มีผู้กล่าวว่า ถ้าจิต เกิดความคิดอะไรขึ้นมา เกิดความรู้อะไรขึ้นมา ให้พิจารณา สิ่งนั้น

จะเอานัยไหน

จิตไม่เกิดคือทุกข์ไม่เกิด จิตเกิดคือทุกข์เกิด

จิตไม่เกิดคือว่างเปล่าจากความหมายแห่งความเป็นตน

จิตเกิดคือมีอัตตาตัวตนขึ้นมา

จิตไม่เกิด ทุกสิ่งจะเป็นเพียงแค่กริยา

จิตเกิด คือหลงเห็นเป็นตนเป็นของตนขึ้นมา แล้วฉวยเอาด้วยความยินดียินร้าย พอใจไม่พอใจ ก่อเวรก่อกรรมก่อภพก่อชาติต่อๆไป

ถ้าจิตเกิดแล้วดับ ก็เป็นอนิจจังทุกขังอนัตตา ลงสู่ความว่างไป กลับคืนสู่ความเป็นธรรมชาติไป

เห็นบ่อยๆเอาเนาะ ภาวิตา พหุลีกตา

 

อะเคร ตำราพี่ที คนละเล่ม
เลนคุยกันคนละทาง

 

คุงสองคนภาวนาเหมือนกันฮับ แค่มองคนละมุม

 

ป่าวเลย หมูไหม้ มาสไตร์พี่ที มาแนว จิตเที่ยง

 

เฮีย Tboon คับ หากจิตเที่ยงงทำไมเราต้องมาฝึกกันล่ะคับ
ถ้าแบบนี้จิตมันต้องทำงานเท่ากันทุก สรรสัตว์ซิครับ
และการรู้นี่ คนกับสัตว์ก็รู้ไม่เท่ากัน

มีแต่ภพภูมิ ตั้งแต่มนุษย์ขึ้นไปถึงภาวนาได้
อย่างความคิด เราห้ามและหยุดมันไม่ได้
เพราะจิตมันเกิดและก็ดับคับเฮีย

 

ม่ายใช่เค้าบอกจิดเที่ยงหรอกฮับ เค้ามองมุม จิดเกิดอุปาทานมานทำให้ทุกข์ คุงทีบุูนเค้าเหนทุกข์ตอนภาวนา จิงๆคุงทีกับคุงป.ปราบก้ภาวนาแบบเดียวกาน ผงก้งงทำไมม่ายเข้าใจกานน

 

จิตไม่เกิดทุกข์ ถ้าไม่ระลึกรู้ก็ไปโมหะสิคุณหมูไหม้ทั้งไม้

จิตจะเกิดทุกข์หรือไม่เกิดทุกข์ก็คือทุกข์ทั้งนั้น อุปทานยึดทุกขณะอยู่แล้ว

แต่ถ้าคุณทีเร็กเขาจะสื่อว่าจิตเกิดไม่เกิดก็ต้องระลึกรู้ทั้งหมด ก็ให้ยกยอดไปเรื่องภาษาที่สื่อ ทำให้ไม่เข้าใจกัน

 

จากที่อ่านคนทั้งคู่มา ภาวนาคนละแบบคับ แบบคุณทีบูนก็จะออกแนว สลับต้นชนปลายไม่ถูก
ผมอ่านแล้วบอกตรงๆ ว่า งง มาก

ส่วนคุณวิษณุ นั้น ก็เน้นแบบแผนและวิธีการมากเกินไป ไม่เป็นธรรมชาติ

ทำให้เห็นแตกต่างกัน

กระทู้นี้คุยเรื่องจิต จิตเป็นสังขาร ต้องมีเกิดมีดับแน่นอน คับ

 

ภาษากลาง มีไม่ใช้ ก็คงไม่อาจอยู่ครบ ห้าพันปี

นี่พูดแค่ ส่วนวิปัสนาธุระ ถ้าเอาคันธะธุระมาพูด ร้อยโอยๆ

นักปฏิบัติ แต่ กลัว อักขระ บาลี นักปฏิบัติแป๊ะ อ๊ะป่าว

 

ประโยคไหนคับ ที่บอกไม่สนใจบาลี

 

นี่พูดกลางๆ
นักปฏิบัติ ที่กลัว บาลี เรียกว่า นักปฏิบัติแป๊ะหรือเปล่า

ถ้าเฮียตู่ ไม่กลัว บาลี ก็ไม่ต้องกลัวแป๊ะ

 

ก้2คง ภาวนาเจริญสติเหมือรกัน แต่คุงป.ปราบ เน้นไปอธิบาย ขั้นตอนวิธีการ ส่วนคุงทีบูนเน้นไปอธิบายตอนนั้นเหงทุกข์ระหว่างภาวนา ส่วนคำว่าจิดเกิด ก้คงบัญญัติใหม่มั้งฮับ จิตเกิด(อุปาทาน) รอเจ้าตัวมาอธิบายคำนี้อีกที

 

จิตเที่ยงหรือไม่เที่ยงไม่ใช่ประเด็นนะครับ เพราะจิตไม่ใช่เรา ความมีสักกายทิฏฐิไปยึดเองว่าเป็นเราอย่างงั้นอย่างงี้ต่างหาก แล้วก็เลยเห็นว่าเราคือจิตเที่ยงหรือไม่เที่ยงนั่นอีก แหนะ

จิตจะเที่ยงหรือไม่เที่ยงเรื่องของจิตสิครับ ต่อให้มองว่าจิตมีเจตสิกเป็นตัวแสดงอาการอะไรก็ตาม หรือ จิต เจตสิก รูป นิพพาน ถ้ามีเราเข้าไปเป็นเจ้าของก็คือหลงวันยังค่ำจริงไหมครับ

ควรดูประเด็นให้ตรง ไม่ใช่ว่าไม่ตรงตามตำราที่กรูเรียนมาคือผิดแบบแผนหมด ตัวยึดตัวเบ่อเร่อไม่เห็นเลย 555

ผมแค่ชี้จุดที่ควรสนใจให้ความสำคัญมากกว่า นั่นคือการเห็นทุกข์ให้ตรงตามความเป็นจริงน่ะครับ

 

ผมแย้งตรงที่เฮียบอก หากเฉยๆ คือจิตไม่ทำงาน
ผมแย้งเฮียตรงจุดนี้ฮับ

 

ปั่น เฮ้า ปั่น เฮ้า ปั่ง

 

ปายดีกั่วผงแค่ตัวปั่น

 

เฮียปราบเทวดา กับเฮียหมู ขี้จายน้อยนะครับ

 

หากเฉยๆ ในลักษณะที่จิตไม่เกิดจริงๆ นั่นจะเป็นแค่กริยา หรือมหากริยา ถ้าพระอรหันต์ก็คือไม่สร้างกรรมใหม่อีก ทุกอย่างเป็นแค่กริยา ไม่มีการฉวยเอามาเป็นตัวกูของกูอีกโดยสมบูรณ์น่ะครับ

 

ดูดีๆจิฮับ เขา2คง ภาวนาเหมือรกาน น่าจะกอดคอกันไว้นะฮับ ม่ายช่ายกอดคอตีเข่า

 

ก็คือเกิดอุปาทานฉวยเอาปรากฏการณ์ที่ควรเป็นแค่กริยามาเป็นทุกข์เป็นร้อนเป็นตัวเป็นตนนั่นแหละครับ ตำราคนละเล่มตรงไหน