ในหลวงตรัส "ฉันจะอยู่ถึง 120 ปี..."

ขอให้พ่อทรงพระเจริญยิ่งยืนนาน อยู่คู่กับแผ่นดินไปตลอดกาลนานเทอญ

 

ขอพระองค์ทรงมีพระชนม์มายุยิ่งยืนนาน

 

ขอพระบารมีแห่งพระสัมมาสัมพุทธเจ้าทั้งห้าพระองค์ จงโปรดดลบันดาลให้พระองค์ทรงพระเจริญยิ่งยืนนาน สถิตย์เป็นมิ่งขวัญของปวงชนชาวไทยตลอดไป ด้วยเกล้าด้วยกระหม่อม ขอเดชะ

 

ขอพ่อหลวงอยู่เป็นร่มโพธิ์ร่มไทรของปวงชนชาวไทยตราบนานเท่านาน
หากแม้นสิ่งใดจะทำให้แม้เพียงระคายเบื้องพระยุคลบาท ข้าบาทขอรับไว้เองทั้งหมด
หากแม้นสิ่งใดที่ข้าพเจ้าได้ทำและเป็นบารมีของข้าพเจ้า ข้าพเจ้าจะขออธิฐานให้บารมีนั้นเป็นดั่งดวงแก้ว เพื่อถวายแต่พระมหาจักรพรรดิพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว
หากแม้นเลือดเนื้อ และ ชีวิต ของลูกนี้ จะสามารถถวายเพื่อรองบาทแห่งพระองค์ได้
ข้าพเจ้าจะขออุทิศเลือดเนื้อ และ ชีวิต นี้ เป็นข้ารองบาท ทุกชาติไป
ขอพระองค์ทรงพระเจริญ ยิ่งยืนนาน
ด้วยเกล้า ด้วยกระหม่อม ด้วยชีพและเลือดเนื้อ
ขอเดชะ

 

พระราชปุจฉาธรรม
ในพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว


พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว เมื่อครั้งเสด็จขึ้นครองราชย์ในปีพุทธศักราช 2489 ทรงมีพระปฐมบรมราชโองการว่า “เราจะครองแผ่นดินโดยธรรม เพื่อประโยชน์สุขแห่งมหาชนชาวสยาม”

จากวันนั้นจนถึงวันนี้ กว่า 60 ปีแล้ว ที่ทรงตั้งมั่นอยู่ในทศพิธราชธรรมอย่างมิเสื่อมคลาย ภาพเมื่อคราเสด็จออกผนวช ณ วัดพระศรีรัตนศาสดาราม เมื่อวันที่ 22 ตุลาคม พ.ศ.2499 นั้น ยังตราตรึงอยู่ในความทรงจำของพสกนิกรทั่วประเทศ อันแสดงให้เห็นว่าทรงมีพระราชศรัทธาตั้งมั่นในบวรพระพุทธศาสนา ที่สำคัญคือยังทรงใฝ่พระทัยในการศึกษาธรรมจนแตกฉาน ทั้งจากตำรับตำรา และจากการสนทนาธรรมกับพระเถรานุเถระอยู่เนืองๆ

‘ธรรมลีลา’ ขอพระราชทานพระบรมราชานุญาตนำส่วนหนึ่งของพระราชปุจฉาธรรม ที่ทรงมีกับพระเถระฝ่ายวิปัสสนากรรมฐาน ซึ่งเป็นที่เคารพนับถือและรู้จักกันดีในหมู่พุทธศาสนิกชน อันได้แก่ หลวงปู่ฝั้น อาจาโร, หลวงปู่ดูลย์ อตุโล, หลวงพ่อเกษม เขมโก, หลวงพ่อสมชาย ฐิตวิริโย และหลวงพ่อพุธ ฐานิโย มาเสนอ ณ ที่นี้ ด้วยเห็นว่าจักเป็นประโยชน์สูงสุดแก่พุทธศาสนิกชนชาวไทย ในการน้อมนำไปประพฤติปฏิบัติได้อย่างถูกต้อง

http://www.dhammajak.net/board/viewtopic.php?t=7689

 

พระราชปุจฉา กับ หลวงปู่ฝั้น อาจาโร

ณ วัดป่าอุดมสมพร
ต.พรรณา อ.พรรณานิคม จ.สกลนคร


พระราชปุจฉา : ทำอย่างไรประเทศชาติประชาชน จะอยู่ดีกินดี มีความสามัคคีปรองดองกัน

หลวงปู่ฝั้น : ให้เข้าหาพระศาสนา เพราะศาสนาสอนให้ละชั่ว กระทำความดี ทำใจให้ผ่องใส

พระราชปุจฉา : คนส่วนมากทำดี คนส่วนน้อยทำชั่ว จะทำให้คนส่วนมากเดือดร้อนไหม ทำอย่างไรจึงจะแก้ไขได้

หลวงปู่ฝั้น : ขอถวายพระพร ทุกวันนี้คนไม่รู้ศาสนาจึงเบียดเบียนกัน ถ้าคนเรานึกถึงตนแล้วก็ไม่เบียดเบียนกัน เพราะต้องการความสุขความเจริญ คนอื่นก็เช่นกัน คนทุกวันนี้เข้าใจว่าศาสนาอยู่กับวัด อยู่ในตู้ ในหีบ ในใบลาน อยู่กับพระพุทธเจ้าประเทศอินเดียโน่น จึงไม่สนใจ บ้านเมืองจึงเดือดร้อนวุ่นวาย มองหน้ากันไม่ได้ ถ้าคนเราถือกันเป็นบิดามารดา เป็นพี่เป็นน้องกันแล้วก็สบาย ไปมาหาสู่กันได้ เพราะใจเราไม่มีเวร เวรก็ไม่มีใจ เราไม่มีกรรม กรรมก็ไม่มี ฉะนั้น ให้มีพรหมวิหารธรรม อย่างมหาบพิตรเสด็จมานี้ ทุกอย่างเรียบร้อยหมด

(จากหนังสืออนุสรณ์พระอาจารย์ฝั้น อาจาโร)

http://www.dhammajak.net/board/viewtopic.php?t=7689

 

พระราชปุจฉา กับ หลวงพ่อเกษม เขมโก

ณ วัดคะตึกเชียงมั่น
ต.หัวเวียง อ.เมือง จ.ลำปาง


พระราชปุจฉา : หลวงพ่อประจำอยู่ที่วัดนี้หรือ

หลวงพ่อเกษม : ขอถวายพระพร อาตมาประจำอยู่ที่สุสานไตรลักษณ์

พระราชปุจฉา : อยากไปหาหลวงพ่อเหมือนกัน แต่หาเวลาไม่ค่อยได้ ได้ทราบว่าเข้าพบหลวงพ่อยาก

หลวงพ่อเกษม : พระราชาเสด็จไปป่าช้าเป็นการไม่สะดวก เพราะสถานที่ไม่เรียบร้อย อาตมาภาพจึงมารอเสด็จที่นี่ ขอถวายพระพร มหาบพิตรสบายดีหรือ

พระราชปุจฉา : สบายดี

หลวงพ่อเกษม : ขอถวายพระพร มหาบพิตรพระชนมายุเท่าไร

พระราชปุจฉา : ได้ ๕๐ ปี

หลวงพ่อเกษม : อาตมาภาพได้ ๖๗ ปี

พระราชปุจฉา : หลวงพ่ออยู่ตามป่ามีความสงบ ย่อมจะมีโอกาสปฏิบัติธรรมได้มากกว่าพระที่วัดในเมือง ซึ่งมีภารกิจเกี่ยวกับการปกครองและงานอื่นๆ จะเป็นอย่างนั้นหรือเปล่า

หลวงพ่อเกษม : ขอถวายพระพร อาจจะเป็นอย่างนั้นก็ได้ เพราะอยู่ป่าไม่มีภารกิจอย่างอื่น แต่ก็ขึ้นอยู่กับศีลบริสุทธิ์ด้วย เพราะเมื่อศีลบริสุทธิ์จิตใจไม่ฟุ้งซ่าน นิวรณ์ไม่ครอบงำก็ปฏิบัติได้

พระราชปุจฉา : การปฏิบัติอย่างพระมีเวลามากย่อมจะได้ผลเร็ว ส่วนผู้ที่มีเวลาน้อยมีภารกิจมาก จะปฏิบัติอย่างหลวงพ่อก็ไม่อาจทำได้ แล้วจะมีวิธีปฏิบัติอย่างไร เราจะหั่นแลกช่วงเวลาช่วงเช้าให้สั้นเข้าจะได้ไหม คือ ซอยเวลาออกจากหนึ่งชั่วโมงเป็นครึ่งชั่วโมง จากครึ่งชั่วโมงเป็นสิบนาที หรือห้านาที แต่ให้ได้ผล คือ ได้รับความสุขเท่ากัน ยกตัวอย่างเช่น นั่งรถยนต์จากเชียงใหม่มาลำปางก็สามารถปฏิบัติได้ หรือระหว่างที่มาอยู่ในพิธีนี้มีช่วงที่ว่างอยู่ ก็ปฏิบัติเป็นระยะไป อย่างนี้จะถูกหรือเปล่าก็ไม่ทราบ อยากจะเรียนถาม

หลวงพ่อเกษม : ขอถวายพระพร จะปฏิบัติอย่างนั้นก็ได้ ถ้าแบ่งเวลาได้

พระราชปุจฉา : ไม่ถึงแบ่งเวลาต่างหากออกมาทีเดียว ก็อาศัยเวลาขณะที่ออกมาทำงานอย่างอื่นอยู่นั้นแหละ ได้หรือไม่ คือ ใช้สติอยู่ทุกขณะจิตที่เกิดดับ ทำงานด้วยความรอบคอบให้สติตั้งอยู่ตลอดเวลา

หลวงพ่อเกษม : ขอถวายพระพร มหาบพิตรทรงปฏิบัติอย่างนั้นถูกแล้ว การที่มหาบพิตรเสด็จพระราชดำเนินมาปฏิบัติงานอย่างนี้ ก็เรียกว่าได้ทรงเจริญเมตตาในพรหมวิหารอยู่

พระราชปุจฉา : ก็คิดว่าเป็นอย่างนั้น เช่นว่ามาตัดลูกนิมิตนี้ ก็ถือว่าเป็นการปฏิบัติธรรม ด้วยขี้เกียจมาจึงมีกำลังใจมา และเมื่อได้โอกาสได้เรียนถามพระสงฆ์ว่า การปฏิบัติธรรมเป็นระยะเวลาสั้นๆ เป็นตอนๆ อย่างนี้จะได้ผลไหม อุปมาเหมือนช่างทาสีผนังโบสถ์ เขาทาทางนี้ดีแล้วพัก ทาทางโน้นดีแล้วพัก ทำอยู่อย่างนี้ก็เสร็จได้ แต่ต้องใช้เวลาหน่อย จึงอยากเรียนถามว่าปฏิบัติอย่างนี้ จะมีผลสำเร็จไหม

หลวงพ่อเกษม : ปฏิบัติอย่างนั้นก็ได้โดยอาศัยหลัก ๓ อย่าง คือ มีศีลบริสุทธิ์ ทำบุญในชาติปางก่อนไว้มาก มีบาปน้อย ขอถวายพระพร

(จากหนังสือหลวงพ่อเกษม เขมโก)

http://www.dhammajak.net/board/viewtopic.php?t=7689

 

พระราชปุจฉา กับ หลวงพ่อสมชาย ฐิตวิริโย

ณ วัดเขาสุกิม
ต.เขาบายศรี อ.ท่าใหม่ จ.จันทบุรี


พระราชปุจฉา : ผู้คนเขามาวัดทำไมกัน

หลวงพ่อสมชาย : ผู้มาวัดด้วยเหตุต่างๆ กัน บางคนเป็นคนดีอยู่แล้ว มาวัดด้วยมุ่งทำความดีให้มากขึ้น ด้วยการถือศีลภาวนา บ้างอยากรู้ทางวัดเขาทำอะไรกัน จะมาช่วยวัดด้วยความตั้งใจจริง เพราะเห็นว่าเมื่ออยู่บ้านก็ไม่มีอะไรที่จะต้องทำ บางคนก็มาด้วยเหตุที่ว่าอยู่บ้านมีแต่ปัญหา ล้วนแล้วแต่น่าเบื่อ มาวัดหาความสงบดีกว่า มาวัดทำให้สบายใจ

พระราชปุจฉา : ที่ว่าชาวบ้านเขาเบื่อหน่าย เขาเบื่ออะไรกัน

หลวงพ่อสมชาย : การเบื่อหน่ายของชาวบ้านมีสองอย่าง บางคนเบื่อการงานที่จำเจ ก็หาเวลามาวัดเพื่อพักผ่อน บ้างเห็นว่าการเป็นอยู่ทางโลกนั้นถึงจะมั่งมี สามารถหาความสุขได้ทุกอย่างก็จริง ล้วนแต่เป็นความสุขชั่วคราว ไม่ใช่ความสุขที่แท้จริงเหมือนความสุขทางธรรม บ้างว่าเกิดมาแล้วก็หนีความตายไม่พ้น ก่อนจะตายก็ควรทำอะไรๆ อันเป็นเหตุให้ตายดี มีความสุขก็มี

พระราชปุจฉา : การสอนให้คนนึกถึงความตายนั้น หากสอนไม่ดีแล้ว ก็เป็นเหตุให้เกิดความเกียจคร้านในการหาเลี้ยงชีพ กลายเป็นคนจน เป็นภาระของสังคม ดังนั้นต้องระวังในเรื่องการสอน

หลวงพ่อสมชาย : โดยปกติพระจะสอนให้เห็นโทษของความมัวเมา ก่อให้เกิดความเห็นผิดเป็นชอบ จึงต้องสอนให้เห็นในทางที่ถูกก่อน เช่น

ก. อย่ามัวเมาในวัยว่ายังเป็นหนุ่มเป็นสาวอยู่
ข. อย่ามัวเมาในความไม่มีโรคมาเบียดเบียน
ค. อย่ามัวเมาในชีวิตว่าเวลาของเรายังมีอยู่

ด้วยเหตุนี้ จึงสอนให้ทุกคนนึกถึงความตาย ถ้าไม่สอนให้เขาเข้าใจในทางถูกก่อนแล้วกลับจะเป็นผลร้าย ดังพระราชปุจฉาโดยแท้ การเจริญมรณสตินั้น ชั้นต้นเพื่อให้รู้ว่าทุกคนหนีความตายไม่พ้น ไม่ว่าจะเป็นคนมีคนจน มีความตายเหมือนกันทั้งนั้น สำหรับผู้ทำการภาวนาเจริญกรรมฐาน เพื่อให้นิวรณ์สงบ ก็จำเป็นต้องพิจารณาเป็นอย่างๆ ไป ความตาย คือ นายเพชฌฆาต, ความตาย คือ ต้องพลัดพรากจากสมบัติทุกอย่าง ชีวิตเป็นของที่กำหนดเอง เอาว่าอายุเท่านั้นเท่านี้จะตายก็กำหนดไม่ได้ ทั้งนี้ เพื่อรู้ตามความเป็นจริงว่าชีวิตเป็นของน้อย จะตายเมื่อไรไม่มีใครรู้ได้ ขอถวายพระพร

(จากเว็บไซต์วัดเขาสุกิม)

http://www.dhammajak.net/board/viewtopic.php?t=7689

 

พระราชปุจฉา กับ หลวงพ่อพุธ ฐานิโย

ณ วัดป่าสาลวัน
ต.ในเมือง อ.เมือง จ.นครราชสีมา


พระราชปุจฉา : คำว่า ภาวนา และบริกรรม ต่างกันอย่างไรขอรับ คือเคยฟังพระเถระผู้ใหญ่บอกว่า การภาวนานี้ ไม่ว่าอยู่ที่ไหน แม้ไม่อยู่ในสมาธิ แม้ทำอะไร ก็สามารถทำได้อยู่ได้ตลอดเวลาใช่ไหมขอรับ

หลวงพ่อพุธ : ใช่แล้ว คำว่า ภาวนากับบริกรรม มีต่างกัน ภาวนา หมายถึง การอบรมคุณงามความดีให้เกิดขึ้น เป็นสมบัติของผู้อบรม เช่น อบรมใจให้มีความเลื่อมใสในการบำเพ็ญภาวนา ก็ได้ชื่อว่า ภาวนา แต่บริกรรมนั้น หมายถึง จิตของผู้ปฏิบัตินึกอยู่ในคำใดคำหนึ่งโดยเฉพาะ เช่น พุทโธ เป็นต้น ซ้ำๆ อยู่ในคำเดียวเรียกว่า

 

สาธุ ถ้าพระองค์จะมีพระชนม์จนถึง120 ปี
ก็ขอถวายพระพรให้พระองค์ทรงมีพระพลานามัยที่แข็งแร็งด้วยครับ

 

ขอพระองค์ทรงพระเจริญ...ด้วยเกล้าด้วยกระหม่อมขอเดชะ...

 

ขอจงทรงพระเจริญยิ่งยืนนาน ตราบเท่าเข้าสู่พระนิพพานเทอญ

 

ขอพระองค์จงทรงพระเจริญยิ่งยืนนาน สถิตย์เป็นมิ่งขวัญของปวงชนชาวไทยตลอดไป พระพุทธเจ้าข้า

 

คำแผ่กุศลบารมี (ที่กล่าวหลังสวดมนต์ทุกวัน)

ขอเดชะตั้งจิตอุทิศผล บุญกุศลส่วนนี้ไปให้ไพศาล ถึงบิดามารดา ครูอาจารย์ทั้งลูกหลาน
ญาติมิตรสนิทกัน ทั้งญาติทิพย์ของข้าพเจ้าด้วย ทั้งคนเคยร่วม เคยรักสมัครใคร่
พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวภูมิพลอดุลยเดช
สมเด็จพระนางเจ้าสิริกิติ์ พระบรมราชินีนาถ
สมเด็จพระบรมโอรสาธิราชฯ
สมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ
สมเด็จพระเจ้าลูกเธอเจ้าฟ้าจุฬาภรณ์วลัยลักษณ์ฯ
ทูลกระหม่อมหญิงอุบลรัตนราชกัญญาฯ
พระบรมวงศานุวงศ์ทุกๆ พระองค์

คณะรัฐบาล ข้าราชการทหาร ตำรวจ พ่อค้า ประชาชน ขอให้ได้ส่วนกุศลผลของฉัน
ทั้งเจ้ากรรมนายเวรและเทวัญ อันมีองค์สมเด็จพระผู้มีพระภาคเจ้า พระพุทธเจ้าพระปัจเจก
พุทธเจ้า พระอรหันต์เจ้า พระอริยสงฆ์เจ้าทุกๆ พระองค์

พระอิศวร พระนารายณ์ พระพรหม พระอินทร์ พระพิฆเนศ พระแม่อุมาเทวี
พระยม พระกาฬ ท้าวโลกบาลทั้งสี่ แม่พระธรณี แม่พระคงคา แม่พระเพลิง แม่พระพาย
แม่พระโพสพ ท่านพระพิรุณ พระอาทิตย์ พระจันทร์ พระอังคาร พระพุธ พระพฤหัส พระศุกร์
พระเสาร์ พระราหู พระเกตุ พระฤาษีทั้งร้อยแปด ท่านพญายักษา ท่านพญายักษี
ท่านพญานาคา ท่านพญานาคี ท่านพญางูทั้งสี่ ท่านพญาครุฑ แม่สื่อผู้เรืองฤทธิ์
พญายมราช พญามัจจุราช ท้าวเวสสุวัณ พระภูมิเจ้าที่ เจ้ากรุงพาลี พระสยามเทวาธิราช
พระเสื้อเมือง พระทรงเมือง พระกาฬไชยศรี เจ้าพ่อหอกลอง เจ้าพ่อเจตคุปต์
สมเด็จกรมหลวงชุมพรเขตอุดมศักดิ์ฯ ตลอดสรรพสัตว์ทั้งหลาย สรรพวิญญาณทั้งหลาย
เทพพรหมทั้งหลาย มนุษย์ทั้งหลาย เปรต อสุรกายทั้งหลาย ที่อยู่ ณ บริเวณนี้ก็ดี ที่อยู่
ณ ที่นี้ก็ดี อยู่ทั่วประเทศไทยก็ดี อยู่ทั่วโลกก็ดี ทั่วจักรวาลก็ดี ทั่วทั้งสามภพก็ดี

ขอให้ได้ส่วนกุศลผลของฉัน ที่มีความทุกข์ ขอให้พ้นจากความทุกข์ ที่มีความทรมาน
ขอให้พ้นจากความทรมาน ที่ถูกกักขังจองจำ ขอให้พ้นจากการถูกกักขังจองจำ

ที่มีความสุขแล้ว ขอให้มีความสุขยิ่งๆ ขึ้นไปเถิด หากเขาทั้งหลายเหล่านั้น วิญญาณทั้ง
หลายเหล่านั้น ไม่รู้ ไม่เห็น ไม่ได้ยิน ไม่สามารถขึ้นมาอนุโมทนาในส่วนกุศล ที่ข้าพเจ้าได้
ตั้งจิตอุทิศให้นี้ ข้าพเจ้าขอตั้งจิตอธิษฐาน ฝากบุญกุศลส่วนนี้กับ แม่พระธรณี
แม่พระคงคา แม่พระเพลิง แม่พระพาย พญายมราช พญามัจจุราช ท้าวโลกบาลทั้งสี่
เทพพรหมและผู้สำเร็จทั้งหลาย โปรดเมตตาจิต นำกุศลส่วนนี้ไปให้วิญญาณทั้งหลายเหล่า
นั้น พ้นจากความทุกข์ พ้นจากความทรมาน พ้นจากการถูกกักขังจองจำ และขอให้เขาเหล่า
นั้น มีความสุขความเจริญ ปรารถนาสิ่งใดในทางที่ดี จงสำเร็จด้วยดี ตามเจตนาปรารถนา
ทุกประการ

ขอให้ข้าพเจ้า ครอบครัวของข้าพเจ้า ครอบครัวบรรดาเครือญาติของข้าพเจ้า จงปราศจาก
โรคาพยาธิ หายทุกข์ หายโศก หายโรค หายภัย อยู่ยงคงรอด อยู่รอดปลอดภัย
จากภัยพิบัติทั้งปวง หากทำกิจการใด ทำมาค้าขายสิ่งใด ต้องการสิ่งใด ปรารถนาสิ่งใด
ก็ขอให้สมความปรารถนา ขอให้ร่ำรวยเงินทอง เงินทองไหลมาเทมา และขอให้เจ้ากรรม
นายเวรทั้งอดีต ปัจจุบันและอนาคต จงอโหสิกรรมซึ่งกันเละกันเทอญ สาธุ อย่าได้เบียดเบียน
ซึ่งกันและกันเลย สาธุ

ข้าพเจ้าขอแผ่เมตตาจิตให้กับ พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวภูมิพลอดุลยเดช และ
สมเด็จพระนางเจ้าสิริกิติ์ พระบรมราชินีนาถ ขอให้ทั้งสองพระองค์ จงมีความสุขกายสุขใจ
ปราศจากโรคภัยใข้เจ็บ ปราศจากอุบัติเหตุอันตราย มีสุขภาพร่างกายแข็งแรง มีอายุยืนยาว
ถึง ๑๒๐ ปีด้วยเทอญ.

 

นับเป็นบุญของพวกเราชาวไทยที่มีพระองค์เป็นมิ่งขวัญของพวกเรา
ขอกราบแทบเบื้องพระยุคลบาท ขอพระองค์ทรงมีพระพลานามัยแข็งแรง มีพระชนมายุยิ่งยืนนาน พระพุทธเจ้าข้า

 

ทรงพระเจริญ ยิ่งยืนนาน

 

ขอพระองค์จงทรงพระเจริญยิ่งยืนนาน