มาช่วยวิจารณ์ ความทุกข์ของข้าพเจ้าที่เกิดขึ้น ก่อนจะปฏิบัติธรรม

อันนี้เป็น case study ให้สำหรับผู้อื่น เผื่อใครเป็นแบบเรา จะได้หาวิธีแก้ไขได้ถูกจุด ไม่ต้องไปงมงาย กับเรื่องไร้สาระอีก

ข้าพเจ้าตั้งแต่เกิดมา มีป่วยบ้าง แต่ก็ไม่ได้ทุกข์อะไรเลย ป่วยถึงขนาดต้องผ่าตัด
ครั้งที่ 1 ผ่าตัดกระดูกงอก ปี 2539
ครั้งที่ 2 เจาะท้องส่องกล้องดูผังผืดในมดลูก หากมีก็ใช้ไฟฟ้าจี้ออก ตั้งแต่ปี 2540 - 2546 เรื่อยมา รวมเจาะท้องส่องกล้อง มา 3 ครั้ง
ครั้งที่ 3 ผ่าตัดคลอดบุตร

ความทุกข์ที่เกิดจากการเป็นผังผืดที่มดลูก มันไม่เท่าไหร่หรอก เพราะสำหรับชีวิตข้าพเจ้าแล้ว ร่างกายข้าพเจ้าจะเป็นอย่างไร จะเจ็บจะป่วย ข้าพเจ้าอดทนได้มาก มาก จนผู้ชายบางคนยังต้องอาย ชีวิตข้าพเจ้าเป็นอย่างนี้เรื่อยมา ฉายาของข้าพเจ้า ที่เพื่อน ๆ ที่ทำงานเรียกกัน " หญิงเหล็ก" ทนได้ทุกสถานการณ์ จนข้าพเจ้าได้ผ่าตัดคลอดบุตร จนบุตรข้าพเจ้าได้ 6 เดือน ก็เกิดการเปลี่ยนแปลงกับร่างกาย คือเดินเที่ยวอยู่ห้างสรรพสินค้าอยู่ดี ๆ ก็เดินเซไป เซมา เหมือนจะล้ม มันทรงตัวไม่อยู่ เหงื่อออกมือ แต่มันไม่เป็นลมนะ เวลายืนก็ตัวโยกไปโยกมา หัวโยกไปโยกมา ป่วยตั้งแต่ปี 2547 - 2550 ความทรมานครั้งนี้หนักหนาสาหัสมาก ในเมื่อร่างกายของข้าพเจ้ามันเจ็บป่วย ข้าพเจ้าไม่มีความทุกข์ใด ๆ เลย ถึงจะทุกข์แต่ก็ไม่ทุกข์มาก อ้าว ในเมื่อไม่ทุกข์หรือ นี่แหล่ะคือสิ่งที่ข้าพเจ้าทุกข์ที่สุดในชีวิต ตัวมันโยกเยกจนไม่สามารถรักษาให้หายได้ หาสาเหตุไม่เจอ เวลานอนก็เหมือนนอนอยู่บนเรือ โยกไปแล้วก็โยกมา และมีอาการเบลอ เวลาพูดกับใครจะตาลอย ๆ ฟังรู้เรื่องนะ แต่บางครั้งมันไม่เข้าสมอง นี่ยังทุกข์ไม่พอ ข้าพเจ้าไปตรวจเลือด ตรวจหมดทุกอย่าง เพื่อหาสาเหตุ ก็หาสาเหตุไม่เจอ หมอสันนิษฐานว่าเป็นน้ำในหูไม่เท่ากัน แต่หมอก็ยังงง ว่า เพราะเหตุใด ถ้าเป็นน้ำในหูไม่เท่ากัน ทำกายภาพ และทานยาของหมอไป อาการจะหายไป แต่นาน ๆ ถึงจะกลับมาเป็นอีก หมองง ทุกคนงง คือนั่งให้ดูเลย ตัวมันโยกเอง โยกซ้าย โยกขวา โยกมากด้วยไม่ใช่น้อย ๆ เวลาเดินข้าพเจ้าก็ทรงตัวไม่อยู่ มันจะล้ม แต่หมอบอกว่า ประสาท ของข้าพเจ้าไม่มีอาการผิดปกติแต่อย่างใด ไปทำ MRI ก็หาสาเหตุของโรคไม่เจอ รวมแล้ว ข้าพเจ้ารักษากับหมอ หมดค่ายาไปเป็นแสน ๆ กินยาทุกวันไม่มีอะไรดีขึ้นเลยจริง ๆ มันเกิดจากอะไรกันแน่ ทั้งที่ใจข้าพเจ้า เคยสู้มาตลอด แล้วทำไม มันทุกข์มาก ๆ หลังจากกายของข้าพเจ้าป่วยเล่า ข้าพเจ้าอดทนมานาน แต่สิ่งนี้ทำให้ทนไม่ได้อีกแล้ว มันไม่ไหวแล้ว ใจของข้าพเจ้าที่เคยแข็งแกร่งเหมือนผู้ชาย มันหายไปหมด หลังจากรักษามาจนถึงปี 2549 จนต้นปี 2550 ข้าพเจ้า ต้องพึ่งไสยศาสตร์และคราวนี้ ไปหาหมอทรง เอ้า หมอทรงบอก มีองค์ต้องรับขันธ์ เอาละว้า คราวนี้ เออ หาเจอแล้ว ดีใจ ตกลงอุปทานอีก ว่าตัวเองมีองค์ไปกันใหญ่ พอไปหาหมอทรง คนแล้วคนเล่าก็ไม่ดีขึ้น มีแต่จะหนักขึ้นเรื่อย ๆ ก็มีอยู่ท่านหนึ่งให้นั่งสมาธิบ้าง แต่ข้าพเจ้านั่งสมาธิ ตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบัน ข้าพเจ้านั่งเองตลอดมา ศึกษาเองตลอด จนข้าพเจ้านั่งสมาธิได้ระดับหนึ่ง มันดีขึ้นนะ อาการที่ว่านอนแล้วเหมือนนอนในเรือน่ะ มันหายไป พอนั่งสมาธิไปอีกได้ประมาณ เกือบปี อาการตัวโยก ก็ยังไม่หายหรอก ยังงั้ย ยังงัย มันก็จะให้ข้าพเจ้าทุกข์ให้สาสมให้ได้ ไม่หายทำงัย หาหมอทรงอีก เอ้าทักว่ามีองค์อีก ต้องครอบครู แต่โชคดีที่ใจข้าพเจ้าไม่อยากทำเลยซักกะติ๊ดเดียว มันมีอะไรดลใจ ให้ข้าพเจ้ารู้สึกว่า ไม่สมควรทำแบบนั้น เพราะไม่ใช่สิ่งที่ถูกต้องเลย ทุกครั้งทื่ข้าพเจ้าจะรับขันธ์ หรือทำอะไร ที่เป็นภาระในอนาคต นั้น จะมีบางอย่าง มาห้ามข้าพเจ้านั่นคือจิตใต้สำนึกของข้าพเจ้าเอง ที่คิดว่าไม่ใช่สิ่งที่ถูกต้อง พ้นทุกข์ไม่ได้เลย ไม่สมควรที่จะทำ จนข้าพเจ้าปฏิบัติธรรมไปเรื่อย ๆ ได้เข้ามารู้จักในเวปพลังจิต และเจอสหายธรรม 2 ท่าน ขอไม่บอกว่าเป็นใคร มันเป็นอะไรที่จะบรรยายอย่างไรดีหล่ะว่าสิ่งที่ข้าพเจ้าเจอ มันสุดบรรยายนะ เค้าบอกว่า สิ่งที่อยู่ในร่างข้าพเจ้าเป็นมังกร เป็นเจ้ากรรมนายเวร ที่เค้าคอยขัดขวางการปฏิบัติธรรมของข้าพเจ้า ทำให้ไม่ก้าวหน้า แต่มังกร ก็อโหสิกรรมให้ข้าพเจ้าแล้ว แต่เศษกรรมยังติดอยู่ที่ใจข้าพเจ้าเอง เพราะข้าพเจ้าคิดเสมอว่า ข้าพเจ้าทำกรรมหนักมาก ที่ขัดขวางการอันเชิญพระไตรปิฎก ของพระถังซำจั๋ง สหายธรรมผู้นั้น บอกกับข้าพเจ้าว่า อย่างเพิ่งเชื่อเค้า ให้พิจารณาหลายอย่างคือ
1. ข้าพเจ้าเป็นคนจีนหรือไม่
2. เคยฝันซ้ำ ๆ กัน เห็นต้นไม้ตายซาก และมีหน้าผาที่ยื่นออกไปหรือไม่
3. เคยคิดจะถวายพระไตรปิฎก แต่ยังไม่ได้ทำหรือไม่
ทุกอย่างมันถูกหมดเลย ข้าพเจ้าก็ถามว่าจะทำอย่างไร เค้าบอกว่า ให้ถวายพระไตรปิฎกเสียก็จบ ไม่ต้องใช้เงินมากหรอก แค่ร่วมทำก็พอ ข้าพเจ้าก็ร่วมทำ เป็นพระไตรปิฎกชุดใหญ่ โครงการของคุณณรงค์ พอหลังจากถวายพระไตรปิฎกเสร็จ สิ่งที่มันน่าเหลือเชื่อ มันได้หายไปเป็นปลิดทิ้ง แม้จนถึงปัจจุบัน ก็ยังคิดว่ามันเป็นไปได้หรือ อาการโยกเยกที่เป็นมานาน มันหายเป็นปลิดทิ้ง และไม่เป็นอีกเลย จนถึงปัจจุบัน แถมการปฏิบัติของข้าพเจ้ายังก้าวหน้า เรื่อย ๆ เวลาอ่านธรรมะก็เข้าใจได้เลย สหายธรรมท่านนั้นบอกว่า เพราะมังกร ท่านขัดขวางการปฏิบัติธรรมของเรา ทำให้เวลาสนทนาธรรมเราไม่เข้าใจ คำพูดของพวกเค้า เพราะมันเป็นกรรมแต่ชาติปางก่อน พอกรรมนี้หมดไป มังกรยอมปล่อย ข้าพเจ้าก็หาย และก็ปฏิบัติธรรมได้ก้าวหน้า คราวนี้ พอปฏิบัติไป รู้แล้ว ว่า กายเป็นอย่างไร จิตเป็นอย่างไร เมื่อจิตไม่นิ่ง จะรับรู้และรู้สึกได้ ลืมเล่าอีกเรื่องหนึ่ง คือ เมื่อจะรับขันธ์ หรือครอบครู มีพระธุดงค์องค์หนึ่งท่านแนะนำว่า ให้อธิษฐานจิตหน้าพระพุทธด้วยความตั้งใจ ว่า กายนี้ ใจนี้ ขอมอบให้เป็นของพระพุทธเจ้า ซึ่งเมื่อ ร่างกายและใจของเรามอบให้พระพุทธเจ้าแล้ว สิ่งที่อยู่ระดับลองลงมาจากพระพุทธเจ้า จะไม่สามารถทำอะไรเราได้ อุปทานขันธ์ของข้าพเจ้าก็หายไปโดยสิ้นเชิง คือเวลาสวดมนต์เสียงจะเปลี่ยน เวลานั่งสมาธิ เหมือนจะมีร่างอะไรซ้อนเข้ามานั่งทับ ทำให้หายใจไม่ออก และก็เป็นคนแก่ หลังงอ ลงไป บังคับตัวเองไม่ได้ แต่ข้าพเจ้าโชคดีที่จิตของข้าพเจ้ามันมีสติ อยู่ รับรู้ทุกอิริยาบถ และไม่ปล่อยให้สติหายไป นี่แหล่ะ สติ สำคัญแค่ไหน หากขาดสติ เราคงจะเป็น คนทรงไปแล้วกระมัง ก็ได้มาจนถึงปัจจุบันนี้ ที่สนทนาธรรมกันได้ถึงวันนี้ ก็นี่แหล่ะค่ะ ชีวิตของข้าพเจ้า หากดูดี ๆ ข้าพเจ้าโง่เขลา เสียนาน เฮ้อ ไม่น่าเลยเรา โง่จริง ๆ เสียรู้คนทรง เสียเงินเสียทองไปไม่รู้เท่าไหร่ ยิ่งทุกข์มากขึ้นอีกด้วยซ้ำ คิดอยู่หลายตลบนะเนี่ย กว่าจะพิมพ์ออกมา เพราะกลัวเค้าจะว่าเราโง่ แต่ก็โง่จริง ๆ ด้วยหง่ะ


เอาตรงนี้มาวิเคราะห์หาสาเหตุที่แท้จริง เพื่อเป็นประโยชน์ต่อคนอื่นที่ผ่านมาอ่านด้วยค่ะ

 

หนุกดี.........เเต่ของสันโดษ มันส์ กว่า.........โฮะ..โฮะ..โฮะ

เกทับ เพราะ เข้าโรงพยาบาลหลายรอบอยู่ แถม หลาย สไตล์อีกต่างหาก นะเอย นะเอย

 

หากเราฝึกฝนพัฒนาจิต พัฒนาทักษะ พัฒนาตัวรู้จนละเอียดใกล้เคียงกับรังสีเทพ

ที่ส่งมาหาเรา เราก็จะเริ่มควบคุมตัวเองได้ จะแสดงอาการที่ปรกติมากขึ้นที่เรียกว่าอิทธิฤทธิ์

หรือเทวฤทธิ์อยู่ในขั้น ฤทธานุภาพ

และเทวานุภาพ หรือสูงขึ้นจนทายใจคนได้อย่างอัศจรรย์เรียกว่า อาเทศนาปาฏิหาริย์

ซึ่งขั้นนี้พระองค์ก็ยังคงทรงรังเกียจ จนกระทั่งสามารถพัฒนาจิตสู่ขั้นมาตรฐาน

คือขั้นจิตตานุภาพ นั่นคือเป็นองค์แฝงไม่พบอาการผิดปกติให้เห็นได้แต่อย่างใด

แต่ขณะที่พูดสามารถปล่อยให้ญาณหรือรังสีเทพผ่าน แสดงออกมาหรือพูดออกมา

ในลักษณะที่ผู้อื่นคิดว่าเป็นการแสดงออกของตัวเราเอง โดยไม่มีใครทราบ

นอกจากตัวเรา สามารถอธิบายธรรมให้เข้าใจโดยใช้หลักธรรมให้เห็นเด่นชัดด้วยปัญญา

มีความสมดุลอย่างสูงในองค์ฌาน และองค์ญาณ คนกลุ่มนี้ชีวิตจะยิ่งโดดเด่นยิ่งขึ้น

โดยปาฏิหาริย์ เรียกว่าเป็นอนุสาสนีปาฏิหาริย์ คือคำสอนมีผลจริงเป็นมหัศจรรย์

ซึ่งพระพุทธองค์ทรงสนับสนุนถือว่าดีเยี่ยมเป็นประเสริฐ ทั้งนี้คนที่พบกับวิบาก

กรรมก็สามารถที่จะดีขึ้นจนสามารถหลุดพ้นจากวิบากกรรมได้

หากเราสามารถทำตามสัญญากรรมข้ออื่นๆได้ครบ

การพัฒนาร่างทรงสู่ญาณแฝง และสามารถถ่ายทอดธรรมได้อย่างมหัศจรรย์

จึงถือเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุดที่จะทำสังคมก้าวไกล

มองดูเป็นปกติธรรมดาธรรมชาติ และสังคมยอมรับกันได้ในปัจจุบัน



ข้อมูลจาก http://sahadhamma.sahapatibati.org/2007/09/blog-post_5429.html

 

แหะ ๆ มันแซ่บอีหลีเด้อ เอ้า หาสาเหตุ กัน วิเคราะห์กันเลย

 

ดีใจที่หายจากโรคภัยไข้เจ็บทั้งหลายนะคะ อนุโมทนาด้วยค่ะ

 

อนุโมทนากะคุณผึ้ง ที่ให้ธรรม เป็นทาน

ขอให้เจริญอายุ วรรณะ สุขะ พละ และงามเป็นเลิศทั้งกายและปัญญา ยิ่งๆ ขึ้นไปนะเจ้าคะ

~ii~

 

คิดว่าที่คุณผึ้งมีอาการแปลกๆ อาจเป็นเพราะ

จิตในร่างต้องการมาทักทาย มาแสดงตัวตน ว่ามีฉันอยู่ด้วยอีกคน นะยะ

จะทำอะไร ก็ขอให้นึกถึงฉันบ้าง อย่าเอาแต่ใจตัวเอง ให้มองใจฉันด้วย

แบบว่าเอาใจเขามาใส่ใจเรา เพราะคุณอยาก คุณทำ แต่ฉันต้องรับผลกรรมกะคุณด้วยน้า

คุณทำดี ฉันสุกใส แอนด์ต๊ะติ๊งโหน่ง โปร่งใส และเบิกบาน

คุณทำไม่ดี ฉันก็เศร้าหมอง ไม่มีราศรี

ทำอะไร อะไร ก็อย่าลืมว่า เรามีเรา เรามีกันและกันเสมอมา ทิ้งกัน บ่ได้กา

 

อ่านแล้ว สนุกดีครับ ก็เป็นอุทาหรณ์ อย่างหนึ่งว่า ภายใต้อุปาทาน นั้น เพียงแค่พลิกนิดเดียวก็หายอุปาทานได้ ทีนี้ กรรมที่มีมายาวนาน บางครั้งดับอุปาทาน นิดเดียวก็หายได้ อธิบายว่า การที่มีอาการงง เกิดจากจิตที่ยึดเกาะอุปาทานที่เป็นกรรม เมื่อได้เสียเงินเสียทอง ประกอบกับ เมื่อได้วางใจ คือเกิดศรัทธา หรือ เกิดที่พึ่ง ให้ทำสิ่งนั้นสิ่งนี้ ก็ละอุปาทานกรรมตัวนั้นได้ ก็มีผลให้หาย

ทีนี้ ส่วนที่มีกรรมว่าสวดมนต์แล้วจะเป็นอะไรไปอย่างนั้นอย่างนี้ ถ้ามีสติ ไม่ตามเรื่องราวมันก็จะไม่เป็นแบบนั้น ก็คอยระลึกอยุ่ว่าตอนนี้เราทำอะไร เรารู้สึกอย่างไร เรามีอารมณ์อย่างไร จิตก็ไม่แปรผัน ไม่ตามเรื่องตามราวไป

 

ดีจังครับ

อนุโมทนา แต่คุณป้าอธิบายต่อไม่ดีกว่าหรือ

ถือว่า อัญเชิญพระไตรปิฏกด้วยตัวเอง

หากอธิบายการเจริญสติให้ผู้อื่นฟังได้ ก็แปลว่า พระไตรปิฏกได้อยู่กับ
ตัวแล้ว หากไปไหนมีสติไปด้วย สอนเขาได้ นี่ก็คือการอัญเชิญพระไตร
ปิฏกไปเผยแผ่ ถึงจะสร้างกรรมใหม่ หลังจากที่ล้างหมดไปแล้ว

หลวงพ่อบอกว่า คนที่มาเจริญสติในยุคนี้นั้น ล้วนมีหน้าที่ที่กำหนดกันไว้เอง

คณะของหลวงพ่อคือพระในยุค พ.ศ.300 ได้อธิษฐานมาทำงาน

คุณผึ้งก็คงไม่ต่างกัน

 

เรียกใคร ป้าย่ะ?

 

ตัวเองก็ ใครจะไปเรียกสันโดษแสนสวยของ santasos ว่าป้าหละ

เค้าเรียกคุณผึ้งว่าป้า นะตัวเอง

นะเอย นะเอย

 

ได้ศรัทธามากครับ ขอบคุณครับ...

 

55 มีคนร้อนตัวแทนเรา

ป้าอยากให้คนอื่นอธิบายด้วย จะได้ช่วย ๆ กัน เผื่อบางคนมาอ่านแล้วอาจจะเก๊ต กว่า อิอิ

เอ๊ะ ตกลงป้าไหนเนี่ย 55

 

สันโดษยังเด็กอยู่ โกรธ..เเท้ เค กับ ผึ้ง.... -*- (แถ..แถ...แถ.....ไปได้- -*)

 

สันโดษ หน้าแตก

 

ขันธ์ หัวเถิก -*-

 

หัวเถิก เพราะว่า มีปัญญา มันก็สว่างไปเรื่อยๆ เถิกไปเรื่อยๆ กระจ่างไปเรื่อยๆ

ดีกว่าหน้าแตก เพราะว่า มันแตก มันไม่ดี มัน เสีย

สันโดษ ก็ต้องพิจารณาอะไรให้หัวเถิกมากกว่า นี้ จะได้สงบ สว่าง สะอาด ไม่มีอะไรบดบังและ ไม่แตก

 

หน้าเเตกเป็นความรู้สึกของภายใน

สันโดษอ่ะ เฉยๆ พี่เถิก จะมา คิดแทน สันโดษ ทะมะ

 

จะเชื่อใครหรือเชื่อคนในกระทู้นี้คนไหนข้อความใดก็คิดดีๆนะครับ
ขอให้หายไวๆ *-*

 

ใครไปคิดแทน สันโดษ มันแตกปรากฎให้คนเขารับรู้ ตั้งกี่คน ยังจะมาบอกว่าเป็นเรื่องภายใน
แถม ออกอาการ แตก จนคนเขาเห็นกันทั่วแล้ว ที่เขาเตือนก็เพราะว่า เมตตา หรอกนะ เห็นมันแตกมันใช้ไม่ได้ มันก็ควรบูรณะ
เขาก็จะพุดให้บูรณะ ส่วนคนหน้าแตก มันยังจะอวดดี บอกว่า คนอื่นไม่ต้องมาคิดแทน นี่เขาเรียกว่า คนตามกิเลส คนชอบกิเลส ปิดบังธรรม