เจ้าของร่างที่เเท้จริง

การสังเกตุพฤติกรรม โดยไม่มีข้อสงสัย ในสิ่งใด

จะเป็น ตัวเปิดตาที่สาม และ สภาวะเหนือโลกได้มากที่สุด

เพราะอะไร เพราะ จิต ไม่ได้ถูกกำหนดด้วย การ บริกรรมสิ่งใด

เเต่เป็น การสังเกตุ เหมือนนักวิทยาศาสตร์ เพราะ คำตอบ มันอยู่ที่ตนเอง

ภายในกาย มี คิดนั้นคือ ตัวสอนเรา ทำไมสันโดษไม่เคย สนใจ ในสิ่งที่คนอื่นสอน

เพราะสันโดษเชื่อว่า ยังมีเรื่องราวอีกมากที่ เราสามารถค้นคำตอบ จากจักรวาล

ดังนั้น ภาษาที่ถูกสร้างมาเพียงไม่กี่พันปี จากน้ำมือมนุษย์ ไม่ใช่ คำตอบที่สันโดษเชื่อเเน่นอน

จงเชื่อตนเอง

 

เหมือนที่ท่านผู้หนึ่งกล่าวว่า ความรู้อยู่ในอากาศ มีกุญแจดอกเดียวที่จะเปิดได้ คือสมาธิ

 

มนุษย์ ทุกคน ย้ำ!!!ว่าทุกคน เข้าไปได้ แต่ ติดอยู่ ตรงคิดนั้นเอง

ติดตำรา ติดครูบาอาจารย์ ติดที่เราไม่เหมือนคนอื่น ติดกลัว ติดอีกหลายๆ อย่าง

เเต่ สุดท้าย ที่ติด คือ ติดคิดกลัว.....ในความไม่รู้

ทุกอย่างเป็น ตามวิบากกรรมของการปฏิบัติอยู่เเล้ว อยู่ที่ว่า เราเลือกจะทำตามใคร

หรือ เราเลือกที่จะปฏิบัติตามความรู้สึกของตนเอง

ทุกคนมีพรสวรรค์ และ การปฏิบัติไม่เหมือนกัน ตามจริต อย่าเชื่อใครมาก อย่าอ่านมากเเล้วจะเห็นเอง

พอปฏิบัติ จริงๆ ก็จะเห็นว่า เเม้เเต่คำนิยามของ ความว่างเปล่า ก็ ยังเรียกหลายๆเเบบ นั้นเอง

ของสิ่งเดียวกันเเต่เรียก ต่างกันทั้งๆ ที่มันคือ เรื่องราวเดียวกัน

เเต่คนที่เปลี่ยน คือ ความคิดของมนุษย์ในการยกระดับเเบบแผนต่างกัน

 

สิ่งที่ฉันกำลังจะบอกอาจจะทำให้คนหลายๆคน ขาดที่พึ่งทางใจ แต่มันคือ ความจริงที่ว่า

อิทธิฤทธิ์ และ ปาฏิหาริย์ มหาเทพ ล้วนไม่มีจริง หรอกคะ

พวกคุณเอง นั้นละ ที่ หลงทาง และ เชื่อ นิยาย มากเกินไป

เทพก็ อยากได้อยากมี ซาตานก็ไม่ต่างกัน มนุษย์ต่างดาวก็ คือ จิตที่สงสัยใคร่รู้ ความเป็นมนุษย์

จริงๆ ทุกสิ่งทุกอย่าง นั้นล้วนมาก จากความว่างเปล่าทั้งสิ้น

ความว่างเปล่า คือ จักรวาล, พระเจ้า, มหาเทพ ทั้งหลาย ที่จิตมนุษย์หลอก

คุณนั้นเอง คือ ผู้กำหนดชะตาชีวิตของตนเอง

ถ้าถามว่า ตอนนี้ สันโดษอยู่ยังไง? สันโดษขอบอกว่า

สันโดษก็อยู่เหมือนมนุษย์คนนึงที่ทำหน้าที่ของตนเองในเเต่ละวันให้ดีที่สุดนั้นเอง

นิทาน และ เรื่อง เล่าในตำนาน ก็คงเป็น เรื่องเล่าที่สนุกสนาน ต่อไป

ส่วน มิติอีกมิติ ก็ปล่อยให้เขาอยู่กันไปเถอะคะ เพราะ พวกเขา ก็ไม่ใช่เรา

เพราะ การที่คุณ คุยกับ วิญญาณ ก็ ไม่ต่างจาก คุณ มองออกข้างนอกเช่นกัน

 

<TABLE cellSpacing=0 cellPadding=2 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD>สิ่งที่มนุษย์เชื่อว่า ความรู้ที่มีและเกิดขึ้นในสมองมนุษย์

เกิดจากสิ่งที่เรารับรู้และนำมาทำความเข้าใจ

มนุษย์มีสมองในการเรียนรู้ข้อมูลที่เรียกว่า Brain Curve

เมื่อหยักของสมองได้รับข้อมูลจะทำให้ข้อมูลที่มีอยู่ควบคุมความจำที่อยู่ภายใต้เนื้อเยื่อ

ที่เรียกว่า Tredination Function เมื่อสมองรับรู้ข้อมูลจะทำให้เนื้อเยื่อในส่วนนี้จดจำ

ข้อมูลที่เราได้เรียนรู้ เเละนำสิ่งที่เรียนรู้มาใช้ประโยชน์ ต่อตนเอง


ในกรณีของสมองคนอัจฉริยะ ไม่มีส่วนที่เรียกว่าหยักสมอง เพราะว่า อัจฉริยะไม่มีความคิด

เมื่อไม่มีความคิดข้อมูลที่อยู่ภายในสมองจึงไม่มี เมื่อความจำไม่มีจึงทำให้ข้อมูลที่มีอยู่

กลายเป็นข้อมูลที่เรียกว่า ความว่างเปล่า

ความรู้ เกิดจากสิ่งที่มนุษย์เรียกว่า ความคิด แต่ความคิด ไม่เด้เกิดจากการจดจำ

เกิดจากความทรงจำที่มนุษย์ได้เรียนรู้ เมื่อมนุษย์ใช้ความทรงจำย้ำเตือนความคิด

จึงทำให้เนื้อที่ในสมองมีขีดจำกัดในการเรียนรู้ เพราะมนุษย์เรียนเพื่อจำ ไม่ได้เรียนเพื่อใช้

เมื่อถึงเวลาที่ต้องเรียนมนุษย์จะเอาส่วนที่หยักสมองจำได้นำมาใช้

แต่ในกรณี บุคคลที่เรียกว่าอัจฉริยะ คนที่มีความเป็นอัจฉริยะเกิดจาก เนื้อที่ในสมอง

ไม่มีขีดจำกัดของความจำ ดังนั้นเมื่อสิ่งที่เราเรียกว่า ความรู้ ผ่านเข้ามาภายในตัวจิต

ย่อมจะทำให้จิตสามารถที่จะเก็บข้อมูลส่วนนี้ได้ ถ้ามนุษย์เลิกคิด จิตจะสามารถนำข้อมูล

ที่มีอยู่มาใช้เมื่อถึงเวลาที่ต้องใช้

ในทางตรรกศาสตร์ได้ระบุว่า จิตที่หนูเป็นอยู่ตอนนี้ สืบเนื่องมาจาก

ความคิดที่ไม่ยอมคิดหรือว่า (ขี้เกียจคิด) เมื่อขี้เกียจร่างกายก็ย่อมเป็นอิสระจากความคิด

เมื่อไม่คิด สิ่งที่ได้รับรู้จึงเข้ามาโดยที่ไม่ต้องจดจำ เมื่อไม่ต้องจดจำ การพูดภาษา การเรียนวิชา

จึงไม่จำเป็นต่อคนกลุ่มนี้ เพราะว่า ความรู้ที่เเท้จริงเกิดมาจากความว่างเปล่าเช่นกันกับจิต

มนุษย์พร่ำสอนให้คิดก่อนพูดแต่การที่ไม่คิดก่อนพูดดังนั้นการทำอะไรจึงเป็นอิสระ

เมื่อร่างกายเป็นอิสระจากความคิด จิตจึงกลายเป็นศูนย์รวมของความคิดโดยอัตโนมัติ หรือว่า พรสวรรค์นั้นเอง

มนุษย์เชื่อว่า ความรู้เกิดจากการเรียนรู้ เเต่ความจริง ความรู้เกิดจากความไม่คิด

เมื่อไม่คิดจิตย่อมว่าง เมื่อจิตว่าง ความรู้ก็จะเกิดขึ้นเองในที่สุด ดังนั้น คนที่มีความเป็นอัจฉริยะภาพ

จึงเป็นคนที่ไม่คิด คำพูดเกิดจาก กระบอกเสียง กระทบกับลิ้นและฟัน ดังนั้นจึงทำให้ออกมาเป็นเสียง

แต่ว่า จิตคือสิ่งที่ควบคุมสมองในการพูด เมื่อจิตสามารถควบคุมกระบอกเสียงเเละร่างกายควบคุม

สมอง ย่อมมีอิสระในการพูดได้ เเละเมื่อสมองมีจิตที่เป็นอิสระ หรือความว่างเปล่า

จิตย่อมรู้ว่าควรจะพูดอะไรเมื่อไรยังไง

สรุปว่า ความเป็นอัจฉริยะที่จริงเกิดจากคนที่ปล่อยจิตให้ว่าง และไม่คิด ไม่ใช่คนที่เรียนรู้เยอะ

</TD></TR><TR><TD></TD></TR></TBODY></TABLE>

 

<TABLE id=tblContentblog borderColor=#ff0000 cellSpacing=0 cellPadding=2 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD class=fontwidget>คนที่ทำสมาธิประจำจึงเป็นผู้ที่เรียนรู้ได้ดีกว่าคนที่ไม่หัดทำสมาธิและคนที่ชอบเอาเวลามาคิด

นู่นคิดนี้ สร้างนู่นสร้างนี้ คนที่คิดมาก จึงกลายเป็นคนโง่ และไม่สามารถออกจากความคิด

ที่เรียนและจำมาทั้งหมด จนทำให้คนที่คิดมากกลายเป็นคนที่ไม่สามารถสื่อสารกับคนอื่นได้

เพราะว่าจิตได้ปิดตัวลง เมื่อจิตปิดคนอื่นเรียกก็ย่อมไม่รับรู้ เมื่อไม่รับรู้จึงทำให้บุคคลนั้น

ไม่เข้าใจสิ่งที่ผู้อื่นพยายามสื่อสาร เมื่อไม่เข้าใจจึงทำให้บุคคลคนนั้นกลายเป็นคนที่ไม่มีสังคม

และเป็นคนที่ต้องอยู่คนเดียวในที่สุด ในกรณีที่คิดมากๆจนเป็นบ้าเพราะว่าเขาสั่งให้สมองทำ

งานให้ตัวเองคิด จดจำเเละทำให้ตัวเองตัดขาดจากคนอื่นในที่สุดเมื่อคนอื่นคุยด้วย

จึงทำให้คุยกานนนม่ายยยยรู้เรื่อง


ถ้าอยากทำให้คนหายบ้าก็ต้องให้มันเล่นเกมส์หรือเปิดเพลงคลาสิคให้ฟัง

เพราะว่าเพลงคลาสิคมีเมโลดี้ที่เรียกว่า Melody physical terapy

เมื่อสมองรับฟังสมองจะรู้ว่าจะต้องผ่อนคลายร่างกายยังไง เมื่อร่างกายผ่อนคลอย

สมองก็จะผ่อนคลายเมื่อผ่อนคลายสมองก็จะเปิดอีกครั้งไง ความรู้ เท่ากับ ความว่างเปล่า

ผ่านทางสมอง สอนออกมาทางปาก เขียนออกมาทางร่าง เรียนผ่านทางหู

จิต เท่ากับ ความว่างเปล่าเหมือนกัน สั่งร่างกายให้ทำตาม

เพราะฉะนั้น ความว่างเปล่า + ความว่างเปล่า หน้าตามันไม่มีอะไร มันก็ย่อมรู้จักตัวมันเอง

คนที่ฉลาดที่สุดคือคนที่ขี้เกียจคิด เพราะสมองไม่ได้ถูกจิตควบคุมความรู้ และไม่จำอะไร



</TD></TR></TBODY></TABLE><!--Blog Content -->

 

ก่อนอื่น ก่อนอ่านข้อความต่อไป ขอเตือนว่า
อย่า คิดๆ นึกๆ สรุปอะไรก่อนเด็ดขาด

จิตกับกายไม่เคยเป็นสอง
เมื่อเธอเข้าใจจนสุดปลาย
แล้วสามารถพ้นไปจากปลายสุดของมหานทีเชี่ยวกรากได้ ทั้งหมด
เธอจะกลับสู่สภาวะดั่งเดิม

จิตกับกายไม่ได้เป็นสอง

เธอดูอะไร?

แม้แต่คนอื่นเดินผ่านหน้าเธอ วิ่ง นั่ง นอน
หรือแม้แต่นั่งสมาธิลึกสุดยั่งในป่าเปลี่ยวแสนสงบ
เพียงเธอเห็นกายเนื้อเขา เธอก็รู้ทุกกระเบียดของจิตเขาด้วย
มันขึ้นกับว่าเธออยู่ในภาวะ "หนึ่ง" แล้ว


แค่ดูก็รู้แจ้ง จริง

เธอดูอะไร...

 

ดูปัจจุบัน นะเอย นะเอย


อ่านตามได้เเต่อย่าฟุ้งตามอ่าน....โฮะ โฮะ โฮะ

 

คุณสันโดษ พลาดแล้ว

 

แล้วคำตอบ ที่ถูกคือ อะไร? อยากสอนไม่ใช่หรอ โฮะ โฮะ โฮะ สอนซิ

 

แลกเปลี่ยนความรู้ และประสบการณ์กัน เป็นเรื่องน่าสนใจ โฮะ โฮะ โฮะ ^-^

 

ฉันอยากสอน หรือ เธออยากได้คำตอบ มันน่าขันพอกัน น่าอดสูพอกัน

ถ้าฉันบอกคำตอบของฉัน มันจะไปเกี่ยวอะไรกับ คำตอบของเธอ

 

ตลก สิ้นดี เเล้วทำมาถาม โฮะ โฮะ โฮะ

 

แนวทางเดียวกับสติปัฏฐาน 4 อยู่กับปัจจุบัน แต่ที่ต้องมีการบริกรรมเพิ่มเข้ามา ก็เพื่อเรียกสติ เพราะมีน้อยคนที่จะทำได้อย่างสันโดษ แต่ก็ดีกว่าไม่เริ่มทำเลย การอยู่กับปัจจุบัน จะทำให้ไม่มีเวลาคิด

รายงานผลวันนี้ดีกว่า แอบไปนอนขี้เกียจ แต่ไปตามดูจิตตัวเองอย่างที่สันโดษบอก มันก็แฮะ อาการแปลก ๆ เร็วดี คือ นอนดูนี่ล่ะ มันอยากดูส่วนไหนของร่างกายก็ดูมัน มันคิดก็ดูมัน แป๊บเดียว ได้ยินเสียงวิ้ง ไม่ใช่ที่หูหรอก ที่กระโหลกน่ะ

กับอีกสักพัก (สรุปได้นอนรึเปล่าก็ไม่รู้) จะเสียววาบ ๆ ที่ลำตัวเป็นระยะ ๆ กับจะพักที่ลิ้นปี่ มันคิด แรก ๆ ต้องบอกว่ายาก แต่อีกไม่นานคงชิน ถ้าทำบ่อย ๆ พอมันคิด ยังตามคิดมันไม่ทันหรอก ไม่รู้ด้วยว่ามันคิด จนมาดูว่ามันคิดอะไร ซักสองสามครั้ง มันบอกว่า มีคนแอบดูว่ะ เออเนอะ เป็นไปได้ ไม่เท่านั้น

แอบดูมันคิดไปคิดมา กลับมาสอนซะอีกนี่ สอนอะไรที่ไม่เคยรู้ แต่ก็แว๊บไปแว๊บมา เพราะมันดูจิตได้ปัจจุบันไม่จริง

รายงานผลจ๊ะ

 

ขอโทษนะคะ พี่สันโดษ ขอทดสอบหน่อย อย่าว่ากันเด้อ พี่จอยอาจจะรู้อะไรบางอย่างในจิตใต้สำนึกของทุกคน หนูรบกวนขอดูจิตหนูให้หน่อยค่ะ

 

มีคน รู้มากกว่า สันโดษ ถาม คนนั้นดี กว่า โฮะ โฮะ โฮะ

 

เธอตลก หรือ ฉันตลก

3 วัน ที่เล่า 30 ปีไม่จบ
เธอรู้ได้แน่นอน

 

คนที่พรสวรรค์ให้มา

 

ไผ

 

โคตร ขี้โม้ นะเอย นะเอย

รออ่านอยู่ เอา ครึ่งวันก็ได้ ไม่ต้อง สามวันหรอก