ใครต้องการถามเป็นการส่วนตัว ไปถามที่อื่น กลัวคนอื่นว่าให้มาที่นี่

บางครั้งเรื่องที่ถาม คนถาม ถามได้ดี
ก็จะมีผู้ตอบ ที่มาช่วยตอบ อย่างหลากหลาย
ก็อาจจะถูกใจ ถูกจริต คนถาม ซักเรื่องหนึ่งจนได้
ถามไปเถอะ รู้แล้วจะเชื่อหรือไม่ มันก็แล้วแต่วาสนาของคนนั้น
แต่คนที่ได้ประโยชน์จริงๆ ก็คือ คนที่เข้ามาอ่านทีหลัง
เค้าจะได้แยกแยะคิดวิเคราะห์ ได้อย่างเหมาะสม

 

จะเบิก บุญใหม่ ได้ยังไงละครับ
บุญเก่าครั้งที่แล้ว ยังใช้ไม่หมดเลย
ลองไปถวายสังฆทาน ให้ เจ้ากรรมนายเวร ดู
ปล่อยนกปล่อยปลา ปล่อยวางอีกหน่อย
ก็จะอธิษฐานของใหม่ได้อีกเรื่อยๆ

 

ชีวิตที่คิดบวกนั้นเป็นการสอนผิด ไม่เท่าสอนให้รู้จักการปล่อยวาง
เพราะการคิดบวก เป็นการคาดหวัง จริงๆเหมือนจะดี อย่างที่โลกเขาว่า แต่มันแฝงด้วยโลภะ

การปล่อยว่าง ทีละน้อย ไม่ยึดถือ ตามฐานะ โดยไม่คิดว่ายกตัวเอง ทั้งที่เป็น "อฐานะ"

 

ทำความดี
ละเว้นความชั่ว
ทำจิตใจให้บริสุทธิ์

การคิดบวก ก็คือ การทำความดีนั่นละ เป็นพื้นฐาน

บวกก็คือ คิดดี ทำดี พูดจริง เป็นกุศล
ลบก็คือ อกุศล

จิตบริสุทธิ์ ก็คือ พ้นทั้ง บวก ทั้ง ลบ ผลคือปล่อยวาง

การฝึกให้คิดบวก นั่นถูกแล้วเป้นพื้นฐาน


ฉะนั้น การปล่อยวาง มันเป็นผล ที่จิตจะต้อง วางด้วยตัวเอง
จึงจะเรียกว่า ปล่อยวางจิต
ไม่มีการ จงใจเจตนาวาง เพราะมันทำไม่ได้ด้วยการเจตนาจงใจวาง

 

เดี่ยวมาเถียง ออกไปก่อน 50 จบ ยัง ไม่ลืมน่ะเฮ้ย

 

มันก็ดีระดับพื้นฐาน นะที่กล่าวมานะปาด
แต่ว่า การมองโลกในแง่บวก มันก็บวก และเราไปให้ค่ามัน
และไม่ต่างอะไรกับมองโลกในด้านลบ ก็เพราะเอาความรู้สึกไปให้ค่า ทำให้เกิดการคาดหวัง เคยเห็นมะ พวกมองโลกบวก
เวลาเจอข้าศึกโจมตี มันต้านไหวไหม เพราะ มันให้ค่าและคาดหวัง แต่ถ้าเรา มองแบบกลาง และหัดปล่อย พอเจออะไร
มันก็เริ่มจะไม่หนักๆ ไปเรื่อยๆ จนเบา อย่าหาว่าแม่สอนเลยนะ
ห่านไม่เคยกระซิกๆๆ มีแต่ ห่านฮาดคอร์

 

การตั้งตนไว้ ในบุญกุศล มันเป็น ยาทาภายนอก

จะเอาแต่ยาภายใน เวลาโดนแผลภายนอก มันจะดิ้นเป็น น้ำร้อนลวก นะลูก

 

อย่างการเลี้ยงลูก ไม่ได้เลี้ยงลูกให้ได้ดี แต่ฝีกความเมตตาต่อตัวเอง และ ไม่คาดหวัง
อยากให้เขามาตอบแทน หรือเป็นการฝึกสมาธิ
เพราะเขา เป็นสนามอารมณ์ที่ดี การกระทบบ่อยๆ มา เมื่อก่อนไม่วาง
เดี่ยวนี้วางได้บ้าง และมีสักโกขึ้น ที่เป็นค่ากลางๆ โดยไม่บวกไม่ลบ
การทำงานก็ทำไปเรื่อยๆ อาศัยฝึกสมาธิจากการทำงาน ก็แค่ฝึก โดยไม่มีอะไรเจือบน
ถ้ามองบวกคือ ทำงานไปหวังอยากได้ตำแหน่ง ใหญ่ๆ อันนี้แระ โลภะเข้าแทรก
มองกลาง ๆ เพราะโลกสมมุติมันกลับกลอก ไม่มีบวกไม่มีลบ

 

ความเห็นคนมีลูก..เอาลูกมาฝึกเมตตา..
ฝึกกระทบ..เหมือนโกงคะแนนสอบไปแล้วครึ่งนึงนะ
เพราะ ปรกติพ่อแม่มีเมตตาต่อลูกมากกว่า ต่อผู้อืนอยู่แล้ว...

 

ฝึกเมตตาอย่างกลางๆ อย่างเวลาเขาซน ดูแต่youtupe คือเราโมโหเขาไหม
ฝึกดูตัวเอง โดยที่เราไม่ไปทำโทษ หรือดุด่าเขา ประมาณนี้

 

ความเห็นคนเป็นสามี..เมตตาต่อภรรยา ทำได้ลำบาก
มว๊ากกก

 

ทำงานก็มีความโลภ ถ้าโลภไม่ผิดศีล 5 ใช้ไปให้พอดี พอเพียง

อย่าไปกลัวกิเลส ฝ่ายดี

 

อย่างนั้นเลยเหรอ ทำไมล่ะคะ
ที่บ้านนี้ไม่มีปัญหาเรื่องนี้เลย

 

อ้าว แล้วกล่าวแบบนี้มันไม่ใช่กลาง เหรอวิดนุ

 

เป็นกลางจิตจะเป็น ตัวบอกเอง ไม่ใช่กลางด้วยเจตนาไปทำให้กลาง

การฝึก จึงต้องอาศัย รู้ตามความเป็นจริง
ของจิตไหว กายเคลื่อน มาเป็นเครื่องระลึกสติ

การทำงานทางโลก ก้มี สิกขา ของทางโลก คือ 5 ข้อ

พอดี พอเพียง สันโดษ ไม่ใช่ไปอยู่ป่า อยู่ถ้ำ แต่พอดีกับตัวเองและ หน้าที่

 

เกือบจะเห็นด้วยทั้งหมดนะ แต่ติดนิดหน่อย ถ้าเราไม่ฝึกวางโดยเจตนา แล้ว เมื่อไรเราจะวางได้

 

เพิ่ง บอกเอง สดสด ว่า ไม่คาดหวัง

 

หมายถึงฝึกวางเจตนา น่ะ มันจะเป็นการคาดหวังยังไง
อะไรอธิบายให้ละเอียดเลย

 

เวลาฝึกก้อย่าไปคาดหวังเอาผล ว่าเมื่อไรจะกลางจะบรรลุ ฝึกไปเรื่อยๆ รู้ตามความเป็นจริงเรื่อยๆ

ส่วนทำงานทางโลก ก็เอา สิกขา 5 ข้อ อันไหนจะทำให้ 5 ข้อ ตกไป ก็เจตนาวางมันไป

อันไหนมันไม่ทำให้5 ข้อตกไป
ก็ใช้ไปให้เต็มที่ ตามความสามารถและ ความพอดีของตนเองและหน้าที่

 

สิขขา 5 มีด้วยเหรอ หรือปัญญาเราเข้าไม่ถึง