ข้อความจาก กลุ่มประสานงานเพื่อการเตือนภัย(เขากะลา)(ปิดกระทู้)

ขอพักทานข้าวกลางวันก่อนนะครับ
เดี๋ยวอุปกรณ์ ทำงาน แล้วจะมาเล่าต่อครับ

ขณะนี้มีคนกำลังดูกระทู้นี้อยู่ : 16 คน ( เป็นสมาชิก 3 คน และ บุคคลทั่วไป 13 คน )

 

หลังจากที่ผมได้นั่งพักสงบนิ่งอยู่ในสมาธิไม่นาน
สังขารขันธ์ห้า ก็เริ่มออกลวดลาย
ความปวดเมื่อยขาและหลังก็ประดังกันเข้ามา
ขยับปรับเปลี่ยนมาเป็นขาซ้ายทับขาขวาก็แล้ว
ก็ยังไม่หายปวด จึงขยับนั่งคุกเข่า เพื่อบรรเทาทุกข์
ที่กำลังถาโถมเข้ามา

ท่านั่งคุกเข่า สามารถช่วยผ่อนคลายทุกข์ที่ทำให้
ปวดขาปวดเอว ได้ลงไปบ้าง
จากทุกข์มาก ก็กลายเป็นทุกข์น้อยลง

แต่แล้ว คลื่นทุกข์ ก็ซึมแทรกเข้ามาในตำแหน่งเดิมอีก
จะหนีไปไหน จะเปลี่ยนท่า เล่นท่า อย่างไร
ก็ผ่อนคลายได้เพียงชั่วประเดี๋ยวประด๋าว
แล้วทุกข์เพราะเจ็บปวด ก็กลับเข้ามาอีก

จากท่าคุกเข่า ก็เปลี่ยนมาเป็นท่ายืน
โยกหน้าโยกหลัง เล็กน้อย เพื่อไม่ให้แข็งทื่อจนดูไม่งาม
อากัปกิริยาการเคลื่อนไหว ที่เกิดกับสังขารผมนั้น
ไม่ได้คลาดไปจากสายตา ของซือเฮีย ผู้ห่วงใยผมมาแต่ต้น

เวลาผมโอนเอนที แกแทบจะเข้ามาประคอง
เกรงว่าผมจะล้มลงมากลิ้งหมดท่าสง่างาม
ผมอยู่ในท่ายืน เป็นเวลานาน
คอยเฝ้าดูอาการ ประหลาดๆว่า จะเกิดขึ้นอีกไหม

คลื่นคงสงสาร ไม่ส่งอาการแปลกๆมาให้ผมอีกแล้ว
เพียงลำพังผมคนเดียว ก็เล่นไปแล้วหลายคลื่น
เกรงใจก็แต่คลื่นความเป็นห่วงของซือเฮีย
ที่ลงมาทำงานตลอดเวลา

ผมยืนอยู่ราวครึ่งชั่วโมง
จากนั้นก็ปรับเปลี่ยนเป็นท่านั่งสมาธิ
เพื่อบรรเทาอาการเมื่อยจากการยืน

จะเห็นได้ว่าร่างกายสังขาร ที่ว่าเป็นของเรา
เราไม่สามารถสั่งมันไม่ให้เจ็บ ไม่ให้ปวด
ไม่ให้หัวเราะแบบบ้าบอ ไม่มีเหตุผล
มันเป็นทุกข์ที่เกิดขึ้น หากรู้ไม่เท่าทัน
เราก็ต้องทุกข์กับมันไปด้วย ทุกข์แบบแซนด์วิช
ประกบติดแนบชิดกันไปตลอด
หากเป็นเช่นนั้น เราคงไม่มีวันจะออกจากทุกข์ใดๆได้
ขนาดทุกข์ที่อยู่ใกล้ชิดเราที่สุด เรายังปราบมันไม่ได้เลย
นับประสาอะไรกับทุกข์ที่ประเดประดังมาจากภายนอก


บทเรียน ณ ภูกะลา เป็นบทเรียนชีวิต ที่ให้เราได้เข้าใจในขันธ์ห้า
ให้เข้าใจในทุกข์ และทำอย่างไร ให้ออกจากทุกข์
หากคิดเป็นมูลค่า ก็ต้องบอกว่า ประเมินค่าไม่ได้

ขอให้ทุกชีวิตจิตวิญญาณ ได้เดินทางพบเส้นทางปัญญา
นำพาชีวิตให้เข้าใจในกลไกขันธ์ห้า และทุกข์ที่ทำให้เราต้อง
มาเวียนว่ายตายเกิดอย่างไม่รู้จบสิ้น โดยเร็วเทอญ.

.............จบบริบูรณ์....................


ขอขอบคุณ พี่สุดใจ และคณะผู้อาวุโสเขากะลา อาจารย์นีโม่ และน้องพี่ทุกคน
ที่ทำให้เกิดองค์รวมของการเข้าใจในชีวิตและจิตวิญญาณ การเข้าใจในการทำงานกับระบบ.

 

ข้อความส่วนหนึ่งจากประสบการณ์ประมวลพลังของอาจารย์MOUNTAIN

สักครู่ เหตุการณ์ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้นกับตัวผม
จนตั้งตัวไม่ติด จู่ๆ..................ผมก็ปล่อยก๊าก
ออกมาแบบยับยั้งไว้ไม่ได้
ทั้งๆที่พยายามกลั้นไว้แล้ว
ก็กลั้นไม่อยู่ มันบังคับไม่ได้จริงๆ เห็นกันแบบชัดๆ

การหัวเราะแบบบังคับไม่ได้นี้ มันหนักหนาสาหัสยิ่งนัก
แถมยังมีผสมน้ำมูก น้ำตา บ้างพอเป็นกระสาย
ขนาดดูตลก เด๋อ ดู๋ ดี๋ หรือแก๊งส์ 3 ช่า ยังไม่ฮาเท่านี้
นี่นั่งเฉยๆเอง มันยังขำได้ขำดี ขำแบบต้องหัวเราะออกมา
เป็นเสียงฟิมโฟนี่ จนคนข้างๆ ที่ผมเรียกแกว่าซือเฮีย
คงคิดว่า มันอดอยากอดหัวเราะมาแต่ไหนกันเนี่ย
ถึงได้ปล่อยแตกออกมาแบบไม่ยั้ง และไม่หยุด

คลื่นชนิดนี้ เราเรียกว่า คลื่นหัวเราะ ครับ
เพราะผู้ฝึกในยุคแรกๆ ก็เคยเจอแบบนี้มาเหมือนกัน
คนที่เจอมาก่อน เรียบร้อยสุภาพ
แต่พอมาเจอคลื่นหัวเราะ มันกลับเกิดอาการตรงกันข้ามกับบุคลิก


คลื่นพลังที่ว่านี้ คือ คลื่นเรอ โอ๊กอ๊าก
เป็นก้อนลมที่ขึ้นมาจากกระเพาะ ขึ้นมาเป็นระยะๆ
แต่มีความถี่ในการขึ้นกระชั้นชิดกันมาก

เสียงที่เรอออกมาดังฟังชัดมาก
ถ้าเป็นหญิง เรอแบบนี้ เขาว่าแพ้ท้อง
ถ้าไปเรอ หลังกินอาหารที่ญี่ปุ่น เจ้าภาพเขาจะพอใจมาก
เพราะเท่ากับเป็นการชมว่า อาหารเขาสุดอร่อย

แต่ที่ผมเรอ อยู่ข้างๆซือเฮีย ขณะนั้น
จนทำให้ซือเฮียตกใจเล็กน้อย
และสันนิษฐานว่า ผมต้องอ๊วกแตกแน่ๆ
จึงหันรีหันขวางมองหาอะไรก็ได้ที่จะใช้แทนกระโถน
มารองอ๊วกผม
ที่แกเป็นห่วง อาจเป็นเพราะ กลัวผมทำสกปรก เรี่ยราด
ไม่สมกับเป็นพี่ที่เคารพของน้องๆ ก็ได้
หรืออีกนัยหนึ่ง แกอาจกลัว อ๊วก กระเด็นไปถูกแก
ทำให้สมาธิแตก ก็เป็นได้

คลื่นเรอ ผ่านไปได้เกือบ 10 นาที ก็ค่อยๆสงบลงๆ

ความปวดเมื่อยขาและหลังก็ประดังกันเข้ามา
ขยับปรับเปลี่ยนมาเป็นขาซ้ายทับขาขวาก็แล้ว
ก็ยังไม่หายปวด จึงขยับนั่งคุกเข่า เพื่อบรรเทาทุกข์
ที่กำลังถาโถมเข้ามา

ท่านั่งคุกเข่า สามารถช่วยผ่อนคลายทุกข์ที่ทำให้
ปวดขาปวดเอว ได้ลงไปบ้าง
จากทุกข์มาก ก็กลายเป็นทุกข์น้อยลง

แต่แล้ว คลื่นทุกข์ ก็ซึมแทรกเข้ามาในตำแหน่งเดิมอีก
จะหนีไปไหน จะเปลี่ยนท่า เล่นท่า อย่างไร
ก็ผ่อนคลายได้เพียงชั่วประเดี๋ยวประด๋าว
แล้วทุกข์เพราะเจ็บปวด ก็กลับเข้ามาอีก




ขออนุโมทนากับอาจารย์MOUNTAIN ด้วยเป็นอย่างยิ่ง ที่สัมผัสกับคลื่นต่าง ๆ แล้วรู้เท่าทันในขันธ์ห้า ไม่ไปยึดว่าคลื่นเหล่านั้นเป็นตัวเราของเรา

และนำประสบการณ์ มาเผยแพร่เป็นวิทยาทานแก่น้อง ๆ พร้อมทั้งให้คำแนะนำ ชี้ให้เห็นความเป็นธรรมชาติของทุกสรรพสิ่งว่า ไม่ได้มีตัวใครของใครอยู่ในนั้น ที่จะบังคับบัญชาได้เลย

ในการประมวลพลังนั้น ทำไมระบบจึงเน้นนักเน้นหนาว่า เป็นการส่งคลื่นลงมาเพื่อแยกขันธ์ห้าให้เห็นชัด ก็เพื่อให้เห็นว่า .... สิ่งที่กำลังเกิดขึ้นกับขันธ์ห้าในช่วงเวลาการประมวลพลังนั้น มีอะไรเข้ามากระทบกับขันธ์ห้าบ้าง มีอะไรเกิดขึ้นบ้าง และมีวิธีการกลไกอย่างไร จึงจะไม่ไปทุกข์กับคลื่นเหล่านั้น

ซึ่งคลื่นในการประมวลพลังนี้ เรียกว่าคลื่นแยกขันธ์ห้า เพื่อให้เรียนรู้ขันธ์ห้าตามความเป็นจริง

อย่างเช่น หลายคนที่มาประมวลพลัง พอนั่งสมาธิได้ไม่นาน แค่สัก 5 - 10 นาที จะมีความปวดเมื่อยเกิดขึ้นอย่างมาก คือปวดแข้งปวดขา ปวดหลัง เหมือนนั่งสมาธิมานานสัก 2 ชั่วโมงแล้ว เพราะบางท่านบอกว่า ถ้านั่งปกติ การจะปวดเมื่อยอย่างนี้ต้องนั่งอย่างน้อยสัก 1 ชั่วโมงผ่านไปแล้ว จึงจะเริ่มมีอาการปวดเช่นนี้ แต่นี่แค่ 5 นาทีก็ปวดแล้ว เมื่อยแล้ว เลยต้องนั่งพิจารณาขันธ์ห้า ดูความเวทนาแทน

ระบบได้เคยบอกไว้ในรุ่นที่เคยประมวลพลังรุ่นก่อน ๆ ว่า

ปกติ การปฏิบัติธรรมตามปกติ ก็จะมีการนั่งสมาธิอย่างนี้เหมือนกัน คือต้องนั่งจนผ่านไปเป็นชั่วโมง 2 ชั่วโมง พอเริ่มปวดขา เริ่มชาขา จึงจะเริ่มพิจารณาความเจ็บปวด ความเมื่อยล้านั้น พิจารณาเห็นขันธ์ห้าว่ามันไม่เที่ยง มันแปรปรวน มันมีเวทนาแบบนี้ ไม่น่าไปยึดมั่นถือมั่น ซึ่งก็คือการพิจารณาขันธ์ห้านั่นเอง

แต่ระบบบอกว่า ถ้ารอให้นั่งเป็นชั่วโมง สองชั่วโมงแล้วค่อยปวด มันไม่ทันเวลา ก็แจกคลื่นความปวดให้เลย เพื่อทำการพิจารณาเลยในขณะนั้น ว่าขันธ์ห้ามันเกิดเวทนาแบบนี้ มันแปรปรวนไปอย่างนี้ มันบังคับบัญชาไม่ได้อย่างนี้ มันจึงไม่น่าอยากได้อยากมี จึงเป็นการวิปัสสนาเช่นกัน

แล้วยังสามารถปล่อยวางได้ว่า นอกจากมันบังคับบัญชาไม่ได้แล้ว มันยังไม่ได้เป็นตัวใครของใครอีก เพราะถ้าเป็นของเราจริง ๆ เราก็ต้องบังคับได้ ห้ามมิให้มีสิ่งอื่นแปลกปลอมเข้ามาในขันธ์ห้าเราได้สิ ไม่ให้ใครส่งคลื่นความปวดเข้ามาในตัวเราได้สิ แต่เพราะมันไม่ใช่ของเรา มันเป็นของธรรมชาติ มันจึงสามารถที่จะมีคลื่นของธรรมชาติเข้ามาแทรกได้

อย่างเช่นโทรทัศน์ ผู้ที่ผลิตโทรทัศน์ วัตถุดินก็คือ เอาดิน น้ำ ลม ไฟ อากาศ มาทำกระบวนการผลิตเป็นอะไหล่แต่ละชิ้นขึ้นมา ทำหลายขั้นตอนจนเป็นพลาสติก เป็นเหล็ก เป็นกลไก เป็นโปรแกรม แล้วเอามาประกอบกัน กลายเป็นโทรทัศน์ มีคุณสมบัติ รับภาพ เสียง ข้อมูลข่าวสารจากทั่วโลกได้ ซึ่งทั้งหมดนั้นล้วนมาจากดินน้ำลมไฟของธรรมชาติล้วน ๆ ไม่ได้มีสิ่งใดเจือปนเลย

แล้วโทรทัศน์เมื่อมีการประกอบรวมกันเข้า ก็สามารถรับคลื่นจากสถานีโทรทัศน์ได้ รับคลื่นจาก UBC ได้ รับคลื่นจากดาวเทียมของต่างประเทศทั่วโลกได้ ถ้ามีจานดาวเทียม มีสัญญาณเข้ามาถึง

เรารู้ว่าโทรทัศน์ มันมาจากดิน น้ำ ลม ไฟ อากาศ ที่ประกอบเข้าด้วยกัน เราก็รู้ ก็เห็น ก็เข้าใจ ว่ามันไม่ได้มีตัวตนของใครอยู่ในนั้น แต่มีการปรุงแต่งเหตุปัจจัยของธรรมชาติเอาเข้ามารวมกัน แล้วใช้ประโยชน์ได้ คือให้ทั้งความทุกข์ ความสุข ได้ในเวลาเดียวกัน

แต่ถ้ามีใครใช้วิทยุสมัครเล่น หรือเปิดสถานีส่งสัญญาณเถื่อนใกล้กับบ้านเรา มีสัญญาณแรงมากกว่าสถานีโทรทัศช่องน์อื่น ๆ ที่เรารับอยู่ทุกวันนี้

โทรทัศน์เครื่องนี้ ที่เราซื้อมากับมือ และเราก็คิดว่า นี่เป็นโทรทัศน์ของเรา เป็นลิขสิทธิ์ของเรา เราต้องใช้ได้ตามใจของเราปราถนา และเราต้องคอลโทรลมันได้

แต่มันกลับไปรับสัญญาณจากสถานีอื่นเข้ามา มันก็เลยกวนสัญญาณเดิม จะเปิดช่องที่ชอบก็เปิดไม่ได้ เพราะโทรทัศน์เครื่องนี้ กลับไปรับสัญญาณช่องที่แทรกเข้ามาหมดเลย ถูกช่องสถานีเถื่อนนั้นเอาภาพไปหมดเลย

คราวนี้ ก็จะมีคนทุกข์ คือเรา เพราะไปยึดว่า ทีวีของเรา ต้องมีแต่ภาพที่เราต้องการจะดูเท่านั้น แต่หากบังคับบัญชาทีวี ให้มีแต่ภาพที่เราต้องการไม่ได้ เพราะเหตุปัจจัยอื่นมันแรงกว่า ก็เลยต้องทุกข์ไปตามระเบียบ

แต่โทรทัศน์มันไม่ทุกข์ มันไม่รู้ว่ามันทำให้ใครทุกข์ มันไม่รู้ว่ามีคลื่นไหนใครชอบ คลื่นอะไรใครไม่ชอบ มันก็ทำไปตามเหตุปัจจัย คลื่นไหนแรงกว่า มันก็ต้องรับได้มากกว่านั่นเอง

ที่ยกตัวอย่างมาให้ฟังนี้ ก็เพื่อให้เทียบเคียงว่า

ขันธ์ห้านี้ ประกอบด้วย ดิน น้ำ ลม ไฟ อากาศ จากธรรมชาติล้วน ๆ แล้วนำมาปรุงแต่งจนเป็นรูปเป็นร่าง เป็นขันธ์ห้าขึ้นมา ดังนั้น เพราะทุกอย่างเป็นธาตุทางธรรมชาติ มันจึงไม่ได้เป็นของใครจริง ๆ

ดังนั้น เมื่อมีเหตุปัจจัยอื่น มีสัญญาณคลื่นที่แรงกว่าจากที่อื่น ๆ ส่งเข้ามา มันก็สามารถรับได้และกลายเป็นต้องทำไปตามคลื่นใหม่ที่มีสัญญาณแรงกว่านั่นเอง

ถ้าทุกข์เพราะไปยึดว่าเป็นขันธ์ห้าของเรา ก็ต้องทุกข์ไปเพราะบังคับบัญชาไม่ได้นั่นเอง

แต่สิ่งเหล่านี้ เป็นสิ่งที่จำเป็นต้องใช้ในเหตุการณ์วิกฤติข้างหน้า เช่นเวลาที่โลกวิกฤติ กลุ่มบุคคลนี้ต้องเข้าไปในสถานการณ์ที่วุ่นวาย ยุ่งเหยิง ต้องเจอกับสภาวะที่หดหู่เศร้าหมอง คนเจ็บคนตายกองทับถมมากมาย จิตก็ต้องหดหู่เศร้าหมองตามภาพที่ได้รับ ตามกลไกของขันธ์ห้า

แต่ถ้าส่งคลื่นความหรรษา เบิกบานมาให้แทน คลื่นเบิกบานแรงกว่า ขันธ์ห้าก็จะแช่มชื่น เบิกบานนั่นเอง

สถานการณ์เดิม วุ่นวายมีอยู่ตามเดิม ความน่าเอน็จอนาจ ความน่าหดหู่เศร้าหมองมีอยู่เช่นเดิม คนเจ็บคนตายมากมายเท่าเดิม แต่อารมณ์จะเปลี่ยนไป ไม่เหมือนเดิม ก็จะทำให้ผู้ทำงาน ทำด้วยความชุ่มชื่น เอิบอิ่ม ไม่เหนื่อย ไม่ท้อ และมีกำลังกาย กำลังใจพร้อมลุยงานด้วยความยินดี เต็มใจ ทำงานได้อย่างกระฉับกระเฉง เพราะเห็นทุกอย่างรื่นรมย์ไปหมด อาจทำไปยิ้มไปอย่างที่อาจารย์เม้าท์เป็นก็ได้

หรือมีเรื่องกับใคร พอเขาว่าแทนที่จะโกรธ เวปหัวเราะมา ก็กลายเป็นขำซะยังงั้น

และตัวอย่างของคุณ Pasika ก็เช่นกัน ที่นำมาเล่าให้ฟังว่า ถูกแฟนว่าแทนที่จะโกรธเหมือนเคย กลับหัวเราะอย่างขำมากๆ หัวเราะไม่หยุด ไม่มีอารมณ์โมโหเหมือนเดิม จนคนว่าก็งงเหมือนกัน

คุณ Pasika ก็เลยมองตัวเองหัวเราะอย่างงง ๆ แล้วคิดว่า ตัวเองหัวเราะอะไรน่ะ หัวเราะทำไม

และเรื่องนี้ ก็เกิดขึ้นเหมือนกันถึง 2 ครั้ง พอมาประมวลพลังแบบเดี่ยว คือคนเดียวล้วน ๆ ก็เลยเข้าใจเรื่องคลื่นหัวเราะ เพราะได้สัมผัสคลื่นหลายอย่างในวันนั้น

มีตัวอย่างมาแล้วหลายท่าน ทั้งพี่สุดใจ ทั้งผู้ร่วมฝึกรุ่นแรกก็มีwave แบบนี้ด้วย บางครั้งก็มีปนกันในช่วงประมวลพลัง ที่มีทั้งwave หัวเราะ และร้องไห้ คือเวปหัวเราะคนหนึ่ง เวปร้องไห้คนหนึ่ง ในช่วงประมวลพลัง ก็เลยเสียงระงมไปหมดเหมือนดูละครคนละเรื่องยังไงไม่รู้


นี่ก็คืออุปกรณ์อีกรูปแบบหนึ่ง ที่จำเป็นต้องมีไว้ช่วยในการทำงานในความชุลมุนวุ่นวาย ในเหตุการณ์ข้างหน้า

เพราะการทำไปทุกข์ไป ทำไปหดหู่ไป ทำไปเศร้าหมองไป ก็จะทำไม่ได้นาน เพราะจะพาลไม่ไหวไปด้วย

จึงต้องมีการเติมสารเคมี เติมคลื่นสนุกสนานเพื่อช่วยให้ผู้ทำงานไม่เครียดกันจนเกินไป

และผู้ที่ทำงานก็ต้องเรียนรู้เรื่องคลื่น และไม่ไปยึดเกาะคลื่นสนุกสนานเหล่านั้น เพราะรู้ว่า คลื่นนี้มีมาเพื่อช่วยให้สภาวะจิตในขณะนั้นมีความสดชื่น มีความเบิกบานเพื่อช่วยให้ทำงานได้อย่างไม่เหนื่อยล้า ซึ่งก็ยังดีกว่าให้หม่นหมองร้องไห้เป็นไหน ๆ

แต่ทั้งหลายทั้งปวง ไม่ได้มีตัวใครของใคร อยู่ในอารมณ์ไหน ๆ ทั้งสิ้น

เพราะข้างหน้า ปัญหามากมาย ต้องเผชิญกับอารมณ์หลากหลายของคนที่กำลังสูญเสีย กำลังโศกเศร้า กำลังเสียใจ ผู้คนที่กำลังเศร้าหมองร้องไห้รอบ ๆ ตัวเรา ก็จะมีให้เห็นอย่างมากมายในเวลาที่เกิดภัยพิบัตินั้น

ถ้าไม่ใช้อุปกรณ์เข้าช่วยก็คงแย่เหมือนกัน

ดังนั้น จึงต้องมีทั้งอุปกรณ์ที่ช่วยได้จริงในด้านกายภาพ เช่นการรักษา ผ่าตัด ขนย้ายผู้คน และอีกมากมายที่ต้องใช้อุปกรณ์ที่ช่วยได้จริงมาเสริม

และอุปกรณ์ที่ช่วยสนับสนุนการทำงาน ให้มีกำลังกาย กำลังใจ มีความสดชื่นแจ่มใส เพื่อรับมือกับภัยพิบัติใหญ่ ๆ ที่จะเกิดขึ้น

ปัญหามากมายมหาศาล ต้องมีให้แก้อีกอย่างแน่นอนในภายภาคหน้านี้

แต่การทำตัวเองให้เป็นทุกข์กับผู้ที่เราจะต้องเข้าไปช่วยเหลือ ก็ไม่ใช่การแก้ปัญหาใด ๆ

 

ขออนุโมทนากับพี่เม้าท์ด้วยครับ สาธุ ๆ ๆ ในสมัยเมื่อ 10 ปีที่แล้วการฝึกการรับคลื่นเพื่อเรียนรู้ และทำความเข้าใจในขันธ์ห้าของแต่ละขันธ์ที่อยู่ฝึกกันนั้น ก็ไม่ต่างกันกับการที่พี่เม้าท์ได้รับรู้รับทราบในการรับคลื่นในครั้งนี้เลย สมัยนั้นก็มีพี่ผู้หญิงคนนึง ในขณะนั่งปฎิบัติกันอยู่ จู่ๆ ก็ปล่อยโฮออกมาซะงั้น และจากการที่ได้ให้สัมภาษณ์ในเวลาต่อมา พี่เขาก็บอกว่าไม่ได้มีเหตุอะไรให้เศร้าโศกเสียใจเลย แต่มันบังคับไม่ได้และแสดงออกมาของมันเอง...ครับ นี่ก็คือการประมวลพลังเพื่อการเรียนรู้ในการออกจากขันธ์ห้ากัน

ในสมัยนั้นการจะออกมาพูดมาอธิบายในเรื่องที่ได้รับการฝึกกันนี้ก็เป็นเรื่องอะไรที่ผู้ที่ไม่ได้สัมผัสอาจจะเข้าใจกันได้ยากมากๆ ถ้าผมหรือใครออกมาพูดก็จะเหมือนว่าเป็นหน้าม้า แต่มาปัจจุบันประสบการณ์ของพี่เม้าท์ตามที่ได้กรุณาเล่ามาทั้งในส่วนของการรับคลื่น และในส่วนของการพบเห็นในสิ่งที่แม้แต่ศิษย์รุ่นกินนอนกันบนเขากะลาก็ยังไม่มีใครเคยได้เห็นนั้น ย่อมหมายถึงพี่เม้าท์พูดในฐานะเป็นพยานที่สำคัญท่านหนึ่งเลยละครับ ขออนุโมทนาครับพี่

 

Great power comes with great responsibility.



สโลแกนนี้ : อ้างอิงจากภาพยนต์เรื่องสไปเดอร์แมนครับ



;aa16

 

โอโอ้ ปักษ์ใต้บ้านเรา...

ได้ไป กทม. วันพุธที่ 19 ตอนเช้า พอไปถึงก็ ขนของไปให้คนรู้จัก แล้ว ก็ ไปอยู่กับพี่ นีโม่ 1 คืน (ลืมบอกให้ผ่าตัดเข่าให้) พี่เขาก็บอกว่า จะย้ายของจากห้องชั้น ที่ 11 มาอยู่ห้อง 5 ชั่วคราว พี่เขาคิดว่าระบบสั่งมาให้ช่วยขน อิอิ นอนค้าง 1 คืน วันต่อมาวันที่ 20 ก็กลับ ตอนเช้าเหมือนกัน ไปที่ หอ เพราะจะไปรอ น้ามาช่วยเก็บของที่ หอ แล้ว คุยไปคุยมา ผมกะว่าจะกลับวันที่ 23 เปลี่ยนเป็นกลับ วันที่ 21 พร้อมน้า ซะงั้นคืนวันที่ 20 ก็นอนกับน้าแถวสามเสน รถไฟ วันต่อมาก็กลับ พอ เครื่องบินลงจอดก็หยิบมือถือมาเปิดก็เจอเวลา 13:11 ตลอดเวลาที่นั่งเครื่องบิน ก็น่งสมาธิตลอดไม่รู้อะไรดลใจ ก็สบายดีไมปวดหัว หูก็แทบจะไม่อื้อเลย อิอิ
ปล.ขนของหนักรายรอบ เข่าบวมอีกแล้วเดี๋ยวจะโทรไปขอพลังอาจารย์Juk..
ปล2.รายละเอียดรูป : รูปแรกตั๋ว เครื่องบิน 2 ที่ (กลัวว่าจะหาว่าโม้)
รูป3.รูป เก็บตกเขากะลา2 ก่อนที่จะปิดระบบ (เห็นว่าจะย้ายที่และ เพราะห้องเล็กไปเลย เอามาย้อนความหลัง ทายเล่นได้ว่าใครเป็นใคร)

 

อ้างอิง:
<TABLE cellSpacing=0 cellPadding=6 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD class=alt2 style="BORDER-RIGHT: 1px inset; BORDER-TOP: 1px inset; BORDER-LEFT: 1px inset; BORDER-BOTTOM: 1px inset">ข้อความดั้งเดิมโดยคุณ pyramid
เดือนแห่งการประมวลพลัง

เนื่องจากมีเพื่อนๆ ที่ได้ไปประมวลพลัง ที่เขากะลา จังหวัดนครสวรรค์ มาแล้ว ได้คุยกันและดำริว่าจะไปประมวลพลังอีกครั้ง ประมาณวันที่ 29-30 พฤศจิกายนนี้ เพื่อเป็นการส่งท้ายเดือนแห่งการประมวลพลัง

ดังนั้นจึงขอสอบถามมายังเพื่อนที่เคยไปมาแล้ว หรือ ที่ยังไม่เคยไป ที่สนใจจะไปประมวลพลังในวันดังกล่าว ได้มาลงฃื่อไว้ ถ้ามีจะนวนมาก อาจจะมีการเช่ารถตู้เพื่อเดินทาง ส่วนรายละเอียดอื่นๆ นั้นก็ขอดูจำนวนรายชื่อที่แจ้งเข้ามาก่อน ครับ


</TD></TR></TBODY></TABLE>

อ้างอิง:
<TABLE cellSpacing=0 cellPadding=6 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD class=alt2 style="BORDER-RIGHT: 1px inset; BORDER-TOP: 1px inset; BORDER-LEFT: 1px inset; BORDER-BOTTOM: 1px inset">ข้อความดั้งเดิมโดยคุณ vijit_j
คงต้องไปเหมือนกัน ส้มตำ ไก่ย่าง วิเชียรบุรีไม่รู้ว่าจะอร่อยเหมือนเดิมหรือเปล่า ช่วยยกมือด้วย
<TABLE cellSpacing=0 cellPadding=6 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD class=alt2 style="BORDER-RIGHT: 1px inset; BORDER-TOP: 1px inset; BORDER-LEFT: 1px inset; BORDER-BOTTOM: 1px inset">


</TD></TR></TBODY></TABLE>





</TD></TR></TBODY></TABLE>

อ้างอิง:
<TABLE cellSpacing=0 cellPadding=6 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD class=alt2 style="BORDER-RIGHT: 1px inset; BORDER-TOP: 1px inset; BORDER-LEFT: 1px inset; BORDER-BOTTOM: 1px inset">ข้อความดั้งเดิมโดยคุณ pyramid
รายชื่อผู้ที่จะไปประมวลพลัง 29-30/11/51...ช่วยๆ กันลงชื่อนะครับ

1 คุณเทพบุตรชาวดิน
2 คุณทานะบารมี
3 คุณอาจารย์ จุก
4 ปิรามิด
5 คุณศศะ
6 ผู้อาวุโส No.9


</TD></TR></TBODY></TABLE>

อ้างอิง:
<TABLE cellSpacing=0 cellPadding=6 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD class=alt2 style="BORDER-RIGHT: 1px inset; BORDER-TOP: 1px inset; BORDER-LEFT: 1px inset; BORDER-BOTTOM: 1px inset">ข้อความดั้งเดิมโดยคุณ สุดใจเขากะลา
ยินดีต้อนรับกลับบ้านค่ะ

บ้านที่กล่าวถึงนี้ มิได้หมายความถึงสถานที่ มิได้หมายความถึงเขากะลาแห่งนี้

เพราะสถานที่แห่งนี้ ก็เป็นเพียงฉาก ๆ หนึ่ง ที่สร้างขึ้นเพื่อรวบรวมนักแสดง รวบรวมทีมงานในโครงการช่วยเหลือภัยพิบัติในครั้งนี้

จึงมิได้มีการแยกเขากะลาออกเป็นส่วน ๆ ดังที่อาจารย์นีโม่ ได้กล่าวมานั้น ถูกต้องแล้ว

มีเขากะลาแห่งเดียว และทุกท่านก็คือทีมงานเดียวกัน อยู่ในโครงการเดียวกัน โดยไม่มีการแบ่งแยกแต่อย่างใด

เขากะลาแห่งนี้ อาจเป็นเสมือนโรงถ่ายละคร ที่ต้องใช้ฉากที่เขากะลามากหน่อย บ่อยหน่อย เพื่อให้เรื่องดำเนินต่อไปได้

แต่ที่ยินดีด้วยจริง ๆ ก็คือ

ยินดีกับ .... ผู้ที่จะกลับสู่บ้านแห่งธรรมชาติ กลับคืนสู่ความเป็นธรรมชาติ กลับคืนสู่ความว่างจากการยึดมั่นถือมั่น ว่างจากอัตตาตัวตน ว่างจากความเป็นตัวเราของเรา นั่นต่างหากที่น่ายินดีด้วย

เพราะมีการขันอาสากันลงมาตั้งแต่ก่อนเกิด เพื่อมาทำงานช่วยเหลือโลกในยามที่เกิดภัยพิบัติในครั้งนี้

และมีการรับทราบ "ประโยชน์ตน"... ที่จะได้รับจากการทำงานนี้กันมาก่อนล่วงหน้าแล้ว ตามที่ได้ขันอาสากันลงมา

การมาพบเจอ การมารู้จักกัน การมาเพื่อทำงานร่วมกัน เพื่อให้งานของระบบดำเนินไปได้ดังแผนงานที่วางไว้นั้น จึงมิใช่เรื่องใหม่ใด ๆ สำหรับผู้ที่ระบบได้วางไว้แล้ว

ดังนั้น อยู่ที่ว่าใครเล่นบทไหน แล้วจะได้ประโยชน์ตนเท่าไร?

และ ใครบ้างจะได้กลับบ้านในชาตินี้

เพราะแต่ละบท ได้รับประโยชน์ตนไม่เท่ากัน 30 % 50% 70% 90 % หรือ 100 % ก็มี

แล้ว....ใครบ้างที่จะได้กลับบ้าน

บ้านที่จากมานานแสนนาน

บ้านของธรรมชาติ

บ้านของจักรวาล

บ้านแห่งความว่าง ว่างจากอุปทานการยึดมั่นถือมั่นในขันธ์ห้า ว่างจากอัตตาตัวตนของตน

เพื่อจบบทละคร....เพียงชาตินี้

.... กลับบ้านกันเถอะ ....


</TD></TR></TBODY></TABLE>
อ้างอิง:
<TABLE cellSpacing=0 cellPadding=6 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD class=alt2 style="BORDER-RIGHT: 1px inset; BORDER-TOP: 1px inset; BORDER-LEFT: 1px inset; BORDER-BOTTOM: 1px inset">ข้อความดั้งเดิมโดยคุณ เทพบุตรชาวดิน
ขอเชิญร่วมลงชื่อไปประมวลพลังกันที่เขากะลา นครสวรรค์ ในวันที่ 29 - 30/11/51 ใครจะไปเชิญลงชื่อต่อกันไปได้เลยนะจะได้รู้ว่า
ต้องขึ้นยานลำเลียงกันอีกหรือป่าว
1 คุณ ณ
2 คุณเทพบุตรชาวดิน
3 คุณป้าศจี
4 คุณทานะบารมี
5 คุณอาจารย์ จุก
6 ปิรามิด
7 คุณศศะ
8 ผู้อาวุโส No.9
ยกมือนี่ไปกันหรือป่าวน่ะพี่vijit กะจารเม้า ถ้าไม่ไปแล้วจาประชุมองค์กันได้อย่างไรน่ะ ;aa8



</TD></TR></TBODY></TABLE>

 

<TABLE class=tborder id=post1677396 cellSpacing=0 cellPadding=6 width="100%" align=center border=0><TBODY><TR><TD class=thead style="BORDER-RIGHT: #ffffff 0px solid; BORDER-TOP: #ffffff 1px solid; FONT-WEIGHT: normal; BORDER-LEFT: #ffffff 1px solid; BORDER-BOTTOM: #ffffff 1px solid">วันนี้, 11:46 AM <!-- / status icon and date --></TD><TD class=thead style="BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid; BORDER-TOP: #ffffff 1px solid; FONT-WEIGHT: normal; BORDER-LEFT: #ffffff 0px solid; BORDER-BOTTOM: #ffffff 1px solid" align=right>#157 </TD></TR><TR vAlign=top><TD class=alt2 style="BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid; BORDER-TOP: #ffffff 0px solid; BORDER-LEFT: #ffffff 1px solid; BORDER-BOTTOM: #ffffff 0px solid" width=175>Digital<SCRIPT type=text/javascript> vbmenu_register("postmenu_1677396", true); </SCRIPT>
ผู้ร่วมสนับสนุนบริจาค



เข้ามาครั้งล่าสุด: วันนี้ 12:21 PM
วันที่สมัคร: Nov 2004
ข้อความ: 156
<IF condition="1"><!--############# AWCoding Back-End created by AWNetwork, Inc. ######################################## Version 3.0.8 ##############################--> <!--####################### Awards Postbit Template ########################################## Copyright 2008 all rights reserved ##################-->
</IF>ได้ให้อนุโมทนา: 7,508
ได้รับอนุโมทนา 3,574 ครั้ง ใน 158 โพส
พลังการให้คะแนน: 105



</TD><TD class=alt1 id=td_post_1677396 style="BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid"><!-- message --><TABLE class=tborder id=post1674436 cellSpacing=0 cellPadding=6 width="100%" align=center border=0><TBODY><TR><TD class=thead style="BORDER-RIGHT: #ffffff 0px solid; BORDER-TOP: #ffffff 1px solid; FONT-WEIGHT: normal; BORDER-LEFT: #ffffff 1px solid; BORDER-BOTTOM: #ffffff 1px solid"><!-- status icon and date --> เมื่อวานนี้, 11:47 AM <!-- / status icon and date --></TD><TD class=thead style="BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid; BORDER-TOP: #ffffff 1px solid; FONT-WEIGHT: normal; BORDER-LEFT: #ffffff 0px solid; BORDER-BOTTOM: #ffffff 1px solid" align=right>#96 </TD></TR><TR vAlign=top><TD class=alt2 style="BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid; BORDER-TOP: #ffffff 0px solid; BORDER-LEFT: #ffffff 1px solid; BORDER-BOTTOM: #ffffff 0px solid" width=175> WebSnow<SCRIPT type=text/javascript> vbmenu_register("postmenu_1674436", true); </SCRIPT>
เว็บมาสเตอร์, ผู้ก่อตั้ง (วีระชัย)



วันที่สมัคร: Apr 2003
สถานที่: London, England
อายุ: 33
ข้อความ: 6,701
<IF condition="1"><!--############# AWCoding Back-End created by AWNetwork, Inc. ######################################## Version 3.0.8 ##############################--> <!--####################### Awards Postbit Template ########################################## Copyright 2008 all rights reserved ##################-->
</IF>ได้ให้อนุโมทนา: 1,758
ได้รับอนุโมทนา 51,446 ครั้ง ใน 4,457 โพส
พลังการให้คะแนน: 50000



</TD><TD class=alt1 id=td_post_1674436 style="BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid"><!-- message -->อ้างอิง:
<TABLE cellSpacing=0 cellPadding=6 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD class=alt2 style="BORDER-RIGHT: 1px inset; BORDER-TOP: 1px inset; BORDER-LEFT: 1px inset; BORDER-BOTTOM: 1px inset">ข้อความดั้งเดิมโดยคุณ Digital
ต้องการบริจาคในนามกลุ่มเขากะลา ทางบัตรเครดิทค่ะ บริจาคได้ตรงไหนของบนหัวเว็บคะ? คุณWebSnow

</TD></TR></TBODY></TABLE>

http://palungjit.org/awc_ds.php?do=donation&gid=4

</TD></TR></TBODY></TABLE>

</TD></TR></TBODY></TABLE>

ขออนุโมทนากับคุณDigital ด้วยครับ

 

ผมต้องไปถึงบ้านสันคู สัก 10 โมง - 11 โมง ไปเตรียมอาหารขึ้นไปทานกัน

 

ลักษณะจานบินที่เห็น เป็นรูปทรงคล้ายค้างคาว
ถ้าใครเคยดูหนังเรื่องมนุษย์ค้างคาว
เวลาจะเรียกมนุษย์ค้างคาวออกมาช่วยมนุษย์
จะมีการฉายลำแสงสัญญลักษณ์รูปค้างคาวบนท้องฟ้า
สัญญลักษณ์ที่ว่านี้ เหมือนกับรูปทรงจานบิน ไม่มีผิด
เขานำมาให้ชมอย่างใกล้ชิด ลำใหญ่มาก
ไม่รู้ว่าที่เห็นในสมาธิ ของคุณ Mountian กับที่เห็นนอกสมาธิ เมื่อหลายวันก่อนที่ทำงานตอนเย็น จะเหมือนกันไม๊ เพิ่งนึกออกว่าเหมือนอะไร ที่แท้ก็..ค้างคาวนี่เอง แต่ที่เห็นไม่ใช่จานบิน เป็น เครื่องบินขนาดใหญ่มาก รูปร่างหน้าตาก็แปลกประหลาด ขี้นเขากะลา 29 -30 พ.ย. นี้หวังว่าคงเจอกัน

 

<TABLE class=tborder id=post1679167 cellSpacing=0 cellPadding=6 width="100%" align=center border=0><TBODY><TR><TD class=thead id=currentPost style="BORDER-TOP: #ffffff 1px solid; FONT-WEIGHT: normal; BORDER-LEFT: #ffffff 1px solid; BORDER-BOTTOM: #ffffff 1px solid; BORDER-RIGHT-WIDTH: 0px">วันนี้, 10:12 PM <!-- / status icon and date --></TD><TD class=thead style="BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid; BORDER-TOP: #ffffff 1px solid; FONT-WEIGHT: normal; BORDER-LEFT-WIDTH: 0px; BORDER-BOTTOM: #ffffff 1px solid" align=right>#181 </TD></TR><TR vAlign=top><TD class=alt2 style="BORDER-TOP-WIDTH: 0px; BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid; BORDER-BOTTOM-WIDTH: 0px; BORDER-LEFT: #ffffff 1px solid" width=175>สุดใจเขากะลา<SCRIPT type=text/javascript> vbmenu_register("postmenu_1679167", true); </SCRIPT>
สมาชิก ยอดนิยม

เข้ามาครั้งล่าสุด: วันนี้ 10:12 PM
วันที่สมัคร: Aug 2007
อายุ: 50
ข้อความ: 1,033
<IF condition="">
</IF>ได้ให้อนุโมทนา: 2,251
ได้รับอนุโมทนา 30,948 ครั้ง ใน 1,050 โพส
พลังการให้คะแนน: 1022




</TD><TD class=alt1 id=td_post_1679167 style="BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid"><!-- message -->ในนามของ.... กลุ่มประสานงานเพื่อการเตือนภัย(เขากะลา)

ขอร่วมบริจาคสนับสนุนการซื้อ Server ในครั้งนี้ด้วยค่ะ

ได้โอนเงินจำนวน 1,129.51 บาท เรียบร้อยแล้ว ตามเอกสารที่แนบ


ขอขอบคุณ WebSnow และwebmaster ทุกท่านของweb...palungjit ที่ได้อำนวยความสะดวก และให้ความอนุเคราะห์ด้วยดีเสมอมา ในการเผยแพร่ข้อมูลสู่สาธารณะ ผ่านกระทู้...

แนะนำ ข้อความจาก กลุ่มประสานงานเพื่อการเตือนภัย(เขากะลา) (13 คน กำลังดูอยู่) ( 1234567891011121314151617181920 ... หน้าสุดท้าย)
สุดใจเขากะลา

ตั้งแต่วันที่ 9 สิงหาคม 2550 - จนถึงปัจจุบัน


ขอขอบคุณ และอนุโมทนาบุญด้วยอย่างยิ่งค่ะ





</TD></TR></TBODY></TABLE>


การบริจาคสนับสนุนเว็บพลังจิตในครั้งนี้ เพื่อที่จะให้เว็บพลังจิต...แห่งนี้ดำรงอยู่ได้ เพื่อที่จะเป็นจุดศูนย์กลางข่าวสาร และดำรงการเป็น...

...จุดนัดพบ ....ของคนในระบบดังที่ผ่านมา

จากจำนวนเงินที่ร่วมสนับสนุน 1,129.51 บาท

ตัวเลขนี้ ปรากฏขึ้นมาในขณะที่กำลังจะโอนเงิน โดยไม่ทราบความหมายใด ๆ (ครั้งแรกจะไปโอนเงินจำนวน 1,000 บาทเพื่อร่วมบริจาค)

คำอธิบายเพิ่งได้รับหลังจากโอนเงินเรียบร้อยแล้ว

11 - เดือนนี้ พฤศจิกายน
29 - วันที่จะมีการประมวลพลังที่เขากะลา
51 - ในปีนี้ 2551

จึงแทนความหมายถึงวันที่ 29 พฤศจิกายน 2551

วันที่ 29 พฤศจิกายน 2551 วันแห่งการประมวลพลังที่เขากะลา เพื่อปิดเดือนแห่งการประมวลพลังในครั้งนี้

จึงนับเป็นการแจ้งข่าวสารผ่านทางเว็บพลังจิต แห่งนี้อีกครั้ง เพื่อให้ทราบถึงการนัดหมายมายัง จุดนัดพบ ของคนในระบบ วันที่ 29 นี้ ที่...เขากะลา

 

พี่สุดใจ ขออนุโมทนากับ คุณDigital ด้วยเป็นอย่างยิ่งค่ะ

ที่ร่วมบริจาคในนามของเขากะลา

ขอนำข้อความหนึ่ง ซึ่งพี่สุดใจได้ส่งมอบให้กับ คุณDigital ในครั้งหนึ่งเป็นการส่วนตัวไปแล้ว มาอนุโมทนาอีกครั้ง ณ ตรงนี้ค่ะ

...........​

อนุโมทนากับคุณวรรณเช่นกันค่ะ

การเห็นความว่าง การปล่อยวาง เป็น..เรื่องใหม่..ที่เรายังไม่เคย...ทำได้...มาก่อน

การมีตัวตน การมีครอบครัว การมีของที่รัก การมีเงินมีทอง

การยึดทุกอย่างที่ขวางหน้า เป็นเรื่องเก่า เก่า ที่เราเคย .. ได้ทำ....มาแล้ว... จนนับภพนับชาติไม่ถ้วน

เรามาทำ...เรื่องใหม่ .. ให้ได้ในชาตินี้กันเถอะค่ะ..

...........​

(จากส่วนหนึ่งของข้อความส่วนตัวที่พี่สุดใจส่งตรงถึง คุณDigital ) <!-- / message -->

 

เหมือนยานบินของโรดั๊ก หนังการ์ตูนเรื่องหุ่นอภินิหารหรือเปล่า

ที่เพลงร้องว่า เอ๊ก โอ เอ๊ก จะขี้ จะขี้

http://www.oknation.net/blog/print.php?id=138734

 

ใช่ครับคุณเทพกัลยา
มานึกอีกทีเหมือนเครื่องบินทรงค้างคาวขนาดใหญ่มากๆ

หากไม่ติดขัดอะไร คงได้เจอกัน วันปิด เดือนแห่งการประมวลพลัง ครับ

 

;ปรบมือ

 

ทรงแบบนี้เลยครับพี่วิจิตร แต่รายละเอียดที่เห็นดูเป็นจริงเป็นจังกว่า

เห็นหุ่นอภินิหาร แล้ว นึกถึงสมัยเด็กๆ พอถึงเวลาต้องมานั่งคอยดู หุ่นอภินิหาร
อีกเรื่องคือ ยอดมนุษย์ ฮายาตะ ชูเบต้าแคปซูล กลายร่างเป็นยอดมนุษย์
ขวัญใจเด็กๆ ยุคนั้นครับ
;aa12

 

วันนี้มีเรื่องมาเล่าครับ

อาจารย์ sapa ตั้งแต่ติดตั้งอุปกรณ์ และไปประมวลพลังที่เขากะลา มาแล้ว
อุปกรณ์ เริ่มทำงานทันที

ตัวอย่างที่เห็นได้ชัดคือ

เมื่อเร็วๆนี้ มีวันหนึ่ง ลูกน้องผม ไม่มาทำงาน
ซึ่งชอบขาดงาน จนผมเบื่อ (แต่ได้ถอยออกมาดูความเบื่อ)
จึงเอาป้ายรับสมัครงานออกไปติดที่หน้าร้าน (เล่นตามบทละคร)
กะว่าจะรับคนงานใหม่ ให้รู้แล้วรู้รอด

พอติดป้ายเสร็จ เดินเข้ามายังไม่ทันนั่งเก้าอี้
เสียงโทรศัพท์มือถือก็ดังขึ้น
อาจารย์ sapa นั่นเอง
อาจารย์ไม่พูดพล่ามทำเพลง ว่าออกมาเป็นชุด

" เป็นไง วันนี้ลูกน้องไม่มาทำงานหรือ
แหม เอาป้ายรับสมัครงานมาติดขู่เลยนะ "

ผมฟังเสร็จ ก็หัวเราะ พร้อมบอกไปว่า

"อาจารย์อยู่หน้าร้านผมหรือ แหม มาแต่เช้าเลยนะ"

อาจารย์ sapa รีบสวนกลับมาว่า "เปล่า ผมยังอยู่ที่บางใหญ่
ยังไม่ได้ออกไปไหนเลย"

ผมยังไม่ปักใจเชื่อ รีบเดินออกมาดูหน้าร้าน
มองซ้าย มองขวา ก็แล้ว
เล็งขวา เล็งซ้าย อีกที ก็ไม่เห็นวี่แวว ของอาจารย์ sapa แม้แต่น้อย

ใจคิด...เป็นไปได้ขนาดนี้เชียวหรือ แต่ก็ยังไม่ปักใจเชื่อ แบบ เต็ม100

ถัดมาอีกสัปดาห์
ช่วงนี้เอง ที่ทำให้ผมต้องปักใจเชื่อ แบบเกิน 100 ทีเดียว
เพียงแค่ผมก้าวออกจากห้องน้ำเท่านั้น
มันเป็นไปได้อย่างไร...เพราะเรื่องในห้องน้ำ มันเป็นความลับของทุกคน
ที่ไม่มีใครรู้ได้...แต่อาจารย์ sapa รู้ได้อย่างไร

 

มาเล่าต่อครับ

ผมเข้าห้องน้ำ ถ่ายท้องแบบยุคจรวด
จนแทบหมดไส้หมดพุง
พอเสร็จธุระส่วนตัว ก็ก้าวออกจากห้องน้ำ (ล้างก้นแล้วครับ)
มานั่งพักบนเตียงนอน

แล้วเสียงโทรศัพท์มือถือก็ดังขึ้น
ขณะนั้น เวลาประมาณ สองทุ่มเศษ

ผมกล่าว สวัสดี ตามมารยาทที่ได้ฝึกหัดมาแบบไทยๆ
ไม่กล่าวคำเทศ ว่า ฮาโหล เหมือนเมื่อก่อน
เสียงที่ตอบรับกลับมา ไม่ใช่ใครอื่น อาจารย์ sapa นั่นเอง

อาจารย์ทักทายก่อนตามสไตล์ขึ้นต้น ของผู้ที่ชอบทำเซอร์ไพร้ส์

" เป็นไง ถ่ายท้องสบายไปเลยนะ "

" เฮ้ย ..อาจารย์รู้ได้ไง นี่ขนาดอยู่ในห้องน้ำนะ ยังมาแอบดูกันได้" ผมไม่รีรอรีบสวนกลับทันที

อาจารย์ sapa หัวเราะเบาๆ บอกว่า มันก็เป็นของมันอย่างนี้แหละ เวลาอุปกรณ์ทำงาน เราก็ถอยออกมาดู ถอยออกมารู้ เท่านั้น จริงๆ ไม่อยากรู้ ไม่อยากเห็นเลย.

จากเหตุการณ์ตัวอย่างข้างต้น
ทำให้ผมได้รู้ว่า มีคนห่วงใยผมเพิ่มมาอีกหนึ่งคนแล้ว
เป็นการห่วงใยแบบ ปาปารัซซี่ เกาะติดสถานการณ์ทุกขณะ
ไม่เว้นช่องว่างให้ผมได้หลบไปไหนได้เลย

ผมคงต้องสร้างห้องผนังตะกั่วหนาสัก 12 นิ้ว
เอาไว้หลบภัยถ้ำมอง จากอาจารย์ sapa เสียแล้ว 555+

....................จบภาค 1..............................

 

วันที่ 29 นี้ พบกันนะครับเพื่อนๆ

งานนี้พี่วิจิตรต้องครวญเพลงให้เพื่อนๆฟัง 2 เพลงนะครับ
เพลงแรกนี่ค้างจากการประมวลพลังครั้งที่แล้ว เพลง นัดพบ
เพลงที่สองนี่เป็นเพลงในหนังการ์ตูนเรื่อง หุ่นอภินิหาร เพราะมีเพื่อนๆหลายคน เกิดไม่ทันครับ ถ้าจำไม่ผิดก้อเมื่อประมาณ 40 ปีที่แล้วกระมัง

ใครเกิดทันมั่ง....ยกมือ

 

แนะนำ ข้อความจาก กลุ่มประสานงานเพื่อการเตือนภัย(เขากะลา) (15 คน กำลังดูอยู่) ( 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 ... หน้าสุดท้าย)
สุดใจเขากะลา