ข้อความจาก กลุ่มประสานงานเพื่อการเตือนภัย(เขากะลา)(ปิดกระทู้)

นานๆ เข้ามาอ่านสักที...เห็นความทุ่มเท และเสียสละของอาวุโสทุกท่าน

และการทำงานของกลุ่มฯ ได้ขยายงานและมีความก้าวหน้าในหลายๆ ด้าน

ขออนุโมทนาและเป็นกำลังใจให้อาวุโสทุกท่านด้วยนะคะ

 

<TABLE cellSpacing=0 cellPadding=6 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD class=alt2 style="BORDER-RIGHT: 1px inset; BORDER-TOP: 1px inset; BORDER-LEFT: 1px inset; BORDER-BOTTOM: 1px inset">ข้อความดั้งเดิมโดยคุณ juksawat
นั่นนะซีพี่...

ผมกินกล้วยกวน มันก็เป็นกล้วยกวน ไม่เห็นมันเป็นสับปะรดเลย
ผมกินมะขามหวานที่พี่ส่งให้ มันก็เป็นมะขามหวาน ไม่เห็นมันเป็นสับปะรดเหมือนกัน

ที่มันเป็นกล้วยกวนก็เพราะเราสมมุติให้เป็นกล้วยกวน ที่มันเป็นมะขามหวานก็เพราะเราสมมุติให้เป็นมะขามหวาน และที่มันเป็นสับปะรดก็เพราะเราสมมุติให้มันเป็นสับปะรด

ดังนั้น การทำให้กล้วยกวนเป็นสับปะรด...ง่ายนิดเดียวพี่ ก็เพียงแค่เราสมมุติให้มันเป็นสับปะรด เดี๋ยวกล้วยกวนของพี่มันก็เป็นสับปะรดเองแหละ

ก็ทุกสิ่งทุกอย่างรอบๆตัวเรา ก็ล้วนแล้วแต่สมมุติทั้งสิ้นนี่นา...555





สงสัยมานานแล้วว่าทำไมสีมันดำๆ หายสงสัยแล้ว


อนุโมทนาครับ อ.จักร อย่าเล่นน้ำสงกรานต์จนเพลินไปนะครับ


</TD></TR></TBODY></TABLE>

 

กรุงเทพฯ --------------------------------------------- สุรินทร์











ถ้าไม่เวิร์ค บินแบบนี้ก็ได้เท่ห์ดีครับ

 

วันนี้​

11 เมษายน 2552​

และ​

ในวันเดียวกันนี้​

นับถอยหลังไป 11 ปี​

จะเป็นวันที่​

สองผู้ยิ่งใหญ่แห่งวงการ UFO​

พบกันเป็นครั้งแรก​

ที่...."ตำนาน" ได้จารึกไว้แล้ว​

วันนั้นคือ​

วันที่ 11 เมษายน 2541​

.... เป็นการพบกันครั้งแรก ....​

ของ​

จ.ส.อ.เชิด ชื่นสำนวน​

กับ​

ศ.ดร.นพ.เทพนม เมืองแมน​

ณ เขากะลา ​

จังหวัดนครสวรรค์​

...............​

ศ.ดร.นพ.เทพนม เมืองแมน และคณะฯ​

เดินทางมาที่จังหวัดนครสวรรค์​

โดยมีกลุ่มเขากะลา(ในขณะนั้น)​

เดินทางไปต้อนรับท่าน​

ณ โรงแรมพิมาน นครสวรรค์​

​

​

จากนั้น ได้นำคณะของ ศ.ดร.นพ.เทพนม เมืองแมน
เดินทางขึ้นไปบนเขากะลา ​

โดยมี จ.ส.อ.เชิด ชื่นสำนวน
และสมาชิกกลุ่มเขากะลาอีกส่วนหนึ่ง
รอให้การต้อนรับอยู่ด้านบน
โดยมีประชาชนที่สนใจเดินทางมา
เพื่อร่วมชม UFO ด้วย
ประมาณ 60 คน​

ในขณะที่ท่านเดินทางขึ้นมาถึงด้านบนเขากะลา
ปรากฏวัตถุบิน 3 ลำ 3 ลักษณะ ไม่มีเสียง
บินตามกันมา ผ่านกลางลานพระประธานฯ
ผู้ที่รอชมอยู่ส่งเสียงเฮฮาดังลั่น
เมื่อ ศ.ดร.นพ.เทพนม เมืองแมน ลงจากรถ
ท่านจึงหยิบกล้องบันทึกภาพทันที
ซึ่งท่านบันทึกภาพไว้ได้
และนำแสดงในบูธนิทรรศการมนุษย์ต่างดาวของท่าน
ในงานวิทยาศาสตร์ทางจิตนานาชาติ ครั้งที่ 3
ชื่อภาพว่า "ดวงตาของดาวพลูโต"
เพราะภาพที่ถ่ายขณะวัตถุบินบินผ่านนั้น
ภาพที่ได้ กลายเป็นรูปใบหน้าขนาดใหญ่
กำลังก้มมองลงมา
และมีดวงตาสีแดงปรากฏขึ้นในภาพ ​

​

​

หลังจาก จ.ส.อ.เชิด ชื่นสำนวน และ ศ.ดร.นพ.เทพนม เมืองแมน​

ได้ทักทาย และสนทนากันแล้ว​

ทุกท่านก็ร่วมไหว้พระ และสวดมนต์เย็นพร้อมกัน​

​

​

หลังจากสวดมนต์เย็นเสร็จแล้ว ดร.เทพนม เมืองแมน
ได้สนทนากับผู้ที่สนใจเรื่องราวของ UFO
ซึ่งในวันนี้ Mr.John และครอบครัว
ได้เดินทางมาจากฉะเชิงเทรา
และบันทึกภาพของ UFO ไว้ได้เช่นกัน​

​

​

​

​

​

หลังจากนั้น ได้มีวัตถุบินผ่านมาอีกหลายลำ
ผู้ที่เดินทางมาในวันนั้นได้บันทึกภาพไว้ได้
และ ศ.ดร.นพ.เทพนม เมืองแมน
ท่านได้กล่าวว่า
วัตถุบินที่มาปรากฏนี้....คือ UFO อย่างแน่นอน​

​

หลังจากวันที่ 11 เมษายน 2541 เป็นต้นมา​

ณ เขากะลา แห่งนี้​

จึงเป็นสถานที่ ​

ได้รับการยอมรับจากผู้เชี่ยวชาญเรื่อง UFO​

ว่าเป็น...จุดเปิดมิติและเป็นที่เข้า - ออก ​

ของยานอวกาศจากหลายดวงดาว​

จึงมีบุคคลคนจำนวนมาก​

เดินทางมาดู มาชม มาบันทึกภาพ​

มาพิสูจน์ ทดสอบ ทดลอง​

จนกลายเป็น... ​

ตำนานของ UFO ในประเทศไทย​

จนถึงทุกวันนี้.​

 

ภาพบรรยากาศบนเขากะลา​

กับที่มาของ​

ตำนานอันยิ่งใหญ่​

ในวันที่ 11 เมษายน 2541​

[vdo]http://palungjit.org/attachments/a.561591/[/vdo]



ขอขอบคุณ คุณอลงกรณ์ ช่างภาพสมัครเล่น
ที่มอบภาพไว้เพื่อการเผยแพร่

และภาพวัตถุบินจากวีดีโอ ก็มีการบันทึกได้ด้วยภาพนิ่ง

จะเห็นว่า มีดวงไฟจำนวนมากอยู่โดยรอบ และมีหลายสี

จึงเรียกว่าไฟดิสโก้ คือจะหมุนไป หมุนมา

โดยในดวงไฟดวงเดียวกัน จะเปลี่ยนสีหมุนไปเรื่อย ๆ

มีทั้งสีแดง สีเขียว สีเหลือง สีชมพู สีขาว

และเปลี่ยนสีได้ในดวงเดียวกัน ตำแหน่งเดียวกัน

ลักษณะของลำจะเล็กกว่าเครื่องบินมาก

ลักษณะการบิน จะบินต่ำ แต่ไม่มีเสียง

ไฟเท่ากันทุกด้าน คล้ายทรงกลม

ซึ่งเครื่องบินต้องมีส่วนปีกกว้างกว่า



​

 

สวัสดีครับ
หายหน้าหายตาไปนาน เพราะงานยุ่ง
เลยได้แต่เข้ามาอ่านไม่มีเวลาได้เข้ามาโพสท์เท่าใดนัก

ว่าจะหาจังหวะมาเล่าเรื่องประสบการณ์ตรงที่เพิ่งได้เจอมา
แต่ก็ไม่รู้คืออะไร พอดีว่าได้มีโอกาสได้ไปคุยกับแม่สมจิตรมาแล้วที่บ้าน
ก็เลยเอามาประสบการณ์มาแชร์ดูครับ

เรื่องของเรื่องเมื่อคืนวันเสาร์ที่ 4 เมษายน ที่ผ่านมาเป็นวันที่เพื่อคนนึงของผมบวชที่ อ.ท่าตะโก
ผมก็ออกเดินทางจากตัวเมืองนครสวรรค์โดยรถมอเตอร์ไซค์ไปกับเพื่ออีกคนนึง
ในเวลาประมาณ 20.30 น. ขาไปก็ไปช้า ๆ เพราะลมแรงมาก มีโอกาสได้พูดคุยเรื่องทั่วไป
เพราะเพื่อนที่ไปด้วยเป็นเพื่อสนิทที่ไม่ได้เจอกันมานาน
จังหวะขี่ผ่านป้ายอ่างเก็บน้ำเขากะลาก็เลยถามเพื่อว่ารู้จักเขากะลาไม๊ ??
เพื่อนก็ว่ารู้ ก็เลยคุยกันเรื่อยเปื่อย เรื่องยูเอฟโอ เรื่องมนุษย์ต่างดาว เรื่องแปลก ๆ
สุดท้ายก็ไปถึงตัวเมืองท่าตะโกโดยปลอดภัย

เรื่องมันเกิดตอนขากลับ ผมออกจากงานบวชมาตอนประมาณตีหนึ่ง
ขี่มอเตอร์ไซค์ด้วยความเร็วเพียง 30-40 กม./ชม. บางช่วงอาจช้ากว่านั้น
พอออกจากตัวเมืองท่าตะโกได้ไม่นานก็ถึงแยก ๆ หนึ่ง คนพื้นที่จะเรียกว่าแยกหัวถนน
เป็นสามแยกที่อยู่ระหว่างทางสามารถไปยังอำเภอตากฟ้าได้ทางแยกนี้
พอผ่านสามแยกนี้ผมก็นึกได้เรื่องที่แม่เคยเจอวัตถุสว่างจ้าขนาดมหึมา (ใหญ่กว่าบ้าน) เสียงดัง ลอยข้ามหัวไปช้า ๆ
เมื่อประมาณสี่สิบปีก่อน ในขณะที่เดินจากตัวหมู่บ้านมาขึ้นรถที่ศาลาปากทางกับคุณตา
พอผ่านหัวถนนผมก็เลยหันไปคุยกับเพื่อนที่นั่งซ้อนมาเรื่องยูเอฟโอ ที่แม่เคยเจอมา
พอผ่านจุดนั้นมาได้ไม่นานมีเหมือนกับไฟไหม้ไร่อ้อย ผมก็นึกขึ้นได้ที่เพื่อนเคยไปยอดเขากะลา
แล้วเห็นเป็นไฟไหม้แล้วดับลงพร้อม ๆ กันอย่างรวดเร็ว ก็คุยเรื่องยูเอฟโอกันมาตลอดระยะสองสามกิโล
จากนั้นมาได้อีกนิดเดียวด้านขวามีเหมือนรถเกี่ยว มีดวงไฟขาวนวลสามสิบสี่สิบดวง ก็ยังแซวกับเพื่อนว่าสงสัยจะเป็นยูเอฟโอ
ก็หัวเราะกันไป แต่พอเลยจุดนั้นมาได้เพียงหน่อยเดียว ผมซึ่งเป็นคนที่ขี่มอเตอร์ไซค์จะมองกระจกข้างตลอด
ก็ได้เห็นว่ามีรถมอเตอร์ไซค์ตามมาคันนึงจากสุดถนนลิบ ๆ จนมาใกล้เรื่อย ๆ จนมาจ่ออยู่ท้ายรถผม
ซึ่งกะจากในกระจกแล้วน่าจะห่างประมาณ 5 เมตร (สองช่วงคันรถ) ตอนนั้นไม่ได้คิดอะไรเพราะดีใจ
มีคนขับรถเป็นเพื่อน แต่ทีนี้ความแปลกมันอยู่ที่ว่า ทุกครั้งที่มีรถขี่ตามมาจนใกล้ถึงมอเตอร์ไซค์ที่ตามผม
ไฟของมอเตอร์ไซค์คันที่ตามมาจะดับ แต่เมื่อรถที่ตามมาผ่านไปแล้วไฟก็จะติด แล้วก็เมื่อขี่ผ่านคน ไฟจะดับ เมื่อผ่านหมู่บ้านซึ่งมีแสงตามถนน ไฟจะดับ และเมื่อมองไปจะพบว่าไม่มีอะไรตามมา
แต่ทันทีที่พ้นเขตหมู่บ้านจนถนนมืดไฟนั้นจะติดขึ้นมาดื้อ ๆ ในระยะห่างเท่าเดิมไม่ว่ารถผมจะวิ่งเร็ววิ่งช้า
จนสุดท้ายมีช่วงหนึ่งมีรถยนต์วิ่งสวนทางมาหนึ่งคัน พอมาใกล้แสงก็ได้ดับอีกและผมก็ชะลอรถพร้อมหันหลังไปมอง
ประกฏว่าไม่มีอะไรตามมาจริง ๆ ก็เลยแวะปั๊มแล้วนั่งคุยกับเพื่อน ตอนนั้นขนลุกซู่ไปหมด
ถามเพื่อว่ารู้สึกไหมว่ามีรถตามมาตลอดทาง มันก็ว่าไม่รู้สึก
เลยเล่าเรื่องทั้งหมดให้เพื่อนฟัง ก็เลยขนลุกไปตาม ๆ กัน



ลักษณะเจ้าดวงไฟ (ที่ผมคิดว่าเป็นมอเตอร์ไซค์)
มีสีเหลือง
ลักษณะเหมือนไฟหน้ารถมอเตอร์ไซค์
ขนาดเท่าไฟหน้ารถมอเตอร์ไซค์




ทำไมผมถึงคิดว่าเป็นมอเตอร์ไซค์ ?
เพราะการปรากฏตัวครั้งแรกไม่ใช่โผล่ขึ้นมาดื้อ ๆ แต่มาในลักษณะเหมือนขี่มาจากด้านหลังลิบ ๆ แล้วจึงมารักษาระยะห่าง
อีกประการคือเป็นทางเปลี่ยว สองอย่างที่ผมคิดคือ อาจเป็นโจร หรืออาจเป็นคนที่ขี่ตามเพื่ออยากมีเพื่อนร่วมทาง






ทำไมมาวิเคราะห์แล้วคิดว่าไม่ใช่มอเตอร์ไซค์
1. มันไม่มีเสียง
2. ทุกครั้งที่มีรถวิ่งตามหรือเข้ามาใกล้พอที่แสงไฟหน้ารถนั้น ๆ จะส่องเห็น ไฟจะดับทันที
3. เหมือนในข้อสอง แต่เกิดกับรถที่วิ่งสวนมาด้วย
4. หากผ่านเมือง ผ่านคน หรือแสงสว่าง ไฟจะดับทันที
5. แสงนั้นตามผมมาตลอดระยะทาง เกือบ 30 กิโลโดยไม่แซง แต่รักษาระยะเดิมไม่ว่าจะขี่ช้า เร็ว
6. ประจวบเหมาะเกินไปที่แสงนั้นโผล่มาตอนคุยเรื่อง UFO กับเพื่อนที่ซ้อนมาพอดี






สุดท้าย ทำไมผมไม่คิดว่าตัวเองตาฝาด ???
1. ผมขี่รถกลางคืนบ่อย มองกระจกข้างตลอดจนแยกแยะอะไรออก
2. ผมเป็นคนไม่กินเหล้า เพราะงั้นตัดเรื่องเมาไปได้
3. ก่อนไปผมได้พักผ่อนอย่างเต็มที่แล้ว ไม่ได้ตาฝาดเพราะเพลียแน่นอน
4. มันตามมาตลอดเกือบสามสิบกิโล
5. อาจมองว่าระยะทางสั้น ๆ แต่ผมขี่ด้วยความเร็วแค่ 20 - 30 กม./ชม. เพราะงั้นผมเห็นมาตลอดชั่วโมงกว่า ๆ















ปล. ได้ไปคุยกับแม่สมจิตรมาที่บ้าน แม่เค้าบอกว่าคนที่เจอในลักษณะนี้ต่อมามักงานเข้า 55555+

ตามนั้นครับ ไม่มีข้อสรุป มอเตอร์ไซค์ ผี ยูเอฟโอ กลุ่มก๊าซ ตาฝาด ประสาทหลอน ฯลฯ

งงจริง ๆ

 

จริงๆแล้วจะไปดูหนังเรื่องKNOWING ตั้งแต่พี่สุดใจโพสท์ไว้เมื่อตอนที่เข้าฉายใหม่ๆ แต่ Digital ว่าจะไปแต่ก็ไม่ได้ไปสักที เพราะหาเพื่อนไปดูด้วยไม่ได้ เพื่อนผู้หญิงคนไทยที่สนิทกันก็ไม่ชอบดูหนัง ทำแต่งานกับทำบุญวัดธรรมกายที่ชิคาโก

ส่วนเพื่อนผู้หญิงชาวอเมริกันอีกคนหนึ่ง ได้นัดกัน ๒- ๓ ครั้ง แต่ก็ไม่สำเร็จ เพราะตารางเวลาไม่ตรงกัน จึงไปชวนเพื่อนหญิงอเมริกันอีกคนหนึ่ง คิดว่าเขาต้องว่างเพราะเพิ่งเกษียณ แต่ก็ไม่ว่างอีกเพราะมีกิจกรรมที่ต้องทำกับหลานๆ จึงไปกับ Digital ไม่ได้อีก

ส่วนเพื่อนชายเมริกัน ที่เป็นโสด ก็สามารถไปกับเราได้ แต่ก็ไม่เหมาะสมที่จะชวนไปดูหนังกับเรา ๒ คน เลยไม่ได้ชวน

อ้อ.. ก่อนหน้านี้มีเพื่อนชายตัวสูงมาก ไม่ใช่ชาวอเมริกันนะคะ แต่เป็นเพื่อนที่อยู่ในกลุ่มประสานงานเพื่อนการเตือนภัยนี่แหละค่ะ ที่ชื่อขึ้นต้นด้วยตัวP อาสาว่าจะมาเป็นเพื่อนดูหนังด้วยกัน แต่ระยะทางที่จะเดินทางมาดูหนังด้วยกันมันไกลแสนไกล และกว่าจะเดินทางมาได้ หนังก็ออกจากโรงพอดี

Digital จึงตัดสินใจไปดูคนเดียว ในวันนี้วันเสาร์ที่ ๑๑ เมษายน ๒๕๕๒ เวลาอิลินอยส์ ได้ไปดูหนังเรื่อง KNOWING อย่างสมใจ เป็นหนังระบบจริงๆ บางตอนดูแล้วขนลุกเลย คนระบบไม่ควรพลาดค่ะ

ระบบนะระบบ ส่งเรามาอยู่ไกลแสนไกล แถมตอนนี้ก็อยู่คนเดียวอีกต่างหาก ดูหนังก็ต้องดูคนเดียว ไม่อยากอยู่แล้วอเมริกา กลับเมืองไทยดีฝ่า..

 

เตรียมรอ ต้อนรับ กลับสู่ แผ่นดินเกิด ของคุณ Digital ครับ

 

แทนความคิดถึง

[VDO]http://palungjit.org/attachments/a.561772/[/VDO]​

 

ไม่ทราบว่าหน้าโรงหนังที่อเมริกา มีอ้อยควั่น กับพุทราแก่ๆทุบเชือมหรือเปล่า

 

อ้างอิงจากกระทู้นี้ครับ : http://palungjit.org/threads/ความฝัน-เทพสังหรณ์-สัญญานเตือนจากเบื้องบน.79471/page-74

<TABLE class=tborder id=post1183062 cellSpacing=0 cellPadding=6 width="100%" align=center border=0><TBODY><TR><TD class=thead style="BORDER-RIGHT: #ffffff 0px solid; BORDER-TOP: #ffffff 1px solid; FONT-WEIGHT: normal; BORDER-LEFT: #ffffff 1px solid; BORDER-BOTTOM: #ffffff 1px solid">09-05-2008, 02:56 PM </TD><TD class=thead style="BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid; BORDER-TOP: #ffffff 1px solid; FONT-WEIGHT: normal; BORDER-LEFT: #ffffff 0px solid; BORDER-BOTTOM: #ffffff 1px solid" align=right>#1475 </TD></TR><TR vAlign=top><TD class=alt2 style="BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid; BORDER-TOP: #ffffff 0px solid; BORDER-LEFT: #ffffff 1px solid; BORDER-BOTTOM: #ffffff 0px solid" width=175><!-- google_ad_section_start(weight=ignore) -->Chayutt<!-- google_ad_section_end --><SCRIPT type=text/javascript> vbmenu_register("postmenu_1183062", true); </SCRIPT>
ผู้ร่วมสนับสนุนบริจาค



วันที่สมัคร: Aug 2005
สถานที่: Vietnam
อายุ: 36
ข้อความ: 2,093
<IF condition="1">
</IF>Groans: 33
Groaned at 7 Times in 4 Posts
ได้ให้อนุโมทนา: 12,627
ได้รับอนุโมทนา 25,757 ครั้ง ใน 2,158 โพส
พลังการให้คะแนน: 2153




</TD><TD class=alt1 id=td_post_1183062 style="BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid"><!-- google_ad_section_start -->เมื่อคืนนี้ความฝันของผมตอนหนึ่งน่าสนใจดีครับ
เลยอยากจะนำมาเล่าให้ฟังสักเล็กน้อยครับ

ฝันว่าเดินทางอยู่ในป่า แล้วไปเจอกองเสื้อผ้าอยู่เป็นหย่อมๆ
ซึ่งเสื้อผ้าที่ว่านั้นเป็นชุดขาวที่ผู้ปฏิบัติธรรมตามวัดต่างๆใส่กันทั่วไป
แต่เสื้อผ้าที่ว่านี้มีลักษณะเก่า เลอะเทอะ เปรอะเปื้อนมาก และถูกถอดทิ้งไว้เกลื่อนกลาด

พอผมกวาดสายตาไปอีกสักหน่อย ก็เจอร่างกายของผู้ปฏิบัติธรรมซึ่งมีทั้งที่ผมรู้จักและไม่รู้จัก
นอนเปลือยกายอยู่ในพุ่มไม้บ้าง ในพงหญ้าบ้าง บางคนก็ถูกทำร้าย บางคนก็ถูกตัดมือ บางคนก็ถูกตัดเท้าทิ้ง
ดูแล้วน่าเวทนายิ่งนัก ในฝันพอผมไปเจอใคร ผมก็จะเอาชุดขาวปฏิบัติธรรมที่อยู่แถวๆนั้นแหละ
ไปคลุมตัวให้ แล้วผมก็ปลุกให้ลุกขึ้น พร้อมกับบอกว่า "ลุกขึ้นมาปฏิบัติหน้าที่ได้แล้ว"
คล้ายๆกับว่าเวลามันเหลือน้อยแล้วอย่างงั้นแหละ

ในฝันมีพี่ชายคนหนึ่งที่ผมรู้จัก ความรู้สึกในฝันบอกว่าแกเดินไม่ได้เพราะขาพิการ 2 ข้าง
แต่แกก็เป็นผู้ปฏิบัติธรรมคนหนึ่ง มิหนำซ้ำ"เขา" (เขานี่ใครก็ไม่รู้นะ) ยังมาตัดเท้าทั้ง 2 ข้างแกทิ้งไปอีก
พอผมไปเจอแก ผมก็เอาเสื้อขาวที่มอมแมมอย่างที่ว่านั้นแหละคลุมตัวแก แล้วปลุกแกลุกขึ้นมาทำหน้าที่
และผมก็พูดประมาณว่า "พี่ปรีชานี่ มีกรรมเยอะนะ ถึงได้โดนหนักแบบนี้ ยังต้องใช้กรรมอีกเยอะ"
(ถึงแม้ว่าชื่อจริงของพี่คนนี้จะไม่ใช่"ปรีชา"ก็ตาม)

แล้วผมก็เห็นแกตะเกียกตะกายลุกขึ้นมาเดิน
แบบทุลักทุเลมากๆ ในฝันผมสะเทือนใจมากๆ จนเกือบร้องไห้เลยครับ<!-- google_ad_section_end -->


</TD></TR></TBODY></TABLE>
เมื่อหลายเดือนก่อน (คืนวันที่ 8/5/2551) ผมได้ฝันเกี่ยวกับเรื่องที่เล่าไปแล้วข้างบนนี้
และประกอบกับคุณ Jintawadee เคยส่ง PM ให้ผมครั้งหนึ่งว่า...



<TABLE class=tborder id=post cellSpacing=0 cellPadding=6 width="100%" align=center border=0><TBODY><TR><TD class=thead style="BORDER-RIGHT: #ffffff 0px solid; BORDER-TOP: #ffffff 1px solid; FONT-WEIGHT: normal; BORDER-LEFT: #ffffff 1px solid; BORDER-BOTTOM: #ffffff 1px solid">11-05-2008, 03:10 PM </TD><TD class=thead style="BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid; BORDER-TOP: #ffffff 1px solid; FONT-WEIGHT: normal; BORDER-LEFT: #ffffff 0px solid; BORDER-BOTTOM: #ffffff 1px solid" align=right></TD></TR><TR vAlign=top><TD class=alt2 style="BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid; BORDER-TOP: #ffffff 0px solid; BORDER-LEFT: #ffffff 1px solid; BORDER-BOTTOM: #ffffff 0px solid" width=175>JINTAWADEE<SCRIPT type=text/javascript> vbmenu_register("postmenu_", true); </SCRIPT>
สมาชิก

วันที่สมัคร: Sep 2007
ข้อความ: 613
<IF condition="">
</IF>Groans: 0
Groaned at 4 Times in 4 Posts
ได้ให้อนุโมทนา: 5,301
ได้รับอนุโมทนา 8,104 ครั้ง ใน 562 โพส
พลังการให้คะแนน: 211




</TD><TD class=alt1 id=td_post_ style="BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid"><CENTER>สวัสดีผู้ปลุก

</CENTER>
<HR style="COLOR: #ffffff; BACKGROUND-COLOR: #ffffff" SIZE=1>สบายดีหรือเปล่าคะ ปฏิบัติไปถึงไหนแล้ว จินตวดีเจอข้อฝึกฝนมากมาย ทำให้จิตใจเบาบางไปด้วยกิเลสเยอะ มีคนมาสอนให้ในฝันบ่อย แล้วก็ประสบการณ์จากชีวิตจริง ไม่น่าเชื่อ ว่าไม่นานเท่าไรจะสามารถเปลี่ยนตัวเองและความคิดไปได้มากมายเช่นนี้ ตอนนี้จินตวดีมีเรื่องที่ไม่แน่ใจอยู่ 1 เรื่อง คุณชยุตอาจจะรู้ ช่วงหลังนี้จิตมันนึกถึงคุณโดยไม่รู้สาเหตุ บางทีคุณอาจจะมีคำตอบมาให้ก็ได้ คุณมีอะไรจะแนะนำไหม


</TD></TR></TBODY></TABLE>
คำว่า "ผู้ปลุก" นี่..แต่ก่อน ก็ฟังผ่านๆเฉยๆ แต่เดี๋ยวนี้ ชักมีอะไรให้ต้องคิดตามแล้วหละครับ

เพราะว่าทุกวันนี้ โดยเฉพาะเมื่อมาอยู่ที่เวียดนามนี่ ผมได้รู้จักคนไทยหลายคน
และรวมถึงคนเวียดนามที่พูดไทยได้คล่องบางคน ที่พอฟังประสบการณ์ชีวิตของแต่ละคนแล้ว
ก็ยังอดนึกถึงคำพูดของพี่สุดใจที่พูดถึงเรื่องการถูก "ฝึกเดี่ยว" ไม่ได้ เพราะเหมือนกับว่า
คนเหล่านี้ เขาก็ถูกฝึกเดี่ยวมาพอสมควร แต่เขายังไม่รู้ตัว และยังไม่รู้จักระบบ ยังไม่รู้จักธรรมะ
และยังไม่รู้จักการปฏิบัติธรรมใดๆ อันจะนำไปสู่การปล่อยวางได้เลย

จนเมื่อผมมาที่นี่..แรกๆทีเดียว ผมจะไม่เล่าเรื่องอะไรเกี่ยวกับระบบ เกี่ยวกับมนุษย์ต่างดาวให้เขาฟังเลย
เดี๋ยวเขาจะรับไม่ได้กัน แต่เดี๋ยวนี้ ผมเชื่อว่าเป็นกระแสผลักดันจากระบบด้วยแหละ ที่ทำให้ผม
ค่อยๆ "อยาก" จะเล่า อยากจะถ่ายทอดประสบการณ์ของผมเองเกี่ยวกับเรื่องระบบ และเรื่อง "ภัยพิบัติ"
ให้พวกเขาเหล่านี้ฟัง และผมก็ได้ค่อยๆลงมือทำไปบ้างแล้ว

คนพวกนี้เดิมทีเดียว อาจจะเป็นผู้ที่อาสา "มาทำงาน" เหมือนกับพวกเราด้วยก็ได้
แต่อาจจะยัง "หลับ" อยู่ หรือยัง "ถูกตัดมือ ตัดเท้า" ที่จะนำพาไปสู่ "ปณิธานเดิม" ก็ได้
ด้วยเหตุนี้ จึงอาจต้องมี "ผู้ที่มาทำหน้าที่ปลุกให้ตื่น" อย่างผมนี่กระมัง

ที่คิดว่าตัวเองต้องมาทำหน้าที่นี้ ก็เพราะว่าเร็วๆนี้ ในขณะที่นั่งกินข้าวและดื่มเบียร์กับพวกเขาอยู่
ผมก็จะเล่าเรื่องธรรมะประเด็นต่างๆที่พวกเขาสงสัย อยากรู้ และถามมา ให้พวกเขาฟังตามปกติ
(คือปกติในวงเหล้า วงเบียร์นี่ ผมจะพูดถึง-เล่าถึงเรื่องธรรมะ เป็นประจำของผมอยู่แล้ว
เป็นแบบนี้-ทำแบบนี้ มาร่วม 10 ปีแล้วกระมังครับ)

วันนั้นเขาถามผมว่า อ้าว..ก็ถ้าพี่รู้เรื่องธรรมะแล้ว ทำไมพี่ไม่ไปบวชซะหละ ทำไมพี่ยังมานั่งกินเบียร์กับผมอยู่หละ
อะไรประมาณนี้นะครับ

ไม่รู้คำตอบมันลงมายังไงนะ..แต่ผมก็ได้ตอบออกไปว่า..

"ก็เพราะว่าฉันมีหน้าที่ต้องมาคอยปลุกพวกแกให้ตื่นขึ้น อย่างที่กำลังทำอยู่นี่ไง

..ฉันถึงยังไปไหนไม่ได้..

..และก็เพราะว่าพวกแก มันเป็นพวกขี้เหล้าเมายา..
เขาก็เลยต้องส่งคนที่ขี้เหล้าเมายาเหมือนกัน..มาสอนแกไง"

อะไรประมาณนี้นะครับ คือเพราะถ้าจะรอให้คนพวกนี้ไปวัดไปวา ฟังเทศน์ ฟังธรรมเอง
หรือแม้แต่เราส่งหนังสือธรรมะให้อ่าน ส่ง VCD เทศน์ของใครให้ฟัง เขาก็คงไม่ฟังหรอกครับ
คงต้องรอไปชาติหน้าโน่นแหละกระมัง..

อันนี้ที่เล่ามานี่ ส่วนหนึ่งอาจจะเป็นไปได้ว่าเป็นข้อแก้ตัวในการทำผิดศีลห้าของตัวผมเองหรือเปล่าก็ไม่รู้นะ
แต่บ่อยครั้ง ที่ผมจะรู้สึกเหนื่อย และเบื่อหน่ายกับการไปนั่งกินเบียร์กับใครต่อใครมากเลย
จนบางทีอยากจะหนีไปพักสงบจิต สงบกายอยู่ในสถานที่วิเวกซักหลายๆวันเลยทีเดียว

เบื่อตัวเองอยู่มากพอสมควรทีเดียวเลยนะเนี่ย..

 

นทปนํสํขเวทิตา จทนํ กตสิลา อายาณ สํภเวตา ขิจนปญฺยํ วํวํวํวํสิจาวามีเณเส

 

Digitalไม่เคยใช้บริการสายการบินนกแอร์ค่ะอ.Mountain

เวลากลับเมืองไทยนั่งแต่ United Air ค่ะ แจ้งให้ทราบ เพราะเวลามารับที่สุวรรณภูมิจะได้ไม่ผิดลำ

ยังไงก็ขอขอบคุณล่วงหน้า

แต่ดูเครื่องบินลำในภาพนี้แล้ว ก็ขำจริงๆค่ะ

 

อตฺตานํสิเวนวทปิญฺโญ สิขาวนํยโยยํเยติ ปินอหํวสึเญเณกเตปุญญา วํจ

 

อยากกินจังพี่วิจิตร ทั้ง ๒ อย่างเลย ว่าแต่ว่าที่คุณเทพบุตรชาวดินบอกว่า...............

ข่าวด่วน คุณวิจิตรก็ไปตามหาคุณดิจิตอลที่อเมริกาไม่รู้ว่าป่านนี้เจอกันหรือยัง




Digitalก็รอพี่วิจิตรอยู่นะคะ มาตามหาผิดเมืองรึเปล่า มาเร็วๆนะ จะชวนไปโรงหนัง ดูซิว่ามีพรุทราเชื่อมกับอ้อยควั่นขายหน้าโรงรึเปล่า

 

ระบบถึงให้คุณชยุตไปเปิดสาขาที่เวียดนามไงครับ อิอิ

ครูที่ดีต้องเข้าถึง เข้าใจ แนะนำลูกศิษย์

(มาเป็นกองหนุน สู้เว้ย)

 

มหรตจํอํ "รบบฺ" ซทรมิยังกตํเวน ขินทกฺโตสาพลจึ วตจนเวทํ สมฺมนํเวตา

 

อุทนํ วจี ศีลการน มุสา ปต แอนํวานจจิตา

 

อ้อยควั่นงานวัดสมัยก่อนจะใช้ไม้เสียบแผ่เป็นดอกเห็ดเลย