มีผู้กล่าวว่า ถ้าจิต เกิดความคิดอะไรขึ้นมา เกิดความรู้อะไรขึ้นมา ให้พิจารณา สิ่งนั้น

ถิระสัญญา คือ ความที่จิตจดจำสภาวะได้แม่น

ฟังดีดีนะครับ จิตจดจำสภาวะได้แม่น
เป็นเหตุใกล้ ให้เกิดสติ

ฟังดีดีนะครับ เป็นเหตุใกล้ให้เกิดสติ
ไม่ใช่เป็นปัจจัยโดยตรง เช่น เราจะแทงสนุก
แต่มีอีกลูกนึงขวาง
เลยต้องใช้ขอบโต๊ะ หรือชิ่งแทน
แทนที่จะแทงไปตรงๆ มันเลยไม่ฟาว

คือมันไม่สามารถเป็นเหตุได้โดยตรง
จึงใช้คำว่าเหตุใกล้
สติมันจึงเกิดได้ด้วย การพ้นเจตนา

นี่แค่เรื่องสตินะครับ

มาดู

ความสุขเป็นเหตุใกล้ ให้เกิดสมาธิ

นี่ก็เหมือนกัน
ไม่ใช่ความความสุขจะเป็นเหตุโดยตรง

ความสุขเป็นผลมาจาก ปิติ
ปิติเป็นผลมาจาก วิจาร
วิจารเป็นผลมาจากวิตก

ความคิดเป็นวิตก เป็นสภาวะที่จิตจดจำสภาวะได้แม่น
วิจารคือสติ ก้จะเกิดขึ้นมาเองโดยอัตโนมัติ
จึงเรียกว่าพ้นเจตนา

เมื่อมีวิตก วิจาร ปิติ สุข วนรอบไปตามสี่อย่างนี้
จึงเรียกว่า วนรอบหนึ่ง
ทำให้ครบองค์ 5 สมาธิจึงเกิดขึ้น เรียกว่า ปฐมฌาน

แถมยังเรียกว่า ปฐมฌานในอริยมรรคสะด้วย

สมาธิที่เกิดขึ้น
ทำให้จิตตั้งมั่นเห็นความแปรเปลี่ยนไปที่เรียก
ว่า
เกิด ดับ
เกิด ดับ
เกิด ดับ วนไปเรื่อย
เกิด ดับ เกิด ดับ วนไปเรื่อย
จิตตั่งมั้นเห็นอยู่อย่างนี้
ทำให้จิตพิจารณาเห็นสิ่งที่ เกิด ดับ เกิด ดับ
เกิด ดับ อันแน่น อัดแน่นไปเรื่อยๆ

เมื่อพร้อมในตัวมันเองเต็มที่
มันจึงตัดสินผล อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา
จึงเรียกว่า จิตมีปัญญาอันยิ่ง
สามารถตัดสินในความเป็นอนิจจัง ทุกขัง อนัตตาได้

นี่จึงเรียกว่า สมาธิ หรือ จิตตั่งมั่น
มันเป็นเหตุใกล้ ให้เกิดปัญญา
ไม่ได้เป็นเหตุโดยตรง
ปัญญาอันยิ่งมันจึงอาศัยการสั่งเอามาไม่ได้

 

ปฐมฌาณ พุทธ ใช้ อาการเข้าออกฌาณ4-8 เป็น วิตก วิจาร

อลากดาบษ อุทกดาบส สอน ฌาณ 7 8 ให้ พระศาสดา

พระศาสดา หน่วงด้วยความสามารถ วิตก วิจาร ปฐมฌาณพุทธ
ก็ตรัสตอบได้ทันทีว่า นี้เป็น ของกำเริบกลับ (เพราะต้อง หน่วง
ขึ้นเป็น วิตก )

จึงปฏิเสธได้แบบ ไม่ม่อาลัยอาวรณ์ ให้เสียเวลา

กราบลา พระเจ้าตา บึ๊ดจั๊บบึ๊ด

 

พุกกะพุง ที่มี สัมมาทิฏฐิ

จึงมี อภิญญา5 เป็นของเล่น

ไม่ใช่มีไว้ โอ้วว จอร์จ จอด ไม่แจว <-----

 

อนุโมทนา
ดำริไว้ที่ตัดการปรุงแต่ง ทิ้งความคิดความพอใจไม่พอใจความคิดเกิดดับตอนอยู่บนอาสนะ สาธุครับ

 

หลักๆ ต้องลองดูที่ว่ายังหลงทำตามสัญชาตญาณอยู่มากไหม สัญชาตญาณการเอาตัวรอด สัญชาตญาณความกลัวภัย ก็คือยังหลงทำตามอารมณ์อยู่ ไม่ทันอารมณ์ อะไรแบบนี้ มากน้อยแค่ไหน ตรงนี้จะเรียกว่ามีศีลไหมก็ยังได้อีกต่างหาก

ทีนี้ถ้าเริ่มมาทางปัญญาญาณมันจะเริ่มรู้กว้าง รู้รอบ รู้ครอบคลุมมากขึ้น จะเห็นไปถึงลักษณะที่ยังเป็นเรื่องของการมีสักกายทิฏฐิอยู่มากหรือเปล่า หลงเอาสักกายทิฏฐิเป็นปัจจัยไปคิดไปตัดสินโน่นนี่นั่นไหม (ทิฏฐิก็คือความเห็น เห็นแบบไหนเป็นการเห็นแบบมีสักกายะ เอาสักกายะเป็นที่ตั้ง สักกายะนำ จะเริ่มมองตัวเองออกเอง) สีลพตปรามาส (ประเภททำตามๆกันไปแบบเป๊ะๆ ไม่ยอมให้มีการเฉลียวใจอะไรเลย ประเภทงงให้รู้ว่างง ระวังให้ดี ถ้าเถรตรงมากก็จะคิดว่าต้องพยายามไม่งง 55)

ปัญญาเริ่มต้นจากการรู้จักสังเกตเป็น มันคือการมีกำลังสติ มีสัมปชัญญะรู้จักสังเกตเฉลียวใจเป็นอย่างหนึ่ง ถ้าการสังเกตไม่มีเอาเสียเลย แบบนี้เรียกว่า ทำตามๆกันแบบเถรส่องบาตร

สุดท้ายก็ขึ้นอยู่กับ อุปนิสัยวาสนา การสั่งสมอบรมมาด้วยเหมือนกัน ถ้ามันมีพอมันก็เป็นไปได้หมดครับ ช้างฉุดก็ไม่อยู่ ความเห็นผมนะ

 

ประเด็นคำถามที่คุณ @ลุงจอห์น ถามนี่น่าสนใจครับ ผมมีความเห็นอย่างนี้ครับ ทุกๆสิ่งทุกๆอย่างในโลกและในอนันตจักรวาลนี้อยู่ภายใต้เงื่อนไขของ กฎไตรลักษณ์ กฎแห่งกรรม และ เงื่อนไขของ “เวลา” ทั้งสิ้นครับ การบรรลุธรรมไม่ว่าจะใน “เหตุ” และ “ปัจจัย” ใดก็จะต้องเกิด มรรคสมังคี สภาพที่มีความพร้อมเพรียงด้วยองค์มรรค หมายถึง ขณะที่มรรคเจตสิก 8 ดวงเกิดขึ้น ประชุมพร้อมเพรียงกันในมรรคจิตทำกิจประหารกิเลส อริยมรรคมีองค์ 8 ถ้าพิจารณากล่าวโดยสรุปย่อก็คือ ไตรสิกขา คือ ศีล สมาธิ ปัญญาครับ ขอยกกรณีตัวอย่างในสมัยพุทธกาล มีบุคคลมากมายที่บรรลุธรรมได้จากการได้สดับรับฟังธรรมเทศนาจากพระพุทธองค์ เช่น นางวิสาขาบรรลุธรรมเป็นพระอริยบุคคล (พระโสดาบัน) ได้ตั้งแต่ตอน 7 ขวบ ในขณะฟังพระธรรมเทศนาจากพระพุทธองค์ ไม่ใช่ในขณะที่ปฏิบัติวิปัสสนาธุระ (กำหนดอิริยาบถย่อย, เดินจงกรม, นั่งสมาธิเจริญวิปัสสนาภาวนา) ในกรณีนี้แสดงว่านางวิสาขามี “ของเก่า” หรือ “ภูมิธรรม บุญบารมี” ที่เคยได้สร้างกระทำบำเพ็ญมาในชาติก่อนๆที่มากพอ เมื่อ “เหตุ” และ “ปัจจัย” ถึงพร้อมได้สดับรับฟังธรรมจากพระพุทธองค์จึงบรรลุธรรมครับ

จากกรณีดังกล่าวอนุมานได้ว่าปุถุชนคนธรรมดาสามัญที่ยังมีกิเลสอย่างเราๆก็สามารถที่จะบรรลุธรรมได้ครับหากว่าเราไม่ย่อท้อต่อการเร่งสร้างความเพียร ทำ “เหตุ” และ “ปัจจัย” ให้ถึงพร้อมจากการยึดมั่นในแนวทางของอริยมรรคมีองค์ 8 หรือ กล่าวโดยสรุปย่อก็คือ ไตรสิกขา คือ ศีล สมาธิ ปัญญา เมื่อ “เหตุ” และ “ปัจจัย” ถึงพร้อมเราก็มีโอกาสที่จะบรรลุธรรมได้เช่นกัน เราทั้งหลายจึงควรที่จะตั้งไว้ในความไม่ประมาท และเร่งสร้างความเพียร หมั่นทำ “เหตุ” และ “ปัจจัย” เหล่านั้นให้ถึงพร้อมเถิด ขอให้คุณ @ลุงจอห์น และทุกๆท่านจงมีความเจริญในธรรมยิ่งๆขึ้นไปครับ

 

จี จี ตอนเห็น ชื่อ สมาชิก "จอห์น"
อันนี้ ป๋ม ก็ไปเห็น แว๊บๆ ว่า คนชื่อนี้
มีถามคำถาม พระ จากวัดเลย นครปฐมลงใต้ไปหน่อยๆ
เขาเขียวเล็ก อะไรนี่แหละ ใช่ ท่านจอห์น เป่าฮับ

ถ้าใช่ ก็ แจ่มดีนะ ฮับ

แม้นจะไป ชุบตัวมา แต่ก็ไม่ใช่ มาเก่ง เฝ้นคำ
เพื่อเอา มาทำจุดการค้าการขาย

เยี่ยง คนอกตัญญู


ไม่รู้คุณของธรรม

 

ขอดูท่าเต้นใหม่ๆแฟ๊พ

 

ไม่ใช่ครับ จอห์นที่ตั้งมาจาก uncle john

ไม่ใช่ครับวันหยุดยาวจึงมีเวลามาอ่านธรรมะที่ชอบครับ

 

ลงเรือน้อย บัวบาน

 

แหม มีเวลาว่าง

กาว้อง เขาก็ เซียน สนุก นะ ฮับ

แหะ แหะ

 

สาเหตุ ทุกข์จนได้ เพราะกำหนดรู้ไม่ทัน
ความคิดล้ำหน้าก็แบบนี้ล่ะ เดาผิดเดาถูก

 

ที่ตั้งคำถามและอยากรบกวนคนเมตตามาช่วยกันคิดคำตอบ เป็นคำถามที่มีในใจคิดหาคำตอบจนนอนไม่หลับ จึงอยากชวนให้ท่านผู้มีปัญญาในนี้มานอนไม่หลับเป็นเพื่อนกัน55

 

หมูไหม้คุยแต่ผล คุยกับหมูไหม้ต้องถามว่าได้ไปสัมผัสผลตามพูดแล้วหรือยัง มรรคสมังคีไม่ต้องพูดถึงไม่ได้แน่ๆ

ที่หมูไหม้พูดแย้งได้ เดาว่าฟังมาจากคลิป ลพ.ป ลต.เยื้อนแล้วพระอีกรูปเรื่องไตรลักษณะญาณ

 

123 หายไปไหนครับ

 

ถ้า จะ ออก ลุง เสียอย่างเดียว แล้ว ฮับ

ไม่ค่อย โน้มไปทาง ธรรม

คำสองคำก็ กาย จะปรกติไหม

คำสองคำ ก็ นอนหลับสบายไหม

หากมา ภาวนาตอนอายุเยอะ นี่...........
......................................................
......................................................


ติ๊ง จบ

 

อยากจะเชิญชวน… พี่จ๊ะ พี่จ๋า… คุณอาครับ คุณอาขา และกัลยาณมิตรทุกๆท่าน (1) หลีกเลี่ยงการเดินทาง (2) อยู่บ้าน หยุดเชื้อ เพื่อชาติ (3) ใส่ mask 100 เปอร์เซ็นต์ เมื่อออกนอกบ้าน (4) สังเกตอาการตัวเอง ถ้าไม่สบายก็ควรหยุดเรียน หยุดทำงาน และรีบไปตรวจร่างกายนะคร๊าบ...

 

หายไปนานแล้ว น่าจะตอน win98 ขึ้นเป็น winME

123 ก็เริ่มหายไปแล้ว

พอ win2K กับ Exchange ออกมา ก็ ม้วนเสื่อเลย เจ๊ง

 

ข้าพเจ้าอาจรบกวนสอบถามเล็กน้อยจะเป็นท่านนี้หรือท่านใดก็ได้เพื่อเป็นการเทียบเคียง อาจจะได้นำไปสู่การพิจารณาและไขคำตอบที่ค้างอยู่ในใจก็เป็นได้
ดังที่กล่าวไปข้างบน ตอนที่ท่านๆนั่งสมาธิ ท่านจะสำคัญความข้อนี้เป็นไฉน

มาณพ ! เปรียบเหมือนนายช่างอาบก็ดี หรือลูกมือของเขาก็ดี เป็นคนฉลาด โรยผงที่ใช้สำหรับถูตัวในเวลาอาบน้ำลงในขันสำริด แล้วพรมน้ำหมักไว้. ครั้นเวลาเย็น ก้อนผงออกยางเข้าหากัน ซึมทั่วกันแล้ว จับกันทั้งภายในภายนอก ไม่ไหลหยด ฉันใด; มาณพ ! ภิกษุประพรมกายนี้ทำให้ชุ่มทั่ว ชุ่มรอบ เต็มรอบ ด้วยปีติและสุขอันเกิดแต่วิเวก, ส่วนใดส่วนหนึ่งของกายเธอ ที่ปีติและสุขอันเกิดแต่วิเวก ไม่ถูกต้องแล้วมิได้มี, ฉันนั้นเหมือนกัน. แม้นี้ก็เป็นสมาธิของเธอประการหนึ่ง.

ด้วยปัญญาที่เคยเฉียดอันน้อยนิดของข้าพเจ้า
อาจจำเป็นที่ต้องได้รับคำแนะนำเพิ่มจากผู้ที่ชำนาญกว่า
ข้อความด้านบน คือปฐมฌาน(ลักษณะของขั้นถัดไปจะบรรยายไว้แตกต่าง) ข้าพเจ้าเข้าใจว่าลักษณะคล้ายกับแป้งเย็นยี่ห้อดังผสมน้ำและมีคนมาพรม ดีด ใส่ร่างขณะนั่งอยู่บนอาสนะ ซึ่งไม่ง่ายหรือนานครั้งที่จะเกิดสำหรับข้าพเจ้าเพราะไม่ชำนาญ ข้าพเจ้าเข้าใจถูกหรือไม่

ข้าพเจ้าจึงมีความคิดอุตริว่า หรือว่าอาการสมาธิแบบนี้แลคือเห็นใกล้แห่งปัญญา ท่านอื่นมีความคิดหรือเห็นต่างเช่นไร แลท่านจัดการมรรคาขณะที่เกิดอาการนี้เช่นไรขอเชิญเสนอแนะท้วงติงแลสนทนาครับ