อยากฝึกสมถะให้เกิดฌาน๔ แต่จิตมักวนเข้าเป็นวิปัสสนาตลอด

ขอเล่าเหตุการณ์ครั้งหนึ่ง ตอนนั้นเป็นเหตุการณ์ หลังจากที่เรากลับมาจากการปฏิบัติธรรมหลักสูตรคุณแม่สิริค่ะ เมื่อ ๗ ปีก่อน เป็นการปฏิบัติธรรมครั้งแรกในชีวิตของเรา

สิ่งที่เกิดขึ้นกับเรา คือ เรามีอาการรู้สึกแบบสโลวโมชั่นค่ะ ตอนนั้นเรานอนเตียงเดียวกับหมา หมามันนอนถีบหลังเรา จริงๆเราควรรู้สึกว่ามันถีบรัวๆใช่มั๊ยคะ แต่มันถีบขาไหน ถีบจังหวะยังไงเรารู้หมดเลย มันเป็นการถีบสโลว์โมชั่นเลย นึกถึงหนังเรื่องเดอะแมททริกซ์อ่ะค่ะ เรารู้แบบนั้นเลย ไม่ได้ฝันด้วยค่ะ

ตอนนั้นกลับมาจากปฏิบัติธรรมใหม่ๆเราเจอสภาวะแปลก แปลกจนเรารับไม่ได้เลยค่ะ ต้องไปหาจิตแพทย์ และทำให้เราไม่กล้านั่งสมาธิไป ๔ ปีค่ะ แล้วกลับมาปฏิบัติใหม่เริ่มจากสวดมนต์อย่างเดียว แล้วเพิ่มมานั่งสมาธิสัปดาห์ละครั้งทำที่บ้านค่ะ แต่จากการปฏิบัติธรรมครั้งแรก คือจุดพลิกชีวิตเราเลยค่ะ เรากลัวบาปกรรม ละอายต่อการทำชั่วมาก หันมาสนใจในธรรมะขึ้นค่ะ

เราฝึกแบบนี้ประมาณ ๑ ปี ก็กลับไปปฏิบัติธรรมอีกครั้ง คราวนี้ไปของ อ.โกเอ็นก้าค่ะ ๔ คืนแรกจำได้ว่า ไม่กล้านอนเลย กลัวค่ะ กลัวไม่มีเหตุผล มีบางครั้งกลัวตัวเองจะเป็นบ้าค่ะ แต่ก็สู้ด้วยอุเบกขา ดูๆๆๆจนมันดับไป แต่ก็ผ่าน ๑๐ วันมาได้ด้วยดีค่ะ แล้วอีกปีก็ไปที่เดิมอีก แต่ของ อ.โกเอ็นก้า ท่านสอนวิปัสสนากายนุสติกรรมฐานค่ะ เราเลยค่อนข้างติดทางวิปัสสนาค่ะ

แต่เราก็ไม่ค่อยได้ปฏิบัติตาม อ.เด๊ะๆค่ะ เอาที่เราสบายใจ แต่ไม่ทิ้งการปฏิบัติค่ะ ทุกวันนี้เราสวดมนต์ และนั่งกรรมฐานเกือบทุกวัน เฉพาะนั่งสมาธิวันละ ๑ ชม โดยประมาณค่ะ และในเวลาปกติ เราก็ดูกายใจตัวเอง รู้ทันบ้างไม่ทันบ้าง แล้วก็รักษาศีล ๕ อย่างเคร่งครัดค่ะ มีวันพระเราจะรักษาศีล ๘ ที่เราทำทุกวันนี้ก็ประมาณนี้ค่ะ

 

ที่เล่านี่ไม่ได้ต้องการโชว์ว่าตัวเองเก่งนะคะ ต้องการบอกประสบการณ์ที่เจอมา ซึ่งเราเองตอนนั้นไม่รู้อะไรเลยค่ะ คนอื่นเขากลับมาจากปฏิบัติธรรมเขามีความสุข แต่เรากลับมาทุกข์ และกลัวในสิ่งที่ตัวเองเป็น จนต้องไปหาหมอ

ก่อนหน้าเราไม่เชื่อเรื่องสมาธิเลยค่ะ แถมปรามาสคนนั่งสมาธิแล้วเจอสภาวะของสมาธิด้วย ก็ตั้งแต่ตอนนั้นแหละค่ะ เราเชื่อสนิทใจ เราเจอหลายเหตุการณ์ค่ะ ที่เป็นความมหัศจรรย์ของสมาธิ แต่ก็เป็นแค่ช่วงนั้นช่วงเดียวค่ะ ตอนนี้เราไม่สามารถทำแบบตอนนั้นได้ค่ะ แต่สิ่งที่เปลี่ยนคือเรื่องอารมณ์ และนิสัยค่ะ ดีขึ้น ไม่เลวร้ายแบบแต่ก่อนค่ะ

 

คนที่นี่เขาสนิทกันเลยโต้ตอบกันแบบเข้มข้นได้ครับ เพราะคนมันน้้้อย ส่วนมากเป็นคนจากสภา และพวกอวตาล จขกท
ก็อยู่นานๆนะครับ อย่าหายไปเงียบๆ เว็ปจะได้ไม่เงียบเหงา นานๆจะมีแบบ จขกท เข้ามาที หรือ เปง...ก็ยังไม่แน่สินะครับ

 

คนแบบเรามันเป็นอย่างไรหรือคะ นี่ไม่มั่นใจเลยค่ะ ไม่รู้ว่าดีหรือไม่ดี หรือแบบเรามันเขลาสะจนไม่น่าหลงมาแถวนี้เลย ฮ่าๆๆ

 

แค่นี้ไม่เรียกโชว์หรอกครับ ในนี้ขรี้อวดตจริงๆมีเยอะแยะ ขี้ขี้อิจฉาก็มี นะ

 

เห็นจั่วหัวว่า อยากฝึกสมถะให้ถึงระดับฌาน ๔
เป็นธรรมดาที่ ส่วนตัวจะเน้น
การแนะนำไปทางสมถะก่อนอยู่แล้ว.....

ฟังหูไว้หูนะครับ
คนที่เค้าบรรลุทางด้านปัญญานี่ ส่วนใหญ่แล้ว
จะทิ้งสมถะไปแล้วนะครับ
ส่วนความสามารถ ที่เกิดขึ้นมานั้น
จะขึ้นมาตามเนื้อหาเดิมแท้ของจิตท่านนั้นๆ
พูดง่ายๆว่า มันจะขึ้นมาของมันเองโดยที่
ไม่ต้องไปฝึกครับ..... แต่กรณีเกิดขึ้นได้ยากมาก
ยิ่งเป็นฆารวาสยิ่งยาก ส่วนมากจะเกิดกับพระครับ
ดังนั้นถ้าเรา ต้องการด้านสมถะ แต่เราไปเรียน
กับท่านเหล่านี้ มันก็จะยิ่งยากสำหรับเราครับ
เผลอๆจะโดนด่าเอาง่ายๆด้วยครับ


คนที่ใช้สมาธินำมาก่อน แล้วเกิดความสามารถขึ้นมา
ถ้ามาทิ้งด้านสมถะ แล้วมาเน้นด้านปัญญาต่อ
ความสามารถที่เกิดมีมันไม่หายนะครับ
มันมีแต่จะพัฒนาขึ้นมาเรื่อยๆได้ของมันเองเช่นกัน....
ถ้าคุณไปเจอคนแบบนี้ คุณจะสามารถเรียนกรรมฐาน
หรือฝึกสมาธิในระดับสูงได้ เพราะท่านจะผ่านกระบวณ
การฝึกมาแล้วก่อนที่จะเกิดความสามารถใช้งานขึ้นมา

ดังนั้น ไม่ว่า คุณจะเจอท่าน ประเภทไหน
คุณต้อง มีความชัดเจนในตัวเองก่อนครับ
อย่าสองจิตสองใจ

ไม่ใช่บอกอยากฝึกถึงฌาน ๔
พอมีคนมาแนะนำ พูดไปเรื่อยว่า
ไม่ได้ไปทางเรื่องฤิทธิ์เรื่องความสามารถ
เรื่องอภินิหารอะไร เห้นไหมตอนแนะนำ
มีแต่บอกว่า อย่าสนใจ...

พอมีคนมาแนะนำทางด้าน ปัญญา
คุณมาถามเค้าอีก ว่ามันจะถึงไหมฌาน ๔


สรุป หาตัวเองให้มันเจอก่อนครับ...

ปล. ฌาน ๔ ต่อให้คุณนั่งได้ถึงได้จริงๆ
ก็ไม่ได้มีความสามารถทางจิตอะไรหรอกนะครับ

ไอ้ที่บอกว่า นั่งถึงฌาน ๔ จะมีฤิทธิ์ โน้นนี่นั้น
นะ อ่านมา
จากตำรา หรือฟังมาทั้งนั้นหละครับ
ไม่เคยทำได้ด้วยตัวเองหรอกครับ

ฤิทธิหรือความสามารถทางจิต มันมาจากจิตที่มีกำลังจิต
มันต้องมาจากา กรรมฐานที่ขึ้นด้วยภาพเท่านั้น
สำหรับพวกที่มาทางด้านสมถะ

แต่ท่านที่มาทางด้านปัญญา มันจะค่อยๆขึ้นมาเอง
ตามธรรมชาติ แบบใช้ได้เลย ดังนั้นท่านจึงมัน
สอนด้านเทคนิควิธีทางด้านกรรมฐานไม่ได้
เพราะไม่ได้ผ่านการฝึกมา



ส่วนตัวยังไม่ได้แนะนำกรรมฐานที่ขึ้นด้วยภาพ
เพื่อให้คุณมีฤิทธิมีความสามารถพิเศษอะไรเลย

คิดไปเรื่อยเปื่อย ฟุ้งไปเรื่อยเปื่อย คิดปรุงไปเอง
มันบอก ว่าวิปัสสนาในกำลังระดับสมาธิไม่สูงคุณ
มันยังไม่ได้ผลเท่าไหร่ เพราะคุณแยก
ความคิดที่รวมกับจิต
แยกความคิดที่เกิดกับขันธ์ ๕ ส่วนนามธรรม
ไม่เข้าใจสภาวะจิตที่เป็นกลาง
ไม่เข้าใจคำว่า วางอารมย์เพื่อพิจารณา
ดึงแต่สัญญาขึ้นมาพิจารณา
แล้วมันจะเอาอะไรไปได้ผลหละครับ


นี่หละครับ ข้อเสีย ของกำลังสมาธิไม่มาก..

ไปหาตัวเองให้เจอก่อน ว่าจะเอาอะไรกันแน่
เด่วจะฟุ้งมากไปกว่านี้
เครเนาะ

 

แบบ จขกท คือ สาวๆ เอ๊ะหรือ มีลูกแล้วครับ ถามตรงๆเลยละ ไม่เล่าก็ได้ครับ
บางคนชอบว่าผมไม่กล้าถาม

 

เอาจริงๆทุกวันนี้ก็ยังไม่รู้เลยค่ะ ที่ปฏิบัติทุกวัน มันคืออะไร เข้าใจแต่ตัวเอง แต่อธิบายไม่ถูก รู้แต่ว่ามันทำให้ตัวเราดีขึ้น สบายใจขึ้น ทุกข์น้อยลง ก็พอใจแล้วค่ะ ตอนนี้เลยตั้งเป้าหมายชีวิต นิพพานชาตินี้เลยค่ะ

 

เป้าหมายเดียวกันเลยครับ อนุโมทนาครับ

 

จริงๆหาตัวเองเจอแล้วค่ะ อยากไปวิปัสสนาเพื่อปัญญาค่ะ หาเจอมาสักพักแล้ว เรายังมีความกลัวในจิตอยู่ คิดว่าการมีปัญญาแบบไม่ต้องเห็นอะไรสบายใจดีค่ะ

แต่ก็ยอมรับว่ายังมีลังเลนิดนึง เพราะกลัวตัวเองจะปฏิบัติไม่ถูกทางค่ะ เพราะขาดอาจารย์แนะนำ เราไม่มีอาจารย์เป็นตัวตนเลยค่ะ จะไปถามใครก็ไม่กล้า กลัวเขาหาว่าบ้า เลยแวะมาแถวนี้ แต่พอหลายท่านชี้แนะว่าเรามาถูกทางแล้ว ก็มั่นใจขึ้นค่ะ ต่อไปเราจะไม่ใส่ใจสมถะมากค่ะ ไม่ยึดติด ที่ปฏิบัติอยู่ก็ทำต่อไป ให้ทุกอย่างเป็นไปตามธรรมจัดสรร

 

ไม่ได้ใชว์อะไรหรอกครับ สภาวะนี้มันเกิดได้ในระดับกำลังสมาธิไม่มาก
ถ้าเทียบกิริยา ยังไม่ได้เข้าโรงเรียนอนุบาลด้วยซ้ำ
ไม่ได้มีประโยชน์อะไรเลย มีแต่ทำให้ยึด ถ้าไปสนใจ...
ที่คุณไม่เข้าใจ เพราะไม่มีกำลังสติทางธรรมไปเข้าใจตรงนี้
จิตที่ขาดกำลังสติทางธรรม มันก็เลยพอปรุงไปในทางลบ
หรือไปทางอกุศล ทั้งที่เป็นแค่สภาวะที่เกิดได้ปกติ
และทำให้มัวแต่ไปสนใจแต่กิริยาไร้สาระอยู่นั่นเอง
ก่อนจะถึงระดับกำลังฌาน ๔ มันมีสภาวะอะไร
ที่พิศดารมากกว่า ไอ้สภาวะที่เล่ามาอีกเยอะ
แต่เค้าก็ไม่ให้สนใจ เพราะมันไม่มีประโยชน์อะไร
และพอนั่งได้แล้ว ก็ไม่ใช่จิตจะมีความสามารถอะไรหรอก
ตราบใดที่ไม่ได้ขึ้นด้วยกรรมฐานที่ใช้ภาพ
ไม่ต้องกลัวว่า จะมีความสามารถเลย
เป็นไปไม่ได้หรอกครับ

จะปฏิบัติสายไหนอะไรก็ตาม ใครสอนก็ตาม
คุณจะฝึกวันละกี่ชั่วโมง อะไรก็ตาม

ถ้านิสัยเรามันดีขึ้นถือว่า ใช้ได้หมดนั่นแระครับ
โกรธ โลภ หลง น้อยลงไหม
มีเมตตามากขึ้นไหม
เอื้อเผื้อเผื่อแผ่มากขึ้นไหม
รู้จักการเสียสละมากขึ้นไหม
มีความขยันต่อหน้าที่การงานมากขึ้นไหม
ปล่อยวางเรื่องเล็กๆน้อยๆได้มากขึ้นไหม
ห้องนอน ที่นอน บ้านช่องเราสะอาดขึ้นไหม
เลิกอยากดี อยากเด่นอยากดังได้ไหม
พวกนี้ มันเป็นแค่ผล ที่พอจะบอกว่าเราปฏิบัติ
มันได้ผลหรือเปล่า แค่นั้นเอง
เป็นตัวชี้วัดในระดับหยาบๆ...

 

ดีแระ ที่หาตัวเองเจอซักที
ต้องเข้าหาพระที่เด่น หรือ เน้น
ทางด้านปัญญานะครับ
ดูออกใช่ไหม....
ลองไปสังเกตุดูนะครับ
เขียนหลักสังเกตุให้แล้ว...

คือ ท่านที่มีความสามารถทางจิตสูง
แต่พอสมมุติ เราถามเรื่องเกี่ยวกับ
สมถะ หรือกรรมฐานพิเศษต่างๆ ท่านมักจะด่าเลย
หรือมองว่า ไร้สาระ ฝึกไปเพื่อ อะไรประมาณนี้
นั่นหละ ท่านที่เด่นทางปัญญาบารมี
พอเกทนะครับ

 

ตอนนี้จิตใจเข้มแข็งขึ้นมากค่ะ สติมากขึ้นเยอะแล้ว เข้าใจ และยอมรับสภาวะธรรมได้แล้ว

ตอนแรกเราไม่ยอมรับเลยค่ะ รับไม่ได้เลย ไม่เห็นค่ามันเลย สมาธินำสติ จะเอามันออกไปอย่างเดียว ถึงกับไปหาจิตแพทย์นี่แหละค่ะ ยอมรับเลยว่าตอนนั้นเราหลง และยึดติดกับสภาวะนั้น จนเกือบบ้าไปเลย

 

เก็ทค่ะ และขอบพระคุณมากๆนะคะ ที่แนะนำสอนสั่ง สาธุๆค่ะ

 

กุว่า มะอึงน่ะ ตั้งสภาได้ก่อนเพื่อน เพราะชื่อมะอึง นี่ตั้ง ทีมฟุตบอลได้แล้วมั้ง

จขกท. อย่างงนะครับ นี่เป็นตัวอย่าง ภาษาคนรักกัน

 

สวัสดีค่ะ น้องใหม่ กรูฝากเนื้อฝากตัวด้วยค่ะ

 

เริ่มชินมาหน่อยนึงแล้วค่ะ ฮ่าๆๆๆ จะพยายามปรับตัวนะคะ

 

ไม่ต้องปรับตัวเร็วมากกะได้ครับผมหลอน

 

การกลัวตาย ยังเป็นกันทุกคนครับ
แต่จะแก้ด้วยการ เจริญมรณะสติ หรือ
การพิจารณาความตาย ของ หลวงพ่อฤาษีลิงดำ ก็มีครับ
ลองหาดูในยูทูปครับ

 

เปล่ากลัวตายค่ะ ไม่เคยกลัวตายเลย กลัวผีค่ะ ฮ่าๆๆๆ แต่ก่อนกลัวหนักกว่านี้อีกค่ะ นี่ทุเลาแล้ว แต่ก็ยังไม่พร้อมจะเจอจะจะค่ะ ในฝันพอได้