เรื่องเด่น เรื่องเล่า "นักขุดกรุ"มือขลัง ขมังเวทย์ที่สุดในแผ่นดิน

ตะลุยดงหญ้าเก็บดอกไม้มาฝาก
หายไปนานคิดถึงคุณอาและทุกท่านค่ะ
(มดกัดด้วย 55)

 

สวัสดียามบ่ายครับคุณอาและสมาชิกนักขุดทุกท่าน

ปูเสื่อรอเรื่องเล่าครับ

ส่วนเรื่องมีดเห็นของรางวัลแล้วอยากได้มากครับ แต่ก็เหมือนที่ท่าน นำทาง ว่าไว้ เปิดหาในกูเกิลยังไม่เจอซักด้ามเลยครับ...... ฮา

 

โมทนาบุญกับเว็ปด้วยน้องน็อต
เรื่องมีดบิน หนนี้ลี้กิมฮวงของแท้
ชักออกมา คนทายตายก่อน-ฮ่า

 

ท่านนำทางเปรียบเปรยเข้าที
โดนใจนักเลงมีดบินหลายคน
โจทย์เที่ยวนี้ ไม่หินอย่างเดียว
เข้าขั้น "มหาหิน"นั่นเทียว-ฮ่า

ใครตอบถูกหมด น่าแถม
ให้อีกสักรางวัล ค่าฝีมือ

 

คุณชัยวัฒน์หมดปัญญาหาชื่อ"มีดบิน"
ส่งภาพ"คนบิน"ให้ชมกัน แก้เซ็งพลางๆ
แต่ดูไงเจ้า "ม็อธแมน"สัตว์ประหลาดชัดๆ
ฝรั่งก็มีเรื่องพิศดารเหลือเชื่อแบบนี้เยอะ
อ่านเรื่องเล่าฯแล้ว แค่ สิว สิว(เล็กน้อย)

 

ทายมีดบินบ่ไหว อ่านธรรมะ
ประจำวันให้เย็นใจดีกว่า...

ลป.เทสก์ เทสรังสี
อริยสงฆ์แห่งดงขมิ้น
ผู้สร้างวัดบนพลาญหิน
มหึมาริมแม่น้ำโขง งดงาม

เราทำดี..........ได้ดีแน่
ทำชั่วแห่.........ดีแต่ไหน
พึ่งพระเจ้า.......เฝ้าหนใด
หามีไม่............เราทำเอง!

หลวงตา มหาบัว
วันนี้ มีคติสั้น-เท่

เท้าปนเปื้อน.......ล้างเลือนง่าย
วักน้ำส่าย...........รดหมดหาย
แต่ใจเปื้อน..........ยากเลือนคลาย
ล้างให้ตาย..........ห่อนหายคาว!

 

คุณธารทอง จ้าวดอกไม้ป่าแสนงาม
ห่างหายไปนานเดือน คงยุ่งเรื่องลูก
เอ้า...เขียนให้หายคิดถึง

ฝากดอกไม้.......ให้คลายคิด
อย่างละนิด.......ประดิษฐ์สวย
ดอกไม้ป่า.........มิต้องรวย
จัดดีด้วย...........ฝีมือเธอ!

ขอบคุณ ภาพงาม อร่ามตา

 

ในก๋งกู๋คงมี แต่การหาไม่ง่าย
ต้องป้อนข้อมูลถูกต้อง ถึงมา

อย่าเพิ่งปวดหัว อ่านเรื่องเล่าฯไปก่อน
รอการจิ้มตามธรรมเนียมชั่วครู่ครับ

 

(ต่อ)...อาถรรพ์"เหล็กไหล"-ประจันหน้า"เจ้าถ้ำ"!!!
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ความเดิม...ปริศนาเส้นผมบังภูเขา ถูกคลี่คลายพร้อมเสียงครางกระหึ่มจากฟากฟ้าไกล เหมือนฟ้าคำรามเบาๆ เราเงี่ยหูฟัง ไม่ใช่ฟ้าร้อง!?
___________________________________________

"ฉิบบ"...ผมร้อง

"สม เร็วดับไฟ"...รีบกระโจนเอาเท้าด้านข้าง แปใส่กองไฟกระจาย ทุบกระทืบดับเศษเล็ก เศษน้อย ที่เป็นควันรีบคว้าใบไม้ใกล้มือฟาดหนุบหนับ

ทุกคนหูตาเหลือก ช่วยตะปบตบกองฟืนดับสิ้นเชื้อ เปิดน้ำกระติกเทราดรดส่วนดับยาก ร่วมใจกันพักเดียว กองไฟสลายเหลือควันจางๆลอยระเรี่ยพื้นไม่เกินยอดไม้คล้ายหมอกยามอรุณรุ่ง

พวกเราแนบตัวเข้าแฝงใต้โคนไม้ยักษ์ ใจระทึกมิเป็นส่ำ วินาทีชีวิตผิดแผกนาทีผจญสัตว์ร้ายแห่งผืนป่า... หูได้ยินคำรามของเครื่องยนต์ถนัดชัดเจน กระหึ่มใกล้เข้ามา

ระวังบนฟ้า...มันมาจริงๆ ทะยานโลดแล่นออกจากหมู่เมฆา ก้อนหนายามเช้า ลำตัวสีเทาหม่น บางส่วนสะท้อนตัดแสงสุริยันที่ส่องกระทบ

เรือบินสมัยสงครามโลกครั้งที่ผ่าน โผล่พรวดมาทางด้านบูรพาทิศ ตะวันฉายแสงอยู่เบื้องหลัง!

"สม ขอปืน"...คุณชาติกระซิบ ผมอดขำ ถึงตะโกนคอหอยแตก ไอ้ตัวบนฟ้าก็ไม่ได้ยิน แต่มนุษย์เรา ยามกริ่งเกรงภัย สัญชาติญาณทุกส่วนทำงานอัตโนมัติ

คุณชาติประทับบ่า ชูลำกล้องไอ้ปืนโต ติดกล้องส่องขึ้นฟ้า ขยับตัวหามุมถนัด ช่วงกิ่งก้านใบไม้ยักษ์ถี่ห่าง สามารถแลลอดทะลุยอดไม้ขึ้นฟ้ากระจ่างเหนือหัว ผมเข้าไปยืนชิดใกล้

"น้องพรานดู...ไอ้แอล เครื่องบินลาดตระเวณตรวจการณ์อังกฤษ ดัดแปลงจากบินตรวจทางทะเลช่วงสงครามใหญ่"

คุณชาตินักเรียนนอก เรียนปีนัง หนึ่งในอาณานิคมอังกฤษ จดจำเครื่องมือเจ้าเกาะบริเตนได้ไม่เลว...

ผมรับไอ้ปืนโต เล็งกล้องติดปืนสู่ความสูงที่เครื่องบินกำลังร่อน เหินเวหาเหนือยอดไม้ ไม่กี่มากน้อย เห็นนักบินในค็อกพิทถนัดตา หน้าแหลม-ดำแบบคนไทย คนเอเซียเรา

เสืออากาศพม่ากำลังบินตรวจการณ์ สำรวจภูมิประเทศ มีกล้องถ่ายภาพทางอากาศ ที่แน่ๆมันติดปืนกลอากาศด้วย เครื่องลาดตระเวณดัดแปลงเสริมเขี้ยวเล็บครบ

อาวุธรบ-รุกยุคสงครามมหาประลัย อยู่ในหลักสูตรการเรียน การฝึกให้จดจำ ทั้งเครื่องบินรบสัมพันธมิตร กับฝ่ายอักษะ(เยอรมัน-ญี่ปุ่น-อิตาลี่...***ไทยไม่เกี่ยว***) มีไม่กี่ประเภท สมองน้อยๆผมจำได้สบาย เพราะเป็นของชอบ

รูปทรงอีแร้งเวหาเครื่องนี้ เป็นบินตรวจการณ์ทางทะเล รุ่น PYB Catalina จักรวรรดิอังกฤษแน่นอน เศษซากเดนเจ้าอาณานิคม ถูกทิ้งไว้บานเบอะ หลังปลดปล่อยพม่าเป็นอิสระจากอ้อมอกในปี 2491

เจ้าเครื่องบุโรทั่ง แต่ยังทรงประสิทธิภาพ ตีวงเลี้ยวเหนือต้นไม้ยักษ์ พวกเราใจคอตุ้มต่อม มันเห็นอะไรผิดสังเกต?...ควันไฟ? ไม่น่าใช่ แถวต้นไม้ยักษ์รกท่วม พรางร่างเราอย่างดี

"สอยมันเลยดีมั้ย ?"...ผมรำพึงเสียงดังอย่างมันมือ มันเขี้ยว

"อย่าเชียวน้องพราน มันวิทยุบอก เดี๋ยวก็แห่แหน มาเป็นกองทัพ"

ผมหัวเราะเบาๆ แค่พูดเล่น ไม่คิดทำจริง...ใครจะกล้า ขืนลั่นไก มีหวังกระสุนนัดเดียว ก่อสงครามชายแดนแหง!

เจ้าแอลทรงโบราณโฉบเฉี่ยวเหนือไม้ยักษ์2-3รอบ แล้วก็เอียงปีก ทะยานจาก สักพักได้ยินเสียง แต้ก แต้ก แต้ก เหมือนคนตัดไม้ กลุ่มควันกระสุนเป็นสาย พุ่งโค้งจากปีกเครื่องบินเป็นทางยาว

นักบินคันมือซัดเป้า สัตว์ใหญ่ข้างล่าง หรือลองปืน?...ผมคิดแล้วใจหาย ท้องปวดมวนมิเป็นส่ำ...!

ตะกี้มันร่อนเป็นวงกว้างหลายรอบ เพื่อหาโอกาสทดลองกระสุนหรือเปล่า? ขนหัวตั้งเอาทีเดียว ที่มันเปลี่ยนใจหันลองทางอื่น

"ยิงไอ้เรือเหาะได้บ่ กระบอกนี้?"...บักสมถามซื่อๆ หลังเหตุระทึกขวัญ ติดปีกโบยบินผ่าน

คุณชาติกับผมหัวเราะ นักเรียนนอกตบบ่าไอ้หนุ่มที่ราบสูงอย่างชอบใจกึ่งเอ็นดู

"ได้...ตะกี้ยิงจริง สอยนักบินร่วงแน่"

"ยิงยากอยู่ ต้องกะดักทางให้ดี ไม่ใช่เป้านิ่ง"...ผมเสริม ส่วนลุงพรานไม่ออกความเห็น ตะแกชำนาญเฉพาะพงไพรดงเถื่อน เรื่องอาวุธสมัยใหม่เป็นของแสลงความรู้

ทุกคนยกนิ้วให้คุณนง ผู้ปลดล็อคปริศนาผีพม่าทันเวลา...เธอยิ้มหวานแก้มแดงด้วยความตื่นเต้นพอกันกับทุกชีวิต!

"เออ...น้องพรานว่า ไอ้เรือบินลำนี้ ผ่านมาแถวนี้ทำไม?"

คุณชาติปุจฉา นัยว่าเพื่อฆ่าเวลานาทีระทึกที่เพิ่งโฉบพ้นหัว...

ผมทบทวนความทรงจำเรื่อง พม่ากับชนกลุ่มน้อยชายขอบ รอบเขตแดนติดประเทศไทย การบ้าน-กับระเบิดเวลาที่อังกฤษ จ้าวอาณานิคมทิ้งเอาไว้หลังสะบัดตูดจากลาขุมทรัพย์พี่หม่อง

"มันเกี่ยวกับสัญญาปางโหลงครับ ทำให้บริเวณนี้ เป็นเขตที่พม่าปกครองได้ไม่สำเร็จ เครื่องบินคงสำรวจเพื่อหาเป้าชนกลุ่มน้อย คนชายขอบ คนภูเขา"

แล้วก็เป่าปาก ว่าต่อ..."ดี มันไม่เห็นเรา เป็นงั้นยุ่งยาว เราล้ำข้ามแดนมัน"...

ผมว่าความ ตามไท้ พรั่งพรูความรู้เขตแดนให้ชาวคณะรับฟัง...เพราะเรื่องกล้วยๆแบบนี้ เกิดขึ้นเมื่อปี 2505 นี่เอง

เมื่อนายพลเนวิน เผด็จการจอมเหี้ยม รวบหัว รวบหางทำปฏิวัติฉีกรัฐธรรมนูญพม่าฉบับแรกทิ้ง ฉีกสัญญาปางโหลงให้เป็นเศษกระดาษไร้ค่า

ประชาชนพม่าจึงไม่มีชีวิตอิสระ และพบวันสุขสงบอีกเลย นับแต่นั้นมา...ใต้อุ้งตีน และปากกระบอกปืนจอมทรราชย์เผด็จการลือนามตัวจริง!!!

 

กราบสวัสดีคุณน้า Wanwi และสวัสดีเพื่อนๆ ยามบ่าย
อะไรที่ยังไม่รู้ต้องศึกษา แต่อย่างมีครูครับ
งานนี้ขอวิเคราะห์มีดดังนี้ (ตอนนี้ยังหาชื่อหลวงพ่อหรือสำนักไม่ได้สักเล่มครับ) แต่ยังไม่ขอตอบนะครับ

พระขรรค์โสฬส เล่ม ๑ ๒ และ ๓ ผมยังไม่มีข้อมูลใดๆ เลย เอาเป็นว่า แต่ละเล่มต้องไปหาจากฝักพระขรรค์กันแน่ๆ ส่วนเล่มที่ ๓ ทั้งฝักและลาย ไม่น่าจะหายากเท่าไร เพื่อนๆคงหาได้ไม่ยาก ส่วนผม.......งมอีกพักครับ จะอยู่แถวนครสวรร หรือเปล่าครับ เขาว่ากันว่ายุคแรกๆท่านก็สร้าง

ส่วนมีดสองเล่มมีเอกลักษณ์ชัดเจน แต่หลายอาจารย์สร้างซึ่งมักใช้เอกลักษณ์ ขอครูอาจารย์ จึงต้ออาศัยหลักจากอายุใบมีดอีกทีเพราะยุคการสร้างหากไม่ห่างกันมากนี่วิเคราะ์ยากน่าดู
มีดเล่มแรกหากดูจากอายุฝักมีด และใบมีมีอายุไม่น่าจะต่ำกว่า๖๐ ถึง๘๐ ปี ส่วนเล่มสองอยู่ที่ ๔๐ ถึง ๖๐ ปี หรืออาจจะเเป็นยุคเดียวกันเลยก็ว่าได้ เล่มแรกเป็นฝักผูกเชือกหุ้มครั่งหรือลงรักและปิดทอง ใบมีดมีลายน่องสิงห์เป็นเอกลักษณ์ ส่วนฝักเล่มสองถักหวายคาด ใบมีดมีลายยันต์ สวยเจนตา
ขอวิเคราะ์เท่านี้ก่อนครับ ผมวิเคราะห์นะ
อีกอย่าพี่ suthumma ส่งมาคราวนี้หินน่าดู ๕๕๕๕ แต่ต้องเป็นระดับบรมครูคงหากันไม่ยาก

จะลองหาดูอีกสักหน่อยนะครับยังไม่หมดเวลาก็ขอสู้ยิบตาครับ

 

สวัสดีครับอาจารย์และทุกๆท่าน ติดตามผลงานอยู่นะครับ กำลังไล่ตามให้ทันครับผม

ขบวนม้าเหล็กนี้ไม่เคยหยุดเทียบ เพียงย่ำเยี่ยมขอนรอนตาม จินตนาการร่ายเวทย์สุดแสนพรรณา ร่องนภากลุ่มอักษรวายุถลาไกล พำนักที่แห่งใดมิอาจจำนง ขอเพียงคุณนงมีความสุขนิรันดร ฮา

คิดดีทำดีพูดดีปฏิบัติดีเคารพบิดามารดา ครูบาอาจารย์ ประเทศชาติเจริญ

ด้วยความเคารพ,
WWFC

 

ขอบคุณมากๆครับคุณอา
หนึ่งท่อน
วิชาการพอ
ท้วมท้วม
แอบหวาด
นิดนิด
เดินหน้าต่อ
(วันนี้ได้รับพระแล้วครับ)

 

ขอบคุณครับคุณอา
แสดงว่า ทีชุดนี้ของอาสุธรรม สุดยอดหินจริงๆ ยังไม่มีจอมยุทธท่านไหน ตอบได้เลย
รอท่านผู้รู้ ม้ามืด มาตอบนะครับ สวัสดีวันฝนตกครับ FC ทุกท่าน

 

สวัสดีเช้าวันศุกร์ครับอาจารย์wanwiและFCทุกท่าน#ขอให้มีความสุขในการทำงานครับ

 

สวัสดี ครับ
พี่วัน และ ทุกคน

 

สวัสดียามเช้าครับพี่วันและทุกๆท่าน

 

สวัสดีเช้าวันศุกร์ครับ ลุ้นเชียร์ตะกร้อไทยทีม 4 คน ซีเกมส์คราวนี้มีอะไรแปลกๆเยอะครับ 555