าสู่พระนิพพานอย่างเเท้จริง โดยไม่ต้องใช้มโนยิทธิเป็นตัวช่วย

เป็นกำลังใจให้ในการปฏิบัติดีปฏิบัติชอบนะคะ