ไม่รู้จักกัน

ทำไม่เป็นหรอก เป้นแต่แบบนี้ ทุกอย่างใน(โลกมายา เราใช้แบบนี้)
คล้าย กสิน ผสม ......ออกมาเป็นใย
วิเคราะให้เสร็จ (เพราะทุกอย่าง เกิดมาจะถูกขึ้น ในบัญชีจักระหมด )
เราหยั่งรู้มาแบบนี้ แต่นี้ไม่ใช่ไงครับ

 

อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา..

 

ส่วนใย มีทุกคนครับ(เหมือนถักทอไปตามความรู้สึก ที่ส่งผ่านถึงกัน(ละเอียดมากครับ)
จนแทบแยกไม่ออก มองไม่เห็นเลยทีเดียว

 

ถ้าแน่นอน.. ของจริง.. ต้องแม่นยำครับ..

 

ฉะนั้นแล้ว.. ไม่เที่ยง(ตรง) เชื่อไม่ได้..
ของแท้.. ต้องมีรับประกัน โดย (ออ.ยอ.) คับ

 

นอนกี่กว่า สงบจิต ภาวนาต่อ

 

.. จะนิ่งเป็นใบ้.. ครับ

 

นอน มา.. ทิ

 

ภาวนาก่อนนะครับ เดียวมาแก้ตัวใหม่
คงต้องใช่ สมาธิ ที่มีฌาณอย่างเดียว
ถ้าไม่ได้อยู่ในฌาณ คงเชื่อไม่ได้ครับ
ฌาณเคยได้4ครั้งแค่นั้น

 

ฌาน (สายฤทธิ์) ..มีได้.. ก็มีเสื่อมได้.. เป็นของธรรมดา..
ขอให้เป็นไปเพื่อการเรียนรู้.. เท่านั้น เมื่อเข้าใจ.. รู้แล้วก็ผ่านไป.. นะครับ..

แต่ถ้าจะประยุกต์ ให้เข้าในทางสายตรงก็อีกเรื่องนึงครับ..

 

เดี๋ยวติดเพลิน.. ติดฤทธิ์.. ติดใจ.. กันไปใหญ่ ..

ดูอย่าง.. สำนัก ท่าน แอร์ร่อน.. ซิ

ญาติโยม..เต็มศาลา..

รอฟังเพลง แล้ว.. คับ

 

เพลงทำใจก่อนทำสมาธิ

 

ถ้าการตลาดดีอย่างงี้..

อาจเปิดกะเค้ามั่ง.. ฟิน ๆ เน้น.ธรรมขาติ แนวสมุนไพร

อาจเป็น สำนัก. กระท่อมน้อยปลายนา .. ศาลาใบกระท่อม..(ในกำมือ)

 

เราไม่ได้เกิดมาทำไม แต่ตัณหาพามาเกิด
แล้วติดแง๊กในสังสารวัฏ หาทางออกไม่ได้

และเป็นไปตาม "กิเลส กรรม วิบาก"
วิบากในปัจจุบัน บีบคั้นให้
เกิดผัสสะต่างๆกันไป ของแต่ละคน
บางคนเกิดมาสภาพแวดล้อมไม่ดี
เพราะวิบากเก่าแสดงผล
สภาพความเป็นอยู่อดยาก ไม่มีจะกิน
บีบคั้นให้เกิด ความทุกข์ ความดิ้นรน
แบบนี้ผัสสะบีบคั้นให้สร้าง "กรรมใหม่"
คนที่ไม่ได้เจริญสติ ก็หลงทำกรรม
เพราะท้องมันหิว เลยไปลักขโมย ฉ้อโกง
ไปตามสัญชาตญานเอาตัวรอด ไม่มีสติยับยั้ง
เลยเกิดเป็นกรรมใหม่ ซึ่งมีวิบาก
ที่คอยให้ผลอยู่ ภายหน้า ...
อันนี้เป็นวิบากหยาบๆ ..ที่เราเห็นได้ด้วยตา

เมื่อรับวิบาก>> ย่อมบีบคั้นให้ เกิดกิเลสภายใน
>>เมื่อเกิดกิเลส ถ้าไม่ยับยั้ง
>> ก่อเกิดเป็นพฤติกรรมการกระทำ(กรรม)
>> เมื่อกระทำย่อมมีผล คือ วิบาก
>>>เมื่อเกิดวิบาก >> ย่อมบีบคั้นให้เกิด กิเลส
บลา บลา .......
วนเวียนซ้ำซากแบบนี้ไปเรื่อยๆ ไม่มีจบ

ถ้าจะฝืนกรรม
แม้วิบากให้ผลเป็นสภาพความเป็นอยู่อดยาก
บีบคั้นให้ต้องโกง ต้องขโมย เพื่อเอาชีวิตรอด
แต่มีสติยับยั้งลงได้
กรรมใหม่ที่ไม่ดี ก็ไม่เกิด
ทนรับวิบากเดิม จนวิบากนั้นเลิกให้ผล
ก็เป็นการหยุดการหมุนของวงจรลงได้หนึ่ง
ถึงแบบนี้ก็ยังเป็นของหยาบอยู่
ใครในโลกก็ฝืนได้

แต่ถ้าระดับการตรัสรู้ของพระพุทธเจ้าแล้ว
จะลงลึกไปถึงระดับ ภพ ชาติ ในจิต
จะเป็นการมีสติรู้เวทนา หรือ ดักที่อยาตนะ
ก็เป็นการตัดภพ ชาติในจิต ซึ่งเป็นผล
ให้ภพชาติ สั้นลง
ถ้าหนึ่งขณะจิตลากวงจรไปถึง อุปทาน >อวิชชา
ขณะจิตเดียว สร้างเหตุของการเกิดไปหนึ่ง
หนึ่ง หนึ่ง หนึ่ง... คิดดูว่าต้องเกิด อีกกี่ชาติ
หาปลายทางไม่เจอเลย เพราะทุกการเกิด
ทุกขณะจิต ก็สร้างเหตุเกิดใหม่
ไปในจิตทุกขณะๆ
และการเกิดทุกครั้ง ไม่ใช่เรื่องสนุก
มีทุกข์รอเบื้องหน้าอยู่แล้ว

มาถึงตรงนี้..ถ้าใครรู้เห็นแบบนี้
จะเห็นว่าสรรพสิ่งถูกขับเคลื่อนไปตาม
"กิเลส กรรม วิบาก"
เมื่อนั้นก็จะไม่เห็นใครทำชั่ว ใครทำดี
แต่เสมอกันด้วยความหลง ที่ถูกปัจจัยบีบคั้น
ใจผู้เห็นแบบนี้
จะว่ามีเมตตาก็ไม่ใช่ ไม่มีเมตาก็ไม่ใช่
แต่จะเข้าใจธรรมชาติของทุกสรรพสิ่ง
ไปตามจริงครับ

 

วิบากกรรม (ในอดีต) ยังผลให้เสวยผลแห่งวิบาก(ในปัจจุบัน)

ผลวิบากกรรม(ในอดีต) เป็นปัจจัย ขัดขวางการปฏิบัติธรรม(ในปัจจุบัน)เบื้องต้น..

ในนักปฏิบัติ..

ผู้พ้นจากเจตนาในกรรมปัจจุบัน.. เป็นบุคคลผู้พ้นจากการเสวยผลวิบากในอนาคต.. คงเหลือเพียงสภาพที่ยังคงเสวยผลวิบากของกรรมจากในอดีตและเศษกรรมที่ค้างอยู่เท่านั้น

ส่วน ผู้หลุดพ้น.. แล้ว จะไม่ประกอบด้วยเจตนาใดๆ เจืออยู่ และอยู่เหนือขอบเขตของกาลเวลา ใดๆ ทั้งสิ้น.. ครับ

อย่าเชื่อ.. จนกว่าจะพิสูจน์รู้ด้วยตนเอง.. นะ

 

ฉะนั้น แล้ว.. จงดำเนินไปตามทางสายกลาง.. ดีที่สุด

ชอบแบบไหน..? เลือกเอาเอง..

สาย..กลาง.วัน - มันจะร้อน

สาย.กลาง.คืน - มันจะเปล่าเปลี่ยว วังเวง

นะ..

 

นอนสมาธิมา
น้ำน่ะ (นอนสมาธิ)
เข้าฌาณไม่ได้ จำไม่ได้ซักทีว่าทำไง
อือ สงสัยต้องเข้าบ่อยๆ(หรือไม่ก็ต้อง ปฎิบัติดีถึงได้กระมั้ง)
ตอนนี้ปฎิบัติไม่ค่อยดีแย่จัง



สุขสันวันวาเลนไทน์


อันความรัก คือ จุดการกำเนิด ของชีวิต
มิได้ดลบรรดาล ชีวะจิต แต่ลิขิตรัก ให้มาพบกัน เธอกับฉันต่างคน มีกลไก ระหว่าง
ดวงจิต ปะสาน ดวงจิต รวมกันเป็นหนึ่ง
พรันให้เกิด มนุษย์ตามมา จึงมีหลายดวงจิต
สถิตในกาย หลากหลายขั้ว ยั่วโมโห
จนเราโต เติบใหญ่ จิตก็พัฒนา ความเก่ง
ตามประสา ปัญญา แล้วใครเล่าจะรู้ทัน
มันเลยเกิดคำถาม ในสันดาร เป็นฉไน
แล้วเหตุใด ความรักต้องจรจาก มีการพรัดพรากจากสิ่งของ ทั้งรักทั้งห่วงด้วยอาวร
จึงนอบน้อม แด่พระพุทธรัตนตรัย คือสิ่งทีายึดถือประจำใจ ว่าหลับด้วยหายใจ แค่นี้เอ๋ย


.การทำสมาธิ เพียงแค่จิบ ลมหายใจ
ไม่ต้องออกแรงหายใจมาก ปล่อยตัวกระทบ
.หมอนให้เต็มที คิดว่าหลับฝันดี คือรู้ลมหายใจเท่านั้นพอ สิ่งอื่นนั้นไม่มีหนอ
แล้วจะไปต่อ ได้พรันเข้าใจเอง....
.
.
..
..

 

สงสัย อาการ ธาตุ กำเริบ..
น่าจะหิวข้าว..

 

หรือเพราะเพลงทำให้จิตใจสงบมากเกินไป
พอไม่ได้ต่อสู้เลยโดนตัวขี้เกียจเล่นงาน

 

ใครเคยเจอผีมั้ง