การเปิดพระโอษฐ์พูดภาษาเทพ

<TABLE style="BORDER-RIGHT: #42bf3f 1px solid; BORDER-TOP: #42bf3f 1px solid; BORDER-LEFT: #42bf3f 1px solid; BORDER-BOTTOM: #42bf3f 1px solid" width=400 align=center><TBODY><TR><TD><DD>มีคนกล่าวถึง เรื่องนี้ไว้ดังนี้ <DD>
"มนุษย์เกิดมามีองค์บารมีคุ้มครองสังขารกันทุกคน จะเป็น องค์เทพ องค์พรหม หรือ สัมภเวสี ก็แล้วแต่กุศลมูลเดิมหรือสัญญาที่ได้ทำเอาไว้ในอดีต เราไม่สามารถที่จะเลือกองค์บารมีประจำสังขารได้ บุคคลใดที่พูดว่าเทพองค์นั้นองค์นี้เสด็จมาประทับในร่างของตนนั้น เป็นการพูดเพื่อยกตนให้สูงขึ้นโดยไม่รู้จริง องค์เทพที่เจ้าตัวได้คุยเอาไว้นั้น แม้แต่ช่วยตัวร่างเองก็ไม่ได้แล้ว จะมีฤทธิ์ช่วยเหลือมนุษย์อื่นได้หรือ?
<DD>
"การเชิญองค์บารมีของตนเองมาประทับร่าง หรือเรียกว่า

 

พุทธัง สรนัง คัจฉามิ
ธังมัง สรนัง คัจฉามิ
สังฆัง สรนัง คัจฉามิ
ไม่มีความสงบใดเท่ากับการนั่งสมาธิ และมีพระพุทธเจ้าเป็นที่พึ่ง

 

ดีเหมือนกัน เพราะตอนนี้แค่พูดภาษาไทยยังไม่ค่อยรู้เรื่องกันเลย
หากพูดภาษาเทพได้ คิดว่าน่าจะเป็นภาษากลางระหว่าง ภพชาติ

น่าสนใจดี

 

ลองอ่านดูครับ

 

เคยกระทำลักษณะนี้ ได้ผีตายโหงมาแทนจริงๆ -_-"
เพราะถูกชักจูงไปสำนักที่ไม่ดี

หลังๆดีหน่อย กลับเข้ารูปเข้ารอยหลังจากหลงไปหนึ่งปี

 

คือผมก้ยังสงสัยอยู่ครับ

ไปหาองค์ทรงพ่อศิวะมาครับ แล้วอยู่ดีๆก็อยากไปหาอีก

พอไปถึงพ่อศิวะให้นังสมาธิ แล้ว ในสมาธิผมเป็นเป็นเงาพระพิฆเนตร

จากนั้นพ่อศิวะ หยิบรูปมาให้ เหมือนในสมาธิเลยครับ

ท่านให้ลองท่อง อิติปิโส ติดๆกัน ก็พดภาษาอะไรก็ไม่รู้ ไม่แน่ใจว่า คือ ภาษาเทพรึเปล่า

ตอนนี้ก้ยังพูดได้อยู่ครับ แต่ฟังไม่รู้เรื่อง - -

 

เปิดใจ ทำใจให้เป็นดั่งภาชนะที่ว่างไว้รองรับธรรมะกันดีกว่าครับ

 

เปิดภาษาเทพแล้ว
เวลานั่งสมาธิก็ลองเชิญท่านมารวมเป็นหนึ่งเดียวกับจิตของเราสิครับ
รับรองนั่งได้ฌานเร็วมากๆ

ในเมื่อเรารับเขาเข้ามาเเล้วเราก็ควรใช้เขาไปในทางที่ถูก เช่นการปฏิบัติธรรม การเจริญภาวนาเป็นต้น แล้วอย่าหลงว่าตนเองเก่ง โดยลืมคิดคำนึงถึงว่าเหนือฟ้ายังมีฟ้าเสมอ

แต่ที่ผมแนะนำก็คือขอให้เขาช่วยสอนเรื่องการเจริญพระวิปัสนาจะดีที่สุดเพราะเป็นหนทางแห่งกรหลุดพ้นอันแท้จริง

 

จากใบเบิล โคริธ์ 13:1 แม้ข้าพระเจ้าพูดภ่ษาแปลกๆได้ เป็นภาษามนุษย์ก็ดี เป็นภาษาทุตสวรรค์ก็ดี แต่ไม่มีความรัก ข้าพเจ้าก็เป็นเหมือนฆ้องหรือฉาบที่กำลังส่งเสียง
13:10 ในโลกนี้มีภาษาเป็นอันมาก และไม่มีภาษาไดๆที่ปราศจากเนื้อความ
13:11 แต่ถ้าข้าพเจ้าไม่เข้าใจนเนื้อความของภาษานั้นๆข้าพเจ้าก็จะเป็นคนต่างภาษาก็คนที่พูด และคนที่พูดก็จะเเป็นคนต่างภาษากับข้าพเจ้าด้วย
13:13 เหตุฉะนั้นคนที่พูดภาษาแปลกๆได้นั้น ควรอธิฐานขอให้แปลได้ด้วย
*** มีอีกหลายบทที่เอยถึงการพูดภาษาแปลกๆ


ในคริสต์ใช้วิธีอธิฐานเพื่อได้รับการทรงนำจากพระวิญญาณบริสุทธิ์ ในพุทธใช้วิธีนั่งสมาธิ

 

น่าคิดนะครับ พูดคนละอย่างแต่เข้าใจกันโดยจิต แล้วจะพูดกันทำไม ทำไมไม่สื่อสารกันโดยจิต ให้รู้แล้วรู้รอดไปไม่ต้องมาเมื่อยขยับปาก

 

น่าคิดเหมือนกันนะครับ คนบนโลกเป็นคนเหมือนกันแต่หน้าตาไม่เหมือนกัน นั้นเป็นเอกลักษณ์ของแต่ละคน หากจะสือสารกันก็ต้องมีภาษา อย่าภาษาเทพหากจะเข้าใจได้ก็ต้องมีจิตที่บริสุทธิ์
หากสือสารกันทางจิตโดยไม่ต้องใช้ภาษา นั้นเป็นโทรจิต ทำได้จิตก็ต้องบริสุทธิ์ยิ่งกว่า

 

อย่าว่าแต่ภาษาเทพเลย
ภาษามนุษย์ เช่น จีน ฝรั่งเศส เยอรมัน ฯลฯ ยังพูดได้
แม้แต่ภาษาสัตว์ยังพูดรู้เรื่องได้เลย
ภาษาจิตยังยั่งรู้ล่วงหน้าอีกต่างหากว่าคิดอะไรอยู่
พวกร่างทรงหรือองค์แฝงบางคนพูดได้ยังไงหนอ
ทั้งๆ ที่ไม่เคยร่ำเรียนมาก่อน
หรือเรียกว่าอภิญญามั่ง

 

มีอยู่วันหนึ่งผมได้ไปงานไหว้ครูตำหนักฯหนึ่ง ในวันนั้นผมได้เห็นร่างทรงคนหนึ่ง พูดภาษาเทพกับ อีกคนซึ่งไม่ใช่ร่างทรง แต่ผลก็คือร่างทรงพูดแต่ภาษาเดียว(คำเดิมๆตลอดสามครั้ง) ส่วนอีกคนที่ไม่ใช่ร่างทรงพูดภาษาเทพ ตั้งสามชั้น แต่ร่างทรงก็ยังไม่รู้เรื่อง คนที่ไม่ใช่ร่างทรงจึงหยุดพูดไม่พูดต่อ ที่ผมรู้เพราะมีพี่อีกคนที่ไม่ใช่ร่างทรงแต่เขาสามารถสัมผัสได้เขาบอกว่า ร่างทรงนะพูดแต่คำเดิมๆ แต่อีกคนเขาเปลี่ยนเป็นตั้งสามภาษาแล้ว ร่างทรงยังไม่รู้เรื่องเลยครับ...

 

เปิดให้พูดภาษาเทพง่าย แต่คนเปิดจะมีบารมีแค่ไหน หากเปิดกับคนที่บารมีไม่ถึงอาจได้ผีมาแทน พวกอวดอ้างก็มีเยอะ สำหรับสายสัญญาบารมี ผู้ที่เป็นผู้ริเริ่มเปิดพระโอฐท์คนแรกคือ อ.ประหยัดเจริญบุญผู้ที่เป็นแกะดำ ที่เป็นแกะดำเพราะท่านเป็นคนตรงเกินไป ชอบแฉ ใครไม่อยากถูกแฉก็จงอย่าใช้วิชามาหากิน

 

มีจริงๆหรอ ผมเคยได้ยินเขาว่ากัน แต่ไม่เคยเห็น

 

มี แต่ท่านจะเชื่อหรือไม่ โปรดใช้วิจารณาญ ไม่เชื่อก็อย่าเหน็บแหนม เพราะเป็นเรื่องการระเบิดจิต

หลักการมีอยู่ว่า...

ข้าพระพุทธเจ้าขอนอบน้อมพระรัตนตรัยเป็นสรณะ ขอถวายเครื่องบริขารเหล่านี้ อันประกอบด้วย ผ้าไตร ดอกบัว และปัจจัยนี้ (เงินหนึ่งสลึง) แก่องค์สมเด็จพระสัมมาพุทธเจ้า ขอบรมครูองค์พระศาสดาทรงโปรดสั่งสอน และโปรดชี้ทางแสงสว่างเพื่อให้ถึงฝั่งหมาย ตราบเท่าเข้าสู่พระนิพพานด้วยเทอญฯ

1) พนมมือด้วยดอกบัว ผ้าไตรตั้งที่ข้อพับ เหรียญสลึงวางไว้บนผ้าไตร
2) ตั้งจิตเป็นสมาธิ และกล่าวคำอธิฐานข้างต้น
3) เริ่มสวดมนต์และออกเสียงคำว่า นะโม ๆ ๆ ๆ ๆ ไปเรื่อยๆ เร็วๆ ดังๆ

จนกว่าจิตท่านจะเปิดรับพุทธญาณ (แต่หากเป็นไปได้ควรมีครูบาอาจารย์ควบคุม) หากท่านมีบารมีเพียงพอและมีปัญญาญาณเห็นพระอริยะสัจจสี่รู้แจ้งแล้ว จึงจะเข้ากระแสนี้ได้

หากเสียงเริ่มเปลี่ยนไป ก็อย่าได้กังวล ตั้งสติ วางดอกบัว และผ้าไตรลง จากนั้น ให้นั่งสมาธิและสวดภาษาพรหมต่อไปเรื่อยๆ จนกระทั่งเวลาผ่านไปและเสียงสวดเงียบสงบลง เป็นอันเสร็จพิธี

<!-- / message -->

 

จิตมีสภาวะที่เป็นนาม นามไม่ต้องมีรูป จิตเป็นแค่ความรู้สึก แค่คิดก็รู้แล้วไม่ต้องพูด ถ้าเช่นนั้นเวลาอธิฐานจิตเราก็ต้องอธิฐานเป็นภาษาเทพ เทพถึงจะเข้าใจ เป็นเช่นนั้นหรือ

 

เดี๋ยวท่านจะเข้าใจผิด

ขอชี้แจงว่า การสื่อสารมีหลากหลายวิธี
ผ่านออกทาง มโนกรรม วจีกรรม และกายกรรม

มโนกรรม ทางมโนมยิทธิ ก็คือฤทธิ์ทางใจ
วจีกรรม ทางการเปล่งเสียง ภาวนา บ่น ท่องมนตรา
กายกรรม ทางท่าท่าง เช่น มุทรา อันเป็นเอกลักษณ์เฉพาะตัว

การสื่อสารแบบทางเดียว ก็คือ การรับรู้เฉยๆ ไม่โต้ตอบปฏิสัมพันธ์
การสื่อสารแบบสองทาง ก็คือ การรับรู้และตอบสนองระหว่างกัน

ในเมื่อกลไกของจิต ย่อม รับ จำ คิด รู้
และแสดงออกทางพฤติกรรมทั้งสาม กาย วาจา ใจ

การอธิษฐานจะด้วยวิธีการใด ย่อมได้ผลลัพธ์เหมือนกัน
ไม่จำเป็นต้องอธิษฐานเป็นภาษาเทพ หรือภาษาเบื้องบนหรอก

แล้วท่านคิดว่า
ภาษาเทพหรือภาษาเบื้องบน มีไว้ทำไม?
และอานิสงค์คืออะไร?

ขอเชิญผู้รู้ร่วมแสดงความคิดเห็นเพื่อประโยชน์แก่ส่วนรวมด้วยครับ

 

อ๋อ! ผมพอเข้าใจแล้ว แต่สงสัยอีกอย่างหนึ่งคับ คือว่า ภาษาเทพนั้น ใกล้เคียงกับภาษาอะไรคับ