ห้องแมวยิ้ม สัพเพ เหระ อะไรก็เอามาลงกระทู้นี้ได้ครับ

ฟังหูไว้หู..

รู้ไว้ใช่ว่าใส่บ่าแบกหาม..

 

รู้แต่ว่าไม่เข้าใจ
ก็เหนื่อยนาน

ตัวเองรู้แล้วอธิบายให้คนอื่นรู้ตามไม่ได้ จะเหนื่อยมาก

ถ้าเข้าใจจริงแล้วจะอธิบายให้คนอื่นเข้าใจได้

ถ้ามีคนเข้าใจก็ถือว่าผ่าน
ถ้าไม่มีก็ต้องพิจารณาดี ๆ ว่าเพราะใครหรือเพราะอะไร

 

ไม่ต้องกดสาธุหรอกคร้าบ ผมไม่ใช่คนดี

 

ลีลาดี55

 

ชาลี เป็นโรคซึมเศร้า นะ ร่อน นะ..

รักษาด้วย ธรรมโอสถ..

 

โรคส่วนตัวสูง
ต้องใช้ปิติช่วย

 

บอกชาลี หน่อยสิ ทำยังไงปีติถึงจะเกิดได้..

 

ออกกำลังกาย
หรือมัยก้อแดนซ์แบบเณร55

 

ทำบุญด้วยแรงกาย
แรงใจตัวเองปิติเกิดดี

 

เขาทำอย่างเรายากนี่สิ

ก็หลอนอย่างเรามีคนเดียวในโลก..

5555555

 

ของเณรได้บุญกุศลตลอด
มันเลยกลับง่าย
ขาวโลกหลอนละกลับยาก
อยู่กะเเล่งกิเลสเนาะ

 

เรืรองของเรื่องที่ผมไม่ค่อยมีปีติ

อาจจะผมพยายามไม่ทุกข์ไม่สุขกันเรื่องอะไรเลยมาตลอดน่ะ

ปมด้อยผมเยอะ
เครียดเยอะ

ประสพการณ์ภายในกับภายนอกของผมตอนนั้นมันหล่อหลอมผมให้เป็นผมเมื่อตอนที่เครียดจนต้องกินยาแก้เครียด ตอนนี้อาการดีขึ้นเยอะ แต่คาดว่าเดี๋ยวคงได้กลับไปกินยาใหม่ 555 โควิดทำให้ต้องเว้นช่วงำปรับยา สิทธิบัตรทองอยู่บ้านเกิด

แม้จะรู้ว่าที่ผมยังไม่มีปีติเกิดขึ้นง่ายๆ ก็เพราะยังยึดถืออะไรบางอย่างอย่างเหนียวแน่นอยู่มัน ใจผมมันก็ไม่ยอมวางน่ะ

ทิฐิมันยังแรง

 

ดีจังเลยนะ พยาม ไม่สุขไม่ทุกข์ก็ได้ด้วย
..เหมือนมีทุกข์แต่ทำเป็นไม่เห็นมันนะ

ของผมนี่ มองหาสุขแทบไม่เจอ มีแต่ทุกข์ สังขารนี่ตัวดีเลย ทุกข์เวทนาเต็มไปหมด หาสุขในสังขารไม่มีเลย...จนต้องเอาเวทนามาเป็นเครื่องมือปฏิบัติ ใช้ขันติ อดทน..ดูมันเกิดดับเปลี่ยนแปลง...ทรมานแท้ๆ...

 

ปรกตินั่งสมาธิเจอเวทนาหนีได้ตลอด
รู้สึกเหมือนถูกบังคับให้หลังชนฝา สู้ทนดูเวทนาเกิดดับ ..ครูบาอาจารย์ช่วยเบาๆหน่อยบางทีมันก็ปรับตัวไม้ทัน เดี๋ยวร้อนเดี๋ยวหนาว ตึงเกินไปก็ไม่ไหวนะ..
จะให้ดี ก็รอให้ผมไปพิสูจน์อะไรให้หายสงสัยก่อนจะได้มั๊ย...ถ้าหากใช่จะได้มีกำละงใจลุยๆๆ ถ้าไม่ใช่ก็จะได้เลิก.เฮ้อๆๆ

 

อย่าหนีเวทนาครับ
เราต้องเป็นหนักสู้

 

พอแพ้ละกำลัวใจมันพลิกกลับเลย
หรือไม่ไหวกะใช้กำลังณานอยู่เหนือมันก่อน
ทำกุศลซ้อมละขึ้นชกกะมันอีก
เคยแพ้กันมาหมดละครับ
อยู่ที่ตั้งตัวได้ไวแค่ไหน

 

เป็นการมโนน่ะครับ ว่ามีทุกข์ในสุข
ความสุขเป็นมายา ทำให้ใจเราผูกติดอยู่กับความสุข
ความสุขที่ถาวรตราบที่ยังมีขันธ์อยู่ ไม่มี

เมื่อมโนได้อย่างนี้
เวลามีความสุขผมเลยมีความสุขได้ไม่นาน

ไปๆ มาที่พยายามไม่สุขไม่ทุกข์กับอะไรก็เลยทำให้มีแต่ความทุกข์ เพราะว่าความไม่เข้าใจในโลก ในธรรมชาติ
จึงยอมรับและปล่อยวางไม่ได้

เหมือนใครบางคนแถว ๆ นี้แหละ

มีขันธ์ก็ต้องมีทุกข์
ถ้ายอมรับความทุกข์ที่เกิดจากการมีขันธ์ได้ ก็อาจจะทำให้หายทุกข์ ยอมรับสิ่งที่มันต้องเป็น และต้องทำเมื่อสิ่งนี้มี เพราะการมีสิ่งนี้ก็ทำให้เกิดสิ่งนี้

แต่ถ้ายังมีขันธ์อยู่ อาจจะยังต้องเวียนว่ายตายเกิดหรือเปล่านะ ผมสงสัย

คิดมาถึงครงนี้แล้ว ก็สงสัยว่า

นิพพานที่ยังมีกิจอยู่นี่ เป็นนิพพานแท้จริงเหรอ.?
ถ้ามันแท้ แท้ยังไงในเมื่อยังมีขันธ์ ก็ยังมีทุกข์

 

กำลังคิดเรื่องสำรวจถ่ำ ว่าต่องใช้อะไรมั่ง
คงต้องใช้กล้อง ติดรถบัังคับเข้าไปถ่ายดูก่อน ไฟledสักสองดวง แหย่เข้าไป รถบังคับติดกล้อง คงต้องต่อแบบ สายสัญญาณ กันสัญญาณเข้าไม่ถึง
ครั้งนี้ ไม่กล้ามุดสุ่ม4สุ่ม5แล้ว...
ได้ไปเมื่อไรจะได้หายสงสัยเรื่องตัวเองด้วย
ที่เหลือก็รอปัจจัย ...จากสภา จะให้มั๊ยคงค้องถามเณรละ
เจาะบ่อยังต้องขอบริจาค..คิดดู....

 

ก็เพราะยังสงสัยแหละมั้ง ท่านเลยให้เจอบ่อย ๆ จะได้พิจารณาบ่อย ๆ

ความหนาวร้อน ความเจ็บปวดของร่างกายมันต้องมี
มีร่างกายต้องรู้สึกหนาวร้อนเจ็บปวด อากาสหนาวเราก็ต้องรู้สึกหนาว อากาสเย็นเราก็ต้องรู้สึกเย็น นั่งท่าเดิมนานก็ต้องมีปวดเมื่อย ผมก็ปล่อยให้ร่างกายมันหนาวร้อนเจ็บปวดไป แต่ไม่เดือดร้อนกะมัน
ผมทำแบบนี้ในการใช้ชีวิตประจำวัน
.......................................
ตอนฝึกภาวนา
ครูบาอาจารย์สอนว่าหนาวร้อนก็ให้รู้สึกตัวว่าหนาวร้อน เจ็บปวดก็ให้รู้สึกตัวว่ากำลังเจ็บปวด
อันนี้ผมไม่เข้าใจ
เพราะผมนั่งสมาธิภาวนาไม่เป็น

 

ถ้ำที่ซ่อนกายสังขารของพระกัสสปเหรอครับ