วัตถุมงคลพระพิราพ พ่อแก่ ฤๅษี พระอาจารย์ศิริพงศ์ ต้นตำหรับวัตถุมงคลพระพิราพ

คุยกับพ่อครูแล้วครับท่านบอกว่าค่ากำนลบูชาไม่แพงเลยครับท่านอยากให้ทุกคนได้ทำบุญบูชาส่วนเนื้อแพงๆคือนวโลหะส่วนเนื้อสำหรับคนงบน้อยๆคือเนื้อทองแดงซึ่งหาคนเททองเนื้อนี้ยากครับ

 

เป็นความรู้สึกส่วนตัวที่มีมานานแล้วครับ...
เวลาผมอ่านเว็บทีไร รู้สึกขัดนัยน์ตากับคำว่า ฤาษี เป็นกำลัง จนผมสงสัยว่า คำนี้มีอยู่ใน อินเตอร์เน็ต เป็นจำนวนเท่าไหร่

แล้วก็ต้องตกใจ เมื่อใช้กูเกิ้ล เสิร์ชหาโดยเลือกหน้าที่เป็นภาษาไทย พบว่ามีถึง ๔๙๙,๐๐๐ คำ
(เสิร์ชกัน ณ ปัจจุบันเลยครับ)
แล้วก็ลอง เสิร์ชหาเงื่อนไขเดิมด้วยคำว่า ฤๅษี ที่เราต้องใช้เขียนกันตามปกติพบว่ามีเพียง ๗๐,๕๐๐ คำ

ต่างกันมากอย่างเห็นได้ชัดเลยนะครับ


และที่น่าเคืองมากกว่านั้น

"ตัวเสิร์ชเอ็นจินอัจฉริยะ" ยังถามผมให้ผมมึนหัวเล่นว่า "คุณหมายถึงคำนี้ใช่ไหม ฤาษี"

 

<TABLE style="TABLE-LAYOUT: fixed" cellSpacing=0 cellPadding=5 width="100%"><TBODY><TR><TD vAlign=top width="85%" height="100%">ผมก็เริ่มงุงนงงว่าตกลงความรู้ที่เคยเรียมาเมื่อหลายสิบปีก่อนน่ะ มันเปลี่ยนไปแล้วหรืออย่างไร
ผมจึงลองหาศัพท์จากพจนานุกรมออนไลน์ http://rirs3.royin.go.th/dictionary.asp
ผลออกมาเป็นเช่นนี้ครับ

ผมพิมพ์คำว่า ฤาษีก่อน



พบว่าไม่มี




</TD></TR><TR><TD class=smalltext vAlign=bottom width="85%"></TD></TR></TBODY></TABLE>

 

หลังจากนั้นก็พิมพ์หาคำว่า ฤๅษี



พบว่ามี



อย่างน้อยพจนานุกรมฉบัยราชบัณฑิตฯ ก็ทำให้ผมใจชื้นขึ้นหน่อยว่า ความรู้ของผมยังไม่เก่ากรอบนัก

 

ผมก็มานั่งนึกว่า เพราะอะไรจึงมีการพิมพ์ผิดแบบนี้มากเหลือเกิน...
ตาผมมองคีย์บอร์ดไประหว่างนึก...


ก็ทำให้นึกขึ้นได้ว่า

พ่อครูเคยพูดเรื่องปุ่มบนคีย์บอร์ดให้คนบนเรือนฟังว่า
"ฤๅษี สระอาน่ะต้องยาว สำนักราชบัณฑิตฯ ยังไม่ได้ประกาศเปลี่ยนเสียหน่อย
พวกคนสมัยนี้น่ะชุ่ย พอหาสระอาหางยาวไม่เจอ ก็ใช้ความสะดวกส่วนตัวเข้าว่าก็พิมพ์อาหางสั้นเสีย "

แล้วพ่อครูก็หันไปถามเด็กบนเรือนถามว่า
"แล้วสระอาหางยาวอยู่ตรงไหนรู้ไหม?"

น้องเด็กๆ ก็ทำหน้าเหรอหรากัน
(ผมขอใช้ว่า น้องเด็กๆ แล้วกันอายุอานามผมจะไปนับเนื่องเป็นวัยเดียวกับน้องๆ เขาคงจะไม่ได้)
พ่อครูก็บอกว่า "ขนาดกูพิมพ์คอมฯยังไม่เป็นกูยังรู้เลย.. อยู่ข้างเลข 1 ไง"



แล้วพ่อครูก็พูดจาสอนสั่งกันอย่างเด็ดขาดเผ็ดร้อนตามสไตล์พ่อครูล่ะครับ
คนที่ได้ฟังนั้นก็แสบไปถึงทรวง แต่ก็ขำกันน้ำตาไหลไปหลายคนเพราะสะอกสะใจกันถึงขนาด

จากนั้นมาน้องเด็กๆ บนเรือนหลายคนคงจำได้ขึ้นใจ ว่า "สระอาหางยาวอยู่ข้างเลข 1"

 

พอนึกได้ดังนี้ ก็ต้องถอนใจ เออ... ก็เพราะพิมพ์กันแบบนี้นี่เล่า ถึงได้หา "ฤๅษี" ตัวจริงกันไม่เจอ
ทำให้ "ฤๅษี" (รือ-สี) จึงกลายเป็น "ฤาษี" (รา-สี) ไป

คนทั่วไปอาจจะมองว่า ผมมาบ่นอะไร? ก็เขาพิมพ์กันทั่วบ้านทั่วเมือง เป็นแบบนี้
ผมเพียงมองว่า "แล้วต่อไปภาษาไทย ของชาติไทย จะเป็นอย่างไรหนอ...?" น่าคิดนะครับ

หากใครได้อ่านบทความที่ผมพิมพ์แล้ว
ผมขอวอนสักอย่างช่วยกันพิมพ์ภาษาไทยให้ถูกต้องกันเถิดครับ
อย่าเห็นว่านี่คือเรื่องเล็กน้อยแล้วไม่ใส่ใจ

หากเราเขียนผิดๆ ลูกเรา หลานเรา ก็จำวิธีการขียนไปแบบผิดๆ ต่อไป ทำให้วัฒนธรรมทางภาษาเสื่อมลง

แล้วคนไทยที่เมื่อก่อนเคยได้ชื่อว่า "ทำอะไรก็ประณีตกว่าชาติอื่น" ซึ่งเป็นความภาคภูมิใจของเรานั้นก็จะหายไปเช่นกัน

เพราะเรา "ประณีตน้อยลง เอาแต่สะดวกตนมากขึ้น" นั่นเอง​

 

ทั้งหมดนี่ผมเอามาจากเวปมนต์นันท์นะครับ
สิ่งที่อยากจะบอกก็คือว่าหลังจากที่พ่อครูได้พูดให้ฟังวันนั้นแล้ว
ทำให้ผมระมัดระวังเวลาพิมพ์มากขึ้นครับกลัวโดนท่านว่าเอาอีก

 

เพิ่งรูนะว่าคำว่า ฤๅษี เขียนแบบนี้ ไม่ใช่แบบนี้ ฤาษี แต่ทำไมในหนังสือเล่มใหม่ๆๆหลายๆๆเล่ม รวมทั้งนิทานที่ตีพิมพ์ออกมาใหม่ๆ ตามห้องสมุด มักใช้คำว่า ฤาษี แปลกมั้ยอะ - -'

อนุโมทนาบุญในความรู้ครั้งนี้ ยังยืนยันคำเดิมท่านใด มีเยอะแบ่งให้ผมบ้างจิครับ สาธุ สาธุ สาธุ

 

นั่นน่ะสิ... แปลกไหมล่ะ?

แปลกซิคะ เพราะเดี๋ยวนี้ผู้พิสูจน์อักษร เริ่มเหลือน้อยเต็มที...อาจะเป็นเพราะหลายสำนักพิมพ์ต้องการลดต้นทุนจึงอาจจะไม่จ้าง ผู้พิสูจน์อักษรก็ได้นะคะ

นางฟ้ามีแต่น้ำใจ แบ่งได้ไหมคะ อิอิ

 

ลองติดตามข่าวพระกริ่งฤๅษีนะครับ ห้ามพลาด สิ่งที่พ่อครูเมตตาให้ผมจัดสร้างเพื่อมอบให้ศิษย์ท่านทำบุญสร้างหน้าครูโลหะองค์ใหญ่ สิ่งดีๆที่พ่อครูอยากให้ศิษย์ทุกคนได้ไว้
<!-- / message -->

 

วันที่ 2 สิงหาเค้าจะแจกอะไรอะครับ

 

เท่าที่ทราบมาสิ่งที่จะอุดในพระกริ่งชุดนี้.........และพิธีกรรมบอกได้คำเดียวว่าสุดยอดครับ

 

สงสัยท่านพ่อครูจะเริ่มบอกลูกศิษย์แล้วกระมังครับรับรองน่าตื่นใจเป็นที่สุด

 

ไปไม่ทันเล่าให้ฟังมั่งสิครับผม

 

พ่อครูว่าอย่างไรเกี่ยวกับพระกริ่งชุดที่จะสร้างขึ้นนี้

 

พ่อครูท่านเล่าว่าพระกริ่งปวเรศ นั้นคนสายวังหน้าเป้นคนสร้าง

 

ท่านเล่าต่อว่าถึงการที่จะไปเททองพระกริ่งในฐานะที่ท่านเป็นคนสายวังหน้าที่ยังหลืออยู่
และท่านพูดถึงเรื่องมวลสารที่จะอุดใต้ฐานพระหมอมาขอให้ท่านลบผงให้ตอนนี่ละที่ผมประทับใจมากถึงความเมตตาของท่านเพราะตอนแรกทานก็บ่นๆให้ฟังคิดว่าท่านจะไม่ลบสักพักท่านท่านก็จะหันไปพูดเรื่องอื่นผมได้จังหวะก็ถามท่านว่าแล้วหลวงพ่อจะลบให้หมอไหมครับ
ท่านตอบว่า ลบให้มันหน่อย
ผมถามต่อว่า แล้วหลวงพ่อจะไปเทพระกริ่งไหมครับ
ท่านตอบว่า ว่าจะไปเทให้
ผมเลยนั่งขำในใจคนเดียวเพราะว่าตอนแรกท่านยังบ่นอยู่เลยแต่สุดท้ายท่านก็ทำให้อยู่ดี

 

เรื่องมวลสารที่พ่อครูท่านเล่าให้ฟังก็คือ ผงอิธเจ ผงอีกอันเล่าในที่นี้ไม่ได้ครับแต่คิดว่าคุณหมอคงรู้แล้วเป็นผงไม้ผยุงจากไม้เท้า............
ส่วนผงอื่นๆต้องรอให้คุณหมอมาบอกละกัน

 

อนุโมทนานะครับ

 

ภาพวาดองค์พระ ศิลปบนแผ่นหนังครับ