มีผู้กล่าวว่า ถ้าจิต เกิดความคิดอะไรขึ้นมา เกิดความรู้อะไรขึ้นมา ให้พิจารณา สิ่งนั้น

อาจแลดูฟังเป็นคำถามต่อเนื่อง “สมาธิเป็นเหตุใกล้ให้เกิดปัญญาหรือวิปัสสนา” ท่านสำคัญความข้อนี้เป็นไฉน

อาจแลดูฟังเป็นคำถามต่อเนื่อง “สมาธิเป็นเหตุใกล้ให้เกิดปัญญาหรือวิปัสสนา” ท่านสำคัญความข้อนี้เป็นไฉน
ด้วยปัญญาอันน้อยนิดพยายามใคร่ครวญ และพยายามมองหาท่านผู้ปฏิบัติดีปฏิบัติชอบช่วยคลายปัญหาในข้อนี้
เช่นว่าข้าพเจ้าอาจจะถามว่า ผู้ปฏิบัติตามมรรคมีองค์ 8 ก็มาก เดินจงกรม นั่งสมาธิก็แลดูมีให้เห็นมากมาย เหตุไฉนจึงไม่สำเร็จ ฤา สมาธิยังไม่ถึงฐาน ฤาเป็นเหตุอื่น หากว่าไม่เคยเป็นผู้สดับก็ไม่น่าจะถูกอีก ธรรมบทเพียงบรรทัดเดียวก็เป็นเหตุให้บรรลุได้ วานผู้รู้สนทนาครับ

 

ถ้ายังคอยกำหนดรู้มันไม่ค่อยทันความคิด
เปรียบเหมือนรถเกียร์ธรรมดา
ต้องคอยกำหนดเปลี่ยนเกียร์อยู่ตลอดเวลา
คนที่ละสลัดคืนได้จริง
จะปรับเปลี่ยนเป็นโหมดเกียร์ออโต้
สิ่งใดมากระทบรู้ได้เลย
จะกำหนดก็รู้ไม่ต้องกำหนดก็รู้
เพราะเข้าถึงความเป็นอัตโนมัติ
คนที่เข้าถึงจริงจะกำหนดก็รู้
สิ่งใดกระทบไม่กำหนดก็รู้
เหมือนมีเลดาร์ทำหน้าที่เตือนตลอดเวลา
ครับท่านปราบธิดา!! เขียนผิด!! ท่านปราบเทวา

 

ความดำริไว้ในใจเป็นผู้ออกจากกาม
เป็นผู้ไม่เบียดเบียน
นิพพานไม่ได้ไปด้วยความปรารถนา

 

เหตุเพราะปฏิบัติไม่ถูกเลยหลงทาง
เลยเข้าไม่ถึงธรรมะของพระพุทธเจ้า
แม้อยู่ใกล้พระธรรมแต่ห่างไกลพระนิพพานครับ

 

ไร้กรม ต้อง ไปเรียนตำราเดียวกับผมก่อน

คือ ตำราพระศาสดาบัญญัติ

เพราะการใช้ภาษาไร้กรม มันพิสดารมาก

แม้แต่ คนที่ได้ นิมิต ในสมาธิของลม ในอานาปานาสติเป็นหมอกควัน หรือเป็นเหมือนใยแก้วเป็นเส้น
นี่ก็เป็นเพียง นิมิตที่เกิดจากการฝึก อานาปานสติ
ยังเริ่มๆเป้นในอุปจารสมาธิ ไม่ได้ถึงปฐมฌานแต่อย่างใด จะกล่าวไปใย ไปถึง ฌาน2 ฌาน3 กลุ้ม

 

อย่าไป ดู ไกล กายหนาคืบกว้างศอก ฮับ

ถ้า กล้าพอ ก็ ดูตอน จะทำ จั่ว เอาตรงนั้นเลย

ให้ สังเกต อรรถ ของธรรม ในคำว่า " เหตุใกล้ "

คุง ลุง จอ ....เวลา จิตจะผลิกไป ทำดี ง่ายกว่า
หรือ จิตผลิกไปทำ จั่ว ง่ายกว่า

ไม่ได้ให้ดูที่ ยากกว่า ง่ายกว่า

ให้ดู อาการที่มัน เอื้อมไปคว้าเอา โดยไม่ถาม
เราสักคำ หรือแม้นแต่ จะตั้งใจจะไม่ จั่ว แต่พอ
.......อยู่ตรงหน้า ความหิว ความอยาก เกรียติภูมิ
การสรรเสริญ มัน ชักไป ก็ โอ้ลาพ่อ จั่ว หรือ จี

ก็พินาไปฮับ อาการ " เหตุใกล้ "

ซึ่ง เมื่อเอามา พิจารณา ถึง อรรถสาระ อย่างนี้
มีอยู่จริง จับต้องได้ เหมือนตาเห็นรูป แล้ว
ขนพองสยอง หน่อยๆ ก็จะถือว่า เห็น

หาก แค่พยักหน้า อันนั้น หมูไหม้ ให้ขลิบทิ้ง <----

 

สิ่งใดไม่เที่ยง เป็นทุกข์ ทุกข์ควรกำหนดรู้
คือกำหนดรู้ลักษฯะความไม่เที่ยง
ไม่กำหนดก็ได้หมายถึง ใช้ระรึกเอาก็ได้
แต่คิดว่าจะใช้ระรึกได้ผลเฉพาะ คนที่รู้เห็นทุกข์แล้วเท่านั้น โซดาเป็นต้น
ระทึก อนิจจัง ระนึกอนัตตา ระรึกอสุภะ

 

มังม่ายได้พิศดารเหนือชั้นอารายหรอกฮับ ที่คว้าขึ้นมา ก้เพราะคุยกันเรื่องนี้ จุดเริ่มคืออารายฮับ ข้อความแค่ 3 บรรทัด ที่คุงๆ เอามาเค้นถามไม่ใช่หรอฮับ และผงก้ม่ายได้ จะสอนใครหรอก ผมจะมาเปนตัวปั่น เปนแมวมองในนี้ จึงไม่ได้คิดว่าธรรมที่พูดจะง่ายยากอะไร แต่เอาจิงไหมฮับ ว่าสามารถพิจารณาตามได้ มันไม่ได้โอเวอร์เกินหรอกฮับ ม่ายได้เอาศัพท์แสงยุ่งยากมาใช้ด้วย ถ้าพิจารณาไปไม่ถึงก้ไม่เปนไรนี่ฮับ แต่สภาวะจิงก้เปนอย่างที่ผมอธิบาย ถ้าจินตนาการไปไม่ถึงก้แค่วาง ไม่ต้องคิดต่อ แค่นั้นฮับ จะยากอะไรน้อออ

 

ปฐมฌานยังไม่มีนิมิตครับ

 

อย่าลืม "การระลึก" ให้ ยกขึ้น พินาด้วย

เรียกว่า การตามเห็น ปฏิปทา ที่ใช้ด้วย

พอ พินาปฏิปทา ด้วย ก็จะเห็นว่า มีสองอย่าง

ทุกขาปฏิปทา บ้าง

สุขขาปฏิปทา ผ้าห่ม บ้าง

พอ กำหนด ปฏิปทา เอามา พินาได้
คราวนี้ จะไม่ต้องกังวลเรื่อง ครัช ที่ใช้
แล้วว่า ต้องเหยียบไหม หาก รถ มันไม่มี

 

โสดาทิ้งการการตามเหนเกิดดับ ไม่ได้หรอกครับ ส่วนนึงเพราะมันเป็นไปเอง
สั่งให้ทิ้งมันก็ทิ้งไม่ได้ ต่อให้ไม่เพียร กำหนดรู้ ก็รู้ อย่างขรี้เกียจยาวๆไปเลย ก็7 ชาติ

 

ด้วยความที่ข้าพเจ้าได้เคยลงมือนั่งสมาธิอยู่บ้างเหมือนท่านอื่นๆณ ที่นี้
จึงพอจะเข้าใจในคำกล่าวนี้อยู่บ้าง “สมาธิเป็นเหตุใกล้ให้เกิดปัญญาหรือวิปัสสนา” แบบเฉียดๆห่างๆไกลมากๆเช่นว่าตอนลุกจากอาสนะมันจะอื้อๆมึนๆสมองเหมือนจะว่างเว้นช่วงจากการคิดนานขึ้น ภาษาคนทำงานก็เหมือนว่าสมองโล่งขึ้นชั่วขณะหนึ่ง
ด้วยความเข้าใจข้างต้นแบบปัจจตัง จึงมีเหตุให้สงสัยว่าบุคคลหรือผู้ที่ทำความเพียรหนักกว่า โหดกว่า เก่งกว่าเหตุใดจึงยังไม่ถึงฝั่ง กราบอนุโมทนาทุกคำตอบที่ช่วยกันสนทนาครับ

 

ปฐมฌาณ พุทธ จะใช้ ปฏิภาคนิมิต อุคหนิมิต
เป็น ตัวปรากฏ วิตก วิจาร

เช่นนัก กสิณ ภาวนาหลับตาปั๊ป หรือ ลืมตาอยู่
แต่ก็สามารถ หน่วง ดวงสว่าง เท่าเข็มหมุดให้ปรากฏ

นี่เรียกว่า วิตก

หาก สามารถ ประครอง รักษา ให้ใหญ่ เล็ก ซ้าย ขวา
ทำงาน ส่องนั่น นี้ ได้ เรียกว่า มี วิจาร

ปฐมฌาณพุทธ พึง เคยสัมผัส ( หาก สามารถ ระลึก
ได้ว่า สิ่งนั้นเกิดจากเหตุ ดับ เพื่อเหตุดับ ไม่มีอาการ
ออกมา กะระรูเก่ง เนื้อติดฟันออกมา)

 

วันนี้บอร์ดพลังจิก คึกคักกานเนาะฮับ
#อ่านม่ายทันเบย

 

อันนั้นฌานให้โทษครับมีอาการมึนๆงงๆ
เบอลๆคิดอะไรช้า
ต้องแก้ไขสมาธิอะครับ

 

ภาวนาจบยังต่องกำหนดรู้อีกก็เรียกไม่จบเุถิดครับ ผมว่า มันเป็นไปเอง ไม่ต้องกำหนด
พระอริยะอรหันต์ ละการรู้ได้ด้วยหรือคนับ น่าจะไม่ได้นอกจากเข้าสมาบัติ

พอละ แถแล้วปล่อย ไปทำงานดีกว่า

 

อันนี้ ไม่เรียกว่า เจริญ สมาธิ(ในพุทธศาสนา) เป็น

เพราะ ยังมีอาการ หวงกาย ตั้งแต่ก่อนเข้าสมาธิ

มีอาการ ปฏิบัติธรรม เพื่อไป เสริมสร้าง กาย อย่างนั้น อย่างนี้

หรือแม้นแต่ พวก ปรนิมวัสวัตตี ที่ ภาวนาก็แค่อีของเลวๆ
ไว้ตบแต่งจิต นี่ก็ยังถือว่า หวงกาย ธรรมดาๆ

ไม่เคย แยกรูป แยกนาม

ต้อง ฟังธรรมเรื่อง ปัจจัยของการเกิด จิต ให้ดีๆ

จิต เป็น ธาตุ อาศัย มหาภูตรูป4 ปรากฏในที่ใด ที่นั้น
ย่อมเกิด นามธรรมบางอย่างขึ้น เรียกว่า จิต

มหาภูตรูป จึงเป็น ปัจจัยให้เกิด จิต
และ จิต เองก็เป็น ตัววกกลับไปเป็นปัจจัยให้เกิด อุปทายรูป

ให้พินาแบบนี้

แล้วคำว่า " เหตุใกล้ให้เกิด " จะไม่ใช่เรื่อง เห็นแล้ว
ยังกลับมา พะวงเรื่อง นังสมาธิแล้วจะเลือดลมดีไหม
กระดูกจะเป็นพระธาตุไหม ไร้สาระ !!! ไม่ใช่แก่นสาร

แก่นสาร คือ อนุปาทานิพพนา

 

อนุโมทนาครับ
มีท่านผู้น่าเคารพท่านให้ข้อคิดอยู่ว่าทำได้แค่ไหนเอาไว้แค่นั้นก่อน ไปเกิดบนพรหมโลกยังดีกว่าจิตหลุดตอนตายไปเกิดในกระทะทองแดง เป็นข้อธรรมกึ่งตลกกึ่งจริงจังที่ได้ยินท่านเมตตาสอนมาครับ

 

ขอเก็บขี้มูกไว้ดูแฟ๊พเพื่อเป็นพระธาตุ55

 

สังเกตไหม สามารถ ยก อาการ "จิตมันแถ" ได้

เห็น อาสวะ ที่เป็น ตัวขับเคลื่อน ความเป็นไป

เห็น ต้นตอ ที่มันร้องเย้วๆ ว่า อย่างนี้แหละ อย่างนี้แหละ สมกับ ชื่อ ".........."

ให้กำหนดรู้ "จิตมันแถ" ตอนมันปรากฏ

พิจารณา คุณ ที่ทำให้มี ผ้าห่ม และ ........

พิจารณา โทษ ที่มันชักจูงไป เหมือน โคที่เขาสนตะพายเข้าเครื่องประหาร
แล้วก็ยังดีใจว่า ข้า ชื่อ "..........."