Album: กลอนสะกิดใจ
กลอนสะกิดใจ <br /> <br /> สัพเพ สัตตา เสียงร้องขอ ชีวิตจิตหวั่นไหว <br /> <br /> เสียงห่ำหั่น เข่นฆ่า น่าสยอง <br /> <br /> เสียงซวบซาบ ดาบคมเชือด เลือดไหลนอง <br /> <br /> เสียงกรีดร้อง สะท้านจิต สะกิดใจ <br /> <br /> เสียงสัพเพ สัตตา พาให้คิดว่าชีวิตนี้ มีค่า กว่าสิ่งไหน <br /> <br /> อเวรา อย่ามีเวร อย่ามีภัย <br /> ชีวิตใคร ใครก็หวง อย่าล่วงเกิน <br /> <br /> ท่องสัพเพ สัตตา มาแต่ไหน ยังเข้าใจ ในเนื้อแท้ ้แค่ผิวเผิน <br /> <br /> ยังฆ่าบ้าง กินบ้าง อย่างเพลิดเพลิน ยังใช้เงิน ซื้อชีวิต อนิจจา <br /> <br /> สัตว์เกิดกาย มาใช้กรรม ที่ทำไว้ เป็นเป็ดไก่ กุ้งปลา ูและหมูหมา <br /> <br /> ตามเหตุต้น ผลกรรม ที่ทำมา มิใช่ฟ้า ประทานมา ให้คนกิน <br /> <br /> มีปัญญา แต่ไฉน จึงไม่คิด <br /> มองชีวิต กลับเห็น เป็นทรัพย์สิน <br /> <br /> เสียงกรีดร้อง ก่อนตาย ใครได้ยิน น้ำตาริน เมื่อถูกเฉือด เลือดกระเซ็น <br /> <br /> พูดว่าเขา เกิดมา เป็นอาหาร เขาลนลาน หนีตาย ใครมองเห็น <br /> <br /> เขาจนใจ พูดไม่ได ้เถียงไม่เป็น ช่างเลือดเย็น เข่นฆ่า ไม่ปราณี <br /> <br /> มีพืชผัก มากมาย นับไม่ถ้วน ทุกกลิ่นรส สดใส หลายหลากสี <br /> <br /> ธรรมชาติ วางไว้ อย่างดิบดี สัตว์วิ่งหนี พืชเต็มใจ ให้กินมัน <br /> <br /> เพราะเรากิน เขาจึงฆ่า เอามาขาย เราสบาย แต่สัตว์โลก ต้องโศกศัลย์ <br /> <br /> ท่องสัพเพ สัตตา มาทุกวัน <br /> เมตตากัน โปรดอย่าฆ่า และอย่ากิน <br /> <br /> <br /> <br /> ประพันธ์โดย <br /> คุณประวิทย์ ชัยศิริสัมพันธ์ <br /> <br /> <br /> <br /> _________________
จัดการ