ธรรมะไร้กาลเวลาทั้งทางโลกทั้งทางธรรม

แหมม ไร้กรมรูปหล่อ

บุรุษก็เหมือนกันนั่นแหล่ะ

ต่างฝ่ายต่างเป็น คู่ปรับ
ไม่มีฝ่ายไหน ร้ายไปกว่ากันหรอกน่า

กรรมตกแต่งรูป ตกแต่งอุปนิสัย ตกแต่ง จริยาวาจา
ตกแต่งกันไปกันมา ....ไปๆมาๆ ก้แต่ง ฮิ๊วววววววววว

 

ทั่วทั้งแผ่นดินมีชายใดบ้าง
ที่ไม่หลงไหลในสตรีครับ
ท่านปราบนางฟ้า

เคยได้ยินคำว่า
มารยาหญิงร้อยเล่มเกวียน
จริงไหมครับ

แล้วมารยาชายมีกี่เล่ม
หรือไม่มี

 

พ่อแม่คือพระอรหันต์ของลูก
น่าจะหมายถึง
ได้เกิดเป็นมนุษย์ก็มีโอกาส
เป็นพระอรหันต์
ท่านปราบนางฟ้าเห็นอย่างไรครับ

 

เป็น คติเตือนใจ ให้รู้สึก รำลึกรู้คุณผู้ให้กำเนิด
ทำบุญกุศล ภายนอก ไม่สู้ ทำกุศลแด่คนในบ้าน

ภพมนุษย์ เป้น กายใจ ที่เอื้อ ในการบรรลุมรรคผล มากที่สุดไงครับ
ภพเทวดามารพรหม ก้ได้ แต่ ยากกว่าภพ มนุษย์

ภพเทวดามาร ส่วนมากจะหลงอยู่ ในกามคุณ 5 สาวๆที่ว่าสวยในโลก
ผิวพม่านัยตาแขก
เจอนางฟ้าสักตนนะ เทียบไม่ติด ผิวพรรณเนียนดั่งพิ้งโกลล์ รูปกาย อรชรอ้อนแอ้น
ตาย ตาย ตาย อย่างเดียว เทวดาเอ้ยย

 

ไม่มีเล่ม มีเป็น แพ๊ค

ไร้กรมกี่แพ๊ค Four หรือ Six หรือมีเป้นชั้น 2 หรือ 3

 

ต้องเปลี่ยนชื่อใหม่แล้วแบบนี้
เปลี่ยนเป็นนางฟ้าปราบเทวดา
หรือไม่ก็เทวดาถูกนางฟ้าปราบจนสิ้นฤทธิ์

พ่อแม่คือผู้มีพระคุณอย่างยิ่งครับ
รวมถึงพ่อตากับแม่ยายด้วยไหมครับ

 

ภพนี้ อาศัย ธาตุ จากใคร ในการเป็นต่อนๆ

พ่อตาแม่ยาย ไม่ได้ให้เชื้อเป้นต่อนๆ

 

ที่ใช้อยู่ตอนนี้
มารยาอานุภาพสูงครับ

 

มันไม่มีนางฟ้าปราบ หรือ เทวดาปราบหรอก
มัน สมดุลกันนั่นแหล่ะ ต่างพวก ต่างปราบกันแหละกัน

แต่ละฝ่าย มารยาเหลือกินทั้งนั้นแหล่ะ

 

พ่อแม่ครับ
และต่อไปอาจได้เป็นพ่อเลี้ยงลูก

ถึงว่าครับ
พ้นจากมารยา
พ้นจากเทวดาพ้นจากนางฟ้านี่
อยากเย็นแสนเข็ญทีเดียว

 

กว่าจะผ่านด่านของทาน
ด่านของศีล
ด่านของสมาธินี่
ต้องทุกข์กันอย่างหนักสาหัสเลยครับ

 

หมดมุขละ

 

ด่านของทาน
ของรักของหวงภายนอกยังสละไม่ได้
ภายในไม่ต้องพูดถึงครับ

 

ของพวกนี้ มันไม่ต้องเอามาโชว์
คนภาวนาเขาทำทิ้งเหวทั้งนั้น

หากมุ่ง หลุดพ้นจริงๆ เขาจะคุยไปที่การภาวนาเลย
มันมันส์กว่า

การภาวนา ชื่อ ว่า มหาทาน เพราะมีศีลในตัวอยู่แล้ว


ทานธรรมดา มันคือ สิ่งของ นอกกาย ทานจากกายเลือดเนื้อก็มี

แต่ มหาทาน ชื่อว่าศีล

ถ้าคุยเรื่องภาวนาแล้ว มันจึงข้ามพวกทาน พวกศีลไป
เพราะเป็น พื้นฐานที่ต้องมีในตัว

 

เอามาเติมคับ ต่อๆ กำลังอ่านเพลิน ๆ

 

อย่างว่า...
นั่งหลับตาใต้ต้นไม้
ถึงมีคนศรัทธามาก?
ภาวนาไม่พักเลย?
หลับตาปี๋ลูกเดียว

 

ก้ต้อง แยกแยะให้ออก

ระหว่างสมณะ
กับ พานิช

วุฒิภาวะ ทาง การศึกษา ก้ บ่งบอกได้ไม่เต็มร้อย

เพราะ ระดับ อนุบาล ยัน ดร.ยัง ยกสมีเป็นอรหันต์ ยกเทพเจ้าดาวเหนือเป็นสรณะ

ชื่อ เสียง ลาภยศ คนยกยอปอปั้น หลงทำกาละ ไปเลย

 

ความเพลินก้ใช่ ย่อยนะครับ

เพลินในการอ่าน ดู ฟัง สัมผัส ทางกายทางใจ ก้ ใช่ย่อย

พอเจอสิ่งที่ไม่เพลิน ก้จะออกอาการ น้ำไหลผิวบน
แต่สิ่งที่เพลินจะออกอาการน้ำนิ่งไหลลึก

ทุกอย่างเป้นสภาวะ

ทางท่าน ก้เข้าใจว่า สภาวะต้องเป้นธรรมเท่านั้นจึงเรียกว่าสภาวะธรรม

คนขาดการสดับธรรมที่ถูกต้อง
เลย คอยแยก นี่เรื่องโลกนี่เรื่องธรรม ด้วยเอาพยัญชะเป้นตัวแยก

แต่ถ้าในการภาวนาจริงๆ ทุกสภาวะ คือธรรม ที่ต้องกำหนดรู้


ธรรมทั้งปวง
มีผัสสะเป้นเครื่องให้กำเนิด
รวมลงในเวทนา

 

แล้วจะรู้ได้งัยครับ
ว่าภาวนาจริงกับหลอกว่าภาวนา

 

ก็สนใจตัวเองซิ สนใจข้างนอก มันก็จะหาข้อเปรียบเทียบไปเรื่อย

กลายเป้น ไอ้นั่น ไอ้นี่ อ่านมันแล้ว หนักหัวจัง

คนนั้นอรหันต์ อุ๊ย อยากไปหา
คนนี้โสดาบัน อุ๊ย แจ่มแมว

ถ้าสนใจแต่ตัวเอง มันจะไม่มุ่งไปหาอรหันต์
เลย เป้นเครื่องป้องกันให้เรารู้ และแยกออก

อัตตาทีปะ อัตตะสรณา
มีตนเป้นเกราะ มีตนเป้นที่พึ่ง