ไม่รู้จักกัน

จิต ของ จริง คือ จิต ปภัสสร
ส่วนสิ่งที่ห่อหุ้ม จิตปภัสสร คือ อวิชชา (ความไม่รู้) จนหลงเข้าใจ เหมารวมสิ่งห่อหุ้ม และยึดไว้ว่า.. เรียกว่า จิต..

ใช่ป่าว .. ได้กี่คะแนน ฮับ.. ​

 

ใช่รึ
วิชา ความรู้ทางที่ถูกต้อง
อวิชา ความรู้ทางที่ผิด
.การนำไปใช้

ผู้บรรลุแล้ว ทางที่ผิด คือมารนี่เอง
..
...มั้ง มั้ง

 

อะ - ไม่
วิชชา - รู้
อวิชชา - ไม่รู้
.. ดีกว่า.. 55

 

นิทานเรื่องนี้ สอนให้รู้ว่า...?
ตนเป็นที่พึ่งแห่งตน ..

 

ไม่ได้สักคะแนน เพราะคะแนนมันอยู่ที่ตัวเอง

 

จิตติดสมถะแล้ว

 

อือ เราก็คิดแบบนั้นอยู่
เราอาจคิดไปเองทั้งหมด ก็ได้จริงไหม
ใครจะหาคำตอบได้ละ
โลกมายา นี้ชั่งน่ากลัวยิ่งนัก
ทำให้เราหลงทางได้ ถ้าไม่เจอ คนแบบเดียวกัน คุณทั้งสอง หาเรา บ้า เพ้อไปละ
.
.

 

สงสัย.. คะแนน ความประพฤติ แหง.. อิอิ

 

เพ่ง มโน เกินไป..

 

มีสติ ถอยดูจิต ตะเอง
นะ นะ นะ

 

รู้ว่าผิด.. แล่วยังหลงทำ ทำไมเอ่ย..?
ทำมานานเลยนะ..

 

มันเป็นธรรมชาติของสิ่งมีชีวิต

 

สภาวะมีอยู่ แต่ไม่ปรากฏ รึเปล่า..
อุส่าห์ มโนเอาเองนะเนี่ยะ..

 

ธรรมชาติแท้จริง.. เดิมมันมีอยู่ก่อนแล้ว..
จริงป่าว.. ?

 

จิตเป็นนามธรรม ไม่มีรูปร่างตัวตน แต่รู้สึกได้ แสดงอารมณ์ต่างๆ ได้ เพราะเกิดจากเจตสิกที่เข้ามาประกอบจิต

ทีนี้ปัญหาคือ เจตสิกเป็นของใคร ใครบังคับควบคุมเจตสิกต่างๆ เหล่านั้น

พูดแล้วก็ขำตัวเอง ปรุงแต่งไปได้อีก ฮาๆๆ

 

มายาละคร แห่งโลกสมมติ..

 

บางที ก็น่ารักดีนะ เอาไว้ดู

ใช่นะธรรมชาติ มีอยู่แล้ว
โตขึ้นมาเหมือนกับเรา

 

แค่ฟุ้งในธรรม ไม่ผิดอะไร ฟุ้งไปเถอะ วิมุติเมื่อไหร่ก็เลิกฟุ้งไปเอง เนอะๆๆ ฮา...

 

เจตสิก คือ อาการทางจิต ของผู้นั้น.. รึป่าว. ?

 

อืม ค่อยปรับสภาพ ดีกว่า
เริ่มจะปวดหัวละ